Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Najjar (spr)

Sędziowie: SO Agnieszka Domańska

SO Anna Wierciszewska-Chojnowska

Protokolant: Mirosław Grzęda

w obecności Prokuratora: Krystyny Nogal – Załuska

po rozpoznaniu w dniach 14 grudnia 2017r., 9 stycznia 2018r.

sprawy z wniosku

M. S.

przeciwko Skarbowi Państwa o zasądzenie odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wynikłe z niewątpliwie niesłusznego zatrzymania w dniu 22 października 2012r.,w sprawie o sygn. akt. (...)

na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. w zw. z art. 554 § 4 k.p.k.

- orzeka-

1.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy M. S. kwotę 800 zł (osiemset) złotych tytułem odszkodowania za poniesioną szkodę oraz kwotę 25.000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, obie kwoty wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie wniosek oddala;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy M. S. kwotę 1440 zł (tysiąc czterysta czterdzieści) złotych z tytułu ustanowienia pełnomocnika w sprawie;

4.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt. XII Ko 78/13

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013r. do Sądu Okręgowego w Białymstoku wpłynął wniosek złożony przez pełnomocnika M. S. o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie. Pełnomocnik wniósł o zasądzenie na rzecz M. S. kwoty 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 3 690 zł tytułem odszkodowania. ( k. 2-14)

Sąd Okręgowy w Białymstoku w trybie art. 36 k.p.k. zwrócił się do Sądu Apelacyjnego w Białymstoku o przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w Warszawie. ( k. 42)

Sąd Apelacyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 6 grudnia 2013r. w sprawie o sygn. akt. II AKo 132/13 wniosek uwzględnił i przekazał sprawę do merytorycznego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.( k. 48 -48v)

W dniu 17 grudnia 2013r. sprawa wpłynęła do Sądu Okręgowego w Warszawie i została zarejestrowana pod sygn. akt. XII Ko 78/13. ( k. 54)

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2015r. w sprawie o sygn. akt. XII Ko 78/13 Sąd Okręgowy w Warszawie zawiesił postępowanie w sprawie, podnosząc zmianę przepisów warunkujących odpowiedzialność Skarbu Państwa za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie. ( k. 503-505)

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 7 listopada 2017r. w sprawie o sygn. akt. XII Ko 78/13 podjął zawieszone postępowanie w sprawie. ( k. 551)

Na rozprawie w dniu 14 grudnia 2017r. pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał złożony wniosek, żądając zasądzenia na rzecz wnioskodawcy M. S. kwoty 48 771,51 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 50 000 zł tytułem zadośćuczynienia. (k. 567).

Oskarżyciel publiczny co do zasady uznał roszczenie, wnosząc o zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 8 000 zł oraz odszkodowania w kwocie 1340 zł.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 października 2012r. M. S. na mocy postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. został zatrzymany i przymusowo doprowadzony do Prokuratury Rejonowej w B.. Do zatrzymania M. S. doszło o godzinie 6.00 rano w jego mieszkaniu przy ul. (...) w J.. Po doprowadzeniu do Prokuratury Rejonowej w B. M. S. przedstawiono zarzuty popełnienia czynów z art. 258 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k., art. 271 § 1 i 3 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 65 § 1 k.k. Tego samego dnia M. S. został przesłuchany w charakterze podejrzanego i w dniu 22 października 2012r. został osadzony w Komendzie Wojewódzkiej Policji w B., przebywając w dwuosobowej celi. Początkowo w celi przebywał sam potem przebywał z innym osadzonym.

W dniu 23 października 2012r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w B. wystąpił do Sądu Rejonowego w Białymstoku o zastosowanie wobec M. S. tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy. (k. 75-76)

Sąd Rejonowy w Białymstoku nie uwzględnił wniosku Prokuratora w przedmiocie zastosowania wobec M. S. tymczasowego aresztowania. ( k. 79-84).

W dniu 5 listopada 2012r. obrońca wnioskodawcy złożył zażalenie na dokonane w dniu 22 października 2012r. zatrzymanie ( k. 2-2v akta sprawy (...)).

