Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1461/17

POSTANOWIENIE

Dnia 14 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Pawlik

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska

Protokolant Justyna Chojecka

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie sprawy

z wniosku H. W.

z udziałem T. W. (1), M. W., J. K. i T. W. (2)

o stwierdzenie nabycia spadku

na skutek apelacji uczestnika postępowania T. W. (1)

od postanowienia Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 25 kwietnia 2017 r., sygn. akt I Ns 66/16

postanawia:

1. oddalić apelację;

2. zasądzić od uczestnika postępowania T. W. (1) na rzecz wnioskodawcy H. W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Tomasz Pawlik SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1461/17

UZASADNIENIE

Wnioskodawca H. W. wniósł o stwierdzenie nabycia spadków po jego ojcu T. W. (2) i matce A. W..

Uzasadniając wniosek twierdził, że T. W. (2) zamarł 8 12 1996r.

a A. W. w dniu 21 06 2010r. i spadki po nich dziedziczą na podstawie ustawowego porządku dziedziczenia wskazane we wniosku osoby.

Uczestnik postępowania T. W. (1) poparł wniosek

oraz podnosił, że wraz z J. K. i swoim synem T. W. (2) został powołany do dziczenia po spadkodawcach na podstawie testamentów notarialnych.

Uczestnicy postępowania M. W. i J. K. poparli wniosek.

W toku postępowania wezwano do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania T. W. (2), który złożył oświadczenie o przyjęciu spadku po A. W. wprost, a uczestniczka postępowania odrzuciła spadek po T. W. (2).

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim w postanowieniu z 25 04 2017r. stwierdził, że spadek po T. W. (2) nabyli na mocy ustawy:

jego żona A. W. oraz dzieci M. W., T. W. (1)

i H. W. po ¼ części, a spadek po A. W. nabył w całości na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego w dniu 19 12 1994r.

jej wnuk T. W. (2).

Orzeczenie zaskarżył uczestnik postępowania T. W. (1)

który wnosił o jego zmianę przez oddalenie wniosku, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzucił, że Sąd nie powinien był wydać zaskarżonego postanowienia albo oddalić wniosek, gdyż spadkodawcy „nie pozostawili żadnego spadku”.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował wniosek, a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia

nie były kwestionowane w apelacji i mają podstawę w informacjach zawartych

we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wiarygodnych źródłach dowodowych.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela oraz przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Skarżący w apelacji w istocie nie kwestionuje dokonanej przez Sąd pierwszej instancji oceny prawnej, a jedynie samą bezzasadność wydania

przez Sąd pozytywnego postanowienia.

W postępowaniu o stwierdzeniu nabycia spadku zakres kognicji jest ściśle wyznaczony i w jego ramach w zasadzie bada się jedynie czy osoba wskazywana we wniosku jako spadkodawca zmarła oraz kto i na jakiej podstawie jest jej spadkobiercą, a ponadto – jeżeli spadek został otwarty przed 14 lutego 2001 r. – czy w skład spadku wchodzi gospodarstwo rolne oraz kto ze spadkobierców powołanych do spadku z ustawy odpowiada warunkom do jego dziedziczenia.

W ramach tego Sąd nie bada natomiast – pomijając kwestię gospodarstwa rolnego, stanowiącego wyodrębnioną masę majątkową – jakie składniki wchodzą w skład spadku, a brak majątku spadkowego nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu o nabyciu spadku (por. np. orzeczenie SN z dnia 17 grudnia 1949 r., Wa.C. 193/49, DPP 1950, nr 7, s. 59 z glosą J. Pietrzykowskiego; orzeczenie SN

z dnia 16 maja 1950 r., Ł.C. 479/50, PN 1950, nr 11–12, s. 516; postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 1966 r., II CR 189/66, OSNCP 1966, nr 12, poz. 222).

Dlatego dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia

nie ma żadnego znaczenia podnoszone w apelacji zagadnienie nie pozostawienia

przez spadkodawców majątków spadkowych (niezależnie od tego zwrócić należy uwagę, że w toku postępowania w żaden sposób nie wykazano, że spadkodawcy nie pozostawili spadków, wprost przeciwnie w drodze domniemania faktycznego - art. 231 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. - należy przyjąć, iż spadkodawcy jak każda inna osoba fizyczna w chwili śmierci posiadali co najmniej prawa

do ruchomości wykorzystywanych w sprawach życia codziennego, które weszły w skład pozostawionych przez nich mas spadkowych).

W połączeniu z powyższym czyni to apelacje bezzasadną w rozumieniu art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c., a to z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując, zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego apelację jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

w związku z art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 520 § 3 k.p.c. uznając, że wobec zakwestionowania przez skarżącego wydania przez Sąd Rejonowy pozytywnego orzeczenia (ustalającego porządek dziedziczenia) interesy skarżącego i wnioskodawcy były sprzeczne, co z mocy przywołanej regulacji rodzi po stronie skarżącego obowiązek zwrócenia wnioskodawcy poniesionych przez niego w postępowaniu odwoławczym kosztów zastępstwa prawnego.

SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Tomasz Pawlik SSO Leszek Dąbek

III Ca 1461/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE