Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w W. VIII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Bazan

Protokolant: Wioletta Zakrzewska, P. B., M. N., J.

S.

przy udziale Prokuratora: Maria Wawer, S. P.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20 czerwca 2016 r., 6 września 2016 r., 8 listopada 2016 r. 18 stycznia 2017 r., 19 kwietnia 2017 r., 7 czerwca 2017 r.

sprawy:

T. R., syna J. i H. z domu M., urodzonego dnia (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 maja 2013 roku w W. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z R. N. (1) oraz A. B. (1) rzucając szklanymi butelkami i innymi przedmiotami z balkonu mieszkania nr (...) w zaparkowane samochody dokonał uszkodzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) powodując pękniecie przedniej szyby i wgniecenie dachu czym spowodował straty o wartości 4536,68 złotych na szkodę A. J. tj. o czyn z art. 288 § 1 kk,

orzeka:

I  Oskarżonego T. R., uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu

II  Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu przejmuje na rachunek Skarb Państwa;

Sygn. akt VIII K 758/13

UZASADNIENIE

T. R. został oskarżony o to, że w dniu 10 maja 2013 roku w W. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu z R. N. (1) oraz A. B. (1) rzucając szklanymi butelkami i innymi przedmiotami z balkonu mieszkania nr (...) w zaparkowane samochody dokonał uszkodzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) powodując pękniecie przedniej szyby i wgniecenie dachu czym spowodował straty o wartości 4536,68 złotych na szkodę A. J., tj. o czyn z art. 288 § 1 kk,

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

Dnia 9 maja 2013 r. A. J. pozostawiła należący do niej samochód marki V. (...) o nr rej. (...) na parkingu przed blokiem przy ul. (...). Pojazd nie miał widocznych uszkodzeń.

W dniu 10 maja 2013 r., nie wcześniej niż po godzinie 4:35, do mieszkania nr (...) przy ul. (...) przyszli A. B. (2), R. N. (1) i T. R.. Mężczyźni wrócili ze spotkania towarzyskiego w restauracji, gdzie spożywali alkohol. Przed godziną 5:00, wyszli na balkon. Mężczyźni zachowywali się bardzo głośno, krzyczeli, a A. B. (2) i R. N. (1) rzucali w stojące pod blokiem samochody szklanymi butelkami i innymi przedmiotami.

Pracownik ochrony osiedla (...), słysząc hałas, udał się na teren osiedla, żeby sprawdzić co się dzieje. Ochroniarz widział na chodniku rozbitą butelkę obok zaparkowanych przy placu zabaw samochodów, a także trzech mężczyzn na balkonie lokalu nr (...) przy ul. (...). W trakcie obserwacji zachowania mężczyzn na balkonie przez N. K., jeden z nich wziął zamach, trzymając butelkę, a następnie cisnął nią w kierunku zaparkowanych samochodów. Butelka spadła na samochód marki V. powodując wgniecenie dachu i pęknięcie szyby.

N. K. widząc niepokojącą sytuację, wezwał na miejsce zdarzenia Policję. Po przybyciu na miejsce patrolu Policji w składzie st. post. D. Ś. i post. M. M., mężczyźni nadal stali na balkonie i na oczach policjantów rzucili butelką w samochód marki S..

Policjanci zdecydowali o wezwaniu posiłków i podjęciu interwencji w mieszkaniu, w którym znajdowali się A. B. (2), R. N. (1) i T. R.. Mężczyźni zostali zatrzymani.

T. R. w czasie zdarzenia był osobą niekaraną.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o następujące dowody:

wyjaśnienia oskarżonego T. R. - k. 69-71, 163-164, 623, zeznania świadka A. J. - k. 41-42, 656, częściowe zeznania świadka R. N. (1) – k. 712-713, zeznania świadka M. M. – k. 130-131, 761, zeznania świadka N. K. – k. 10-11, 762, zeznania świadka D. Ś. – 29-31, 128-129, 803, protokół zatrzymania osoby - k: 3, 4, protokół z przebiegu badania trzeźwości - k: 7, 8, 9, protokół ustanego przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie - k: 13 – 14, protokół oględzin miejsca - k: 20 - 22, protokół przeszukania - k: 58 – 59, protokół zatrzymania rzeczy oraz spis i opis rzeczy - k: 74 – 76, dane o karalności - k: 100, 323, 616,757 – 758, płyta DVD - k: 118, protokół oględzin rzeczy – nagrania na płycie DVD - k:124 - 127, opinia (...) z zakresu wizualizacji śladów - k: 136 – 138, opinia (...) z zakresu badań biologicznych - k: 178 – 181, opinia (...) k: 184 – 190, ślad daktyloskopijny - k: 191, cofnięcie wniosku o ściganie - k: 226, 228,234,283.