Sąd Rejonowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 31 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt. III Kp 2244/12 uznał postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. z dnia 16 października 2012r. w przedmiocie zatrzymania i przymusowego doprowadzenia M. S. za legalne, lecz niezasadne. ( k. 17 akta sprawy III Kp 2244/12)

W okresie poprzedzającym zatrzymanie wnioskodawca był właścicielem znanej w branży firmy eventowej (...). Wnioskodawca posiadał na utrzymaniu żonę i dwójkę dzieci. Żona wnioskodawcy nie pracowała zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Przed zatrzymaniem wnioskodawca przygotowywał duży projekt dla Banku (...). Roczny dochód wnioskodawcy za rok 2011 wyniósł (...) zł a za rok 2012r. (...) zł. Za rok 2013 wnioskodawca nie złożył zeznania o wysokości o wysokości osiągniętego dochodu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo zeznań wnioskodawcy M. S. ( k. 244-250, 564-566), zeznań K. B. (258-264), R. M. (k. 288-290), wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów (k. 2-8), kserokopii: postanowienia o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu osoby podejrzanej (k. 33-34) , karty karnej (k. 105), nakazu doprowadzenia (k. 35), protokołu zatrzymania osoby (k. 36), protokołu przeszukania (k. 37-39), protokołu tymczasowego zajęcia mienia ruchomego (k. 40 – 40v), postanowieniu o przedstawieniu zarzutów (k. 67-68), protokołu przesłuchania podejrzanego (k. 69-74, k. 85-87), wniosku prokuratora o zastosowaniu tymczasowego aresztowania (k. 75-76), protokołu posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania (k.77-78), postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstoku (k. 78-84), opinii sądowo – psychiatrycznej (k. 88-90, k. 268-281, k. 297-308), zaświadczenia lekarskiego ( k. 156), faktury Vat wystawionej przez (...) Centrum (...) (k. 158), kserokopii: pism, referencji i podziękowań (k. 171-243), protokołu przesłuchania biegłych: J. G. (k. 342-346), B. P. (k. 472-475), załączniki z tomu (I, II i III) oraz akt sprawy III Kp 2244/12 Sądu Rejonowego w Białymstoku.

Na rozprawie głównej w dniu 22 września 2014r. M. S. zeznał, że przez większość życia mieszkał w Szwajcarii, pracując jako muzyk dla poważnych wytwórni muzycznych takich jak (...). Po powrocie do Polski stworzył agencję zajmującą się organizacją eventów. Wnioskodawca mieszkał z żoną i dwójką dzieci na osiedlu zamkniętym w J.. W dniu 22 października 2012r. o godzinie 6.00 rano do jego mieszkania weszli funkcjonariusze Komendy Wojewódzkiej Policji w B.. W trakcie przeszukania mieszkania zabezpieczono cztery komputery, dysk zewnętrzy, dwa telefony komórkowe oraz pieczątki firmowe. Dokonano także zabezpieczenia mienia ruchomego w postaci pieniędzy w kwocie 2.950 zł. Po przeszukaniu mieszkania przedstawiono wnioskodawcy nakaz zatrzymania i przymusowego doprowadzenia do Prokuratury Rejonowej w B.. M. S. opuszczając mieszkanie skuty był kajdankami. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca mieszkał na osiedlu zamkniętym i opuszczał mieszkanie w godzinach kiedy sąsiedzi udają się do pracy poprosił funkcjonariuszy o zakrycie kajdanek bluzą, aby nie było ich widać. W trakcie jazdy do B. wnioskodawca zgłosił potrzebę zażycia leków na nadciśnienie. Wnioskodawca pamięta, że został zawieziony do lekarza gdzie wykonano podstawowe badania i wyrażono zgodę na przyjmowanie leków na nadciśnienie. Wnioskodawca początkowo w celi przebywał sam, w nocy do celi przyprowadzono innego osadzonego ,,kompletnego świra”, który był łysy wytatuowany, całą noc chodził po celi jakby był naćpany. Współaresztant zachowywał się dziwnie zadawał dziwne pytania. Wnioskodawca się go bał. Wnioskodawca zeznał, że udając się na posiedzenie do Sądu Rejonowego w Białymstoku był brudny i niedomyty. Po zatrzymaniu wnioskodawcy w branży wybuchła ,,jak bomba atomowa informacja S. został zatrzymany”. Nikt nie był w stanie wyjaśnić, wytłumaczyć co się stało, zabił kogoś, czy co.

