Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 lipca 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że została ona wydana w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 7 lipca 2014r., która stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/decyzja k.48 plik I akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji ZUS, w imieniu M. O. w dniu 9 września 2014r. złożył jej pełnomocnik wnosząc o zmianę tej decyzji poprzez przyznanie M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W treści odwołania wskazano, że w wyniku szeregu badań i konsultacji u M. O. stwierdzono: dyskopatię szyjną C5/C6, przewlekłą niestabilność części szyjnej kręgosłupa, zaostrzenie zmian zwyrodnieniowych, rotację C1/C2, zmiany zwyrodnieniowe C3 - C7; zaburzenia czynnościowe odcinka szyjno - głowowego, zaburzenia ruchomości; zawroty i bóle głowy, chorobę naczyń mózgowych; wypuklinę dyskową L5-S1, torbiel tarlova S2-S3, zespół bólowy korzeniowy lewo i prawostronny; skrzywienie kręgosłupa w części piersiowej, chorobę refluxową przełyku, przepuklinę rozworu przełykowego, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka, przewlekły nieżyt gardła, uszkodzenie błędnika typu mieszanego, kołatania serca, niedomykalność zastawek, przerost lewej komory, zmiany zwyrodnieniowe kolan i bioder, torbiele na piersiach, patologię endometrium. W kwietniu 201 r. zlecono badanie przeciwciał borrelia , a po wykonaniu testu Western - B. w sierpniu 2013r. jako rozpoznanie wskazano boreliozę. W lutym 2014 r. w wyniku zaleconych badań stwierdzono bartonellozę. Zakażenie to, które nałożyło się na wcześniej zdiagnozowaną boreliozę, bardzo przyspieszyło proces chorobowy i utrudniło leczenie. W związku z brakiem poprawy stanu zdrowia cały czas, począwszy od sierpnia 2013 r. odwołująca się jest w trakcie agresywnej, skojarzonej antybiotykoterapii. Ze względu na dolegliwości i liczne objawy ze strony układu centralnego lekarz nie może wykluczyć neuroboreliozy , nie umie też określić orientacyjnego terminu zakończenia antybiotykoterapii. Ponadto u skarżącej występuje podejrzenie zakażenia chlamydią, mykoplazmą, anaplazją, oraz lamblią i glistą ludzką. W lipcu 2014r. u skarżącej stwierdzono ponadto znaczną leukopenię, co stanowi bezpośrednie zagrożenie dla jej organizmu. Pomimo podjętego leczenia, choroba wciąż coraz bardziej ogranicza możliwości fizyczne skarżącej i nie może ona podjąć jakiejkolwiek pracy.

/odwołanie k.2- 5/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W treści odpowiedzi wskazano, e w okresie od 28 czerwca 2013r. do 30 czerwca 2014r. M. O. była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz ,że stosownie do art.61 ustawy o emeryturach i rentach prawo do renty , które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy , podlega przywróceniu , jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty , ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

/odpowiedź na odwołanie k.24 - 24 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. O. urodziła się (...) , legitymuje się wyższym wykształceniem rolniczym (mgr inżynier agronomii i agrobiznesu). W swojej karierze zawodowej wykonywała prace biurowe, ostatnio pracowała jako komisarz skarbowy

/okoliczności bezsporne, wywiad zawodowy – k. 115 dokumentacji lekarskiej ZUS/.

W okresie od 28 czerwca 2013r. do 30 czerwca 2014r. M. O. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 21 maja 2014r. M. O. złożyła wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek k.37 - 38 plik I akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznał u wnioskodawczyni: zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa C z zespołem bólowym w wywiadzie , bez istotnego ograniczenia ruchomości i bez objawów korzeniowych, zespół bólowy L-S na podłożu zmian dyskopatycznych zwyrodnieniowych bez objawów korzeniowych i z dobrą ruchomością kręgosłupa L-S , bóle i zawroty głowy w wywiadzie uznając, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2014r. Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/opinia lekarska z dnia 12 czerwca 2014 r. k.116-117 dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie k.40 -40 odwrót plik I akt ZUS i k.139 dokumentacji lekarskiej ZUS /

W związku ze zgłoszonym sprzeciwem od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, sprawa M. O. została skierowana do komisji lekarskiej ZUS.