Oskarżony T. R. w toku całego postępowania karnego nie przyznawał się do zarzuconego mu czynu i odmawiał składania wyjaśnień (k. 69-71, 163-164, 623).

W toku rozprawy, oskarżony oświadczył, że faktycznie uszkodził lusterko w samochodzie T. (...), ale sprawa w tym zakresie została wyjaśniona z panem K. L. – właścicielem pojazdu. Odnosząc się do uszkodzenia samochodu V., wskazał, że butelką mógł rzucić B., a może N. ale nie on (k. 803).

Stanowisko procesowe oskarżonego, wraz z pozostałymi dowodami ujawnionymi na rozprawie Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 kpk, zgodnie z którymi Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nadto wszelkie wątpliwości zgodnie z przepisem art. 5 § 2 kpk Sąd ocenił na korzyść oskarżonego.

Sąd uznał treść wyjaśnień oskarżonego T. R. w pełni za wiarygodną. Oskarżony konsekwentnie w toku postępowania zaprzeczał, że w dniu 10 maja 2013 r. rzucając szklanymi butelkami i innymi przedmiotami z balkonu mieszkania nr (...) w zaparkowane samochody, dokonał uszkodzenia samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) należącego do A. J.. Zdaniem Sądu, o ile dowody ujawnione w toku postepowania wskazują, że oskarżony poprzez urwanie lusterka uszkodził pojazd marki T. (...), to nie pozwalają na podważenie twierdzenia T. R. w zakresie mechanizmu zniszczenia pojazdu V..

W niniejszej sprawie, brak było wątpliwości, do uszkodzenia pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) doszło w dniu 10 maja 2013 r., na skutek wyrzucania butelek i innych przedmiotów z balkonu mieszkania nr (...). W tym zakresie, Sąd oparł swoje ustalenia na treści zeznań N. K., który wskazał, że około godziny 5:00 w dniu 10 maja 2013 r. usłyszał hałas i krzyki na osiedlu, a następnie udał się na jego teren, by zobaczyć co się dzieje. Świadek widział na chodniku rozbitą butelkę obok zaparkowanych przy placu zabaw samochodów, a także trzech mężczyzn na balkonie lokalu nr (...) przy ul. (...). Jeden z mężczyzn, brał zamach trzymając butelkę, a następnie cisnął nią w kierunku zaparkowanych samochodów. Podczas obserwacji, świadek zauważył, że rzucane butelki, spadały m.in. na samochód marki V. (zeznania świadka N. K. – k. 10-11, 762). Świadkowie D. Ś. i M. M. – funkcjonariusze Policji, zeznali, iż w trakcie interwencji w dniu 10 maja 2013 r. około godz. 5:00, widzieli na balkonie mieszkania nr (...) przy ul. (...), trzech mężczyzn rzucających butelkami, z których jeden na oczach świadków, trafił butelką w marki S. (zeznania świadka D. Ś. – 29v, 803, zeznania świadka M. M. – k. 130v, 761). Ponadto, z zeznań świadka A. J., właścicielki pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) wynika, że gdy pozostawiała go pod blokiem przy ul. (...), w dniu 9 maja 2013 r., nie nosił on śladów uszkodzeń. Natomiast po zdarzeniu z dnia 10 maja 2013 r., stwierdziła, że pojazd miał wgnieciony dach w części przedniej, a także szybę pękniętą w 2 miejscach (zeznania świadka A. J. - k. 41-42, 656).

Podkreślić trzeba, iż do uszkodzenia pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) doszło, zanim na miejsce przybyli wezwani policjanci. Poza osobami, które znajdowały się w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...), tj. oskarżonym T. R., świadkami R. N. (1) i A. B. (1), tylko świadek N. K. widział moment, w którym rzucone z balkonu przedmioty uderzyły w samochód V.. Tymczasem, N. K. nie był w stanie wskazać, który z mężczyzn uszkodził ww. pojazd. Nadto, przesłuchiwany w charakterze świadka R. N. (1) zeznał, iż oskarżony T. R. na pewno nie miał nic wspólnego z uszkodzeniami pojazdu marki V. (zeznania świadka R. N. (1) - k. 712).

Sąd uznał zeznania świadka A. J., właścicielki pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) w pełni za wiarygodne. Świadek opisała uszkodzenia należącego do niej pojazdu, które powstały w wyniku zdarzenia z dn. 10 maja 2013 r. Treść jej zeznań znajduje oparcie w opisanym powyżej materiale dowodowym, a także w protokole oględzin miejsca zdarzenia. Protokół zawiera opis widocznych na ulicy przedmiotów, w szczególności potłuczonych butelek, które mogły zostać wyrzucone przez balkon oraz opis pojazdów, które zostały uszkodzone w trakcie zdarzenia – w tym samochodu marki V. (protokół oględzin miejsca - k. 21-22). Z uwagi na powyższe, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zeznań świadka.

Zdaniem Sądu, zeznania świadka R. N. (1), tylko w części polegały na prawdzie. Za wiarygodne, Sąd uznał oświadczenie świadka dotyczące braku udziału oskarżonego T. R. w zniszczeniu pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...). Wskazać należy, iż w tym zakresie jego zeznania są spójne ze stanowiskiem oskarżonego, które nie zostało skutecznie podważone w toku postępowania. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka R. N. (1) w pozostałym zakresie. W pierwszej kolejności, stwierdzić należy, iż wbrew jego twierdzeniom, w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w czasie poprzedzającym interwencję Policji było tylko trzech mężczyzn – świadek N., oskarżony R. i świadek B., co potwierdzają zeznania obecnych na miejscu funkcjonariuszy i protokoły zatrzymania osoby (protokoły - k. 3, 4, 5). Odnosząc się do wskazywanej przez świadka R. N. okoliczności, że po przybyciu do mieszkania A. B. (2), świadek R. N. i oskarżony T. R. zasnęli, a tym samym nie mogli wyrzucać przedmiotów przez balkon, stwierdzić trzeba, iż brak jest możliwości zweryfikowania, czy faktycznie nie ucięli sobie oni kilkudziesięciominutowej drzemki. Niemniej jednak, z protokołu oględzin nagrania na płycie DVD wynika, iż po tym jak trzej mężczyźni zostali przywiezieni pod blok przy ul. (...) białym samochodem około godziny 4:35 (protokół - k. 124-127), już około godziny 5:00 byli widziani na balkonie mieszkania nr (...). Z zeznań świadków D. Ś. i M. M. – funkcjonariuszy Policji, podejmujących interwencję w ww. mieszkaniu, wynika iż znajdował się tam tylko trzech mężczyzn. Tym samym, wbrew twierdzeniom świadka, w czasie interwencji Policji i bezpośrednio przed nią, oskarżony T. R. niewątpliwie nie spał.

Sąd obdarzył w całości wiarą zeznania świadków D. Ś. i M. M.. Świadkowie wezwani na miejsce zdarzenia, naocznie widzieli fragment zachowania osób znajdujących się w lokalu nr (...) przy ul. (...). Następnie po udaniu się do ww. lokalu, ustalili tożsamość osób znajdujących się w lokalu i dokonali ich zatrzymania. Świadkowie odnosząc się do zachowania oskarżonego T. R., wskazali jedynie podczas oględzin zabezpieczonych w sprawie nagrań monitoringu osiedlowego, że rozpoznali go jako osobę, która kopnęła lusterko samochodu marki T.. Świadek D. Ś. w jasny sposób zeznał, że jakby widział, jak ktoś uszkadzał samochód V., to by o tym zeznał na etapie postępowania przygotowawczego. Ich wypowiedzi są spójne i logiczne.

Zeznania świadka N. K., w ocenie Sądu, również w pełni polegały na prawdzie i mają charakter obiektywny. Świadek wyraźnie wskazał, gdy nie był pewni jakiejś okoliczności, a tym samym, nie wskazywał na sprawstwo konkretnej osoby w zakresie spowodowania zniszczeń samochodu marki V.. Jego zeznania są ponadto rzeczowe i znajdują pełne oparcie w pozostałym materiale dowodowym.

Treść zeznań pozostałych osób, tj. świadków M. T. (k. 13-14, 713), A. W. (k. 93-94, 713), K. L. (k. 47-49, 713), I. S. (k. 32-33, 713), które Sąd ujawnił bez odczytywania na podstawie art. 392 § 1 kpk w zw. z art. 394 § 2 kpk, zeznań świadka M. B. (k. 23-24, 761-762) oraz wyjaśnień świadka A. B. (3) złożonych w charakterze podejrzanego (k. 63-64, 762) odczytanych na podstawie 391 § 1 w zw. z § 2 kpk, zdaniem Sądu nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Wskazać trzeba, iż treść depozycji ww. osób nie dostarczyła Sądowi żadnych informacji, na temat okoliczności powstania uszkodzeń pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...).

Autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych w postaci: protokół zatrzymania osoby - k: 3, 4, protokół z przebiegu badania trzeźwości - k: 7, 8, 9, protokół ustanego przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie - k: 13 – 14, protokół oględzin miejsca - k: 20 - 22, protokół przeszukania - k: 58 – 59, protokół zatrzymania rzeczy oraz spis i opis rzeczy - k: 74 – 76, dane o karalności - k: 100, 323, 616,757 – 758, płyta DVD - k: 118, protokół oględzin rzeczy – nagrania na płycie DVD - k:124 - 127, opinia (...) z zakresu wizualizacji śladów - k: 136 – 138, opinia (...) z zakresu badań biologicznych - k: 178 – 181, opinia (...) k: 184 – 190, ślad daktyloskopijny - k: 191, cofnięcie wniosku o ściganie - k: 226, 228,234,283, nie wzbudziły wątpliwości Sądu. Z tych względów Sąd nie odmówił wskazanym dowodom nieosobowym wiarygodności i mocy dowodowej.

Mając na uwadze tak ustalony i oceniony materiał dowodowy należało przejść do rozważań prawnych.

Odpowiedzialności za czyn z art. 288 § l kk podlega ten, kto rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Uszkodzenie rzeczy oznacza częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu, zepsucie, nadpsucie, nadwyrężenie, naruszenie. Uszkodzenie rzeczy polega na takiej zmianie materii rzeczy, po powstaniu której nie można wykorzystać tej rzeczy dla celów, dla których była ona pierwotnie przeznaczona. Nie budzi wątpliwości, iż w dniu 10 maja 2013 r. doszło do uszkodzenia pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) na skutek wyrzucania butelek i innych przedmiotów z balkonu mieszkania nr (...) przy ul. (...).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie doprowadziło do wykazania, że do uszkodzenia pojazdu, doszło na skutek zachowania oskarżonego T. R.. Jedynym dowodem wskazującym na sprawstwo oskarżonego, była treść zeznań świadka N. K., który widział trzech mężczyzn rzucających butelkami w samochody, m.in. V. (...) o nr rej. (...) z balkonu, lecz nie był w stanie wskazać, który z mężczyzn konkretnie cisnął butelką w samochód V.. Powyższy dowód był niewystarczający dla możliwości przypisania T. R. sprawstwa w zakresie zarzuconego mu czynu. Jednocześnie podkreślić trzeba, iż inicjatywa dowodowa w niniejszym postępowaniu została wyczerpana. Sąd tylko ubocznie pragnie zaznaczyć, iż w niniejszej sprawie, w postępowaniu nakazowym, za uszkodzenie pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 10 maja 2013 r. prawomocnie skazani zostali A. B. (2) i R. N. (1), zatem ustaleni sprawcy zniszczenia pojazdu należącego do A. J. ponieśli konsekwencje swojego zachowania.

Wskazać należy, iż jedną z naczelnych zasad polskiego procesu karnego jest domniemania niewinności. Godzi się też podkreślić, iż według zasad obowiązującej procedury karnej - to nie oskarżony musi udowodnić swoją niewinność, lecz oskarżyciel winien jest udowodnić winę oskarżonego. Przy czym udowodnić, to znaczy wykazać w sposób nie budzący wątpliwości wiarygodnymi dowodami - bezpośrednimi lub pośrednimi. Kolejną z zasad przyjętych w kodeksie postępowania karnego jest określona w art. 5 § 2 kpk zasada in dubio pro reo. Oznacza ona, iż wszelkie niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

Reasumując, Sąd doszedł do przekonania, że brak było podstaw do uznania, że to właśnie oskarżony T. R. rzucił butelką lub innym przedmiotem w samochód marki V. (...) o nr rej. (...), powodując pękniecie przedniej szyby i wgniecenie dachu czym spowodowano straty o wartości 4536,68 złotych na szkodę A. J..

W tym stanie rzeczy stosownie do przepisu art. 17 § 1 pkt 1 Sąd uniewinnił T. R. uznając, iż brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu.

Kierując się dyspozycją art. 632 pkt. 2 kpk Sąd stwierdził, iż koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.