Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie

Przewodniczący : SSO Eliza Proniewska

Protokolant:prot. sąd. Katarzyna Wiejak

przy udziale Prokuratora Marii Syta

po rozpoznaniu

zażalenia P. S.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2017 roku, sygn. II Kp 2068/17

w przedmiocie zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy adwokackiej

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Kontrola instancyjna zaskarżonego postanowienia wykazała, że nie było ono zasadne.

Nie ulega wątpliwości, że zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, o której mowa w art. 180 § 2 k.p.k. musi nastąpić przy kumulatywnym spełnieniu dwóch przesłanek, którymi są niezbędność dla dobra wymiaru sprawiedliwości oraz brak możliwości ustalenia danej okoliczności na podstawie dowodu innego niż ten, który objęty jest tajemnicą zawodową. Zastosowanie art. 180 § 2 k.p.k. winno następować w sytuacjach koniecznie tego wymagających i na podstawie rzeczowo uzasadnionych argumentów.

Nie wystarczy stwierdzenie, iż dowód z tych zeznań umożliwi pełne wyjaśnienie okoliczności sprawy, nawet jeżeli tak jest w istocie, a organy postępowania i wszyscy zainteresowani zdają sobie sprawę, iż pozyskanie informacji od rzeczonego adwokata uprościłoby dalsze procedowanie.

Informacje, które organ postępowania przewiduje uzyskać od świadka muszą pozostawać w ścisłym związku z przesłankami odpowiedzialności karnej. Nie mogą służyć jedynie zdobyciu informacji cennych dla pokrzywdzonego pod kątem odnalezienia tychże wierzytelności i uzyskania skutecznego zaspokojenia, a do tego zdaje się w praktyce zmierzać wniosek prokuratora. Można też zauważyć, że okres przechowywania środków pochodzących od (...) S.A. na rachunku spółki wynika wprost z wyciągu bankowego.

Prokurator, po wcześniejszej odmowie zwolnienia P. S. z tajemnicy zawodowej, wykonał jedyną konkretnie wskazaną wówczas przez sąd rejonowy czynność, tj. przesłuchał dłużnika. Nie oznacza to, iż zostały wykorzystane perspektywy dowodowe, które należało wyczerpać przed sięgnięciem po normę art. 180 § 2 k.p.k. Tytułem przykładu można rozważyć zasięgniecie informacji od pozostałego personelu kancelarii prawnej – pracowników prowadzących rachunkowość, księgowej, innego wspólnika spółki partnerskiej, który nie reprezentował dłużnika w postępowaniu o odszkodowanie i nie może twierdzić, że udzielał dłużnikowi jakiejkolwiek pomocy prawnej.

Przed wystąpieniem z wnioskiem o zwolnienie z tajemnicy zawodowej, należało również rozważyć wątpliwości co do statusu P. S. w tej sprawie. Zawiadamiający Z. C. wskazał go jako potencjalnego sprawcę przestępstwa lub pomocnika, twierdząc, iż „dłużnik S. Ł. przy pomocy działającego z nim w porozumieniu pełnomocnika i jego rachunku bankowego (…) wyprowadzili środki pieniężne z pod egzekucji komorniczej”. Dalsze czynności postępowania przygotowawczego mogą ewentualnie doprowadzić do postawienia adwokatowi zarzutu. Uprawnienia procesowe przewidziane tak dla świadków jak i dla podejrzanych gwarantują im możliwość uniknięcia dostarczania organom ścigania informacji ich obciążających (np. art. 183 § 1 k.p.k.).

Całkowicie chybione pozostawały natomiast dywagacje skarżącego w przedmiocie wyłączenia spornego świadczenia spod egzekucji. Abstrahując już od wszelkich innych kwestii, nie można było nie zauważyć, jak skarżący całkowitym milczeniem pominął zagadnienie uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela przez niedopuszczenie do zajęcia choćby ¼ kwoty wypłaconego odszkodowania. Nie sposób na obecnym etapie sprawy uznać, aby ewentualne usunięcie spod egzekucji kwoty 175.000 zł (1/4 z 700.000 zł) i 177.589,04 zł (odsetki) miało być obojętne dla sfery zaspokojenia roszczenia Z. C..

Niemniej jednak, wyżej wskazane okoliczności związane z celowością i niezbędnością zwolnienia skarżącego z tajemnicy zawodowej przemawiały za uwzględnieniem zażalenia.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.