Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2017 r. sprawy

z powództwa Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. w Ł.

przeciwko S. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 1404/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 9 listopada 2016 roku w elektronicznym postępowaniu sądowym powód Miejskie Przedsiębiorstwo (...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł., reprezentowane przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od pozwanego S. K. kwoty 203,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 18 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że podczas kontroli w pojeździe nr 70 na odcinku pomiędzy ulicami (...) w dniu 18 marca 2016 r. stwierdzono u pozwanego brak ważnego biletu podróżnego uprawniającego do korzystania z usług powoda. W związku z tym powód wystawił pozwanemu wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej w kwocie 200 zł. oraz opłaty za podróż w kwocie 3,80 zł. w terminie 30 dni od daty wystawienia wezwania. Stąd roszczenie powoda stało się wymagalne od dnia 18 kwietnia 2016 r.

(pozew k. 2- 3)

Nakazem zapłaty z dnia 30 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 203,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 18 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 90 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

(nakaz zapłaty k. 4 v.)

W sprzeciwie wniesionym w dniu 10 lutego 2017 r. S. K. podniósł, że jadąc w dniu 18 marca 2016 r. autobusem nr (...) posiadał przy sobie ważny bilet okresowy oraz legitymację osoby niepełnosprawnej. Jednak pozwany został poproszony przez kontrolera o okazanie dodatkowo legitymacji rencisty. Pozwany odpowiedział, że nie posiada takiego dokumentu, gdyż otrzymuje zasiłek stały z MOPS- u. Kontroler po rozmowie z pozwanym wypisał mandat wpisując do niego nr biletu okresowego- „migawki” oraz wskazując, że pozwany odmówił złożenia podpisu. S. K. skierował do powoda odwołanie, a następnie dwukrotnie odwoływał się do Zarządu Dróg i (...) w Ł..

(sprzeciw k. 5- 6)

Postanowieniem z dnia 22 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 11 v.)

W piśmie z dnia 21 lipca 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w pozwie.

(pismo pełn. powoda k. 15).

W sprzeciwie złożonym na urzędowym formularzu S. K. wniósł o przeprowadzenie rozprawy w jego obecności.

(sprzeciw k. 25- 26)

Na rozprawie w dniu 18 grudnia 2017 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

(protokół rozprawy k. 30)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 marca 2016 r. podczas kontroli w autobusie powoda nr (...) na odcinku od ul. (...)- Zbiorcza do ul. (...) przeprowadzono kontrolę biletów. W trakcie kontroli S. K. okazał bilet okresowy. Osoba przeprowadzająca kontrolę wystawiła wobec pozwanego wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej w kwocie 200 zł. oraz opłaty za podróż w kwocie 3,80 zł. w terminie 30 dni od daty wystawienia wezwania w związku ze stwierdzeniem u S. K. braku uprawnień do ulgi. Na wezwaniu kontroler zaznaczył, że pozwany odmówił podpisu oraz przyjęcia dokumentu.

(wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej k. 21).

W dniu 5 sierpnia 2009 r. Prezydent Miasta Ł. wystawił dla S. K. legitymację osoby niepełnosprawnej nr (...) upoważniającą do korzystania z ulg.

(legitymacja osoby niepełnosprawnej k. 6 v.)

Decyzją z dnia 8 września 2015 r. Prezydent Miasta Ł.- Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Ł. postanowił ustalić od 1 października 2015 r. wysokość zasiłku stałego przyznanego S. K. na kwotę 604 zł.

(decyzja k. 7 v.)

Decyzją z dnia 4 listopada 2016 r. Prezydent Miasta Ł.- Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Ł. postanowił przyznać S. K. zasiłek okresowy od 1 listopada 2016 r. do 31 marca 2017 r. w kwocie 20 zł. miesięcznie.

(decyzja k. 7)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów w postaci dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powód dochodził od S. K. kwoty 203,80 zł. tytułem opłaty dodatkowej i opłaty za przejazd w związku z wynikiem kontroli przeprowadzonej w dniu 18 marca 2016 r. Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podniósł, że tego dnia podczas kontroli posiadał zarówno ważny bilet okresowy, jak i legitymację osoby niepełnosprawnej. S. K. wskazał, że pomimo przedstawienia obu dokumentów, kontroler zażądał dodatkowo okazania dokumentu uprawniającego do otrzymania legitymacji osoby niepełnosprawnej. Ponadto pozwany zaprzeczył, aby otrzymał od kontrolera wezwanie do uiszczenia opłaty dodatkowej.