/okoliczność bezsporna- sprzeciw k.140 dokumentacji lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonej oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawczyni: okresowy zespół bólowy odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z powodu zmian zwyrodnieniowych bez objawów korzeniowych i bez upośledzenia sprawności , przebytą boreliozę z ujemnymi badaniami immunologicznymi , bóle i zawroty głowy prawdopodobnie naczyniopochodne. Konsultacja neurologiczna w dniu 3 czerwca 2014 roku wykazała braku wnioskodawczyni niezdolności do pracy oraz w przeprowadzonym badaniu neurologicznym brak istotnych deficytów neurologicznych i ruchowych. Orzeczeniem z dnia 7 lipca 2014r. Komisja Lekarska ZUS uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/opinia lekarska z dnia 7 lipca 2014 r. k.143-144 dokumentacji lekarskiej ZUS, orzeczenie k.44 – 44 odwrót plik I akt ZUS, opinia lekarza neurologa konsultanta ZUS – k. 69 odw., k.70 dokumentacji lekarskiej ZUS/

Powyższe orzeczenie Komisji Lekarskiej legło u podstaw wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżonej decyzji odmawiającej M. O. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k.48 plik I akt ZUS/

W dniu 2 grudnia 2014r. wnioskodawczyni została zbadana przez biegłego sądowego neurologa J. Z..

U M. O. rozpoznano: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowvmi dyskopatiami i niestabilnością połączenia czaszkowo-kregowego z okresowym zespołem bólowym bez powikłań korzeniowych , prawdopodobnie boleriozę bez powikłań ze strony układu nerwowego. Poza obustronnym osłabieniem odruchów skokowych nie stwierdzono u badanej innych objawów uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności wskazujących na neuroboreliozę. Zgłaszane przez wnioskodawczynię dolegliwości w postaci okresowych bólów i zawrotów głowy o etiologii prawdopodobnie naczyniowej oraz drętwienie kończyn w przebiegu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa nie powodują ograniczenia zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni. Opisane dolegliwości ze strony układu nerwowego są zaburzeniami czynnościowymi i jako takie z punktu widzenia neurologa nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. Neurolog ocenia zdolność do pracy na podstawie obiektywnych objawów uszkodzenia układu nerwowego. W przypadku poziomu kwalifikacji zawodowych takich jak u wnioskodawczyni, objawami takimi muszą być np. niedowłady kończyn, zaburzenia koorydnacji ruchowej czy inne objawy tzw. ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego. Ewentualnie mogą to być objawy tzw. zespołu psychoorganicznego, czyli wynikające z zaburzenia wyższych czynności nerwowych , których u wnioskodawczyni nigdy nie rozpoznano.

/opinia pisemna k.31 – 32 odwrót oraz opinia uzupełniająca k.104 – 104 odwrót biegłego sądowego neurologa J. Z. e ra/

W dniu 8 lipca 2015r. M. O. została zbadana przez biegłego sądowego ortopedę i rehabilitanta dr E. B. (1).

U wnioskodawczyni rozpoznano: wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa z okresowo nawracającym zespołem bólowym , niespojenie łuku kręgu L5 , przebyte w 2000 r. artroskopowe uwolninie zrostów okołorzepkowych stawu kolanowego lewego.Stwierdzone schorzenia nie upośledzają czynności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy u badanej z IV - tym poziomem kwalifikacji zawodowych. Wnioskodawczyni ma zachowany pełny zakres ruchomości kręgosłupa i bardzo dobrą ogólną sprawność fizyczną. Wnioskodawczyni posiada wykształcenie wyższe i dodatkowo posiada studia podyplomowe. Wnioskodawczyni jest pracownikiem umysłowym i stopień naruszenia sprawności organizmu nie powoduje jej niezdolności do pracy.

/opinia pisemna biegłej ortopedy i rehabilitanta dr E. B. k.34 – 37 oraz ustna opinia uzupełniająca min.00:06:28 – 00:11:47 z rozprawy z dnia 17 maja 2016 r. , płyta CD - k.96 biegłego sądowego ortopedy i rehabilitanta dr E. B./

W dniu 7 listopada 2016r. wnioskodawczyni została zbadana przez biegłego sądowego reumatologa J. D..

U M. O. rozpoznano: niezróżnicowaną chorobę tkanki łącznej w obserwacji , niedobór witaminy D3. , stan po leczeniu boreliozy , zespół bólowy kręgosłupa najprawdopodobniej w przebiegu zmian zwyrodnieniowych, podejrzenie autoimmunologicznego zapalenia wątroby. Przeprowadzona analiza kilkuletniej obserwacji badanej wykluczyła jednoznacznie rozpoznanie tocznia układowego. Podtrzymano rozpoznanie niezróżnicowanej choroby tkanki łącznej . O niezdolności do pracy nie decyduje rozpoznanie choroby , a jej trwałe skutki.Przy prowadzonym leczeniu nie doszło do powstania zmian narządowych , które mogłyby czynić badaną niezdolną do pracy . Badania układu krwiotwórczego prawidłowe. Wykluczono zmiany w obrębie (...), funkcja nerek wątroby i serca prawidłowa. Nie stwierdzono zmian skórnych , ani upośledzenia sprawności układu ruchu. Analizując aktualny stan przedmiotowy, posiadane wykształcenie, brak podstaw do uznania 46-letniej wnioskodawczyni za niezdolną do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

