Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, Wydział V Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Hanna Zielska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Niebuszewo w Szczecinie – Kazimierza Prawuckiego

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2017 r.

sprawy:

T. W., syna T. i M., urodzonego (...) w S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1) Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 lutego 2015 r. (IV K 965/14) za przestępstwo z art.226§1 kk, popełnione w dniu 1 sierpnia 2014 r., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, i która to kara nie została dotychczas wykonana

2) Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 20 września 2016 r. (V K 791/16) za przestępstwo z art.281 kk w zb. z art.158§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.64§1 kk, popełnione w dniu 22 maja 2016 r., na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą następnie na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. akt IVKa 1750/16 podwyższono do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, i która to kara nie została dotychczas wykonana

I. Na podstawie art.85 kk, art.86§1 kk i art.87§1 kk łączy orzeczone wyrokami opisanymi w punktach 1) i 2) kary pozbawienia wolności i karę ograniczenia wolności i wymierza karę łączną 3 (trzech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. na podstawie art.577 kpk wskazuje okresy podlegające zaliczeniu na poczet orzeczonej kary od 1.08.2014 r. do 2.08.2014 r., od 22.05.2016 r. do 14.11.2016 r.

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu złotych i sześćdziesięciu groszy) tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.

IV. zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego.

VK 812/17

UZASADNIENIE

T. W. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1) Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 27 lutego 2015 r. (IV K 965/14) za przestępstwo z art.226§1 kk, popełnione w dniu 1 sierpnia 2014 r., na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, i która to kara nie została dotychczas wykonana

2) Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 20 września 2016 r. (V K 791/16) za przestępstwo z art.281 kk w zb. z art.158§1 kk w zw. z art.11§2 kk w zw. z art.64§1 kk, popełnione w dniu 22 maja 2016 r., na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą następnie na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. akt IVKa 1750/16 podwyższono do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, i która to kara nie została dotychczas wykonana

dowód: odpisy wyroków k.12, 16, 17

T. W. był uprzednio karany sądownie. Wyrokiem z dnia 18.02.2014 r. był karany za przestępstwo z art.286 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, której zarządzenie wykonania nastąpiło na mocy postanowienia z dnia 30.09.2014 r.

dowód: karta karna, k. 6-8

Zachowanie skazanego w czasie odbywania kary aktualnie nie budzi zastrzeżeń. We wcześniejszej fazie pobytu w ZK w niewłaściwy sposób odnosił się do funkcjonariuszy Służby Więziennej i nie przestrzegał zasad porządku i dyscypliny, za co był trzykrotnie karany. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Tylko wobec niektórych popełnionych przestępstw jest werbalnie krytyczny.

dowód: opinia, k. 19

Wszystkie dowody zgromadzone w sprawie zasługują na uwzględnienie, mają one charakter dokumentarny i zostały wytworzone w sposób prawem przewidziany.

Jeden z wyroków podlegających łączeniu uprawomocnił się po 1 lipcu 2015 r., a zatem mają do nich zastosowanie nowe reguły łączenia kar. W tym konkretny przypadku nie ma zastosowania art.4§1 kk, gdyż stare zasady nie są korzystniejsze dla skazanego.

Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne (art.85§2 kk), a zatem nie kary już wykonane. Dlatego też łączeniu nie podlega kara orzeczona w sprawie IVK 1269/13, gdyż została wykonana w całości.

Ponieważ łączeniu podlegają kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu (art.85§1 kk), a w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności (art.87§1 kk), to sąd połączył orzeczone wyrokami opisanymi w punkcie 1) karę ograniczenia wolności oraz wyrokiem opisanym w punkcie 2) karę pozbawienia wolności.

Dolną granicą kary łącznej jest, zgodnie z art. 86 § 1 kk, kara najsurowsza.

Górną granicą kary łącznej jest suma kar jednostkowych.

Biorąc pod uwagę treść art. 87 § 1 kk należało przyjąć, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

Przestępstwa za które T. W. był skazywany w części są różnorodzajowe, popełnione z różnych pobudek, zaś sam skazany był również karany sądownie za inny czyn (wyrokiem z dnia 18 lutego 2014 r.). Omawiane przestępstwa, w ocenie sądu, były przestępstwami o wysokim stopniu społecznej szkodliwości (kradzież rozbójnicza, znieważenie funkcjonariuszy policji), a w dodatku drugie z nich zostało popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa, o których mowa w art.64§1 kk. To przemawiało za koniecznością kumulowania kar. Z drugiej jednak strony przestępstwa te zostały popełnione w bliskim odstępstwie czasowym. Warto zwrócić uwagę, że z jednej strony opinia o skazanym jest pozytywna, z drugiej jednak wskazuje na dobre przystosowanie się skazanego do warunków izolacji.

Zdaniem sądu w sprawie należy zatem zastosować w części zasadę kumulacji, zaś w części zasadę absorpcji. Dlatego też sąd wymierzył karę łączną 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności sąd wymienił okres podlegający zaliczeniu od 1.08.2014 r. do 2.08.2014 r., od 22.05.2016 r. do 14.11.2016 r. (art.577 kk). Orzeczenie o kosztach sąd wydał na podstawie art. 624 k.p.k. uznając, że skazany nie ma możliwości ich uiszczenia.

Orzeczenie o wynagrodzeniu obrońcy za pomoc prawną udzieloną z urzędu sąd podjął na podstawie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie znajdując podstaw do podwyższenia stawki.

Kierując się wyżej wskazanymi motywami Sąd Rejonowy orzekł, jak w części dyspozytywnej wyroku.