Bezspornym pozostaje fakt, że S. K. w dniu kontroli biletów podróżował na terenie Ł. publicznym środkiem komunikacji miejskiej i w chwili kontroli posiadał ważny bilet okresowy ulgowy, uprawniający do przejazdu tym środkiem oraz że na pozwanego nałożona została kara wynikająca z nieokazania do kontroli dokumentu potwierdzającego uprawnienia do ulgi biletowej. Co prawda z uzasadnienia pozwu wynika, że powód dochodzi od S. K. zapłaty z tytułu przejazdu pojazdem powoda w dniu 18 marca 2016 roku bez ważnego biletu podróżnego, jednakże treść wystawionego tamtego dnia wezwania do wniesienia opłaty dodatkowej, nie pozostawia wątpliwości, że faktyczną podstawą wystąpienia z przedmiotowym powództwem był brak po stronie pozwanego uprawnień do ulgi.

Wobec tego powinnością S. K. było wykazanie, że w dniu 18 marca 2016 roku posiadał uprawnienie do podróżowania z ulgowym biletem podróżnym, której w ocenie Sądu pozwany sprostał. Już na etapie sprzeciwu od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwany kontestował okoliczności przytoczone w pozwie wskazując, że w dniu kontroli posiadał przy sobie legitymację osoby niepełnosprawnej. Powyższe okoliczności S. K. powtórzył na rozprawie w dniu 18 grudnia 2017 roku oraz przedstawił zarówno bilet okresowy, jak i legitymację osoby niepełnosprawnej wydaną w dniu 5 sierpnia 2009 r.

Należy mieć na względzie, że dokument uprawniający do ulgowego przejazdu stanowi jedynie potwierdzenie posiadanego prawa. Prawo to wnika bądź z przepisów ustawy lub aktu niższej rangi lub innej decyzji, a nie faktu posiadania takiego dokumentu. W myśl § 6 pkt. 7 załącznika nr 1 do uchwały nr XXXI/551/12 Rady Miejskiej w Ł. z dnia 25 stycznia 2012 roku w sprawie ustalenia opłat za usługi przewozowe lokalnego transportu zbiorowego w Ł. (Dz. Urz. Woj. (...) 2012, poz. 517 ze zm.) do ulgowych przejazdów uprawnione są osoby niepełnosprawne posiadające umiarkowany stopień niepełnosprawności i pobierające rentę socjalną bądź zasiłek stały. Z kolei zgodnie z § 7 wymienionego załącznika osoby uprawnione do ulgowych przejazdów, o których mowa § 6 pkt. 7, winny legitymować się­ decyzją administracyjną o przyznaniu wymienionych świadczeń, ponadto pasażer winien posiadać w czasie podróży dowód stwierdzający jego tożsamość. Ponadto jak wynika z § 10 ust. 1 powołanego załącznika, opłata dodatkowa zostaje anulowana, zaś uiszczona podlega w całości zwrotowi, w przypadku opłacenia opłaty manipulacyjnej, określonej w ust. 2, i przedstawienia w terminie 7 dni od daty wystawienia dokumentu, ważnego w czasie kontroli imiennego biletu okresowego i aktualnego w dniu kontroli dokumentu poświadczającego uprawnienie do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego. S. K. zaprzeczył, aby kontroler próbował wręczyć mu wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej, jak również pozwany zakwestionował, aby odmówił złożenia podpisu na powołanym dokumencie. Dlatego też Sąd uznał, że pozwany załączając do wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym sprzeciwu, decyzję administracyjną o przyznaniu zasiłku stałego, dochował terminu, o którym mowa w § 10 ust. 1 wymienionego załącznika.

Na marginesie godzi się przypomnieć, że w myśl zaś treści przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że powód, jako strona inicjująca proces, jest obowiązany do udowodnienia wszystkich twierdzeń pozwu, w oparciu o które sformułował swe roszczenie. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, zadaniem sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ( por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/ 6-7/76). Podkreślić jednak należy, że dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony ani materialnoprawnym, ani procesowym, a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym i w konsekwencji sąd nie może nakazać, czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu i tylko od woli strony zależy, jakie dowody sąd będzie prowadził. Jeżeli strona uważa, że do udowodnienia jej twierdzeń wystarczy określony dowód i dlatego nie przytacza innych dowodów, to jej błąd nie jest usprawiedliwiony, sama ponosi winę niezgłoszenia dalszych dowodów i nie może zarzucać nieuzasadnionego uniemożliwienia wykazania jej praw.

W konkluzji należy zatem podnieść, iż w dniu 5 sierpnia 2009 roku S. K. została wydana legitymacja osoby niepełnosprawnej, ważna bezterminowo, a w dniu 8 września 2015 r. Prezydent Miasta Ł. wydał decyzję o przyznaniu pozwanemu zasiłku stałego - stąd w dniu kontroli pozwanemu przysługiwało prawo do skorzystania z przejazdu ulgowego. S. K. okazując wymienioną legitymację oraz przedstawiając powołaną decyzję o przyznaniu zasiłku stałego, wykazał posiadanie tego prawa, czym skutecznie zakwestionował uprawnienie powoda do obciążenia go opłatą dodatkową w wysokości 200 zł, jak również opłatą za podróż w wysokości 3,80 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.