Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 14-12-2017 r.

Sąd Rejonowy w Koninie Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Adam Michalak

po rozpoznaniu w trybie art. 148 ¹ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego

na posiedzeniu niejawnym w dniu 14-12-2017 r.

sprawy z powództwa głównego wniesionego przez Z. L.

przeciwko pozwanym A. L. – małoletniej i reprezentowanej przez matkę A. L. (1)

o obniżenie alimentów

oraz z powództwa wzajemnego A. L. (2) – małoletniej i reprezentowanej przez matkę A. L. (1)

przeciwko pozwanemu Z. L.

o podwyższenie alimentów

1.  Oddala powództwo główne.

2.  Oddala powództwo wzajemne.

3.  Nie przyznaje adw. K. K. zwrotu kosztów z tytułu zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu.

4.  Ustala, że strony pozostają przy poniesionych kosztach procesu.

5.  Nie uiszczonymi kosztami sądowymi obciąża w całości Skarb Państwa.

Adam Michalak

UZASADNIENIE

Prawomocnym wyrokiem z dnia 23-01-2014 r. Sąd Okręgowy w Koninie rozwiązał małżeństwo Z. L. i A. L. (1) bez orzekania o winie, powierzając matce wykonywanie władzy rodzicielskiej nad A. L. (2) ur. (...) oraz zasądzając od ojca na rzecz dziecka alimenty w kwocie 550 zł/m-c.

W czasie orzeczenia rozwodu matka małoletniej pracowała jako pomoc piekarza i zarabiała ok. 1400 zł/m-c. Na dojazdy do pracy wydatkowała ok. 300 zł, a pod jej opieką pozostawała córka A. i pełnoletni już syn B. L.. Powódka wzajemna uczęszczała wtedy do 5 klasy szkoły podstawowej w Z.. Matka powódki wzajemnej chorowała na raka tarczycy, miała orzeczony lekki stopień niepełnosprawności, która istniała przed 16 rokiem życia, nadto spłacała pożyczkę w (...) na kwotę ponad 2 tyś. zł oraz pożyczkę z ZFŚS na kwotę 2.020 zł. Matka powódki wzajemnej zabierając ze sobą dzieci wyprowadziła się ostatecznie od męża do domu swoich rodziców i partycypowała w opłatach mieszkaniowych.

Powód natomiast utrzymywał się z renty w kwocie 540 zł, był po operacji kręgosłupa, nie był zarejestrowany jako bezrobotny w PUP. Miał orzeczoną częściową niezdolność do pracy i stwierdzony umiarkowany stopień niepełnosprawności z zaleceniem ewentualnego zatrudnienia w warunkach pracy lekkiej lub zakładu pracy chronionej. Podejmował prace dorywcze, np. jako murarz lub operator ładowarki. Od czasu przebytej operacji kręgosłupa nie podejmował już żadnych stałych prac i utrzymywał się tylko z renty. Początkowo w trakcie sprawy rozwodowej zamieszkiwał we wspólnym domu małżonków, lecz później wyprowadził się do swoich rodziców do N..

Aktualnie, po upływie niespełna czterech lat od ostatniego ustalenia alimentów, sytuacje faktyczne po stronie powoda i powódki wzajemnej zmieniły się, a oceniane względem siebie, przez pryzmat przesłanek wynikających z art. 138 kro, który stanowił podstawę oceny powództwa głównego i wzajemnego, skutkują ustaleniem wzajemnej kompensacji wzrostu potrzeb powódki wzajemnej, jako osoby uprawnionej do alimentów oraz zmniejszenia się w takim samym wymiarze możliwości zarobkowych pozwanego wzajemnego, a to prowadzi do oddalenia obu wniesionych powództw.

Z jednak strony jest oczywiste, co dyktują zasady doświadczenia życiowego, że potrzeby A. L. (2) wzrosły przez sam upływ czasu. Dorastające dziecko ma coraz większe potrzeby, wyrasta z ubrań, więcej je, bo rośnie, a mając na uwadze wiek powódki wzajemnej (niespełna 15 lat) pojawiają się nowe potrzeby w życiu dziecka, jak np. atrakcje kulturowe, czy wynikające z kontaktów rówieśniczych. Pozwana jednak nie wykazała w żaden sposób wysokości wzrostu tych potrzeb, dlatego Sąd ocenił ich wzrost na kwotę 400 zł miesięcznie, czym w 50%, a więc kwotą 200 zł winien być z zasady obciążony pozwany wzajemny. Pozwana wskazywała np. na to, iż jest osobą w okresie dojrzewania, że jest alergikiem, pozostaje pod opieką lekarza, że matka wozi ją co piątek na zajęcia informatyczne, ale nie podawała żadnych kwot z tego tytułu. Tak samo, gdy chodzi o uczęszczanie do liceum w K., nie wskazując w tym wypadku nawet na konieczność ponoszenia wydatków na dojazdy przez matkę. Co z kolei tyczy się deklarowanych wydatków mieszkaniowych to nie sposób wyliczyć, na ile te wydatki służą kwotowo zaspokojeniu potrzeb małoletniej, a na ile innych współ-domowników. Należy także mieć na uwadze, że wcześniej matka pozwanej spłacała dwie pożyczki, a teraz nie deklaruje żadnej.

