Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Anna Tarasiuk

przy udziale prokuratora Edyty Ulatowskiej - Stojak

po rozpoznaniu dnia 23 stycznia 2018 r.

sprawy K. Ż. syna T. i H., ur. (...) w L.

oskarżonego o przestępstwa z art. 286 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 3 kwietnia 2017 r. sygn. akt VIII K 120/15

przy zastosowaniu przepisów ustawy - Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną wobec K. Ż. w pkt I karę pozbawienia wolności obniża do 1 (jednego) roku i na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie tejże kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 5 (pięciu) lat, zaś na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego; w pozostałej części tenże wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie na rzecz adw. M. C. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w II instancji oraz podatek VAT; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 955/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację obrońcy oskarżonego w znacznej części uznać należy za uzasadnioną i zasługującą na uwzględnienie.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonego, w których miał rzekomo bezzasadnie obciążać dokonanymi przez siebie przestępstwami A. J., co spowodowało, iż oskarżonemu została wymierzona rażąco surowa kara pozbawienia wolności. Tym samym wniesiono o zmianę zaskarżonego wyroku przez jej złagodzenie bądź warunkowe zawieszenie jej wykonania.

Na wstępie wskazać należy, iż w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. odnośnie do oceny wyjaśnień oskarżonego K. Ż. w zakresie współudziału A. J. w przypisywanych oskarżonemu czynów. Argumenty przedstawione przez autora apelacji mające przemawiać za innym ustaleniami, niż te poczynione przez Sąd I instancji, uznać należy jedynie za polemikę z prawidłowo ustalonym stanem faktycznym. Sąd Rejonowy właściwie oraz z zachowaniem reguł określonych w art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. oraz art. 92 k.p.k. i art. 410 k.p.k. ocenił cały, należycie zebrany i ujawniony na rozprawie materiał dowodowy i na tej podstawie poczynił trafne ustalenia faktyczne, a następnie wysnuł prawidłowy wniosek, iż oskarżonemu należy przypisać popełnienie zarzucanych mu czynów. Wyniki swego rozumowania Sąd Rejonowy zaprezentował w wyczerpującym, w pełni odpowiadającym wymogom art. 424 k.p.k., pisemnym uzasadnieniu. Podkreślić tylko w związku z treścią zarzutu apelacyjnego należy, iż powoływanie się na inspirującą rolę innej osoby (A. J.) w przestępstwach popełnionych przez oskarżonego, jest zupełnie pozbawione podstaw, skoro „działalność” swoją oskarżony rozpoczął jeszcze przed poznaniem Pani J., co wprost wynika z treści dołączonych odpisów wyroków skazujących, danych o karalności oskarżonego oraz jego wyjaśnień.

Nie mniej jednak, dokonując kontroli toku rozumowania Sądu I instancji należy jednak stwierdzić, że orzeczona wobec oskarżonego K. Ż. kara jest rażąco surowa. Rażąca niewspółmierność zachodzi wtedy, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które winny mieć wpływ na wymiar kary, można przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy jej rozmiarem, orzeczonym przez Sąd I instancji, a tym, jaki winno się orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

Sąd Rejonowy uznając, że właściwą reakcją karną na czyny oskarżonego K. Ż. jest orzeczenie wobec niego kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, nie ustosunkował się do okoliczności, które z całą pewnością przemawiają za orzeczeniem kary znacznie łagodniejszej. Niewątpliwie okolicznością obciążającą oskarżonego jest jego uprzednia karalność oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów jakich dopuścił się K. Ż., jak również chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej. Jednakże zwrócić należy uwagę, że oskarżony już na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanych mu czynów oraz wyraził skruchę. Za okoliczność łagodzącą należy uznać również stosunkowo niską korzyść majątkową uzyskaną przez oskarżonego w poszczególnych czynach, bowiem najwyższa uzyskana kwota wynosiła 600 złotych. Podkreślenia wymaga również, iż ze sporządzonego w postępowaniu odwoławczym wywiadu kuratora sądowego wynika, iż zachowanie oskarżonego uległo znacznej poprawie, a nadto że czyni on wszelkie starania by wywiązywać się z obowiązków naprawienia szkody, orzeczonych wobec niego wcześniejszymi wyrokami. Mając na względzie powyższe przesłanki Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że wymiar kary pozbawienia wolności, przy zastosowaniu przepisów ustawy - Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k., należy obniżyć do jednego roku pozbawienia wolności, albowiem wymiar kary jednego roku i sześciu miesięcy określony w zaskarżonym wyroku uznać należałoby za zbyt wysoki. Sąd Okręgowy nie znalazł jednakże przesłanek do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego i wymierzenia K. Ż. kary ograniczenia wolności, uznając, iż taki wymiar kary nie spełniłby swojej roli wychowawczej i prewencyjnej. Z uwagi na zdrowie oskarżonego oraz postawą oskarżonego zaprezentowana przed Sądem Okręgowym, kiedy oskarżony wyraził skruchę i chęć zmiany swojego postępowania, Sąd uznał, iż okoliczności te dają podstawy do uznania, że orzeczenie wobec oskarżonego, w niniejszej sprawie, kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, pomimo jego wcześniejszej wielokrotnej karalności, spełni cele kary, a oskarżony zmieni swój sposób życia i zaprzestanie naruszania porządku prawnego. Tym samym na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd Okręgowy wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby pięciu lat. Dodatkowo, na podstawie art. 73 § 1 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, który będzie kontrolował zachowanie oskarżonego. W pozostałej części tenże wyrok utrzymał w mocy. Zauważyć należy, iż Sąd Okręgowy zgodnie z treścią art. 4 § 1 k.k. orzekał na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 30.06.2015 r., jako względniejszych dla oskarżonego, albowiem w świetle przepisów obowiązujących obecnie, nie byłoby możliwe warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie na rzecz adw. M. C. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w II instancji oraz podatek VAT oraz zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.