Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2014 r.

Sąd - Okręgowy w K. VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 r. w Krakowie

sprawy A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 13 sierpnia 2012 roku, znak: 180200/6120/2012/I (...)

O d d a l a o d w o ł a n i e

Sygn. akt. VII U 1913/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 sierpnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w K., powołując się na treść przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił A. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 2 sierpnia 2012r. stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. M. wniosła o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

Uzasadniając swoje stanowisko podniosła, iż decyzja ZUS jest krzywdząca, gdyż stan jej zdrowia stale pogarsza się i nie pozwala normalnie funkcjonować oraz wykonywać pracy. Podała, iż choruje na astmę, na niewydolność płuc, dyskopatię kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo krzyżowego, zwyrodnienia stawów, ponadto nosi aparat na prawe ucho. Powyższe schorzenia są wynikiem wykonywania przez okres 5 lat pracy przy produkcji opakowań plastikowych w oparach chemicznych. Pogarszający się stan zdrowia był przyczyna powstania schorzeń psychiatrycznych. Niezależnie od powyższego wskazała, iż wskutek pogorszenia się jej sytuacji finansowej musiała zamieszkać w schronisku dla bezdomnych kobiet.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, iż ubezpieczona udowodniła wymagany okres składkowy i nieskładkowy w dziesięcioleciu przypadającym na datę złożenia wniosku.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest, iż:

A. M. (ur. (...)) posiadająca wykształcenie zasadnicze zawodowe, pracowała jako kelner, pakowacz, pomocnik operatora maszyn. Aktualnie pracuje jako sprzątająca. W dniu 8 maja 2012r. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy wnioskodawczyni jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227), a jeśli tak to czy częściowo czy całkowicie i w konsekwencji czy przysługuje jej prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie art. 57 w/w ustawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Celem rozstrzygnięcia kwestii istnienia niezdolności do pracy, Sąd na zasadzie art. 278 k.p.c. dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiadających stwierdzonym u odwołującej się schorzeniom.

W opinii z dnia 26 listopada 2012r. biegły specjalista pulmonolog rozpoznał u opiniowanej: astmę oskrzelową (dobrze kontrolowaną bez zaburzeń wentylacji, w okresie wydolności oddechowej), podejrzenie astmy zawodowej, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego bez dysfunkcji ruchu, niedosłuch bez ograniczenia funkcji społecznych i uznał, iż nie jest ona niezdolna do pracy z powodów pulmonologicznych.

W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, iż astma oskrzelowa jest dobrze kontrolowana. Stan badanej jest bardzo dobry, nie ma duszności czy kaszlu. Badanie spirometryczne w normie. W badaniu fizykalnym brak jest odchyleń od normy. Wnioskodawczyni przyjmuje tylko leki wziewne, brak jest intensyfikacji leczenia czy leczenia szpitalnego.

dowód: opinia sądowo-lekarska z dnia 26 listopada 2012r., k. 9 -11 a.s.,

Natomiast biegli specjaliści: neurolog i chorób wewnętrznych w opinii z dnia 11 marca 2013 roku po przeprowadzeniu wywiadu, badaniu opiniowanej oraz analizie dostępnej dokumentacji medycznej stwierdzili u odwołującej się zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie i uznali ją za zdolną do pracy.

Uzasadniając swoje stanowisko biegli podali, iż zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym w wywiadzie nie powodują ograniczenia funkcji układu ruchu. W badaniu nie stwierdzili istotnego ograniczenia ruchomości kręgosłupa ani cech uszkodzenia czy podrażnienia korzeni nerwowych, jak i powikłań neurologicznych. W ocenie biegłych badana wymaga leczenia specjalistycznego i okresowej rehabilitacji.

dowód : opinia sądowo-lekarska z dnia 11 marca 2013r.,k. 20-21 a.s.,

Biegła specjalista psychiatra w opinii z dnia 9 sierpnia 2013r. w oparciu o przeprowadzone badanie oraz analizę dokumentacji medycznej stwierdziła u wnioskodawczyni zaburzenia depresyjno – lękowe uwarunkowane sytuacyjnie. Mając na uwadze rodzaj i stopień nasilenia rozpoznanych schorzeń biegła uznana, iż badana jest zdolna do pracy.