Z kolei po stronie powoda, choć nominalnie wysokość jego renty nieznacznie tylko wzrosła (651,50 zł), to jednak, co wykazał złożonym dokumentem z pobytu w szpitalu, stan jego zdrowia pogarsza się, skoro dotychczasowe leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy i po wtóre, z tego właśnie względu wykonano u niego zabieg operacyjny artroskopii prawego stawu kolanowego, w styczniu 2017 r. Powód posiada kolejne i takie samo orzeczenie o niepełnosprawności, lecz trudno wymagać od niego, by podejmował prace nawet dorywcze, z których zrezygnował już wcześniej, po przebytej operacji kręgosłupa, kiedy teraz zmagać się musi z kolejnym rodzajem schorzenia i rehabilitować chory staw kolanowy. Powód ma nadal orzeczoną częściową niezdolność do pracy, a co potwierdza orzeczenie z dn. 02-05-2016 r. „dysfunkcje naruszają sprawność organizmu mają charakter przewlekły i w porównaniu do poprzedniego badania nie nastąpiła poprawa”.

Dlatego mając te ustalone fakty na uwadze, Sąd doszedł do wniosku, iż alimentacyjne możliwości płatnicze powoda zmalały o taką samą wysokość 200 zł.

/dowód: akta SO w Koninie, dokumenty k. 7, 8, 9, 10, 41-68, wyjaśnienia pisemne stron/

Zgodnie z art. 148 ¹ § 1 kpc sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów /…/ sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Sąd uznał, że nie jest konieczne przeprowadzenie rozprawy zwłaszcza, że strony w ramach zarządzonej wymiany pism zaoferowały dowody z dokumentów, nie zgłaszając żadnego świadka na okoliczności dowodzone w pismach, a późniejsze zgłoszenie świadków byłoby nieskuteczne z uwagi na nałożony rygor prekluzji. Samo zaś przesłuchanie matki pozwanej, o co ta wnioskowała w odpowiedzi na pozew, następowałoby w trybie art. 302 § 2 kpc, a więc de facto jako strony. Tymczasem dowód z przesłuchania stron jest dowodem subsydiarnym, dopuszczanym po wyczerpaniu innych środków dowodowych lub w ich braku, zatem który może być zastąpiony każdym innym dowodem dopuszczonym przez sąd w ramach przewodu sądowego dowodzenia o faktach. Po drugie, nie przesłuchanie strony może stanowić naruszenie art. 299 kpc tylko w sytuacji nie dysponowania przez sąd innymi dowodami istotnymi dla rozstrzygnięcia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 29 kwietnia 2016 r., sygn. V ACa 855/15), a takimi Sąd w sprawie dysponował.

Dla rozstrzygnięcia pozostawała natomiast bez znaczenia kwestia wzbogacenia się rodziców małoletniej na skutek przeprowadzonego podziału majątku wspólnego, gdyż skoro powód otrzymał jakąś dopłatę, to w takiej samej przecież wartości matka pozwanej otrzymała składniki mienia wspólnego. Obaj zaś rodzice są zobowiązani do alimentowania potrzeb dziecka.

Wobec powyższego oddalono powództwo główne i wzajemne, z uwagi na ustalony fakt wzajemnej kompensacji podstaw faktycznych obu żądań, w tej samej nominalnie wysokości.

Sąd nie przyznał kosztów z tytułu pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu, gdyż pomimo znacznego upływu wyznaczonego terminu na złożenie pisma procesowego wyznaczony pełnomocnik nie podjął żądnej czynności w sprawie.

O kosztach procesu orzeczono per analogiam na podstawie art. 100 kpc uznając, że wobec wzajemnego oddalenia obu powództw strony nie powinny także ponosić kosztów na rzecz przeciwnika procesowego w żadnej części (koszty podlegają wzajemnemu zniesieniu).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 uksc.

Adam Michalak

Z/

1.  Wyrok prawomocny w dniu ……………………………

2.  Odnotować.

3.  Wyłączyć akta dołączone.

4.  Akta odłożyć.

K-n dn. ………………………

SSR Adam Michalak