Wnioskodawca zeznał, także że branża nie dowiedziała się co było przyczyną zatrzymania, były tylko szeptane informacje i pole do domysłów. Po zatrzymaniu w branży na moment wszyscy odsunęli się. Przez ostatnie 2 lata nie pracował w pełniej formie, problem był nie tylko w branży ale i w klientach. Wnioskodawca miał stany lękowe. Od momentu zatrzymania jest pod stałą opieką lekarską, ma stany lękowe i depresję. Problemy z depresją ma od 1980 r. gdy mieszkał w Austrii. Zdaniem wnioskodawcy największą traumą był fakt, że rozdzielony został z żoną i dziećmi. Zeznał, że po zatrzymaniu nie jest już tym samym wyluzowanym człowiekiem. M. S. zeznał, że swoją dobrą opinię musiał odbudować m.in. wśród podwykonawców, firm oświetleniowych, multimedialnych, nagłośnieniowych, scenograficznych, osób prowadzących, artystów z Polski i z zagranicy, czyli struktur, które odpowiadaj za kalendarz artystów, i klientów których najbardziej się obawiał. Z uwagi na złożenie niedokończonego projektu agencja wnioskodawcy nie wygrała przetargu dla banku (...).

Odnośnie przyjmowanych leków wnioskodawca zeznał, iż zaczął przyjmować leki, po śmierci żony. Lekarze chcieli przepisać mu silniejsze leki ale ograniczały jego kreatywność. Od czasu zatrzymania wnioskodawca cały czas przyjmuje leki, (...) regularnie, hydroksyzynę w stanach lękowych.

Na rozprawie w dniu 5 lutego 2015r. wnioskodawca ponadto zeznał, że nic nie wie na temat postępowania, które toczy się względem niego.

Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2015r. wnioskodawca dodał, że w spółkach zajmował się pozyskiwaniem klientów, odpowiedzią na briefy, tworzeniem kreacji, przygotowaniem projektów graficznych, inżynieryjnych, tworzeniem muzyki, czyli kompozycją, tworzeniem scenariuszy, realizacją video, na końcu realizacją produkcji. W 2011 r. przed zatrzymaniem wnioskodawcy żona była na urlopie macierzyńskim. W 2011r. wnioskodawca i jego rodzina utrzymywała się oprócz dochodów wykazywanych w PIT także z innych środków, bo miał dodatkowe źródła zarobków, których nie ujawnił. Za kreacje, przygotowanie projektów technicznych dla dużych producentów otrzymywał między 20 a 50 tysięcy zł za projekt. Nie chciał odpowiedzieć na pytanie dlaczego te kwoty nie zostały ujawnione.

Na rozprawie w dniu 14 grudnia 2017r. wnioskodawca zeznał, iż reakcją organizmu na zatrzymanie i cały stres było ujawnienie się guza między żołądkiem a jelitem. Natychmiast wykonana była operacja, po operacji szybko się pozbierał, ale miesiąc po operacji dostał przepukliny pooperacyjnej. W tym roku wnioskodawca miał wykonaną plastykę jamy brzusznej. W ocenie wnioskodawcy było to wynikiem stresu, który gdzieś musiał się skumulować.

