Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

22 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Artur Grajewski

Protokolant: Karolina Włodarczyk

po rozpoznaniu 22 listopada 2017 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa T. T. oraz M. T.

przeciwko D. B.

o zapłatę

1.  utrzymuje w całości w mocy wyrok zaoczny Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie z dnia 30 listopada 2015 roku;

2.  zasądza od pozwanego D. B. na rzecz powodów T. T. oraz M. T. 2.456,26 zł (dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt sześć złotych dwadzieścia sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 18.05.2017 r. do dnia zapłaty, oddalając rozszerzone powództwo
w pozostałym zakresie;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego D. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie 123 zł (sto dwadzieścia trzy złote) tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 933/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 listopada 2017 r.

W pozwie z dnia 19 czerwca 2015 r. powodowie T. T. oraz M. T. wnieśli o zasądzenie na swoją rzecz solidarnie od pozwanego D. B. kwoty 126.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 6 maja 2015 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kwoty wpłaconej na rachunek pozwanego w ramach umowy deweloperskiej zawartej w formie aktu notarialnego z 25 czerwca 2014 r. Rep. (...) oraz o zasądzenie od pozwanego solidarnie kwoty 899,88 zł wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty jako ekwiwalentu zapłaconych przez powodów w maju 2015 r. i czerwcu 2015 r. odsetek od raty kredytu na rzecz banku tytułem odszkodowania. Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz solidarnie kosztów procesu. W uzasadnieniu powodowie wskazali w szczególności, iż pismem z 28 kwietnia 2015 r. wezwali ostatecznie pozwanego D. B. do zapłaty kwoty 131 000,00 zł pomniejszonych o 5 000,00 zł kary umownej w związku z odstąpieniem powodów 20 marca 2015 r. od umowy deweloperskiej. Przedmiotowy termin bezskutecznie upłynął, w związku z czym od 6 maja 2015 r. pozwany pozostaje w zwłoce z zapłatą wobec powodów (pozew z dnia 19.06.2015 r. – k. 1-6).

W dniu 30 listopada 2015 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wydał wyrok zaoczny w niniejszej sprawie, w którym zasądził w pkt I od pozwanego D. B. solidarnie na rzecz T. T. i M. T. 126 900,00 złotych z ustawowymi odsetkami od 6 maja 2015 roku do dnia zapłaty oraz 9 962,00 złote tytułem zwrotu kosztów procesu, jak również nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności (wyrok zaoczny z dn. 30.11.2015 r. – k.58).

W dniu 25 maja 2016 r. (data stempla UP – k.111) pozwany złożył do tutejszego Sądu sprzeciw od powyższego wyroku zaocznego, wnosząc między innymi o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany podniósł, że 23 lipca 2014 r. powodowie zawarli z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności z tytułu wniesionych przedpłat na poczet umowy powodów z pozwanym, w związku z czym dysponentem wspomnianych kwot stał się w istocie bank (sprzeciw pozwanego od wyroku zaocznego – k.87-88).

W piśmie złożonym na rozprawie 17 maja 2017 r. strona powodowa rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie kwoty łącznej 129 356,26 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 126 000,00 zł od 6 maja 2015 r. do dnia zapłaty, od kwoty 899,88 zł od wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz od kwoty 2 456,38 zł od 17 maja 2017 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazali, iż oprócz rat odsetkowych wskazanych w pozwie, powodowie uiścili kolejne raty odsetkowe na łączną kwotę 2 456,38 zł. Ponadto podnieśli, że 29 marca 2016 r. spłacili cały kredyt (pismo procesowe powodów z dn. 17.05.2017 r. – k.163-164v).

Pozwany w piśmie z 31 maja 2017 r. uznał powództwo co do kwoty głównej, wnosząc o oddalenie powództwa co do odsetek i kosztów postępowania (pismo z 31 maja 2017 r. - k. 199).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany D. B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) z siedzibą w N. zajmuje się działalnością deweloperską (wydruk z CEiDG z dn. 11.06.2015 r. – k.42). Na podstawie decyzji numer(...) wydanej przez Starostę (...) 28 lutego 2014 r. rozpoczął między innymi realizację budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego na działkach o nr ewid. (...)obręb (...) przy ul. (...) w N. (KW Nr (...)), wchodzącego w skład osiedla pod nazwą (...), składającego się z budynków(...).

W dniu 25 czerwca 2014 r. w Kancelarii Notarialnej w N. przed Notariuszem M. S., powodowie M. T. oraz T. T. (kupujący) zawarli ze S. B., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w N. (sprzedający), umowę deweloperską sporządzoną w formie aktu notarialnego Rep. (...). Na podstawie powyższej umowy sprzedający zobowiązał się do wybudowania budynku, wyodrębnienia lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia własności lokalu oznaczonego tymczasowo nr (...)
o pow. użytkowej 52,39m ^{( 2)}, mającego powstać na osiedlu „(...)” i przeniesienie własności odpowiedniego udziału w nieruchomości wspólnej wraz z odpowiednim udziałem w działkach dróg na rzecz powodów. Powodowie zobowiązali się zaś nabyć wymieniony lokal za cenę brutto w kwocie 215 000,00 zł, która miała zostać przez nich uiszczona w terminach i sposób określony w § 8 wspomnianej umowy.

Zgodnie z § 16 pkt 3 zawartej przez strony umowy deweloperskiej M. T. oraz T. T. mogli w każdym czasie (do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej określonej w § 9) odstąpić od niniejszej umowy bez podania powodów. W powyższym przypadku, zgodnie z postanowieniami umowy, zobowiązani byli do zapłaty kary umownej określonej w § 15 pkt 3 umowy, tj. kwoty w wysokości 5 000,00 zł.

(dowód: wypis aktu notarialnego Rep. (...) z dnia 25.06.2014 r. – k. 8-20)

Na potrzeby zapłaty kwoty 216 000,00 zł, wynikającej z powyższej umowy deweloperskiej, powodowie zaciągnęli kredyt. Mianowicie 23 lipca 2014 r. T. T. oraz M. T. zawarli z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych Nr (...), przeznaczony na budownictwo mieszkaniowe. Umowa zawarta została na kwotę 196 918,80 zł na czas określony do 22 lipca 2044 r.

(dowód: odpis umowy nr (...) o kredyt hipoteczny – k.22-28)

Zgodnie z harmonogramem spłat kredytu do 10 stycznia 2016 r. powodowie zobowiązani byli do uiszczania wyłącznie kwoty odsetek, spłata kapitału kredytu rozpoczynała się zaś dopiero od 10 lutego 2016 r.

(załącznik do umowy kredytowej Nr (...) – Harmonogram spłat kredytu – k.38-41)

W dniu 23 lipca 2014 r. powodowie zawarli z (...) S.A. z siedzibą w W. również umowę przelewu wierzytelności z tytułu wniesionych przedpłat celem zabezpieczenia wierzytelności banku z tytułu udzielonego im wspomnianego kredytu. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności, zgodnie z jej § 2 pkt 1, powodowie – cedenci przelali na rzecz mBanku swoją warunkową i przyszłą wierzytelność w stosunku do Dewelopera (...) z siedzibą w N. (dłużnika wierzytelności), z tytułu całych wniesionych do dnia zawarcia niniejszej umowy
i wniesionych w przyszłości na rachunek dłużnika wierzytelności, wpłat na poczet nabycia lokalu mieszkalnego na podstawie umowy przedwstępnej - Akt Notarialny Rep (...) z dnia 25 czerwca 2014 r. - do wysokości zadłużenia z tytułu kredytu wraz z odsetkami i należnościami stwierdzonymi księgami banku. W umowie zastrzeżono również w § 2 pkt 2, iż w przypadku spłaty przez powodów kredytu wraz z odsetkami, prowizją i innymi należnościami banku, nastąpi zwrotne przelanie wierzytelności na rzecz powodów.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z tytułu wniesionych przedpłat z dn. 23.07.2014 r. – k. 90-92)

W dniu 19 marca 2015 r. powodowie złożyli oświadczenie, w którym odstąpili od zawartej 25 czerwca 2014 r. umowy deweloperskiej Nr (...). Zgodnie z § 16 pkt 5 umowy, oświadczenie powyższe zawierało również wyrażenie zgody na wykreślenie
z KW Nr (...) praw i roszczeń zawartych w § 18 powyższej umowy na ich rzecz, tj. roszczeń o wybudowanie budynku, wyodrębnienie lokalu mieszkalnego
i przeniesienie prawa własności tego lokalu wraz z odpowiednim udziałem
w nieruchomości wspólnej na rzecz kupujących, oznaczonego tymczasowo Nr (...). Oświadczenie powyższe złożone zostało w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. W związku z odstąpieniem od umowy powodowie skierowali do pozwanego wielokrotne ponaglenia, w związku z wezwaniem pozwanego do uregulowania należności przysługujących powodom wskutek odstąpienia od umowy. Pomimo ponagleń wystosowanych przez powodów, pozwany nie uregulował należności.

(okoliczności bezsporne, dowód: oświadczenie powodów z dn. 19.03.2015 r. – k.21)

W dniu 20 marca 2015 r. powodowie wypowiedzieli natomiast umowę o kredyt hipoteczny nr (...) zawartą z (...) S.A., co związane było z powyższym odstąpieniem od umowy deweloperskiej. Zgodnie z § 16 pkt 1 umowa o kredyt hipoteczny wygasła zatem 19 kwietnia 2015 r., od tej daty powodowie pozostawali w konsekwencji w zwłoce wobec banku.

(dowód: odpis wypowiedzenia przez powodów umowy kredytu z dnia 20.03.2015 r. – k.29)

Pismem nadanym 28 kwietnia 2015 r. powodowie skierowali do pozwanego ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 126 000,00 zł wobec odstąpienia od umowy deweloperskiej. Wezwanie powyższe doręczone zostało pozwanemu 30 kwietnia 2015 r., powodowie zakreślili pozwanemu termin 5 dni na zapłatę wyżej wymienionej kwoty.

(okoliczność bezsporna, przedsądowe wezwanie do zapłaty z dn. 24.04.2015 r.)

Pomimo wezwania pozwany nie uregulował ostatecznie należności, zatem pozostawał w zwłoce wobec powodów od 6 maja 2015 r.

Pismem z 2 czerwca 2015 r. (...) skierował zaś do dewelopera D. B. wezwanie do zapłaty kwoty 131 000,00 zł, w związku z umową przelewu wierzytelności
z tytułu wniesionych przedpłat z dnia 23 lipca 2014 r. Pozwany nie odpowiedział również na powyższe wezwanie. Powodowie ostatecznie dokonali zatem spłaty kredytu hipotecznego udzielonego przez (...), co nastąpiło z własnych środków 29 marca 2016 r.

(dowód: zaświadczenie (...) S.A. z dn. 06.12.2016 r. – k.172, zaświadczenie z dn. 09.05.2017 r. – k.191, wezwanie (...) z dnia 02.06.2015 r. – k.89)

Spłata należności kredytowych spowodowała zwrotne przelanie wierzytelności na powodów, co nastąpiło na mocy postanowień umowy przelewu wierzytelności z 23 lipca 2014 r. (§ 2 pkt 2).

(okoliczności bezsporne, dowód: umowa przelewu wierzytelności z tytułu wniesionych przedpłat z dn. 23.07.2014 r. – k. 90)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu niemal w całości. Pozwany ostatecznie nie kwestionował żądania co do zasady, tj. uznał wysokość roszczenia głównego w kwocie 126 000,00 zł, którego domagała się strona powodowa. Jednakże pozwany zakwestionował roszczenie powodów odnośnie zasądzenia odsetek od raty kredytu poniesionych przez powodów, jak również zakwestionował on fakt posiadania legitymacji procesowej przez stronę powodową do wytoczenia niniejszego powództwa o zapłatę. Zaznaczyć należy,
iż Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, a przede wszystkim w oparciu o dowody z dokumentów, załączonych do pozwu przez stronę powodową, których treść, nie była kwestionowana przez pozwanego.

Po pierwsze należało odnieść się do zarzutu strony pozwanej odnośnie legitymacji procesowej powodów. Legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa,
a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje co do zasady oddaleniem powództwa. W sytuacji, gdy legitymacja materialna i procesowa zespalają się, oddalenie powództwa następuje w istocie
z braku legitymacji materialnej, którego rezultatem jest także brak legitymacji procesowej, będący wtórną przyczyną oddalenia powództwa. W odróżnieniu od zdolności sądowej i zdolności procesowej Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera definicji legalnej legitymacji procesowej. W nauce prawa postępowania cywilnego, jak i w praktyce sądowej przyjmuje się jednak na ogół, że legitymacja procesowa jest właściwością podmiotu, w stosunku do którego sąd może rozstrzygnąć o istnieniu albo nieistnieniu indywidualno – konkretnej normy prawnej przytoczonej w powództwie. Podmiotami posiadającymi legitymację procesową są np. podmioty posiadające interes prawny w ustaleniu istnienia albo nieistnienia prawa lub stosunku prawnego, którego nie są podmiotem. Legitymacja procesowa jest więc zawsze powiązana z normami prawa materialnego.

W realiach niniejszej sprawy należało uznać, iż w dacie podejmowania przez Sąd rozstrzygnięcia w sprawie, po stronie powodowej istniała w istocie legitymacja czynna do wystąpienia z przedmiotowym powództwem o zapłatę. Powodowie nabyli wspomnianą legitymację dopiero w toku procesu, tj. w chwili spłaty kredytu hipotecznego zwartego
z (...) S.A. 29 marca 2016 r. Spłata powyższa spowodowała, iż zgodnie z umową przelewu wierzytelności z 23 lipca 2014 r., nastąpiło zwrotne przelanie wierzytelności na powodów, w związku z czym nabyli oni legitymację procesową czynną. Podkreślenia wymaga natomiast to, iż Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy, nie zaś w chwili wniesienia powództwa, natomiast stwierdziwszy brak legitymacji procesowej (zarówno czynnej, jak i biernej), zamyka rozprawę i wydaje wyrok oddalający powództwo. W związku z powyższym w dacie orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie powodowie byli ostatecznie legitymowani do dochodzenia od pozwanego D. B. całej kwoty, której się domagali w momencie wnoszenia pozwu, jak również kwot z tytułu odszkodowania (art. 316 § 1 k.p.c.).

Odnosząc się zaś do meritum, w ocenie Sądu jego zasadność znajduje oparcie w treści zawartej przez strony umowy z dnia 25 czerwca 2014 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego Rep. (...), tj. umowy deweloperskiej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu rodzinnego z dnia 16 września 2011 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1377 z późn. zm.). Strony zastrzegły w przedmiotowej umowie deweloperskiej kwestie odstąpienia od umowy w każdym czasie, zgodnie z § 16 pkt 3, wskazując, iż jest ono możliwe do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, określonego w § 9 umowy.

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne należało uznać, iż przedmiotowa umowa deweloperska została przez powodów skutecznie wypowiedziana bez wskazania przyczyny, na podstawie oświadczenia z 19 marca 2015 r., które spełniało wymogi zawarte w postanowieniach umowy (§ 16 pkt 3 i 5 umowy deweloperskiej). Skorzystanie przez powodów z prawa odstąpienia od umowy deweloperskiej wiązało się ze skutkiem uznania umowy za niezawartą, jak również ze zwolnieniem nabywców od kosztów związanych
z powyższym odstąpieniem (§ 16 pkt 4 umowy deweloperskiej). W rezultacie uważanie umowy tak, jakby nigdy nie została zawarta, pociąga za sobą obowiązek zwrotu wzajemnych świadczeń . Zgodnie z art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Skuteczne odstąpienie przez powodów od powyższej umowy rodziło zatem roszczenie po stronie powodów związane z możliwością domagania się od dewelopera zwrotu uiszczonych dotychczas rat wpłacanych na poczet zakupionego lokalu. Mianowicie do dnia odstąpienia od umowy deweloperskiej płatności za zakupiony lokal nastąpiły w pięciu ratach, w łącznej kwocie 131 000,00 zł. Kwota ta podlegała pomniejszeniu o kwotę 5 000,00 zł tytułem kary umownej w związku z odstąpieniem przez powodów od powyższej umowy (§ 15 pkt 4 umowy deweloperskiej). Dlatego też wysokość roszczenia głównego, tj. kwota 126 000,00 zł, jakiej domagali się powodowie, co do zasady nie była sporna pomiędzy stronami. Roszczenie powyższe potwierdzały załączone do niniejszej sprawy dokumenty, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony, mianowicie pozwany uznał roszczenie w powyższej wysokości. W ocenie Sądu uznanie powództwa nie stało także w opozycji do zasad współżycia społecznego, jak również nie było sprzeczne z prawem (art. 213 § 2 k.p.c.). W związku z czym należało utrzymać w mocy wyrok zaoczny wydany przez tutejszy Sąd 30 listopada 2015 r., zgodnie z pkt 1 wyroku (art. 347 k.p.c.).

Kwestię sporną pomiędzy stronami stanowiły zaś kwoty odszkodowania, jakich domagali się powodowie w piśmie złożonym przez pełnomocnika powodów na rozprawie 17 maja 2017 r. (k.163) oraz koszty odsetkowe dochodzone pozwem w kwocie 899,88 zł. Pozwany nie uznał roszczenia powodów w powyższym zakresie, wnosił o oddalenie ich powództwa, stanowisko to podtrzymał do momentu wydania wyroku w niniejszej sprawie.

Podkreślić należy jednak, iż na gruncie art. 494 § 1 zd. 2 k.c. strona która odstępuje od umowy, może żądać w istocie nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z nie wykonania zobowiązania. Zgodnie z art. 477 k.c., podstawowym skutkiem zwłoki dłużnika jest powstanie na rzecz wierzyciela, oprócz istniejącego uprzednio roszczenia o wykonanie zobowiązania, dodatkowego uprawnienia, żądania naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki. Nie ulega wątpliwości, że
w tym przypadku roszczenie odszkodowawcze uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w art. 471 k.c. Jego konstytutywnymi przesłankami, są: niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika, szkoda (zarówno co do zasady jak i wysokości), oraz adekwatny, normalny związek przyczynowy pomiędzy ta szkodą, a niezgodnym z umową zachowaniem dłużnika. Dopiero wykazanie przez stronę powodową powyższych przesłanek aktualizowałoby po stronie pozwanej – dla uwolnienia się od odpowiedzialności - konieczność wykazania, że nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi ona odpowiedzialności. Przy czym rozmiar obowiązku odszkodowawczego odnosić należy do szkody wynikłej ze zwłoki. Szkoda wierzyciela może polegać na tym, że jeśli w ustalonym terminie nie otrzymał on oczekiwanej od dłużnika zapłaty, sam opóźnił np. zwrot udzielonego mu kredytu. Wskutek takiego rozwoju wypadków zmuszony będzie płacić odsetki np. w zwiększonej wysokości. Jak wskazuje zaś art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zatem nieodzowną przesłanką odpowiedzialności przewidzianej w art. 471 k.c. jest szkoda wynikająca z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika, natomiast owo „wynikanie" zakłada istnienie w zasadzie powiązania przyczynowego
w znaczeniu art. 361 § 1 k.c. między niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania przez dłużnika a szkodą wierzyciela. Judykatura przyjmuje, że ciężar udowodnienia istnienia związku przyczynowego między nienależytym wykonaniem zobowiązania przez pozwanego a powstałą szkodą oraz powstania tejże szkody w postaci utraconych korzyści w świetle art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu, jako na osobie, która
z tychże faktów wywodzi skutki prawne (wyrok SA w Poznaniu z dnia 8 marca 2007 r., I ACa 29/07, LEX nr 370925; wyrok SN z dnia 26 listopada 2004 r., I CK 281/04, LEX nr 146366). Dłużnika zaś obciąża ciężar udowodnienia, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (wyrok SA w Katowicach z dnia 9 lipca 2009 r., V ACa 245/09, LEX nr 551987). W pierwszej kolejności strona powodowa winna wykazać powstanie szkody w dobrach chronionych osoby poszkodowanej, następnie zaś zaistnienie związku przyczynowego między wskazaną w ustawie przyczyną, z którą związany jest obowiązek odszkodowawczy, a jej następstwami wywołującymi szkodę.

W realiach niniejszej sprawy podkreślenia wymagało to, iż powodowie zawarli
z mBankiem umowę kredytu celem uzyskania środków pieniężnych niezbędnych do wykonania zobowiązania wynikającego z § 6 pkt 1 umowy deweloperskiej. Odstąpienie powodów od umowy deweloperskiej związane było z rozwiązaniem przez nich umowy kredytu udzielonego przez mBank. Powodowie zawarli z mBankiem 23 lipca 2014 r. umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której mBank uzyskał wierzytelność w stosunku do dewelopera z tytułu przedpłat. Pozwany nie zastosował się do wezwania (...)
z 2 czerwca 2015 r. do zapłaty kwoty 131.000,00 zł (k.89) wystosowanego na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 23 lipca 2014 r. (k.90). W związku z powyższym, iż nie uiścił dochodzonej kwoty, po stronie powodów powstała szkoda w postaci konieczności spłaty odsetek, które naliczane były od żądanej przez (...) kwoty tytułem udzielonego kredytu hipotecznego. W konsekwencji brak terminowej spłaty przez pozwanego wygenerował po stronie powodów szkodę w postaci zobowiązania spłaty odsetek kredytu. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę uznać należało, iż w istocie wskutek zwłoki pozwanego w spłacie należności wynikającej z odstąpienia od umowy deweloperskiej po stronie powodowej powstała szkoda majątkowa. Odnosząc się zaś do argumentu podniesionego przez pozwanego odnośnie tego, iż został on zawiadomiony o cesji zwrotnej wierzytelności na rzecz mBanku dopiero pismem strony powodowej z dnia 16 maja 2017 r., należało uznać, iż był on w niniejszych okolicznościach bezzasadny. Mianowicie brak zawiadomienia pozwanego o powyższej okoliczności w terminie wcześniejszym, nie miał w istocie znaczenia dla podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Ostatecznie podkreślić należy również to, iż pozwany nie udowodnił, że nie wykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Zwrot dochodzonej pozwem kwoty także na rzecz banku, a nie powodów, również skutkowałby brakiem szkody po stronie powodowej. Pozwany zaś dysponował umową powodów z bankiem i miał świadomość przelewu wierzytelności (sam dołączył jej odpis do sprzeciwu k. 90). Był wzywany do zapłaty i przez powodów i przez bank (pismo (...) S.A. z 2.06.2015 r. z 14-dniowym terminem płatności, wezwanie powodów z 24.04.2015 r.), mimo to nie spełnił swojego zobowiązania na rzecz żadnego z wzywających. Trzeba mieć na uwadze również art. 512 k.c., zgodnie z którym zapłata do rąk zbywcy (banku) zwalniałaby go ze zobowiązania wobec powodów (nabywców). Wreszcie podkreślić należy, że zobowiązanie pozwanego miało charakter terminowy – wszelkie wpłaty winny zostać zwrócone w terminie 30 dni od odstąpienia od umowy, w tym przypadku do 20.04.2015 r. (§ 16 pkt 6 umowy). Dlatego fakt popadnięcia przez pozwanego w zwłokę ze spełnieniem świadczenia jest bezsporny.

Wobec powyższego uwzględnieniu w całości przez Sąd podlegały kwoty, których powodowie domagali się tytułem odszkodowania w związku z rozszerzeniem powództwa zawartym w piśmie z dnia 17 maja 2017 r., tj. kwota 2.456,38 zł i zasądzona w wyroku zaocznym kwota 899,88 zł.

O odsetkach od rozszerzonego powództwa Sąd orzekł zaś na podstawie art. 481 k.c. Z uwagi na to, iż pismo rozszerzające powództwo złożone zostało i doręczone stronie przeciwnej na rozprawie, początek naliczania powyższych odsetek winien nastąpić od dnia następnego, tj. od 18 maja 2017 r. W związku z powyższym, na podstawie powołanych przepisów, należało zasądzić od pozwanego D. B. na rzecz powodów T. T. oraz M. T. kwotę 2.456,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 18.05.2017 r. do dnia zapłaty, oddalając rozszerzone powództwo w pozostałym zakresie, zgodnie z pkt 2 wyroku. Kwotę tę pomniejszono bowiem o 12 groszy, jakie zostały zasądzone wyrokiem zaocznym ponad kwotę w rzeczywistości należną powodom 126.899,88 zł (zasądzono 126.900 zł). Należało również utrzymać w mocy wyrok zaoczny w zakresie kwoty 900 zł.

O odsetkach od kwoty głównej również orzeczono na podstawie art. 481 k.c., albowiem mimo, iż w stosunku do powodów roszczenie stało się wymagalne w toku procesu, to na podstawie art. 509 §2 k.c. przeszły na powodów wszelkie roszczenia banku wobec pozwanego, w tym o zaległe odsetki, a zgodnie z § 16 pkt 6 umowy deweloperskiej, pozwany miał obowiązek zwrócić pobrane od powodów kwoty pomniejszone o 5 000 zł kary umownej w terminie 30 dni od odstąpienia od umowy, czyli do 20.04.2015 r. Odsetki należą się zaś za opóźnienie, a więc nawet bez względu na winę pozwanego w niezrealizowaniu zobowiązania zgodnie z jego treścią.

Powyższe okoliczności przemawiały przeciwko odstąpieniu od obciążania pozwanego kosztami procesu, albowiem gdyby nie jego bierna postawa, którą wykazywał do czasu wszczęcia przeciwko niemu egzekucji, tj. do kwietnia 2016 r. (rok od odstąpienia od umowy), do procesu w ogóle by nie doszło. Powodowie ostatecznie dokonali spłaty kredytu hipotecznego udzielonego przez mBank z własnych środków 29 marca 2016 r., a więc przed wniesieniem przez pozwanego sprzeciwu i w tym czasie byli już legitymowani czynnie do dochodzenia pełnej kwoty wynikającej z umowy deweloperskiej. Pozwany zatem jak najbardziej dał powód do wytoczenia powództwa i nie uznał przy pierwszej czynności żądania pozwu ( a contrario do art. 101 k.p.c.). Zrobił to dopiero w piśmie z 31.05.2017 r., rok po wniesieniu sprzeciwu od wyroku zaocznego. Dlatego też utrzymano w mocy wyrok zaoczny również w zakresie kosztów procesu, tj. wynagrodzenia pełnomocnika powodów i opłaty od pozwu.

Na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. obciążono pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi (opłatą od rozszerzonego powództwa) jako stronę przegrywającą niniejszą sprawę w przeważającym zakresie (niemal w 100%).