Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej imienia F. S. z siedzibą w G.

przeciwko A. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. W. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej imienia F. S. z siedzibą w G. kwotę 3.421,14 zł (trzy tysiące czterysta dwadzieścia jeden złotych i 14/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, jednak nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia 21.03.2017 roku do dnia 14.12.2017 roku, płatnej w siedemnastu ratach, pierwsze szesnaście rat każda w wysokości 200,00 zł (dwieście złotych), ostatnia rata w wysokości 221,14 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i 14/100), płatnych co miesiąc na koniec miesiąca kalendarzowego począwszy od drugiego miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku, płatnych wraz z odsetkami umownymi w przypadku opóźnienia w zapłacie raty, przy czym ostatnia rata płatna wraz z zasądzonymi odsetkami umownymi za okres od dnia 21.03.2017 roku do dnia 14.12.2017 roku;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.000,43 zł (tysiąc złotych i 43/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2468/17

UZASADNIENIE

Powód Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G., reprezentowany przez radcę prawnego, w dniu 21.03.2017 roku wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko A. W. o zapłatę kwoty 3.421,14 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, nie przekraczającymi wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 21.03.2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w kwocie 43,00 zł, opłaty manipulacyjnej w wysokości 0,43 zł i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że powód udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 3.000,00 zł na podstawie umowy z dnia 17.12.2015 roku.

Pozwana zobowiązała się do uregulowania zobowiązania w terminie do dnia 15.03.2019 r. w miesięcznych ratach.

Ponieważ pozwana nie regulowała rat pożyczki w ustalonych terminach, powód wypowiedział jej umowę. Pozwana wystąpiła do pożyczkodawcy z wnioskiem o umożliwienie jej dalszej spłaty w ratach, skutkiem czego było zawarcie w dniu 18.10.2016 r. między stronami ugody. Zgodnie z ugodą pozwana zobowiązała się do spłaty wobec powoda należności w łącznej wysokości 3.295,55 zł do dnia 15.03.2019 r. Pozwana ponownie nie wywiązała się z zobowiązania, wobec czego powód wypowiedział umowę ugody. Wypowiedzenie umowy ugody zostało skutecznie doręczone pozwanej, skutkując wymagalnością roszczenia w dniu 13.02.2017 r.

Powód podał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się:

- kwota 3.000,00 zł z tytułu kapitału,

- kwota 421,14 zł z tytułu odsetek karnych naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału pożyczki od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia, naliczanych zgodnie z treścią umowy do dnia wniesienia pozwu.

Postanowieniem z dnia 15.05.2017 r. sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Słupsku (k. 6).

Pozwana A. W. na rozprawie w dniu 30.11.2017 r. nie zakwestionowała żądania pozwu. Pozwana powołała się na sytuację materialną wnosząc o spłatę w ratach po 200,00 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.10.2015 r. pozwana A. W. podpisała deklarację członkowską wyrażając chęć przystąpienia w charakterze członka do Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.. Uchwałą Zarządu powoda z dnia 20.11.2015 r. została przyjęta w poczet członków od dnia 20.11.2015 r. W deklaracji zobowiązała się do przestrzegania przepisów obowiązującego statutu i regulaminów obowiązujących u powoda.

(dowód: deklaracja członkowska – k. 45).

W dniu 17.12.2015 roku powód Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. (pożyczkodawca), zawarł z A. W. (pożyczkobiorcą) umowę pożyczki nr (...) r.

W umowie wskazano, że pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki na następujących warunkach:

- całkowita kwota kredytu (pożyczki) 3.000,00 zł,

- opłata przygotowawcza 40,00 zł,

- szacunkowa wartość odsetek 540,27 zł,

- prowizja za udzielenie pożyczki 420,00 zł,

- całkowity szacunkowy koszt kredytu 1.551,34 zł.

Umowa została zawarta na okres od dnia 17.12.2015 r. do dnia 15.03.2019 r. Spłata miała następować zgodnie z harmonogramem spłat. Pożyczka została oprocentowana według zmiennej stopy procentowej (odsetki umowne) wynoszącej w dniu zawarcia umowy 10% w skali roku, przy czym maksymalna wysokość stopy procentowej nie mogła w stosunku rocznym przekroczyć czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne) (pkt. 7).

W przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub w części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia, pobierane miały być odsetki od zadłużenia przeterminowanego (pkt. 23). Roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego wynosiła czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, na dzień zawarcia umowy 10% (pkt. 21).

W przypadku powstania zaległości w spłacie pożyczki, pozwana zobowiązała się do uiszczenia na rzecz powoda opłat za czynności windykacyjne zgodnie z tabelą prowizji i opłat, wynoszących (pkt. 22):

- 1,50 zł za monit sms,

- 9,90 zł za monit telefoniczny,

- 20,00 zł za jedno wezwanie do zapłaty, maksymalnie 2 razy w miesiącu,

- 95,00 zł za czynności windykacyjne terenowe.

Na rachunek bankowy pozwanej przelana została kwota 3.000,00 zł w dniu 17.12.2015 r.

(dowód: umowa pożyczki wraz z Regulaminem udzielania kredytów i pożyczek konsumenckich Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej k. 20 - 24, harmonogram spłaty pożyczki – k. 46, tabela opłat i prowizji – k. 58 - 59).

W związku z brakiem spłaty pożyczki powód wezwał pozwaną do zapłaty pismem z dnia 31.03.2016r. oraz z dnia 12.04.2016 r., a następnie pismem z dnia 20.06.2016 r. wypowiedział umowę pożyczki.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 31.03.2016 r. z dowodem nadania – k. 47 – 49, wezwanie do zapłaty z dnia 12.04.2016 r. z dowodem nadania – k. 50 – 51, wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem odbioru – k. 31 – 32).

