Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski

Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Barabasz

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)w W.

przeciwko W. B.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego W. B. na rzecz powoda(...)w W. kwotę 1.051,29 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi, a od dnia 01 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 66,56 zł (sześćdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 26 listopada 2013 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 12,64 zł (dwanaście złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 22 maja 2014 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 135,64 zł (sto trzydzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 22 sierpnia 2014 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 135,64 zł (sto trzydzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 27 listopada 2014 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 135,64 zł (sto trzydzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 24 lutego 2015 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 135,64 zł (sto trzydzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) od dnia 22 maja 2014 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 21 sierpnia 2015 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 24 listopada 2015 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 23 lutego 2016 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 24 maja 2016 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 23 sierpnia 2016 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 67,82 zł (sześćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dwa grosze) od dnia 22 listopada 2016 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

- od kwoty 22,61 zł (dwadzieścia dwa złote sześćdziesiąt jeden groszy) od dnia 22 grudnia 2016 r. do dnia 11 stycznia 2018 r.,

II zasądzoną w pkt I (pierwszym) wyroku kwotę rozkłada na dwie równe raty płatne: pierwsza rata - do dnia 28 lutego 2018 r., a druga rata - do dnia 31 marca 2018 r.,

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od poszczególnych rat w przypadku nieuiszczenia ich w terminach określonych w pkt II (drugim) wyroku,

IV zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 340,00 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem kosztów procesu

Sygn. akt VI GC 218/17

UZASADNIENIE

Powód (...)w W. w pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 30 maja 2017 r. przeciwko pozwanemu W. B. domagał się zasądzenia od tego pozwanego na swoją rzecz kwotę 1.051,29 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi:

- od kwoty 66,56 zł od dnia 26 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 12,64 zł od dnia 22 maja 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 135,64 zł od dnia 22 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 135,64 zł od dnia 27 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 135,64 zł od dnia 24 lutego 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 135,64 zł od dnia 22 maja 2014 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 21 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 24 listopada 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 23 lutego 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 24 maja 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 23 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 67,82 zł od dnia 22 listopada 2016 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 22,61 zł od dnia 22 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty

oraz zasądzenia kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k.2-6).

Postanowieniem z dnia 19 września 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie na podstawie art. 200 § 1 k.p.c. w związku z art. 17 pkt 2 k.p.c. przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Toruniu wobec stwierdzenia braku właściwości rzeczowej (k.7).

W pozwie z dnia 10 października 2017 r. wniesionym do Sądu Okręgowego w Toruniu powód podtrzymał żądanie jak w pozwie złożonym w postępowaniu elektronicznym tj. o zasądzenie kwoty 1.051,29 zł z odsetkami ustawowymi od kwot i dat wymagalności wskazanych w pozwie elektronicznym oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził, że dochodzona wierzytelność jest bezsporna i wynika z umowy z dnia 19 marca 2009 r. w sprawie określenia wysokości oraz warunków płatności wynagrodzenia z tytułu korzystania przez pozwanego z praw reprezentowanych przez powoda. To wynagrodzenie ustalone w umowie w wysokości 31,71 zł miesięcznie i płatne w okresach kwartalnych liczonych od dnia wejścia umowy w życie tj. od dnia 01 lutego 2009 r. podlegało corocznej waloryzacji w okresach rocznych liczonych na dzień 01 styczna każdego roku począwszy od dnia 01 stycznia 2010 r. stosownie do średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych publikowanych przez GUS (k.11-13).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt VI GNc 389/17, Sąd Okręgowy w Toruniu uwzględnił w całości żądanie pozwu (k.44).

Pozwany W. B. zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości wnosząc o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany potwierdził, iż łączyła go z powodem umowa, jednakże zakwestionował powództwo co do wysokości i zaprzeczył twierdzeniom pozwu dotyczącym wysokości długu. W konsekwencji zarzucił. iż zasądzona nakazem zapłaty kwota nie odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. Jednocześnie pozwany zasygnalizował możliwość zakończenia sporu sądowego w drodze ugody (k.48-49).

Powód w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2017 r., stanowiącym odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty, wniósł o utrzymanie w mocy wydanego nakazu zapłaty i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarta pomiędzy stronami umowa obejmowała dwie lokalizacje, jedną w Salonie (...) przy ul. (...) w T. i drugą w Salonie (...) przy ul. (...) w T. i zawierała pierwotną stawkę za obie lokalizacje wynoszącą 31,71 zł. Podkreślił dalej, iż stawka ta zgodnie z § pkt 2 umowy podlegała waloryzacji w okresach rocznych liczonych na dzień 1 stycznia każdego roku stosownie do średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych publikowanego przez GUS. Zdaniem powoda pierwotna stawka po waloryzacjach rocznych wynosiła:

- 31,71 zł w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2009 r.,

- 32,82 zł w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2010 r.,

- 33,67 zł w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r.,

- 35,14 w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 r.,

- 36,44 zł w okresie od 1 stycznia do 31grudnia 2014 r.,

- 36,76 zł w okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia 2015 r.,

- 18,38 zł w okresie od 1 maja 2015 r. do końca trwania umowy.

