Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku – III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Witan

Protokolant: Małgorzata Kurdej

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2016 r. w Otwocku

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego A. B. (1), reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. B. (2)

przeciwko P. B.,

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty od pozwanego P. B. na rzecz małoletniego syna A. B. (1) ur. (...) zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2014 r. (sygn. III C 1488/13) z dniem 1 września 2016 r. podwyższa z kwoty po 600 (sześćset) złotych miesięcznie do kwoty po 800 (osiemset) złotych miesięcznie, płatnej do 10-tego każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniego - A. B. (2) wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.  koszty procesu miedzy stronami wzajemnie znosi;

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanego P. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem nieuiszczonej przez powoda opłaty sądowej należnej od uwzględnionej części roszczenia, pozostałe nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa,

Sygn. akt RC 173/16

UZASADNIENIE

A. B. (2) – przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda A. B. (1) pozwem z dnia 25 sierpnia 2016 roku wniosła o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniego powoda z kwoty po 600 zł miesięcznie do kwoty po 1100 zł miesięcznie od pozwanego P. B..

W uzasadnieniu złożonego pozwu przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wskazała, że od czasu orzeczenia po raz ostatni o obowiązku alimentacyjnym pozwanego względem małoletniego A. B. (1), znacznie zmienił się zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, albowiem kolejny etap edukacji szkolnej, rozwijanie zainteresowań małoletniego jak i korzystanie z dodatkowych zajęć pozalekcyjnych wymagają większych nakładów finansowych.

Strona powodowa wniosła ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda zwrotu kosztów procesu.

(pozew k. 1-7 akt)

Pozwany P. B. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu (odpowiedź na pozew k. 120 akt)

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obecny obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec małoletniego powoda został ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 22.04.2014 r. w sprawie III C 1488/13 na kwotę po 600 zł miesięcznie.

(d. odpis wyroku rozwodowego k. 13 akt).

A. B. (2) aktualnie pracuje jako nauczyciel kontraktowy. W 2015 r. osiągnęła dochód brutto w wysokości 53 646, 99 zł, czyli ok. 3400 zł netto miesięcznie. Jest on współwłaścicielką (wraz z pozwanym) mieszkania przy ul. (...) w O. oraz mieszkania przy ul. (...) w O. o pow. ok. 56m2 (do którego to mieszkania klucze obecnie posiada pozwany), a także działki położonej w K.. Ponadto A. B. (2) jest właścicielką samochodu marki B. i T. (...).

(d. wydruki bankowe k. 10-12 akt, PIT za 2015 r. k. 179-181 akt, zeznania A. B. (2)- nagranie płyta CD k. 194 akt)

Przedstawicielka ustawowa wraz z małoletnim powodem stale zamieszkuje w O. przy ul. (...), w mieszkaniu o pow. ok. 52 m2, stanowiącym współwłasność jej oraz pozwanego. Wraz z A. B. (2) i jej synem zamieszkuje również obecny partner matki małoletniego powoda. Koszt utrzymania w/w lokalu (bez podatku od nieruchomości) wynosi obecnie ok. 620 zł miesięcznie, przy czym rachunki za media są płacone na podstawie wskazań liczników z okresu, w którym w powyższym lokalu nie zamieszkiwał jeszcze partner A. B. (2).

(d. zeznania A. B. (2) - nagranie CD k. 194 akt)

Małoletni A. B. (1) jest obecnie uczniem 4 klasy szkoły podstawowej. Od września 2016 r. regularnie uczestniczy w treningach sportowych w klubie (...) (wcześniej przez dwa lata trenował w O. Klubie Sportowym) – miesięczna opłata za te zajęcia to kwota ok. 170 zł. Rozwijanie powyższej pasji sportowej wiąże się z zakupem odpowiedniego stroju, obuwia, akcesoriów – miesięczny wydatek z tego tytułu to obecnie ok. 80 zł. Małoletni trzy razy w tygodniu trenuje w klubie, ponadto w weekendy ma treningi indywidualne i mecze ligowe - na w/w zajęcia małoletniego dowozi jego matka, a koszt dowozu to ok. 360 zł miesięcznie (A. B. (2) porusza się samochodem marki T. (...), która spala ok. 5 l/100 km; zaś odległość z jej miejsca zamieszkania do boiska, na którym odbywają się treningi to ok. 40 km). Małoletni w bieżącym roku szkolnym gra dodatkowo w tzw. lidze zimowej – miesięczny koszt uczestnictwa w tych rozgrywkach to 123 zł miesięcznie. Ponadto małoletni wyjeżdża również na turnieje, których koszt może wynieść nawet 450 zł miesięcznie, oraz na 3 obozy piłkarskie w roku (dwa letnie i jeden zimowy), których koszt (wraz z kieszonkowym) przekracza 4000 zł rocznie.

