Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Wieliczce IV Wydział Rodzinny i Nieletnich

Przewodniczący: SSR Paweł Styrna

Protokolant: Rita Kasprzyk

po rozpoznaniu w dniu 10.01.2018r. w Wieliczce

na rozprawie

sprawy z powództwa mał. K. S. (1) reprezentowanego przez matkę B. J.

przeciwko pozwanemu K. S. (2)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego K. S. (2) PESEL (...) tytułem alimentów na rzecz jego małoletniego syna K. S. (1) PESEL (...) kwoty po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie, które płatne będą z góry do rąk matki małoletniego B. J. do dnia 10-go każdego kolejnego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie którejkolwiek raty, począwszy od 08.09.2017r.,

II.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu,

III.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

.

Sygnatura akt IV Rc 199/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 stycznia 2018r.

Małoletni powód K. S. (1) reprezentowany przez matkę B. J. wniósł o zasądzenie alimentów od pozwanego K. S. (2) w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego następującego po sobie miesiąca z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności kolejnych rat. W uzasadnieniu wskazano, że pozwany K. S. (2) jest ojcem małoletniego powoda, który nie uczestniczy w kosztach utrzymania dziecka; cały ciężar zaspokajania potrzeb syna spoczywa na matce.

Pozwany K. S. (2), na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018r. uznał żądanie pozwu do kwoty 500 zł miesięcznie, wnosząc o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie.

Bezsporny był następujący stan faktyczny:

Pozwany K. S. (2) jest ojcem małoletniego K. S. (1) ur. (...) Dziecko mieszka razem z matką, która sprawuje nad nim samodzielnie piecze, zaspakajając podstawowe potrzeby syna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. S. (2) jest dzieckiem zdrowym, chociaż choruje na okresowe infekcje, w związku, z czym matka wydaje na leki miesięcznie ok. 50 zł; chłopiec odżywia się normalnie, nie jest na diecie, miesięczny koszt wyżywienia wynosi ok. 300 zł; uczęszcza do szkoły, roczne wydatki na przypory szkolne i opłaty w szkole to kwota ok. 400 zł, matka zapewnia dziecku rozrywkę odpowiednią do wieku, chodzi z nim na basen, na łyżwy, do kina, czasem na spacery po mieście kupując wówczas słodycze np. lody- miesięczne wydatki związane z rozrywka to kwota ok. 200 zł. Dziecko pozostaje w leczeniu dentystycznym, wizyty u stomatologa są darmowe, jednakże koszt dojazdu do gabinetu to kwota ok. 20 zł miesięcznie. B. J. mieszka z synem w lokalu gminnym, za który płaci miesięczny czynsz 600 zł, ponadto ponosi opłaty za media, które wynoszą: prąd 150 zł miesięcznie, gaz 100 zł za dwa miesiące.

B. J. pracuje w wymierzę ½ etatu, z wynagrodzeniem 15 zł za godzinę.

Dowody:

umowy zlecenia K-17-23, potwierdzenie warunków zatrudnienia K-31,

zeznania B. J. K-34.

Pozwany K. S. (2) pracuje, miesięcznie zarabia 2500 zł, na utrzymaniu ma półroczną córkę E., która jest dzieckiem zdrowym. Mieszka razem z matką dziecka, która z zawodu jest fryzjerem, obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. Pozwany wynajmuje mieszkanie w K., którego koszt utrzymania wynosi 1600 zł (czynsz i media). K. S. (2) jest zdrowy, stara się znaleźć lepiej płatna pracę, w planach ma ukończenie kursu elektryka. Pozwany okazjonalnie kupuje synowi ubrania, partycypował w kosztach zakupu wyprawki do szkoły, zabiera dziecko do siebie, co drugi weekend.

Dowód: zeznania K. S. (2) K-35.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wiarygodnych dowodów z dokumentów tj. umowy zlecenia i potwierdzenia warunków zatrudnienia, które były czytelne, podpisane, a żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności ani okoliczności nimi stwierdzonych.

Podstawą ustaleń stanu faktycznego były także wiarygodne zeznania stron B. J. i K. S. (2), którzy odpowiadali na zadawane pytania pewnie i rzeczowo, jednoznacznie wskazując okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, postawa stron w trakcie zeznań przekonała Sąd o wiarygodności tych relacji.

