Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Iwona Siuta

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2018 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko G. J.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 13 listopada 2017r., sygn. akt I C 218/17

1.  zmienia zaskarżony wyrok tylko tyle, że w punkcie III odstępuje od obciążania pozwanej kosztami procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  przyznaje adwokat E. K. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 110,70 zł ( sto dziesięć złotych siedemdziesiąt groszy ) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Iwona Siuta

Sygn. akt II Ca 42/18

UZASADNIENIE

(sporządzone zgodnie z art. 505 ¹³ § 2 k.p.c.)

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w sprawie z powództwa R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko G. J. o zapłatę w pkt I. zasądził od pozwanej G. J. na rzecz powoda R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 683,90 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2017 r., w pkt II. oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w pkt III. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 227 zł tytułem kosztów procesu, w pkt IV. przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie na rzecz adw. E. K. kwotę 221,40 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu.

Od wyroku apelację wniosła pozwana zaskarżając go w całości, wnosząc o jego zmianę i oddalenie powództwa oraz orzeczenie o kosztach procesu za obie instancje i przyznaniu kosztów reprezentacji pozwanej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Orzeczeniu zarzuciła naruszenie art. 233 §1 k.p.c. oraz art. 102 k.p.c. W uzasadnieniu środka zaskarżenia zarzuty rozwinięto.

W odpowiedzi na apelacje powód wniósł o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

Apelacja okazała się zasadna wyłącznie częściowo, skutkując dokonaniem zmiany orzeczenia na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., wyłącznie co do pkt III w oparciu o przepis art. 102 k.p.c., przy przyjęciu, że w sprawie zachodzi szczególna sytuacja, o jakiej mowa w tym przepisie uzasadniająca jego zastosowanie i uprawniająca do skorzystania z dobrodziejstwa odstąpienia pozwanej od obciążenia jej kosztami procesu, z uwagi na jej trudną sytuację majątkową.

Odnosząc się do formułowanych zarzutów z art. 233 § 1 k.p.c., co do rozstrzygnięcia merytorycznego wyroku sadu I instancji, wskazać należy za sądem rejonowym, że podstawę prawną powództwa stanowił art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243 ze zm.), zgodnie z którym, świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Z materiału dowodowego wynika, że pomiędzy pozwaną a P4 spółką z ograniczoną odpowiedzialnością została zawarta umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. P4 spółka z o.o. wystawiła faktury za świadczone usługi, do faktur dołączyła szczegółowe rozliczenia usług, wskazując ich rodzaj i zakres, z podaniem jednostkowych kwot za poszczególne usługi.

Dowody te, także zdaniem Sądu Odwoławczego, były wystarczające do przyjęcia, iż strony łączyła umowa, pozwana korzystała z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez P4, co skutkowało obciążeniem jej opłatami za świadczenie tych usług w wysokości wynikającej z faktur.

Odnosząc się do kwestii obciążenia pozwanej opłatą specjalną, wskazać należy, iż możliwość taka wynikała z § 16 pkt 13 i § 16 pkt 11 lit i Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych. Skoro umowa została przez P4 rozwiązana opłatą był uprawniony do obciążenia pozwanej opłatą specjalną w wysokości wynikającej z przyznaje ulgi.

Niespornym jest, że umowę zawarto na 24 miesiące, przyznając pozwanej ulgę w kwocie 541 zł. Rozwiązując przedwcześnie umowę z winy pozwanej do końca umówionego czasu jej trwania zostało 512 dni, co tym samym dawało możliwości ustalenia stawki dziennej kary za przedterminowe rozwiązanie umowy na sumę 0,740082 zł.

Powyższe dawało podstawę do przyjęcia, że wysokość kary ustalona została prawidłowo i zgodnie z § 16 pkt 13 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz art. 57 ust.6 ustawy prawo telekomunikacyjne.

Niebudzącym wątpliwości był fakt przelewu wierzytelności przez podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne na rzecz powoda.

Powyższe skutkowało przyjęciem stanowisko prezentowanego przez sąd rejonowy za prawidłowe i oddaleniem apelacji w pozostałej części w pkt 2 na podstawie art. 385 k.p.c..

W pkt 3 przyznano adwokat E. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu w postępowaniu apelacyjnym w wysokości 110,70 zł - stosownie do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714) - § 8 pkt 2 oraz § 16 ust 1 pkt 1 powiększonej o stawkę podatku VAT.

SSO I S.