Małoletni A. B. (1) korzysta także regularnie z dodatkowych zajęć języka angielskiego, których miesięczny koszt to kwota 140 zł.

Pozostałe koszty związane utrzymaniem małoletniego to koszty jego wyżywienia i zapewnienia mu środków higienicznych (ok. 550 zł miesięcznie łącznie z obiadami w szkole), zakupu odzieży i obuwia (ok. 200 zł miesięcznie), koszty związane z uczestnictwem małoletniego w zajęciach szkolnych, takie jak koszty wyprawki, artykułów szkolnych, wycieczek szkolnych, składek, ubezpieczenia (ok. 100 zł miesięcznie), koszty leczenia (ok. 80 zł miesięcznie), koszty doładowania telefonu dla małoletniego (ok. 30 zł miesięcznie), fryzjera (ok. 25 zł miesięcznie), koszt rozrywek (ok. 150 zł miesięcznie), zakupu prezentów dla kolegów (ok. 40 zł miesięcznie) oraz koszt urodzin małoletniego (ok. 20 zł miesięcznie).

(d. zeznania A. B. (2) - nagranie płyta CD k. 194 akt).

P. B. zamieszkuje w domu wolnostojącym o pow. ok. 130 m2, który otrzymał od swoich rodziców w 2004 r. Ponadto jest on współwłaścicielem (wraz z A. B. (2)) mieszkania położonego przy ul. (...) w O. i mieszkania położonego przy ul. (...) w O.. W 2012 r. otrzymał również od rodziców niezabudowaną nieruchomość. P. B. nie posiada kluczy do mieszkania położonego przy ul. (...) w O. (w mieszkaniu tym zamieszkuje powód wraz z matką i jej partnerem), zaś A. B. (2) nie posiada kluczy do mieszkania położonego przy ul. (...) w O. (klucze te posiada pozwany). Obecnie mieszkanie przy ul. (...) nie jest wynajmowane (czasowo mieszkała w nim ostatnio koleżanka pozwanego), utrzymanie tego mieszkania wiąże się z kosztami w wysokości ok. 200 zł miesięcznie, które to koszty aktualnie pokrywa pozwany. Mieszkanie powyższe stało się własnością P. B. i A. B. (2) już po ich rozwodzie, jednakże umowa przedwstępna zakupu tego mieszkania została przez nich podpisana jeszcze w czasie pozostawania przez nich w związku małżeńskim.

Pozwany w chwili obecnej ma 37 lat, zatrudniony jest na stanowisku sprzedawcy w sklepie metalowym stanowiącym własność jego matki, gdzie zarabia przeciętnie ok. 1800 zł netto miesięcznie (w 2015 r. osiągnął dochód brutto w wysokości 28 665 zł).

Koszty utrzymania domu, w którym obecnie zamieszkuje pozwany wynoszą ok. 600-700 zł miesięcznie. Nadto na wyżywienie dla siebie wydaje ok. 300 zł miesięcznie, zaś na odzież ok. 50 zł miesięcznie.

P. B. regularnie kontaktuje się z synem – 3-4 razy w tygodniu odbiera syna ze szkoły, a nadto widuje się także z synem w weekendy – zabiera go na basen, do kina, na tor gokartowy, czasami kupuje mu ubrania – w sumie w związku z w/w kontaktami z synem wydaje on ok. 200 zł miesięcznie. Pozwany ma ustalone z kontakty z synem w wyroku rozwodowym, jednakże w praktyce kontakty te odbywają się w dni, ustalane na bieżąco pomiędzy rodzicami małoletniego, przy czym czasami pomiędzy A. B. (2) a pozwanym dochodzi do sporów co do dni kontaktów pozwanego z synem.

Nadto P. B. partycypuje w innych kosztach utrzymania syna - w 2016 r. sfinansował połowę kosztów (400 zł) zakupu aparatu ortodontycznego dla małoletniego, a nadto współfinansował obóz piłkarski zimowy oraz letni syna. Wreszcie zabrał syna również na ferie (koszt tego wyjazdu dla powoda i pozwanego wyniósł łącznie ok. 2500 zł).

Pozwany korzysta z pomocy rodziców – pożycza od niech pieniądze w wysokości ok. 200-300 zł miesięcznie.

(zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 159 akt, PIT za rok 2015 k. 164 - 166 akt, dowody wpłat za alimenty k. 130-138 akt, dowody wpłat, faktury, rachunki k. 139-158 akt, zeznania P. B. – nagranie płyta CD k. 288, 290 akt, korespondencja sms k. 203-213)

Pozwany szacuje wartość majątku, którego jest współwłaścicielem z A. B. (2) na ok. 700 000 zł, zaś wartość pożyczek zaciągniętych od rodziców na zakup nieruchomości na ok. 300 000 zł.

(d. zeznania P. B. - nagranie płyta CD k. 288, 290)

W czasie orzekania po raz ostatni w przedmiocie alimentów na rzecz małoletniego A. B. (1) małoletni miał 7 lat. Wraz z matką zamieszkiwał wówczas w tym samym mieszkaniu co obecnie – ponoszone wówczas koszty utrzymania tego mieszkania były niższe od aktualnych, co wiązało się jednak z faktem, iż zostały one wyliczone na podstawie okresu, w którym w mieszkaniu tym zamieszkiwali najemcy (faktyczny koszt utrzymania tego mieszkania był zbliżony do obecnych kosztów jego utrzymania). A. B. (1) uczęszczał wówczas na zajęcia sportowe do klubu piłkarskiego (...), jednakże wiązały się z tym mniejsze koszty niż obecnie – składka z tytułu uczęszczania na zajęcia wynosiła 130 zł miesięcznie, małoletni na trening jeździł jedynie dwa razy w tygodniu, nie wyjeżdżał na turnieje, nie grał również w lidze. W 2014 r. był ponadto jedynie na jednym obozie piłkarskim (którego koszty w części – w kwocie 650 zł pokrył P. B.). Nadto wyraźnie mniejsze od obecnych były też koszty zakupu stroju sportowego dla małoletniego.

W czasie orzekania w sprawie rozwodowej (sygn. III C 1488/13) koszty wyżywienia powoda i zapewnienia mu środków higienicznych były niższe od obecnych o ok. 50 zł, podobnie jak zaś koszty ubrania małoletniego. W porównaniu z aktualnymi kosztami utrzymania małoletniego A. B. (1) w czasie orzekania po raz ostatni w przedmiocie alimentów niższe były także koszty zapewnienia małoletniemu różnorakiej rozrywki, a także niższe były koszty wycieczek szkolnych powoda. Wreszcie A. B. (1) nie dysponował wówczas również własnym telefonem. Jednocześnie wyższe były wówczas koszty związane z wyprawką szkolną powoda – w bieżącym roku szkolnym małoletni otrzymał darmowe podręczniki, podczas gdy w 2014 r. koszt zakupu podręczników dla powoda wyniósł 380 zł (z czego połowę wyłożył P. B.).

(d. zeznania A. B. (2) – nagranie płyta CD k. 194, 288)

A. B. (2) w czasie orzekania w sprawie rozwodowej zatrudniona była w charakterze nauczyciela. W 2014 r. osiągnęła dochód brutto w wysokości 52 290, 38 zł, czyli w wysokości ok. 3300 zł netto.

(d. deklaracji PIT za 2014 r. k. 182-184)

A. B. (1) w czasie orzekania w sprawie rozwodowej zatrudniony był w tym samym sklepie co obecnie, zarabiał wówczas ok. 2500 zł netto miesięcznie. Jeszcze przed rozwodem przekazał A. B. (2) samochód marki T. (...) z 2008 r. W czasie orzekania w sprawie rozwodowej A. B. (1) utrzymywał kontakt z synem – w 2014 r. sfinansował w połowie wyjazd syna na obóz letni przekazując kwotę 650 zł, nadto finansową także jego wizyty u stomatologa, kupował artykuły związane z uprawianiem sportu przez małoletniego powoda

(d. oświadczenie k. 167, deklaracja Pit k. 160-162, rachunki i faktury k. 146-158 akt)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci przedstawionych przez strony postępowania dokumentów (w tym faktur, rachunków i paragonów), wydruków ze stron internetowych oraz wydruków korespondencji; akt sprawy sygn. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie III C 1488/13, a także dowodu z przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda i pozwanego. Sąd co do zasady uznał w/w dowody za wiarygodne, przy czym jeśli chodzi o paragony, to Sąd uznał, iż stanowią one jedynie dowód tego, że dana rzecz/usługa została zakupiona, jednakże nie stanowią one dowodu tego, na zaspokojenie czyjej potrzeby dana rzecz czy też usługa została zakupiona.

Sąd odmówił nadto waloru wiarygodności zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda w zakresie, w jakim z jej zeznań wynika, że w toku sprawy rozwodowej ustaliła ona z P. B., iż oprócz alimentów będzie on jeszcze dodatkowo łożył na utrzymanie syna poprzez współfinansowanie kosztów leczenia, obozów sportowych i dowozu syna na zajęcia sportowe (albowiem pozwany zaprzeczył, jakoby czynił takie ustalenia z była żoną, a nadto w aktach sprawy rozwodowej brak jest jakichkolwiek informacji o tym, że takie ustalenia zostały poczynione), a także w zakresie, w jakim z zeznań A. B. (2) wynika, że od czasu wyroku rozwodowego koszty wyżywienia syna wzrosły o ok. 200 zł (albowiem mając na uwadze fakt, iż w ostatnich latach ceny żywności były stabilne uznać należy – kierując się doświadczeniem życiowym – iż wzrost tych kosztów był dalece niższy i wyniósł ok. 50 zł miesięcznie. Nadto Sąd nie dał wiary również zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda w zakresie, w jakim twierdzi ona, że od czasu wyroku rozwodowego jej małoletni syn dużo częściej chodzi na urodziny do kolegów i koleżanek, albowiem Sąd za wiarygodne uznał zeznania pozwanego, iż już w czasie sprawy rozwodowej małoletni A. B. (1) był często zapraszany na urodziny kolegów (w ocenie Sądu z doświadczenia życiowego nie wynika, aby wśród 9 - latków były częściej urządzane imprezy urodzinowe niż wśród dzieci o 2 lata młodszych).

Jednocześnie Sąd odmówił waloru wiarygodności dowodowi z przesłuchania pozwanego, w zakresie, w jakim z w/w dowodu wynika, że osiąganie przez P. B. niższych dochodów zostało spowodowane problemami zdrowotnymi pozwanego związanymi z jego stanem psychicznym, albowiem nie przedstawił on jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że kiedykolwiek miał lub w dalszym ciągu ma jakiekolwiek problemy psychiczne lub emocjonalne (jak sam oświadczył, nigdy nie leczył się psychiatrycznie), jak również nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu wskazującego na występowanie u niego jakichkolwiek schorzeń lub zaburzeń ograniczających jego zdolność do pracy. Wreszcie Sąd nie dał również wiary pozwanemu, że nie wynajął on mieszkania położonego przy ul. (...) w O., albowiem A. B. (2) nie wyraziła zgody na jego wynajęcia i nie chciała mu pomóc w wynajęciu tego mieszkania, a on nie zna się dokładnie na wynajmie. W ocenie Sądu nie wynajęcie przez pozwanego w/w mieszkania w żaden sposób nie wynikało z braku zgody na wynajęcie i pomocy w wynajęciu ze strony jego byłej żony. Po pierwsze bowiem, A. B. (2) wskazała, iż pozwany nigdy nie proponował jej wynajęcia mieszkania. Po drugie, wynajęcie lokalu nie jest czynnością skomplikowana, której - w ocenie Sądu - pozwany nie byłby w stanie samodzielnie podołać (z przedstawionych przez A. B. (2) wydruków z portalu internetowego wynika zresztą, iż pozwany w przeszłości umieścił ogłoszenie z propozycją wynajęcia w/w mieszkania). Po trzecie wreszcie, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż pozwany udostępnił swojej znajomej przedmiotowy lokal, nie informując o tym swojej byłej żony (co oznacza, iż nie na wszystkie istotne czynności związane z w/w lokalem widział on potrzebę uzyskiwania zgody swojej byłej żony).

W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom A. B. (2) i P. B., z tym, iż Sąd nie dokonywał oceny tej części ich zeznań, która odnosi się do ustaleń poczynionych przez pozwanego i jego byłą żonę w związku z przekazaniem A. B. (2) przez P. B. samochodu osobowego marki T. (...).

Mając bowiem na uwadze fakt, iż przekazanie to miało miejsce jeszcze przed orzeczeniem rozwodu w sprawie sygn. III C 1488/13, w ocenie Sądu okoliczność, czy w/w samochód został przekazany w zamian za zrzeczenie się przez A. B. (2) roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na dom należący do pozwanego, czy też A. B. (2) nie zobowiązywała się do zrzeczenia się tych roszczeń, nie ma znaczenia dla sposobu rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (przy czym w doktrynie przyjmuje się, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy obowiązani są podzielić się z nim nawet skromnymi dochodami).

O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro).

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona się znajduje. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 kro). Dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i możliwości mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które
w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków, powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi (uzasadnienie do tezy VII uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86). Przez zmianę stosunków w rozumieniu art. 138 kro rozumie się więc istotne zmniejszenie lub zwiększenie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego albo też istotne zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (tak np. T. Domińczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. K. Piaseckiego, LexisNexis 2005 str. 839).

Niewątpliwie od czasu ustalenia po raz ostatni wysokości alimentów należnych A. B. (1) od jego ojca doszło do istotnej zmiany potrzeb małoletniego powoda jak i możliwości zarobkowych rodziców powoda. W związku z naturalnym rozwojem małoletniego A. B. (1) niewątpliwie istotnie wzrosły kwoty niezbędne do jego utrzymania – po pierwsze wzrosły niewątpliwie potrzeby powoda w zakresie wyżywienia, ubrania, rozrywki/zabawy, zajęć sportowych, jak również pojawiły się także nowe potrzeby związane z edukacją małoletniego (nauka języka angielskiego).

Oczywiste jest przy tym, iż na dziecko (jego rozwój) można wydać praktycznie każdą kwotę. W ocenie Sądu, mając na uwadze dochody rodziców małoletniego, a także ich usprawiedliwione wydatki, nie sposób jednak uznać wszystkich ponoszonych przez A. B. (2) wydatków na małoletniego za usprawiedliwione (małoletni ma bowiem prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, nie zaś do wyższej stopy życiowej). I tak w ocenie Sądu za wygórowane należy uznać wydatki na zajęcia sportowe dla małoletniego. Przede wszystkim, zważywszy na dochody rodziców małoletniego, jak również fakt, iż jeszcze niedawno małoletni A. B. (1) w ogóle nie występował w meczach ligowych, zaś na treningi jeździł jedynie dwa razy w tygodniu, nie sposób uznać za usprawiedliwione (w rozumieniu art. 135 kro) wydatki na 3 obozy sportowe w roku, dodatkowe, dość kosztowne turnieje oraz udział w dodatkowej lidze zimowej. Brak natomiast podstaw do kwestionowania uczęszczania przez małoletniego powoda na zajęcia sportowe do klubu „ (...)” – małoletni w ostatnich dwóch latach uczęszczał wprawdzie na treningi w klubie sportowym (...)”, jednakże po pierwsze zmianę klubu rekomendował trener małoletniego, po drugie zaś uprzednio, w czasie trwania sprawy rozwodowej, małoletni uczęszczał na treningi właśnie do klubu „ (...)”.

W ocenie Sądu mając na uwadze liczbę zajęć sportowych powoda, jak również fakt, iż w czasie kontaktów z synem pozwany P. B. zabiera go na basen, do kina, czy też zapewnia inne atrakcje, za wygórowane należy uznać również wydatki A. B. (2) na wyjścia z synem czy też zapewnienie mu różnych atrakcji w kwocie 150 zł miesięcznie – w ocenie Sądu za usprawiedliwione (w rozumieniu art. 135 kro) – należy uznać wydatki na w/w cele w kwocie 100 zł miesięcznie; przy czym uznać należy, iż w/w usprawiedliwione wydatki w ostatnich 2-3 latach wzrosły o około ¼.

W rezultacie, w ocenie Sądu, od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów na rzecz A. B. (1), koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda wzrósł o ok. 600 zł miesięcznie (nie licząc jednak kosztów udziału małoletniego w obozach piłkarskich).

Jednocześnie, w ocenie Sądu, od czasu ustalenia po raz ostatni alimentów na małoletniego powoda możliwości zarobkowe jego rodziców (rozumiane jako środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (tak np. uchwała pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42, wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753), nie zmieniły się w istotny sposób. A. B. (2) zarabia obecnie o 100 zł miesięcznie więcej niż w 2014 r. i w ocenie Sądu kwota ta odpowiada wzrostowi jej możliwości zarobkowych. P. B. zarabia natomiast obecnie znacząco mniej niż w 2014 r., tym niemniej uznać należy, iż jego możliwości zarobkowe nie zmniejszyły się – nie utracił on bowiem żadnych kwalifikacji zawodowych, sytuacja na rynku pracy w okresie ostatnich 2-3 lat nie pogorszyła się (a wręcz przeciwnie – uległa pewnej poprawie), pozwany nie wykazał również, aby jego możliwości zarobkowe zostały ograniczone z powodu pogorszenia się stanu jego zdrowia. Uznać więc należy, iż pozwany nie wykorzystuje obecnie w pełni swoich możliwości zarobkowych.

Zwiększyły się natomiast możliwości majątkowe rodziców małoletniego – już po orzeczeniu rozwodu stali się oni bowiem współwłaścicielami mieszkania o pow. ok. 56 m2, położonego w O. przy ul. (...). W ocenie Sądu istnieje więc możliwość wynajmu tego mieszkania, a doświadczenie życiowe wskazuje, iż dochód z tego tytułu winien wynieść ok. 1000 zł miesięcznie (a więc po ok. 500 zł na każdego ze współwłaścicieli). Możliwość uzyskania przez P. B. i A. B. (2) dochodów z majątku zwiększyła się więc, od czasu wyroku rozwodowego, o około pół tysiąca złotych miesięcznie.

W rezultacie, mając na uwadze fakt, że w związku z naturalnym rozwojem małoletniego powoda o około 600 zł miesięcznie zwiększył się koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powoda (nie licząc kosztów udziału małoletniego w obozach piłkarskich), a także zważywszy na fakt, że jednocześnie wzrosły także możliwości dochodowe jego rodziców, jak również zważywszy na fakt, iż pozwany obecnie bierze aktywny udział w wychowaniu syna (3-4 razy w tygodniu odbiera go ze szkoły, a nadto zabiera go na basen, do kina, zapewnia inne atrakcje), oraz uwzględniwszy okoliczność, iż A. B. (2) ma wyższe możliwości zarobkowe od pozwanego, Sąd uznał za zasadne podwyższenie alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniego A. B. (1) do kwoty po 800 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 września 2016 r., a więc od dnia, w którym małoletni powód zaczął uczęszczać na zajęcia sportowe do klubu „ (...)” (z czym związany był znaczny w wzrost kosztów zajęć sportowych małoletniego powoda spowodowany wyższymi składkami, większymi wydatkami na odzież sportową i znacznie wyższymi kosztami dojazdu na treningi).

Orzekając w przedmiocie wysokości alimentów Sąd miał również na względzie, iż zwiększyły się także koszty związane z obozami piłkarskimi małoletniego powoda, tym niemniej za usprawiedliwione (w rozumieniu art. 135 kro), należy uznać wydatki na dwa takie obozy w roku, a tyle obozów pozwany w połowie dobrowolnie dodatkowo współfinansuje.

W świetle całokształtu okoliczności niniejszej sprawy Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia powództwa w całości i podwyższenia alimentów do kwoty po 1100 zł miesięcznie (a więc o ponad 80%). Zmiana wysokości alimentów należnych powodowi ponad kwotę ustaloną przez Sąd nie byłaby uzasadniona, albowiem we wzroście kosztów utrzymania małoletniego winna partycypować także jego matka, której możliwości zarobkowe są wyraźnie wyższe od możliwości zarobkowych pozwanego, a ponadto pozwany bierze aktywny udział w wychowaniu małoletniego syna i z tego tytułu także ponosi pewne koszty.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, z dniem 1 września 2016 r., podwyższył alimenty należne A. B. (1) od ojca P. B. z kwoty po 600 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie, płatnej do 10 – tego dnia każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniego A. B. (2), wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, w pozostałym zakresie zaś powództwo oddalił.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Na podstawie 100 kpc Sąd wzajemnie zniósł koszty procesu między stronami, zaś na podstawie art. 113 ustęp 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwanego opłatą sądową od uwzględnionej części powództwa.