Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Wiśniewska-Drobny

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

SR (del.) Tomasz Kita

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa M. S. (S.)

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce Komandytowej

w P.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. akt II C 619/15

1)  prostuje w części wstępnej zaskarżonego wyroku oznaczenie przedmiotu sprawy jako sprawę o zapłatę;

2)  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie 2 w ten sposób, że oprócz zasądzonych w punkcie 1 świadczeń dodatkowo zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w P. na rzecz powódki M. S. kwotę 3000zł (trzech tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

b)  w punkcie 3 w ten sposób, że ustala, iż koszty procesu ponosi powódka w 33% (trzydzieści trzy procent), a pozwana w 67% (sześćdziesiąt siedem procent), pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym w Rybniku;

c)  w punkcie 4 o tyle, że nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku od powódki z zasądzonego roszczenia kwotę 221,50zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych pięćdziesiąt groszy) a od pozwanej kwotę 449,62zł (czterysta czterdzieści dziewięć złotych sześćdziesiąt dwa grosze) z tytułu skredytowanego przez Skarb Państwa wynagrodzenia biegłego;

3)  oddala apelację w pozostałej części;

4)  ustala, iż koszty postępowania odwoławczego ponosi powódka w 50% (pięćdziesiąt procent), a pozwana w 50% (pięćdziesiąt procent), pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym w Rybniku.

SSR (del.) Tomasz Kita SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1260/17

UZASADNIENIE

Powódka M. S. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w P. zadośćuczynienia w kwocie 9.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 05 2016r. oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że w dniu 26 05 2014r. w czasie wykonywania

przez nią zakupów w Centrum Handlowym (...) w R. doszło do zranienia jej prawej ręki. Poprzednik prawny pozwanej nie kwestionował swej odpowiedzialności

za skutki tego zdarzenia i zaproponował jej zawarcie ugody na nieadekwatną

do doznanej przez nią krzywdy kwotę 500zł zadośćuczynienia.

Pozwana (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandy-towej w P. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz

od powódki zwrotu kosztów procesu.

Przyznała, że w dniu 26 05 2014r. w czasie wykonywania przez nią powódkę zakupów w Centrum Handlowym (...) w R. doszło do zranienia jej prawej ręki. Zarzuciła, że nie ponosi odpowiedzialności za to zdarzenie, gdyż nie można stwierdzić przyczyny urazu powódki (do zranienia mogło dojść na skutek chwilowego zaburzenie równowagi spowodowanego wysokimi temperaturami panującymi latem). Zakwestionowała zakres doznanej przez powódkę krzywdy i wysokość żądanego zadośćuczynienia oraz z ostro-żności podnosiła, że powódka przyczyniła się do jej powstania, gdyż nie zachowała należytej uwagi w czasie zakupów. Ponadto wnosiła o przypozwanie ubezpieczyciela jej poprzednika prawnego (...) Spółki Akcyjnej w W..

W toku postępowania zawiadomiono o toczącym się postępowaniu (...) Spółki Akcyjnej w W.,

która nie zgłosiła swego przystąpiła do sprawy.

Sąd Rejonowy w Rybniku w wyroku z dnia 15 02 2017r. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 08 2014r. do dnia 31 12 2015r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 01 2016r., oddalił powództwo w pozostałej części i orzekł o kosztach procesu oraz o nieuiszczonych kosztach sądowych.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: art. 415 k.c., art. 444 k.c. i 445 k.c. Następnie dokonał oceny prawnej poczynionych ustaleń i w jej konkluzji uznał, że pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki zranienia powódki się w dniu 26 05 2014r. i tym samym - w świetle przywołanych regulacji prawnych -powódce przysługuje skuteczne względem niej roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia za doznaną w następstwie tego krzywdę. Stwierdził, że powódka w wyniku wypadku

nie doznała urazu, który spowodował trwały, bądź długotrwały uszczerbek na jej zdrowiu. Zranienie ręki nastąpiło bowiem bez powikłań i choć w miejscu zranienia pozostała jej 5-6 cm blizna, to powódka się jej wstydzi i nie ogranicza ona ją

w czynnościach życia codziennego, a samo zdarzenie nie spowodowało diametralnej zmiany w jej życiu prywatnym. Wskazał, że zasądzone zadośćuczynienie zostało ustalone w takiej wysokości, aby „powódka odczuwała jego realną finansową wartość”

i za adekwatne do doznanej przez nią krzywdy uznał zadośćuczynienie w kwocie 3.000zł, a w pozostałej części powództwo jako bezzasadne oddalił.

O należnych powódce odsetkach za opóźnienie się pozwanej w spełnieniu dochodzonej należności orzekł na podstawie art. 481 k.c., zasądzając je od dnia skierowania

przez poprzednika prawnego pozwanej do powódki propozycji zawarcia ugody,

a o kosztach procesu na mocy regulacji art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła powódka M. S. w części oddalającej powództwo oraz orzekającej o kosztach procesu i nieuiszczonych kosztach sądowych.

W apelacji wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie w całości jej powództwa oraz zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, bądź jego uchylenie

w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzuciła, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo materialne, regulację art. 455 k.c. poprzez jej błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i w wyniku tego wadliwe przyjęcie, iż suma zadośćuczynienia w kwocie 3.000zł wynagrodzi jej krzywdę jaką doznała w wyniku wypadku, w szczególności wynagrodzi jej doznany przez nią ból fizyczny, związane z tym cierpienie psychiczne i niedogodności, podczas gdy ogólny rozmiar cierpień fizycznych i moralnych uzasadnia przyznanie jej zadośćuczynienia

w dochodzonej wysokości.

W uzasadnieniu apelacji między innymi podnosiła, że na skutek wypadku nie tylko odniosła obrażenia fizyczne ale także doznała szeregu ujemnych doznań psychicznych. Ze względu na głębokość rany była bowiem zszokowana, założono jej 5 szwów

i podano szczepionkę. Szwy zostały jej zdjęte dopiero po dwóch tygodniach

i z powodu dużej głębokości rany zalecono powódce zastosowanie maści w celu złagodzenia nieestetycznej blizny. Powstała na jej ręce blizna spowodowała trwale oszpecenie jej ciała, co zwiększa odczucie krzywdy powstałej na skutek wypadku. Zarówno w czasie bezpośrednim po zranieniu, jak również w okresie dwóch tygodni

od założenia szwów, cierpienie powódki związane z dolegliwościami bólowymi było znaczne i utrzymuje się do nadal, a po zmianie pogody drętwieją jej palce zranionej ręki. Jest osobą starsza (liczy 65 lat), przez co okres rekonwalescencji trwa u niej

o wiele dłużej niż u osoby młodej. Odczucia wywołane wypadkiem wywołały u niej poczucie nieporadności i zasądzone zadośćuczynienie jest rażąco zaniżone.

Pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandy-towa w P. wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie na jej rzecz

od powódki zwrotu kosztów postępowania odwoławczego według norm prawem przepisanych.

Sąd Odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenia powódki przyjmując, że mają one źródło w reżimie odpowiedzialności deliktowej. a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia nie były kwestionowane w apelacji, mają podstawę w informacjach zawartych w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia źródłach dowodowych, które są logiczne, nawzajem się uzupełniają oraz potwierdzają i jako takie są w pełni wiarygodne.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena materiału dowodowego sprawy - jakkolwiek lakoniczna - jest logiczna, mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów i Sąd odwoławczy ją podziela.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego

w swym zasadniczym zarysie dotyczącym odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powódki w dnia 26 05 2014r jest prawidłowa i w tej części Sąd odwoławczy ją w pełni podziela i przyjmuje za własną (orz. SN z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb U. z 1935r. poz. 496).

Odpowiedzialność pozwanej obecnie nie jest już kwestionowana.

Ma ona źródło w regulacji art. 415 k.c. co z mocy regulacji art. 445 § 1 k.c.

w związku z art. 444 § 1 k.c. rodzi po stronie powódki skuteczne względem pozwanej roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia.

Z uwagi na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi przedstawiać ekonomiczną wartość, lecz równocześnie nie może być nadmierna

w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa oraz powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (np. wyrok SN z dn. 26 02 1962r. 4 CR 902/61, OSNCP 1963r. nr 5, poz. 107; wyrok z dn. 24 06 1965r.. I PR 203/65, OSPiKA 1966r. poz. 92), a Sąd odwoławczy jest uprawniony do jego skorygowania tylko w przypadku, gdy jest ono oczywiście nieadekwatne do doznanej przez poszkodowanego krzywdy (wyrok SN z dn. 30 10 2003r. IV CK 151/02, wyrok z 7 11 2003r. V CK 110/03)

Jakkolwiek powódka w następstwie przedmiotowego wypadku nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu, to w czasie wypadku doszło do głębokiego rozcięcia jej prawej ręki, czemu towarzyszył duży stres.

Z poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń wynika, że na ranę założono jej

5 szwów oraz otrzymała ona szczepionkę.

Po założeniu szwów powódka przez okres dwóch tygodni musiała codziennie zmieniać opatrunek i w tym czasie odczuwała bóle ręki, w związku z czym zażywała środki przeciwbólowe.

Po zdjęciu szwów na ręce pozostała jej 5-6 cm blizna i do chwili obecnej – zwłaszcza przy zmiany pogody – uskarża się ona na drętwienie palców.

Powódka jest osobą starszą (liczy 65 lat), co spowodowało, że okres jej rekonwalescencji przebiegał dłużej niż u osób młodszych.

W czasie wypadku powódce towarzyszył jej wnuk, który po jej zranieniu obawiał się kontaktów z nią i musiało upłynąć sporo czasu, aby nabrał on do niej ponownie zaufania, co powódka silnie przeżywała.

Dlatego pomimo, że powódka zeznała – na co trafnie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji – że nie wstydzi się blizny i nie musi jej zakrywać (k-71 akt), doznana przez nią w następstwie zranienia ręki krzywdą psychiczna jest znaczna

i do chwili obecnej u niej występuje.

Nie została ona w sposób należyty uwzględniona, co w połączeniu ze stosunkowo jej dużą krzywdą fizyczną (zranieniu ręki towarzyszył duży ból, który występował także w czasie leczenia przez co powódka zmuszona była zażywać leki przeciwbólowe i w dalszym ciągu odczuwa ona ból w czasie zmiany pogody) zasądzone na jej rzecz zadośćuczynienie w kwocie 3.000zł nie spełnia wskazanych powyżej kryteriów i jest rażąco zaniżone (powinno ono wynosić 6.000zł).

Czyni to apelację w części uzasadnioną i w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c. prowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie dodatkowego zadośćuczynienia w kwocie 3.000zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 08 2014r,

do dnia 31 12 2015r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 01 2016r.

oraz w konsekwencji tego także do zmiany rozstrzygnięć o kosztach procesu

i nieuiszczonych kosztach sądowych, a w pozostałej części apelację jako bezzasadną oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

Reasumując w podanym powyżej zakresie zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego w tej części apelację jako uzasadnioną uwzględniono zmieniając zaskarżony wyrok w sposób określony w sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 1 k.p.c., a w pozostałym zakresie apelacje jako bezzasadną oddalono ją na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. w związku z art. 100 zd. 1 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż obie strony uległy w postępowaniu odwoławczym w 50 %.

SSR (del.) Tomasz Kita SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Leszek Dąbek