/opinia biegłego sądowego reumatologa J. D. k.128 – 131/

W dniu 5 sierpnia 2017 roku wnioskodawczyni M. O. została zbadana przez biegłego sądowego internistę, specjalistę chorób zakaźnych i hepatologa A. M..

Zgodnie z tą opinią występujące u wnioskodawczyni dolegliwości wpływają znacząco na jakość jej życia , a także możliwości wykonywania pracy zarobkowej. Niemniej jednak, cierpienia wnioskodawczyni wynikają z rozpoznanej u niej choroby układowej tkanki łącznej, a nie boreliozy. W chwili obecnej u wnioskodawczyni nie rozpoznaje się istnienia choroby zakaźnej , w tym boreliozy. Na moment wydania zaskarżonej decyzji , u wnioskodawczyni nie była rozpoznana choroba układowa tkanki łącznej. Pierwsze badania, które potwierdziły hipotezę, że u wnioskodawczyni mogłaby być choroba układowa tkanki łącznej pochodzą z maja 2015r., czyli po wydaniu zaskarżonej decyzji przez ZUS. Na lipiec 2013r. oraz lipiec 2014r. u wnioskodawczyni nie stwierdzono boreliozy. Na moment wydania zaskarżonej decyzji wnioskodawczyni nie była niezdolna do pracy. Nie stwierdziła ona też niezdolności do pracy wnioskodawczyni z powodu boreliozy.

/opinia k.188 – 192 odwrót oraz ustna opinia uzupełniająca min.00:11:02 – 00:35:51 z rozprawy z dnia 16 listopada 2017 r. , płyta CD k.238 biegłego sądowego specjalisty chorób zakaźnych i hepatologii A. M./

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów w postaci orzeczenia Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS oraz dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni znajdującej się w aktach ZUS i w aktach niniejszej sprawy.

Celem weryfikacji stanowiska ubezpieczonej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: neurologa , ortopedy , reumatologa oraz specjalisty chorób zakaźnych i hepatologii.

Złożone w sprawie opinie są jasne, zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawczyni. Sąd oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie biegłych są wyczerpujące i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli wydali opinie po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni. Określili oni schorzenia występujące u wnioskodawczyni oraz ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy odnosząc swoją ocenę do kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione. Co również istotne, biegły neurolog , biegły ortopeda oraz specjalisty chorób zakaźnych i hepatologii odnieśli się do zgłoszonych zarzutów i w złożonych opiniach uzupełniających szczegółowo uzasadnili swoje stanowisko w niniejszej sprawie.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o zawieszenie postępowania, z uwagi na bardzo odległy termin badań w kierunku zakażenia B. burgdorferi. W ocenie Sądu, przedmiotowy wniosek zmierzał jedynie do wydłużenia postępowania, a wyniki badania na boreliozę ,jakiemu poddać się ma wnioskodawczyni w bliżej nieokreślonej przyszłości w żaden sposób nie mogą podważyć dokonanych ustaleń i mogą stanowić podstawę ewentualnego ponownego wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Sąd pragnie bowiem podkreślić, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązuje zasada oceny prawidłowości decyzji ZUS według stanu istniejącego w dacie jej wydania. Okoliczności zaś odnoszące się do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni mogą zostać ewentualnie podniesione w nowym wniosku o rentę.

Nadto żadna ze stron nie podważyła zasadnie złożonych przez biegłych lekarzy opinii oraz nie wniosła o dodatkowe opinie lub opinie innych biegłych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i przeprowadzonej wyżej oceny dowodów należy uznać, że odwołanie M. O. jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 Ustawy z 17 grudnia 199 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz.1383) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność powstała w okresach wymienionych w cytowanym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Brak choćby jednego z warunków wymienionych w art.57 ww. ustawy powoduje brak prawa do świadczenia.

W niniejszej sprawie spór między stronami ograniczał się do oceny stanu zdrowia wnioskodawcy pod kątem niezdolności do pracy.

Zgodnie z treścią art.12 ww. ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonej (art.13 ust.1 ww. ustawy).