W uzasadnieniu opinii biegła wskazała, iż A. M. jest w trudnej sytuacji socjalno – bytowej, jest osobą bezdomna, mieszka w schronisku dla bezdomnych kobiet, jej niepełnosprawnym synem zajmuje się teściowa. Podała, iż opiniowana leczenie psychiatryczne w PZP podjęła w lipcu 2012r. Początkowo była leczona z rozpoznaniem reakcji sytuacyjnej depresyjnej, a obecnie z rozpoznaniem F 41.2 (zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane). Nie była hospitalizowana psychiatrycznie. W aktualnym badaniu odwołująca się bez głębszych zaburzeń nastroju, bez objawów psychotycznych, z poziomem intelektualnym w o obszarze normy, bez stwierdzanych zaburzeń funkcji poznawczych. Zgłasza skargi na objawy depresyjno – lękowe uwarunkowane sytuacyjnie.

dowód: opinia sądowo-lekarska z dnia 9 sierpnia 2013r., k. 38- 39 a.s.,

Po zapoznaniu się z opiniami powyższych biegłych A. M. wniosła o ponowne przeprowadzenie badań lekarskich w tym badań alergicznych. Podała, iż przebywała na oddziale w dniach od 12 do 23 listopada 2012r. Rozpoznano u niej astmę oskrzelową. W tym czasie była wielokrotnie badana w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego Oddział Chorób Zawodowych. Po przeprowadzeniu szeregu badań rozpoznano u niej niedosłuch obu uszu.

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2014r. A. M. dodatkowo podniosła, iż domaga się powołania kolejnego biegłego specjalisty pulmonologa.

dowód: pismo wnioskodawczyni z dnia 21 listopada 2013r., k. 49,

oświadczenie wnioskodawczyni k. 55 a.s.

Ustalając kwestię niezdolności wnioskodawczyni do pracy Sąd w całości oparł się na opiniach biegłych specjalistów pulmonologa, neurologa, chorób wewnętrznych i psychiatry, uznając je za rzetelne, wiarygodne, wydane w oparciu o dokumentację lekarską i badanie odwołującej się. Biegli są specjalistami odpowiednimi dla schorzeń zgłoszonych przez wnioskodawczynię, dysponują fachową wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym wzbudzającym zaufanie do ich kompetencji.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do art. 12 w/w ustawy niezdolna do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W rozumieniu ustawy, całkowicie niezdolna do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolna do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, iż A. M. jest osobą zdolną do pracy. W zakresie oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni w kontekście zdolności do pracy, sąd w pełni podzielił stanowisko biegłych specjalistów pulmonologa, psychiatry, neurologa i chorób wewnętrznych, którzy w sposób jednoznaczny stwierdzili - mając na uwadze rodzaj i stopień nasilenia rozpoznanych schorzeń - że wnioskodawczyni jest osobą zdolną do pracy zarobkowej. Niewątpliwie biegli stwierdzili u badanej szereg schorzeń wymagających leczenia specjalistycznego i okresowej rehabilitacji. Jednakże podali, iż rozpoznane schorzenia w obecnym stopniu zaawansowania nie czynią opiniowanej niezdolną do pracy. Jednocześnie wskazać należy, iż sam fakt występowania jednostek chorobowych (w tym także pulmonologicznych) czy konieczność ich leczenia nie decyduje o niezdolności do pracy. Kryteria brane pod uwagę przy ocenie stopnia i przewidywalnego okresu niezdolności do pracy określa art. 13 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Z kolei czasowe pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawczyni może być podstawą do korzystania ze zwolnień lekarskich.

W tym stanie rzeczy skoro stan zdrowia został należycie oceniony przez powołanych w sprawie biegłych wniosek o powołanie kolejnego biegłego jest niezasadny. Tym bardziej, iż Sąd nie ma obowiązku przeprowadzania dowodu z kolejnych opinii tak, aby spełnić oczekiwania strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 1997r., II UKN 45/97, OSNP 1998 Nr l, póz. 24). Ponadto wskazać należy, iż Sąd dokonuje oceny stanu zdrowia odwołującej się na dzień wydania decyzji (w niniejszej sprawie na dzień 13 sierpnia 2012r.). Późniejsze pogorszenie stanu zdrowia może być podstawą do nabycia innych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w tym także do ponownego złożenia wniosku o rentę.

Zważywszy na powyższe w oparciu o powołane przepisy oraz na zasadzie przepisu art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.