Wyrok

VI Ka 903/17

Podstawa prawna:

art. 569 § 1 kpk

Powołane przepisy:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 - art. 4; art. 4 § 1; art. 53; art. 53 § 1; art. 85; art. 85 a; art. 86; art. 86 § 1; art. 87; art. 87 § 1) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 - art. 4; art. 410; art. 425; art. 425 § 1; art. 425 § 2; art. 425 § 3; art. 427; art. 427 § 2; art. 438; art. 438 pkt. 2; art. 438 pkt. 4; art. 444; art. 569; art. 569 § 1; art. 624; art. 624 § 1; art. 7) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
Zmiana rodzaju orzeczenia z "Wyrok, Uzasadnienie" na "Wyrok".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu

Dodatkowe informacje:

  • Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
    III K 348/12 IV K 1101/10 IV K 1435/11 IV K 212/10 IV K 275/12 IV K 589/11 IV K 600/16 VIII K 360/11

Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 23 listopada 2017 r.

Sygn. akt VI Ka 903/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Sebastian Mazurkiewicz

Sędziowie: SO Adam Bednarczyk (spr.)

SR del. Justyna Dołhy

protokolant: protokolant sądowy Wioletta Gumienna

przy udziale prokuratora Marka Traczyka

po rozpoznaniu dnia 23 listopada 2017 r.

sprawy A. S., syna A. i M., ur. (...) w Ł.

skazanego wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 20 marca 2017 r. sygn. akt IV K 600/16

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. W. kwotę 147,60 złotych obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

SSR del. Justyna Dołhy SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Adam Bednarczyk

VI Ka 903/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem łącznym z dnia 20 marca 2017 r. Sad Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie w sprawie IV K 600/16 połączył na podstawie art. Art. 569§1 kpk. w zw. z art. 85 kk. i art. 86§1 kk. oraz art. 87§1 kk. w zw. z art. 4§1 kk. wyroki:

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r. sygn. akt IV K 589/11

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 24 stycznia 2012 r. sygn. akt IV K 1101/10

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie z dnia 23 lutego 2012 r. sygn. akt VIII K 360/11

- Sadu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 24 października 2012 r. sygn. akt III K 348/12

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt IV K 212/10 i wymierzył jedną karę łączną 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

A nadto w oparciu o tą samą podstawę prawną z wyłączeniem art. 87§1 kk. w zw. z art. 4§1 kk. połączył wyroki

-Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r. sygn. akt IV K 1435/11

- Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia11 marca 2014 r. w sprawie IV K 275/12 i wymierzył mu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności

Orzekł o zaliczeniu na poczet w/w kar okresy odbywania kary, umorzył na podstawie art. 572 kbk. Postępowanie w zakresie wyroków wskazanych w części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku; orzekł o kosztach postępowania i kosztach obrony z urzędu.

Wyrok ten zaskarżyła w oparciu o przepisy art. 444 kpk. art. 425§1,2 i 3 kpk. na korzyść skazanego jego obrońca.

Na podstawie art. 427§2 kpk. i art. 438 pkt.2 i 4 kpk. zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 410 kpk. art. 4 i art. 7 kpk. w sposób opisany w apelacji.

A nadto rażącą niewspółmierność kary to jest orzeczonej kary łącznej, jako nieadekwatnej dla celów kary i dyrektywami art. 53§1 kk. i art. 85a kk.

W konkluzji autor apelacji wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części i wymierzenie skazanemu łagodniejszej kary łącznej, bądź uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego A. S. nie jest zasadna i przez to nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszym rzędzie zauważyć należy, iż choć deklaratywne apelacja kwestionuje zaskarżony wyrok w całości, a nawet wskazuje na obrazę art. 410 , 4 i 7 kpk. to w istocie jej zarzuty jak i argumentacja sprowadzają się wyłącznie do orzeczenia o karze łącznej, co do jego surowości, przy czym jak się zdaje chodzi w niej o obie kary łączne wymierzone przez Sąd I instancji, co już wynika z samego uzasadnienia apelacji.

W ocenie Sądu Odwoławczego obie orzeczone kary łączne nie noszą cech rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt.4 kpk. Zostały one wymierzone po obszernej i wnikliwej analizie całości zgromadzonego w tym zakresie materiału dowodowego, o czym świadczy obszerne uzasadnienie wyroku w tej części. Wynika z niego, iż sąd orzekający wziął pod uwagę wszystkie okoliczności mające znaczenie dla wymiaru kary łącznej. Co za tym idzie ustalenia faktyczne Sądu I instancji w zakresie okoliczności mających wpływ na wymiar kary są trafne. Fakt, iż autor apelacji inaczej ocenia jak sąd na przykład negatywny wywiad policji w miejscu zamieszkania skazanego z tego powodu, iż od około 3 i pół roku skazany w tym miejscu nie przebywa, nie oznacza, iż ocena ta jest wadliwa. Zresztą zauważyć trzeba, iż przedmiotowy wywiad był zaledwie jednym z wielu elementów, które sąd brał pod uwagę miarkując wysokość obu kar łącznych. Na pewno jednak nie można zgodzić się z autorem apelacji, iż sąd powinien był pominąć treść tego wywiadu. Zauważyć jednak trzeba, iż część podlegających łączeniu w przedmiotowym wyroku kar jest związana z okresem, w jakim A. S. przebywał jednak w miejscu zamieszkania, a sąd orzekając karę łączną musi brać pod uwagę wszystkie okoliczności, nie zaś te wyłącznie korzystne dla skazanego, nie dostrzegając niejako tych niekorzystnych i w tym wyraża się właśnie zasada obiektywizmu stanowiona w art. 4 kpk..

Sąd także dostrzegł zasadniczo pozytywną opinię o skazanym z Zakładu Karnego jak tez wszystkie jej elementy. Jednak zgodzić się trzeba z konstatacją, iż choć faktycznie opinia ta i postępy w resocjalizacji skazanego są dość zadowalające, to z drugiej strony nie można pomijać faktu wielokrotnej karalności skazanego za przestępstwa przeciwko mieniu. Wprawdzie trudno podzielić, co do zasady ocenę sądu, iż nie sposób znaleźć w zachowaniu skazanego tego rodzaju przesłanek, które wskazują na pozytywną prognozę resocjalizacyjną, niemniej trzeba zgodzić się, iż nie jest ona jednoznaczna. W tej sytuacji zastosowanie zasady asperacji, jaką wybrał sąd orzekający w tej sprawie jest jak najbardziej uzasadnione. Z całą zaś pewnością brak jest przesłanek do zastosowania przy łączeniu kar, na jakie został A. S. skazany, zasady absorbcji.

Nie jest też zasadnym argumentem apelacji odwoływanie się do stanu zdrowia skazanego w kontekście wymiaru kar łącznych. Okoliczność ta nie ma wpływu na wymiar kary zgodnie ze stosownymi dyrektywami ustawowymi. Może natomiast mieć wpływ na udzielane ewentualnie przerwy w karze.

Nie znajdując, zatem w treści apelacji, jak też z urzędu przesłanek do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżącego, czy też do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach postepowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.

SSR( del) Justyna Dołhy SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Adam Bednarczyk

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13