W definicji niezdolności do pracy ustawodawca dał wyraz powiązaniu prawa do renty z rzeczywistą znaczną utratą zdolności do pracy zarobkowej, jako takiej, a częściową niezdolność do pracy powiązał z niezdolnością do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji, przy uwzględnieniu możliwości i sprawności niezbędnych do dalszego zaangażowania w procesie pracy, zaakcentował istnienie potencjalnej przydatności do pracy. Chodzi zatem o zdolność do pracy zarobkowej nie tylko, jako zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy, ale zdolność do podjęcia pracy w ogóle, z uwzględnieniem rodzaju i charakteru dotychczas wykonywanej pracy, poziomu wykształcenia, wieku, predyspozycji psychofizycznych.

Zdolność do pracy ma dwa elementy: biologiczny (ogólna sprawność psychofizyczna) i gospodarczy (przydatność na rynku pracy). Należało zatem ustalić, czy wnioskodawczyni jest zdolna do wykonywania pracy w dotychczasowym pełnym zakresie, czy jej kwalifikacje pozwalają na wykonywanie innej pracy, czy dla utrzymania aktywności zawodowej konieczne jest przekwalifikowanie.

Brak możliwości wykonywania dotychczasowej pracy nie jest wystarczający do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, gdy jest możliwe podjęcie innej pracy (w swoim zawodzie, bez przekwalifikowania lub gdy rokowanie, co do przekwalifikowania jest pozytywne). Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy jest warunkiem koniecznym do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ale nie jest warunkiem wystarczającym, jeżeli wiek, poziom wykształcenia, predyspozycje psychofizyczne dają podstawy do uznania, że jest możliwe podjęcie pracy w zawodzie albo po przekwalifikowaniu.

W myśl ogólnych zasad postępowania cywilnego na wnioskodawcy spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie odwołania.

Także z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższego nie zmienia możliwości prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego z urzędu.

Postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny, służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego i nie może polegać na zastępowaniu tego organu w wydawaniu decyzji ustalających świadczenie z ubezpieczeń społecznych. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2007 r., I UZP 1/07, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 323). W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 oraz z dnia 7 lutego 2006 r., I UK 154/05, LEX nr 272581). Stąd też postępowanie dowodowe przed sądem w sprawie o świadczenie uzależnione od niezdolności ubezpieczonego do pracy powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonego występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego ustalenia dokonane w toku postępowania nie uzasadniają zmiany zaskarżonej decyzji i nie stanowią podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

O częściowej choćby niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, ale ocena czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnie z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych oraz niemożność podjęcia pracy po przekwalifikowaniu.

Wnioskodawczyni posiada wykształcenie wyższe, a w swojej karierze zawodowej pracowała jako pracownik biurowy. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego – opinii biegłych: neurologa , ortopedy , reumatologa oraz specjalisty chorób zakaźnych i hepatologii wynika jednoznacznie, że rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenia nie ograniczają jej sprawności w stopniu znacznym, powodującym niezdolność do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Wnioskodawczyni jest bowiem osobą sprawną, samodzielną, u której nie rozpoznaje się istnienia choroby zakaźnej, w tym boreliozy, czy też neuroboreliozy. Wprawdzie dolegliwości na jakie cierpi wnioskodawczyni tj. bóle, zawroty głowy oraz drętwienie kończyn spowodowane są występującymi u wnioskodawczyni zmianami zwyrodnieniowo – dyskopatycznymi kręgosłupa i wpływają na komfort jej życia , to jednak stopień naruszenia sprawności organizmu u wnioskodawczyni spowodowany rozpoznanymi u niej schorzeniami nie stanowi podstawy do uznania jej za osobę niezdolną do pracy.Wskazać należy, że ze złożonych przez biegłych sądowych lekarzy specjalistów opinii wynikało, że schorzenia występujące u ubezpieczonej nie powodują stwierdzenia istnienia u niej jakiegokolwiek stopnia niezdolności do pracy.

Sąd jedynie na marginesie pragnie wskazać, że pogorszenie się stanu zdrowia ubezpieczonej już po wydaniu decyzji nie może wpływać na ocenę zasadności skarżonej decyzji. Bowiem gdyby przyjąć tok rozumowania skarżącej, to skutkowałoby to przewlekłością niniejszego postępowania ze względu na powoływanie następnych biegłych przy każdej zmianie stanu zdrowia ubezpieczonej w dalszej części procesu.

Reasumując należy uznać, że brak jest podstaw do przyznania wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy , a decyzja ZUS odpowiada prawu, zatem Sąd na postawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c., oddalił odwołanie M. O. jako niezasadne.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

S.B.