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. zawarła z A. W. w dniu 18.10.2016 r. ugodę. Jej przedmiotem była wierzytelność przysługująca powodowi wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki nr (...) z dnia 17.12.2015 r.

Wierzytelność wynikająca z ugody stanowiła łącznie kwotę 3.295,55 zł, na którą składały się:

- kwota 3.000,00 zł kapitał,

- kwota 124,89 zł odsetki umowne należne do dnia podpisania ugody,

- kwota 76,51 zł odsetki za opóźnienie należne do dnia podpisania ugody,

- kwota 94,15 zł tytułem opłat za upomnienia i wezwania do zapłaty (koszty windykacji).

Ugoda została zawarta na okres od dnia 18.10.2016 r. do dnia 15.03.2019 r. Pozwana zobowiązała się do spłaty zadłużenia w ratach miesięcznych w wysokości 130,00 zł, płatnych bez wezwania w terminach i kwotach wskazanych w harmonogramie spłaty, który stanowił załącznik nr 1 do ugody (§10).

Roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego wynosiła dwukrotność sumy stopy referencyjnej Narodowego banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych i na dzień zawarcia ugody wynosiła 14%. Zmiana wysokości w/w stopy następowała w przypadku zmiany stopy referencyjnej przez Narodowy Bank Polski, z tym zastrzeżeniem że maksymalna stopa procentowa nie mogła w stosunku rocznym przekroczyć dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie (§17).

W przypadku nieterminowej spłaty zobowiązania wynikającego z ugody, należność stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub w części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia, pobierane były odsetki od zadłużenia przeterminowanego (§19).

(dowód: ugoda z dnia 18.10.2016 r. – k. 25 – 28, harmonogram spłaty pożyczki – k. 60).

Pozwana A. W. nie posiada zatrudnienia. Pozostaje na utrzymaniu męża, który otrzymywał na dzień zaciągnięcia przez nią zobowiązania wynagrodzenie w wysokości 3.000,00 zł. Wszelkie zobowiązania związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego ponosi mąż pozwanej. Wydatki te wynoszą miesięcznie około 1.200,00 zł. Składają się na nie:

- kredyt hipoteczny w kwocie 280,00 zł,

- czynsz za mieszkanie w kwocie 400,00 zł,

- 170,00 zł fundusz remontowy,

- opłaty za energię w kwocie 120,00 zł,

- opłaty za gaz w kwocie 120,00 zł,

- opłaty za telefon powódki plus internet w kwocie 80-90 zł.

Z tytułu zaciągniętych kredytów pozwaną i jej męża obciąża kwota ponad 2.000,00 zł miesięcznie.

(bezsporne: oświadczenie pozwanej złożone na rozprawie w dniu 30.11.2017 roku – k. 73-74).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Bezsporne w sprawie było to, że pozwana jest zobowiązana do zapłaty powodowi kwoty dochodzonej pozwem.

Pozwana powoływała się jedynie na swoją sytuację rodzinną i materialną, uzasadniając fakt, że nie jest w stanie spłacać swoich zobowiązań. Powód nie kwestionował twierdzeń pozwanej dotyczących jej sytuacji rodzinnej i majątkowej.

Zgodnie z przepisem art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Mając na uwadze powyższe sąd uwzględnił żądanie zapłaty zawarte w pozwie w całości.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. W doktrynie podkreśla się, że uprawnienie to przysługuje sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla strony pozwanej niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody.

W niniejszej sprawie zachodzi taki uzasadniony wypadek. Analizując sytuację majątkową i osobistą pozwanej A. W. sąd uznał, że rozłożenie należności na raty zasługuje na uwzględnienie. Podkreślić przede wszystkim należy, że powód również przystawał na to, aby rozłożyć na raty spłatę zadłużenia pozwanej zawierając z nią ugodę. Wówczas spłata została rozłożona na raty po 130,00 zł. W procesie pozwana wnosiła o rozłożenie zadłużenia na raty po 200,00 zł miesięcznie.

Uznać należy, że rozłożenie na raty zadłużenia może pozwolić na spłatę zasądzonej kwoty w terminach i tym samym uchronić pozwaną przed egzekucją komorniczą.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 720 § 1 k.c. w zw. z art. 320 k.p.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.421,14 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, jednak nie wyższymi od odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia 21.03.2017 roku do dnia 14.12.2017 roku, płatną w siedemnastu ratach, pierwsze szesnaście rat każda w wysokości 200,00 zł, ostatnia rata w wysokości 221,14 zł, płatnych co miesiąc na koniec miesiąca kalendarzowego począwszy od drugiego miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku, płatnych wraz z odsetkami umownymi w przypadku opóźnienia w zapłacie raty, przy czym ostatnia rata płatna wraz z zasądzonymi odsetkami umownymi za okres od dnia 21.03.2017 roku do dnia 14.12.2017 roku, o czym sąd orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

W pierwszej kolejności pozwana zobowiązana będzie do zapłaty kosztów procesu, zatem zasadne jest odroczenie zapłaty pierwszej raty na okres do dwóch miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.

Pozwana jest stroną przegrywającą sprawę w całości.

Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie 1.000,43 zł, z czego: tytułem opłaty od pozwu kwota 100,00 zł, kwota 900,00 zł tytułem wynagrodzenia należnego radcy prawnemu, kwota 0,43 zł tytułem opłaty manipulacyjnej.

Sąd na podstawie przepisu art. 98 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.000,43 zł, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.