Powód podkreślił, iż ta ostania stawka obowiązująca od 1 maja 2015 r. była ograniczona do opłaty za pozostały czynny lokal, gdyż pozwany pismem z dnia 28 maja 2015 r. poinformował go, że zamknął lokal przy ul. (...).

Jednocześnie powód zgodził się na spłatę kwoty roszczenia w dwóch równych ratach płatnych w odstępie miesiąca wraz z należnymi odsetkami ustawowymi i odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi do dnia zapłaty (k.57-58).

Pozwany nie ustosunkował się do powyższego pisma procesowego powoda pomimo upływu terminu zastrzeżonego pod rygorem skutków prawnych z art. 207 § 6 i 7 k.p.c. i art. 230 k.p.c. (k.60 i k. 62).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 19 marca 2013 r. powód (...)w W. zawarł z pozwanym W. B., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w T., umowę generalną nr (...), której przedmiotem było określenie wysokości oraz warunków płatności wynagrodzenia z tytułu odtwarzania przez pozwanego jako użytkownika fonogramów i wideogramów muzycznych, do których zarządzanie zostało powierzone powodowi jako organizacji zbiorowego zarządzania zgodnie z obowiązującą ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. Umowa ta, zawarta na czas nieokreślony, obejmowała odtwarzania legalnie wprowadzonych do obrotu fonogramów i wideogramów muzycznych przez pozwanego użytkownika za warunkach w niej określonych w dwóch sklepach pozwanego tj. Salonie (...) przy ul. (...) w T. i w Salonie (...) przy ul. (...) w T., za wynagrodzeniem wynoszącym miesięcznie 31,71 zł po uwzględnieniu rabatu. Stosownie do § 4 ust. 2 tej umowy powyższa stawka ryczałtowa podlegała waloryzacji w okresach rocznych liczonych na dzień 1 stycznia każdego roku, począwszy od 1 stycznia 2009 r. stosownie do średniorocznego wskaźnika wzrostu cen i usług konsumpcyjnych publikowanego przez GUS. Strony uzgodniły też, że pozwany będzie przekazywał wynagrodzenie w drodze przelewu bankowego na rachunek powoda w okresach kwartalnych do 21 dnia pierwszego miesiąca rozliczanego okresu, którego dotyczyło rozliczenie (§ 5 ust. 2.1. umowy).

Dowód:

- odpis umowy generalnej z dnia 19 marca 2009 r. (k.14),

- odpis załącznika do tej umowy (k.15)

Pozwany sumienie opłacał należności umowne do dnia 31 października 2013 r.

Dowód:

- bezsporne

W związku z przewidzianą w umowie generalnej klauzulą waloryzacyjną powód dokonał waloryzacji w okresach rocznych tej pierwotnej stawki wynoszącej 31,71 zł do 31 grudnia 2009 r. I tak w okresie 32,82 zł w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2010 r. zwaloryzowana stawka wyniosła 32,82 zł, w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2011 r. – 33,67 zł, w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 r. – 35,1 zł, w okresie od 1 stycznia do 31grudnia 2014 r. – 36,44 zł, - 36,76 zł w okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia 2015 r. – 36,76 zł

Z uwagi na fakt, iż pozwany poinformował powoda pismem z dnia 28 maja 2015 r. o zamknięciu Salonu (...) przy ul. (...) w T., powód ograniczył od 1 maja 2015 r. stawkę umowną do kwoty 18,38 zł za pozostały czynny lokal pozwanego. W konsekwencji w okresie od 1 maja 2015 r. do końca trwania umowy stawka ta wynosiła 18,38 zł.

Umowa powyższa została wypowiedziana przez powoda z dniem 30 listopada 2016 r.

Dowód:

- bezsporne

W z tytułu odtwarzania fonogramów i wideogramów przez powód wystawił pozwanemu zgodnie z powyższa umową faktury VAT tytułem opłaty. I tak:

- za okres od dnia 01 listopada 2013 r. do 31 stycznia 2014 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 listopada 2013 r. w kwocie 134,46 zł z terminem płatności 25 listopada 2013 r.,

- za okres od dnia 01 lutego 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 maja 2014 r. w kwocie 135,64 zł z terminem płatności 21 sierpnia 2014 r.,

- za okres od dnia 01 maja 2014 r. do 31 lipca 2014 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 sierpnia 2014 r. w kwocie 135,64 zł z terminem płatności 21 maja 2014 r.,

- za okres od dnia 01 sierpnia 2014 r. do 31 października 2014 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 12 listopada 2014 r. w kwocie 135,64 zł z terminem płatności 26 listopada 2014 r.,

- za okres od dnia 01 listopada 2014 r. do 31 stycznia 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 09 lutego 2015 r. w kwocie 135,64 zł z terminem płatności 23 lutego 2015 r.,

- za okres od dnia 01 lutego 2015r. do 30 kwietnia 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 maja 2015 r. w kwocie 135,64 zł z terminem płatności 21 maja 2015 r.,

- za okres od dnia 01 maja 2015r. do 31 lipca 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 06 sierpnia 2015 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 20 sierpnia 2015 r.,

- za okres od dnia 01 sierpnia 2015r. do 31 października 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 09 listopada 2015 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 23 listopada 2015 r.,

- za okres od dnia 01 listopada 2015r. do 31 stycznia 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 08 lutego 2016 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 22 lutego 2016 r.,

- za okres od dnia 01 lutego 2016 r. do 30 kwietnia 2016 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 09 maja 2016 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 23 maja 2016 r.,

- za okres od dnia 01 maja 2016 r. do 31 lipca 2016 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 08 sierpnia 2016 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 22 sierpnia 2016 r.,

- za okres od dnia 01 sierpnia 2016 r. do 31 października 2016 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 listopada 2016 r. w kwocie 67,82 zł z terminem płatności 21 listopada 2016 r.,

- za okres od dnia 01 listopada 2016 r. do 30 listopada 2016 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 07 grudnia 2016 r. w kwocie 22,61 zł z terminem płatności 21 grudnia 2016 r.

Dowód:

- plik faktur VAT (k.16-28)

Wobec braku uregulowania powyższych faktur VAT powód wezwał pozwanego pismem z dna 10 kwietnia 2017 r. do zapłaty kwoty 1.051,29 zł z ustawowymi odsetkami od kwot wynikających z poszczególnych niezapłaconych faktur.

Dowód:

- odpis wezwania do zapłaty z dnia 10 kwietnia 2017 r. (k.29)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny sprawy został ustalony w oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty prywatne, które stanowiły dowody w zakresie wynikającym z art. 245 k.p.c. Dokumenty te nie wywoływały wątpliwości co do ich prawdziwości i nie były kwestionowane przez pozwanego.

W ocenie Sądu w świetle poczynionych ustaleń faktycznych powód wykazał (art. 6 k.c.) za pomocą przedłożonych powyższych dokumentów prywatnych, iż pozwany zalega mu z zapłatą zadłużenia z tytułu, przewidzianych umową generalną nr (...) z dnia 19 marca 2013 r., opłat za odtwarzanie fonogramów i wideogramów muzycznych za okres od dnia 01 listopada 2013 r. do dnia 30 listopada 2016 r. w łącznej kwocie 1.051,29 zł.

W ocenie Sądu obrona pozwanego przeciwko żądaniu pozwu była nieskuteczna, gdyż podniesiony ogólnikowy zarzut kwestionujący wysokość roszczenia był nieuzasadniony. Pozwany nie wykazał bowiem żadnym dowodem, że zapłacił powodowi za sporne faktury w jakiejkolwiek części. Co więcej, pomimo zarządzenia Sądu z dnia 28 listopada 2017 r. (k.60) doręczonego pozwanemu w dniu 07 grudnia 2017 r. (k.62) nie ustosunkował się on do odpowiedzi powoda na sprzeciw od nakazu zapłaty w terminie zakreślonym w w/w zarządzeniu sądowym, zagrożonym m.in. sankcją przewidziana w przepisie art. 230 k.p.c. Wobec powyższego mając na uwadze wynik całej rozprawy okoliczności wskazane w tym piśmie procesowym powoda należało uznać za przyznane przez pozwanego po myśli art. 230 k.p.c.

Reasumując, z tych wszystkich względów powództwo o zapłatę kwoty 1.051,29 zł podlegało uwzględnieniu w świetle postanowień łączącej strony umowy generalnej z dna 19 marca 2009 r. (pkt I wyroku).

Odsetki w wysokości ustawowej, a od dnia 1 stycznia 2016 r. w wysokości ustawowej za opóźnienie, zasądzono na podstawie art. 481 § 1 k.c. przyjmując terminy płatności zgodnie z żądaniem pozwu, które było zgodne z postanowieniami umowy dotyczącymi terminów płatności do dnia wyroku tj. do dnia 11 stycznia 2018 r. (pkt I wyroku).

Mając jednak na uwadze wniosek powoda zawarty w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty Sąd stosownie do art. 320 k.p.c., zgodnie z tym wnioskiem powoda, rozłożył zasądzoną w wyroku należność główną wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na dwie równe raty płatne: pierwsza rata – do dnia 28 lutego 2018 r., a druga rata płatna do dnia 31 marca 2018 r. (pkt II wyroku).

Jednocześnie w związku z rozłożeniem zasądzonego świadczenia na raty zasądził od pozwanego na rzecz powoda dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od poszczególnych rat w przypadku ich nieuiszczenia w terminach określonych w wyroku stosownie do art. 481 § 1 k.c. (pkt III wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. mając na uwadze, że to powód jest stroną wygrywającą. Na zasądzone koszty procesu w łącznej kwocie 340,00 zł złożyły się: uiszczona opłata sądowa od pozwu w kwocie 53,00 zł, uiszczona oplata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz kwota 270,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika powoda będącego adwokatem w minimalnej wysokości przewidzianej w taksie adwokackiej (pkt IV wyroku).

(...)

(...)

(...)

(...)

T., (...)