Sąd odmówił wiary dowodom z paragonów, które nie były podpisane, nie można więc zweryfikować czy stanowiły potwierdzenie zakupów B. J., czy innych osób. Niewiarygodne były tez rachunki i faktury za media, wystawione na nazwisko R. T., gdyż osoba ta nie jest stroną postepowania, a wiec wydatki przez nią ponoszone nie maja znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązek alimentacyjny został zdefiniowany w art. 128 kro i polega na dostarczaniu środków utrzymania, a w razie potrzeby także środków wychowania. Podstawę prawną roszczenia alimentacyjnego dzieci względem rodziców stanowi art. 133§1 kro, zgodnie, z którym rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Wyjaśnić przy tym należy, że brak samodzielności dziecka odnosi się zarówno do małoletniego, pozostającego pod władzą rodzicielską, jak i do dziecka pełnoletniego, które nie z własnej winy nie potrafi jeszcze utrzymać się bez pomocy rodziców ze względu na swoją sytuację życiową, w szczególności z uwagi na brak wykształcenia czy zawodu. W okolicznościach niniejszej sprawy, nie powinno, więc budzić wątpliwości, że K. S. (2) jest zobligowany do alimentowania swojego syna K. S. (1), który uczy i z uwagi na swój wiek (7 lat) nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji.

Zakres świadczenia alimentacyjnego został zaś określony w art. 135 § 1 kro i zgodnie z tym przepisem zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przesłanka usprawiedliwionych potrzeb pozwala dostosować rozstrzygnięcie o alimentach do indywidualnych potrzeb uprawnionego, przy czym pod pojęciem tym należy rozumieć zarówno potrzeby niematerialne (psychiczne, duchowe, indywidualne zainteresowania, hobby, wypoczynek) i materialne (wyżywienie, ubranie, koszty mediów, wykształcenie) na poziomie przeciętnej stopy życiowej populacji, w której żyje i funkcjonuje uprawniony. W toku przewodu sądowego w niniejszej sprawie, ustalono zaś, że B. J. miesięcznie wydaje na zaspokojenie bieżących potrzeb małoletniego K. S. (1) kwotę 750-800 zł miesięcznie. Wskazana kwota zaspokaja takie podstawowe potrzeby dziecka jak wyżywienie, rozrywka, przybory szkolne, lekarstwa, koszty dojazdu do dentysty. Są to, więc niezbędne wydatki mieszczące się na poziomie przeciętnej stopy życiowej w aglomeracji (...). Koszty utrzymania dziecka to także opłaty za media tj. woda, gaz, energia elektryczna (120 zł), z których korzysta mieszkając wspólnie z matka, bez których obecnie trudno wyobrazić sobie normalne funkcjonowanie. Wydatki na utrzymanie dziecka, to także zakup ubrań, których powódka nie wskazywała w trakcie zeznań, a które z pewnością ponosi, na co wskazują zasady doświadczenia życiowego.

Druga z przesłanek kształtujących zakres świadczenia alimentacyjnego zgodnie z treścią art. 135 § 1 kro tj. zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, oznacza status materialny, realny do osiągnięcia przy dołożeniu przez zobowiązanego należytej staranności z wykorzystaniem posiadanej wiedzy i umiejętności oraz zasobów majątkowych. Z cytowanego przepisy expilité wynika więc, że o wysokości obowiązku alimentacyjnego, decydują możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego, a nie jego obecna sytuacja materialna. Ustalając, więc wartość alimentów Sąd uwzględnia możliwe do uzyskania dochody przez zobowiązanego, należycie dbającego o swoje interesy. Jak zaś ustalono w niniejszym postępowaniu K. S. (2) pracuje, uzyskując stały miesięczny dochód na poziomie 2500 zł, ponadto poszukuje lepiej płatnej pracy i ma zamiar ukończyć kurs elektryka. Z powyższego wprost wynika, że pozwany ma możliwości płacenia alimentów w kwocie 600 zł miesięcznie. Co prawda na utrzymaniu ma także drugie, półroczne dziecko, którym opiekuje się obecnie jego matka. Okoliczność ta nie może jednak wpłynąć na obniżenie zobowiązania alimentacyjnego względem małoletniego powoda, gdyż K. S. (2) przy dołażeniu należytej staranności i zaangażowania może, na terenie aglomeracji (...) znaleźć dodatkowe zatrudnienie, aby wywiązać się ze zobowiązania alimentacyjnego względem obydwojga dzieci.

Przypomnieć też, trzeba, że zgodnie z art. 135 § 2 kro wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim przypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. W niniejszej zaś sprawie, z zeznań obu stron, w tym także z zeznań pozwanego wynika, że piecze nad małoletnim K. S. (1) sprawuje wyłącznie matka B. J., która dba o codzienne utrzymanie syna, ojciec zaś tj. K. S. (2) jedynie, w co drugi weekend zabiera dziecko do siebie. W konsekwencji pozwany, który nie sprawuje bieżącej pieczy nad dzieckiem, został zobowiązany do pokrywania większej części kosztów utrzymania syna.

Nie obciążając kosztami postepowania pozwanego stosowano art. 102 kpc, dążąc do uniknięcia konkurencji pomiędzy zobowiązaniami alimentacyjnymi względem małoletniego dziecka, a obowiązkiem pokrycia kosztów postępowania.

Nadając wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie zasądzonych alimentów stosowano art. 333 § 1 pkt 1 kpc.