Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 679/13Sygn. akt II Ca 679/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B. i T. B.

przeciwko A. L.

o zapłatę 8.000zł

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 22 lipca 2013 r., sygn. akt I C 401/13

I oddala apelację;

II zasądza od pozwanego na rzecz powodów 600zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 679/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja nie podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej liczne zarzuty w żadnym stopniu nie podważają trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, co zwalnia z potrzeby ponownego przytaczania szeregu powołanych już wcześniej trafnych argumentów.

Tylko dodatkowo odnośnie zarzutów apelacji należy wskazać na następujące kwestie :

-bezspornym było, że strony łączyła umowa zawarta na czas oznaczony, a istotną cechą takiej umowy jest to, że może ona być rozwiązana tylko w wypadkach określonych w umowie, wobec czego brak takich postanowień w umowie - co było bezsporne - nie daje możliwości rozwiązania umowy przed upływem okresu jej obowiązywania; - w niniejszej sprawie strony w umowie z dnia 18 czerwca 2008 r. takiej możliwości nie przewidziały, jak i takiego rozwiązania nawet nie dopuściły, wobec czego wypowiedzenie dokonane przez pozwanego było bezskuteczne;

-skoro zatem czynsz miał być płatny raz w roku, do dnia 4 lipca każdego roku kalendarzowego, którego to czynszu za lata 2012 pozwany nie uregulował, to żądanie pozwu podlegało uwzględnieniu;

-nie ma podstaw do przyjęcia naruszenia przez sąd pierwszej instancji przepisu art. 471 kc, skoro powodowie nie dochodzili odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, lecz jedynie czynszu z tytułu łączącej strony umowy;

-nie jest także uprawniony zarzut naruszenia przepisu art. 233 § 1 kpc, skoro skarżący nie przedstawił w istocie wniosków ani środków dowodowych, które podważałyby trafność ustaleń sądu pierwszej instancji, ponieważ za niewystarczające należy uznać oparcie w tym zakresie zarzutów apelacji jedynie na własnym przekonaniu o innej, niż przyjął sąd, wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu, do czego w istocie sprowadza się apelacja; - co do zasady, wykazanie przez stronę,że sąd naruszył przepis art. 233 § 1 kpc oraz że fakt ten mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być zastąpione jedynie odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie, chyba że strona jednocześnie wykaże, że przyjęta za podstawę rozstrzygnięcia ocena dowodów przekracza granice przysługującej sądowi w tym zakresie swobody; oznacza to, że postawienie zarzutu naruszenia tego przepisu nie może polegać na zaprezentowaniu przez skarżącego stanu faktycznego przyjętego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów, do czego w istocie sprowadza się apelacja; skarżący może natomiast i powinien wykazywać, posługując się wyłącznie argumentami prawnymi, że sąd rażąco naruszył ustanowione w tym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, co jednak nie zostało skutecznie uczynione; -nie jest także uprawniony zarzut naruszenia przepisu art. 353(1) kc, dającego stronom możliwość swobodnego kształtowania stosunku prawnego, przy czym swoboda ta jest właśnie wyznaczona przez granice wskazane w tym przepisie, wobec czego twierdzenie skarżącego, że stronom przysługiwała możliwość wypowiedzenia łączącej ich umowy w każdym czasie jest dowolne i nie znajduje żadnego uzasadnienia prawnego, dlatego też odwoływanie się do wskazanych przez skarżącego przepisów art. 673 § 3 kc w zw. z art. 704 kc jest zbędne;

Z tych przyczyn apelacja pozwanego jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc /, natomiast o kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 i 99 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc , a uzasadnienie sporządzono zgodnie z art. 505(13) § 2 kpc.

II Ca 679/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE