Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2018 r. w S.

odwołania W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 17 lipca 2017 r. Nr (...)

w sprawie W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. G. przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2017 roku do dnia 31 października 2019 roku.

Sygn. akt IV U 691/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 17 lipca 2017 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu W. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.06.2017 r. do 16.03.2020 r. wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 10 lipca 2017 r. stwierdziła częściową niezdolność do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. G. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Wskazał, że Komisja Lekarska ZUS błędnie oceniła jego stan zdrowia (odwołanie k. 1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 10 lipca 2017 r., która stwierdziła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. G. dnia 5 maja 2017 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z kolejnym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.167-168 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek W. G. był w trakcie pobierania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przyznanej do 31 maja 2017 r. na podstawie decyzji z dnia 20 maja 2014 r. (decyzja k.165 akt organu rentowego). W. G. był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 27 września 1995 r. do 31 maja 2017 r. (akta rentowe). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 31 maja 2017 r. ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 16.03.2020 r. wskazując, że niezdolność ta istniała na dzień 31.05.2017 r. (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 31.05.2017 r. k.170 akt organu rentowego). W. G. wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i na skutek powyższego został skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 10 lipca 2017 r. ustaliła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy podtrzymując orzeczenie lekarza orzecznika ZUS (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 10.07.2017r. k.172 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 17 lipca 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 czerwca 2017 r. do 16 marca 2020 r. (decyzja z 17.07.2017 r. k. 173 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: okulista, neurolog, audiolog, psychiatra i psycholog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną i zbadaniu ubezpieczonego rozpoznał u wymienionego stan po krwawieniu podpajęczynówkowym i operacji tętniaka tętnicy ocznej lewej (1995 r.), zawężenie pola widzenia, niezborność nadwzroczną obu oczu, obustronny niedosłuch, szumy uszne, stan po operacji przegrody nosa, funkcjonowanie intelektualne w granicach normy, łagodne zaburzenia procesów poznawczych, cechy nieharmonijnej osobowości, nawarstwienia lękowo-depresyjne o złożonej etiologii (wpływ czynników sytuacyjnych oraz związanych z organicznym uszkodzeniem OUN), niewydolność bólową kręgosłupa L-S i uznali ubezpieczonego W. G. za osobę nadal całkowicie niezdolną do pracy od 1 czerwca 2017 r. do 31 października 2019 r.

Ubezpieczony przebył w 1995 r. operację tętniaka tętnicy ocznej lewej i od czasu operacji uległo znacznemu zawężeniu pole widzenia obu oczu i powyższe nadal się utrzymuje. Zaburzenia funkcji OUN z powodu przebytego krwawienia podpajęczynówkowego w zakresie narządu wzroku, znaczne zawężenie pola widzenia obu oczu oraz stan psychiczny ubezpieczonego skutkują uznaniem go za nadal całkowicie niezdolnego do pracy w kompleksowej ocenie stanu zdrowia (opinia k. 17).

Ubezpieczony ma 64 lata, wykształcenie podstawowe, pracował jako murarz, kierowca samochodu ciężarowego, a od 1995 r. nigdzie nie pracuje (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy W. G. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa niezdolność do pracy czy całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia zespołu biegłych lekarzy dała podstawy do ustalania, że wnioskodawca jest nadal łącznie z przyczyn okulistycznych, neurologicznych i psychicznych osobą całkowicie niezdolną do pracy w okresie od dnia 1 czerwca 2017 r. do 31 października 2019 r.

W złożonej opinii biegli lekarze wskazali, że stwierdzone u ubezpieczonego zaburzenia funkcji OUN z powodu przebytego krwawienia podpajęczynówkowego w zakresie narządu wzroku, znaczne zawężenie pola widzenia obu oczu oraz stan psychiczny ubezpieczonego skutkują uznaniem go za nadal całkowicie niezdolnego do pracy w kompleksowej ocenie stanu zdrowia w okresie od 1 czerwca 2017 r. do 31 października 2019 r. (opinia k. 17).

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona, biegli kompleksowo ocenili stan zdrowia ubezpieczonego, a nadto nie wskazali, aby doszło do poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego po 31 maja 2017 r. Należy wskazać, iż dotychczas ubezpieczony miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy z powodu stanu narządu wzroku oraz współistnienia pozostałych schorzeń internistycznych (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dn.05.05.2014 r. – k. 9 akt lekarskich). Stan narządu wzroku u ubezpieczonego nie uległ poprawie, nadal u ubezpieczonego występuje znacznie zawężone pole widzenia obu oczu. Biegły lekarz okulista ze względu na powyższe uznał ubezpieczonego za nadal całkowicie niezdolnego do pracy. Również pozostałe schorzenia natury psychicznej, neurologicznej, laryngologicznej, które występują u ubezpieczonego obok schorzenia narządu wzroku powodują u ubezpieczonego przy ocenie kompleksowej jego stanu zdrowia całkowitą niezdolność do pracy.

Mając na uwadze wykształcenie ubezpieczonego (wykształcenie podstawowe) oraz rozpoznane u niego schorzenia należało uznać, iż jest on całkowicie niezdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy fizycznej.

Zastrzeżenia organu rentowego zgłoszone do opinii biegłych ograniczały się jedynie do stwierdzenia, że biegli w opinii nie wykazali znacznego naruszenia sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym całkowitą niezdolność do pracy. Sąd nie podzielił niniejszego zarzutu, ze względu na okoliczności wskazane wyżej i oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z zespołu biegłych tych samych specjalizacji.

Stwierdzona u ubezpieczonego całkowita niezdolność do pracy trwa nadal po 31 maja 2017 r. (data do kiedy ubezpieczony miał przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy), tj. od 1 czerwca 2017 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 1 czerwca 2017 r. do 31 października 2019 r.