M. S. zeznał, że firmy (...) były to spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca był udziałowcem w (...) miał 50 %. W dacie zatrzymania był prezesem spółki (...). W (...) miał tylko udziały, nie zajmował żadnej funkcji. Nie wie jakie były dochody spółek, ale były one wzorcowo prowadzone, nie zajmował się księgowością. Na koniec roku nie otrzymał dywidendy. Cały zysk - spółki przeznaczały na rozwój. (...) nie generowała dochodu miała dotacje unijne. (...) w 2012r. i 2011r. realizowała bardzo duży projekt dla firmy (...). Wnioskodawca miał pensję w spółce (...) z racji pełnienia funkcji prezesa. Nie pamięta jaka to była kwota, jego dochody oscylowały w granicach (...) tysięcy złotych z tym, że nie było to regularne. Można przyjąć że miesięczny dochód kształtował się od (...)tysiąca złotych. Tylko wnioskodawca osiągał dochody, żona nie pracowała. Miał również oszczędności ze Szwajcarii. W dacie zatrzymania mógł mieć (...) tysięcy złotych na koncie. W 2012r. jego dochód kształtował się gorzej. Pensja podstawa wynosiła (...) tysiąca złotych, to była podstawa, która była wypłacana miesiąc w miesiąc. Ze spółki te kwoty wnioskodawca otrzymywał jako wynagrodzenie, zawarł je w zeznaniu podatkowym za rok 2012r.

Wnioskodawca zeznał również, że z wynagrodzenia i oszczędności ponosił wszystkie koszty utrzymania siebie i rodziny za wyjątkiem samochodu służbowego, telefonu i całego życia biznesowego. Żona opiekowała się dziećmi, nie pracowała.

Stwierdził, że nic nie wie na temat pożyczki w kwocie 120 000 zł, na pewno z żoną mieli problemy finansowe z tego względu pieniądze ze sprzedaży rzeczy na (...) służyły zaspokojeniu bieżących wydatków. Wnioskodawca w 2014r. nie pracował. Żona prowadzi całą księgowość związaną z firmą. Wnioskodawca zajmuje się ,,kreowaniem”. Od kilku lat wnioskodawca z żoną zatrudnia pomoc domową.

Wnioskodawca zeznał również, że z uwagi na swój stan zdrowia odsunął się od wszystkiego i nie był w stanie pracować. Z uwagi na zatrzymanie dokumentacji firmowej jak i komputerów spółka nie prowadziła żadnej działalności.

Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd zważył, co następuje.

Sąd nie miał powodów do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka K. B. i R. M. jako, że korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek K. B. zeznała, że przed zatrzymaniem męża nie pracowała i zajmowała się wychowaniem dzieci. Po zatrzymaniu mieli problemy finansowe i musiała podjąć się prowadzenia agencji eventowej męża.

Świadek R. M. zeznał, że współpracował z wnioskodawcą którego firma eventowa przed zatrzymaniem prężnie działała i miała wielu klientów. Świadek zeznał również, że wnioskodawca wrócił do branży, ale nie tryska już energią i pomysłami.

Sąd uznał również za wiarygodne opinie biegłych, które nie były kwestionowane przez strony. Opinie były rzeczowe, logiczne i fachowe, a ich wnioski końcowe jasno wynikały z przeprowadzonych badań i zostały należycie uzasadnione.

Z opinii sądowo - psychiatryczno – psychologicznej sporządzonej przez (...) Centrum (...) im. prof. J. M. wynika, że wahania nastroju wnioskodawcy wynikają z histrionicznego typu osobowości, z charakterystyczną nadwrażliwą reakcją na zmieniające się okoliczności.

Z opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej przez biegłą sądową J. G. wynika, iż u wnioskodawcy rozpoznano przebytą reakcję adaptacyjną na sytuację stresową oraz cechy osobowości niedojrzałej z elementami osobowości histrionicznej. Całe postepowanie sądowe stanowi dla wnioskodawcy sytuację zagrażającą i ograniczającą jego możliwości osiągania sukcesów zawodowych. Wnioskodawca w związku ze swoimi cechami osobowości ma tendencję do reagowania w sposób gwałtowny, bowiem do tej pory nie spotykał się z tego typu przeciwnościami.

Na rozprawie w dniu 5 lutego 2015r. Sąd przesłuchał biegłą J. G., która w sposób wyczerpujący przedstawiła, w odpowiedzi na pytania stan psychiczny wnioskodawcy oraz jego reakcję na zatrzymanie.

Na rozprawie w dniu 26 listopada 2015r. Sąd przesłuchał biegłą B. P., która w odpowiedzi na pytania sprecyzowała, że zaraz po zatrzymaniu wnioskodawca był niezdolny do pracy przez krótki czas.

Sąd dał wiarę zebranym w toku postępowania dokumentom szczegółowo wymienionym w postanowieniu o zaliczeniu materiału dowodowego oraz zawartym w aktach sprawy III Kp 2244/12 – ich wiarygodność nie była także kwestionowana przez strony.

W ocenie Sądu zeznania M. S. częściowo zasługują na uwzględnienie. Sąd uznał za wiarygodne te fragmenty, które dotyczą zatrzymania, okoliczności tego zatrzymania oraz osadzenia w Komendzie Wojewódzkiej Policji w B..

Za niewiarygodne Sąd uznał natomiast zeznania wnioskodawcy w zakresie poniesionej szkody będącej wynikiem zatrzymania, wysokości osiąganych dochodów, faktu posiadania oszczędności w wysokości 30 000 złotych oraz poniesionych kosztów leczenia i wydatków na leki a wykazane w zeznaniu podatkowym.

Nie ulega wątpliwości, że zatrzymanie M. S. w dniu 22 października 2012r. było niewątpliwie niesłuszne, bowiem w dniu 31 grudnia 20125r. Sąd Rejonowy w Białymstoku uznał postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w B. z dnia 16 października 2012r. w przedmiocie zatrzymania i przymusowego dorowadzenia za niezasadne.

Z uwagi na powyższe uznać należy, iż M. S. przysługuje roszczenie z art. 552 § 4 k.p.k.

Świadczenie przysługujące w oparciu o art. 552 § 4 k.p.k., składa się z dwóch elementów. Pierwszy z nich to odszkodowanie za poniesioną szkodę a zatem wyrównania w pieniądzu rzeczywistego uszczerbku w majątku wnioskodawcy, zarówno w zakresie rzeczywistej straty ( damnum emergens), jak i utraconych korzyści (lucrum cessans), jakich wnioskodawca doznał – w tym przypadku- w wyniku niewątpliwie niesłusznego zatrzymania. Drugim elementem jest zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, mające na celu rekompensatę cierpień zarówno moralnych, jak i fizycznych, jakich doznał wnioskodawca w czasie pozbawienia wolności.

Co do roszczenia odszkodowania, to Sąd uznał, że M. S. nie udowodnił, by w następstwie zatrzymania odniósł szkodę majątkową w takim rozmiarze, jak wskazano we wniosku. Skoro odszkodowanie ma wyrównywać straty finansowe, to wnioskodawca winien wykazać w sposób nie budzący wątpliwości i należycie udokumentowany jakie szkody poniósł w wyniku niesłusznego zatrzymania.

Odnosząc się do poniesionych kosztów leczenia wskazać należy, iż z dołączonej do akt sprawy faktury Vat, wystawionej przez (...) Centrum (...) wynika, że koszty leczenia wyniosły 800 zł. Pozostałe faktury dotyczyły żony wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie przedstawił żadnych faktur ani paragonów świadczących o poniesionych wydatkach na zakup lekarstw.

Przechodząc do zwrotu utraconego zarobku, wskazać należy, że przyjęta od wielu lat metoda wyliczania szkody poniesionej przez osoby niesłusznie pozbawione wolności bazuje na stwierdzeniu, że szkoda wynikającą z niesłusznego pozbawienia wolności nie jest sumą utraconych zarobków, lecz różnicą między stanem majątkowym, który by istniał, gdyby wnioskodawcy nie uwięziono, a stanem rzeczywistym, który zaistniał w chwili odzyskania wolności.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że średni miesięczny dochód wnioskodawcy w 2012r. wyniósł (...) zł a nie jak wskazywana wnioskiem kwota (...) zł miesięcznie. Obliczenie dochodu za cały rok wskazany w zeznaniach podatkowych PIT - 37 wynosi bowiem(...) zł co daje (...) zł.

Mając na uwadze koszty utrzymania rodziny, które w całości ponosił wnioskodawca uznać należy, że kwota wykazanego dochodu była niewystarczająca na zaspokojenie takich potrzeb rodziny, o których zeznawał wnioskodawca. Albo więc osiągnięty przez niego dochód był znacznie wyższy (czego nie wykazał), albo jego zarobki nie wystarczały na utrzymanie, stąd zmuszony był zarówno do sięgnięcia do ,,oszczędności” jak i ,,wyprzedaży” poszczególnych składników majątku.

Ponadto nie można pominąć, że stwierdzoną przez biegłego lekarza psychiatrę niemożność efektywnego wykonywania przez wnioskodawcę pracy zarobkowej uwarunkowaną ówczesnym stanem psychicznym wnioskodawcy należy powiązać z faktem, że także z przyczyn obiektywnych, wykonywanie tej pracy było niemożliwe, z uwagi na zatrzymanie dla potrzeb prowadzonego postępowania karnego komputerów, dysku i dokumentacji firmowej.

Z tych względów Sąd zasądził na rzecz wnioskodawcy kwotę odszkodowania w wysokości 800 zł, w pozostałej części Sąd oddalił wniosek.

Przechodząc do kwestii zadośćuczynienia podnieść należy, iż niewątpliwie w rezultacie niesłusznego zatrzymania M. S. doznał szkody niemajątkowej (krzywdy), co czyni zgłoszone przez niego roszczenie o zadośćuczynienie usprawiedliwionym co do zasady. Okoliczności ujawnione w toku postępowania w ocenie Sądu uzasadniają przyznanie wnioskodawcy zadośćuczynienie z tytułu niewątpliwie niesłusznego zatrzymania. Zadośćuczynienie za krzywdę moralną w przypadku zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne zatrzymanie (art. 552 § 4 k.p.k.) jest niewymierne, jednakże nie może być traktowane w sposób mechaniczny.

Rozważając wysokość zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę cały szereg okoliczności, w tym:

- sposób zatrzymania (godzina 6 rano, czynności wykonywane w obecności rodziny w tym dwójki dzieci),

- warunki w jakich został osadzony – wspólnie z osobą wobec której czul obawę;

- oddziaływanie zatrzymania na otoczenie wnioskodawcy, jego współpracowników, tj. ogólna opinia środowiska;

- wpływ zatrzymania na sferze psychiki wnioskodawcy u którego stwierdzono reakcję adaptacyjną na sytuację stresową (zatrzymanie), po którym u wnioskodawcy stwierdzono zaburzenia emocjonalne , chwiejność, wahania nastroju i drażliwość;

- zatrzymanie i późniejszy stan wnioskodawcy negatywnie wpłynął na stosunki rodzinne, przede wszystkim zaś relacje z żoną.

W wyniku niewątpliwie niesłusznego zatrzymania u wnioskodawcy pojawiły się dolegliwości psychiczne, co potwierdzają sporządzone opinie sądowo – psychiatryczne.

Uwzględniając wszystkie powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, iż sumą zadośćuczynienia, adekwatną do doznanej przez wnioskodawcę krzywdy, rekompensująca jego negatywne przeżycia, a jednocześnie nie przysparzających mu nadmiernych nieuzasadnionych korzyści będzie kwota 25 000 zł, w pozostałej części Sąd oddalił wniosek.

O kosztach pełnomocnika ustanowionego przez wnioskodawcę Sąd orzekł na podstawie § 11 ust. 1 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokacie ( Dz. U. 2015.1800) uwzględniając udział pełnomocnika w poszczególnych terminach rozpraw.

Kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa.