Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 14 września 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Bojarskaa

Protokolant:Ewa Chorzępa

po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2017 r. we Wrocławiu

na rozprawie sprawy z powództwa B. W.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

- o zapłatę 68 390 zł.

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. W. kwotę 38 790,73 zł. (trzydzieści osiem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt złotych siedemdziesiąt trzy grosze) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 38 400,73 zł. od dnia 16 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  ustala, że podwód wygrał sprawę w 56,71 %, szczegółowe rozliczenie kosztów procesu pozostawiając referendarzowi sądowemu.

Sygnatura akt XI C 1489/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 28 lipca 2014r. powód W. W. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 53 838,76 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za uszczerbek na zdrowiu doznany na skutek zdarzenia drogowego w dniu 20 czerwca 2013r. , kwoty 13 477,56 zł. z tytułu odszkodowania za utracone dochody, kwoty 683,68 zł. z tytułu zwrotu kosztów leczenia, kwoty 390 zł. z tytułu zwrotu kosztów wizyt lekarskich.

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 20 czerwca 2013 r. uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, w wyniku którego doznał obrażeń ciała oraz rozstroju zdrowia. Sprawca wypadku posiadał wykupione u strony pozwanej ubezpieczenie OC. Po zdarzeniu powód został przywieziony karetką do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego szpitala przy ul. (...) we W., gdzie w wyniku badań stwierdzono skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchowny uraz głowy. Zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego przez 6 tygodni, dalsze leczenie ortopedyczne i neurologiczne oraz odbycie rehabilitacji. Powód w trakcie leczenia sam pokrywał koszty leków i dojazdów do placówek medycznych celem odbycia rehabilitacji; powód korzystał z rehabilitacji prywatnie gdyż oczekiwanie na zabiegi w ramach środków publicznych trwało wiele miesięcy.

Strona pozwana po analizie przedstawionej przez powoda dokumentacji, dokonała ustalenia wysokości zadośćuczynienia i odszkodowania na poziomie 1871,23 zł., w dniu 12 września 2013r. dopłacając kwotę 52,56 zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów postępowania. W ocenie strony pozwanej zgłoszone roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia i odszkodowania są nieuzasadnione.

Żądanie powoda dalszego zadośćuczynienia nie zasługuje na uwzględnienie; powód nie wykazał istnienia żadnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem wyższego zadośćuczynienia, przede wszystkim powód nie wykazał, aby doznał w wyniku wypadku krzywdy a stwierdzone w wyniku badań obrażenia częściowo mają związek ze zwyrodnieniami kręgosłupa u powoda a nie z wypadkiem z dnia 20 czerwca 2013r. Powód zakończył już proces leczenia i w tej chwili jego stan zdrowia jest zadowalający.

Co do żądania zwrotu kosztów leczenia w kwocie 390 zł. to strona pozwana wskazała, że powód w żaden sposób nie wykazał, że nie mógł skorzystać z leczenia w ramach środków publicznych. Co do zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych strona pozwana wskazała, że powód przeszedł rehabilitację w L. a więc ośrodku oddalonym o 108 km od miejsca zamieszkania i nie wykazał, dlaczego właśnie tak oddalony ośrodek wybrał.

Co do zwrotu utraconego zarobku strona pozwana wskazała, że żądanie w tym zakresie zasługuje na uwzględnienie jedynie w odniesieniu do okresu od 20 czerwca 2013r. do 3 lipca 2013r. ( w odniesieniu do tego okresu strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 763,41 zł. ) gdyż w ocenie strony pozwanej powód tylko w tym okresie był faktycznie niezdolny do pracy w związku z wypadkiem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 czerwca 2013 r. doszło do zdarzania drogowego - zderzenia pojazdu marki R. nr rej. (...) z pojazdem marki F. nr rej. (...), kierowanym przez powoda. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC u strony pozwanej.

( bezsporne a nadto dowód:

- oświadczenie nr (...) Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji we W. z dnia 26 czerwca 2013r. k - 5;

- przesłuchanie stron – powoda k – 185v )

Kierujący pojazdem marki R. uderzył w tył pojazdu marki F.; powód w momencie uderzenia wykonał bezwolny ruch głową do przodu a następnie gwałtowny do tyłu, uderzył głową w zagłówek, pękło mocowanie podstawy tylnego siedzenia, które złożyło się. Tuż po uderzeniu powód odczuł ból głowy, który zaczął się nasilać. W trakcie zdarzenia powód był zapięty w pasy bezpieczeństwa.

Powód wezwał Policję, poprosił także o wezwanie karetki pogotowia, gdyż źle się czuł. Karetką powód został przewieziony do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego szpitala przy ul. (...) we W., gdzie w wyniku badań stwierdzono skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchowny uraz głowy. Wykonano badanie TK kręgosłupa, które nie wykazało zmian patologicznych. Zalecono kontrolę w POZ i stosowanie leków przeciwbólowych. Powód w tym samym dniu został wypisany ze szpitala.

W dniu 24 czerwca 2013r. powód udał się do (...) we W., gdzie skorzystał z porady specjalisty chirurgii urazowo-ortopedycznej, który zalecił noszenie kołnierza ortopedycznego przez 4 tygodnie, skierował powoda na fizykoterapię; zalecono solux, ćwiczenia, tens.

W dniu 3 lipca 2013r. powód był badany przez neurologa, który rozpoznał pourazowe bole głowy, zalecił stosowanie leków B., C..

W dniu 8 września 2013r., z powodu uporczywych bóli głowy, powód udał się do Wojewódzkiego Szpitala (...) we W., gdzie w badaniu przedmiotowym stwierdzono nieznaczną bolesność w odcinku szyjnym przy skręcaniu głowy na boki, w kończynach górnych nieco słabszy uścisk ręki lewej i mniej sprawne ruchy naprzemienne lewą ręką. Wykonano TK kręgosłupa szyjnego; nie stwierdzono trwałych szczelin złamań, pourazowych przemieszczeń kręgów, asymetrii, stwierdzono natomiast śladowe tylne wypukliny tarcz międzykręgowych na poziomach C5-C6 i C6-C7 , modelujące przednią powłokę worka oponowego.

W dniu 17 września 2013r. powód zgłosił się na badanie do innego ortopedy - R. D., który stwierdził osłabienie siły mięśniowej kończyny górnej lewej i zalecił inne zabiegi fizjoterapeutyczne ( solux, ćwiczenia, jonoforezę z ketonalu), które powód odbył w L.. Na wizyty był dowożony przez rodzinę, u której wówczas zamieszkiwał. Powód w dniu 22 października 2013r. ponownie odbył wizytę u ortopedy - R. D..

W dniu 12 lutego 2014r. na zlecenie neurologa, z powodu utrzymujących się dolegliwości, wykonano badanie (...) kręgosłupa szyjnego, w którym stwierdzono spłycenie lordozy szyjnej, w trzykrążkowych partiach trzonów kręgów C5-C6 widoczne strefy zmienionego sygnału o charakterze obrzęku szpiku, na poziomie C5-C6 widoczna pośrodkowo-dwuboczna przepuklina krążka międzykręgowego, zbaczająca na lewa stronę, uciskająca na worek oponowy i na rdzeń szyjny, zwężone oba otwory międzykręgowe, widoczne cechy dyskretnej dehydratacji krążka międzykręgowego C5-C6, osteofity tylnych trzonów kręgowych C4-C7 o charakterze zmian zwyrodnieniowych.

W dniu 28 marca 2014r. neurolog zalecił powodowi kolejną serię rehabilitacji.

W dniu 1 lipca 2014r. powód był ponownie badany przez ortopedę; w rozpoznaniu ujęto stan po stłuczeniu głowy, stan po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego, , zaznaczające się zmiany zwyrodnieniowe. W badaniu przedmiotowym stwierdzono wzmożone napięcie mięśnia czworobocznego, 10 - stopniowe ograniczenia pochyłów bocznych. Lekarz ortopeda, po odliczeniu zmian zwyrodnieniowych, stwierdził 6% uszczerbek na zdrowiu powoda, ze względu na dolegliwości typu korzeniowego zalecił zasięgnięcie opinii neurologa.

W dniu 22 lipca 2014r. powód odbył wizytę u neurologa , który odnotował drętwienie palców ręki lewej, zespół korzeniowy bólowy kręgosłupa szyjnego, stan po urazie głowy i ocenił uszczerbek na zdrowiu powoda na 8%.

W dniach 2 marca 2015r. – 13 marca 2015r. powód odbył rehabilitację w (...) Sp. z o.o. we W..

(Dowód: - karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 20 czerwca 2013r. k - 10;

- wynik badania diagnostycznego k – 11,

- karta poradni specjalistycznej k – 12;

- informacja dla lekarza kierującego wraz ze skierowaniem na zabiegi fizjoterapeutyczne k- 13,14,

- opis badania wraz z wywiadem k – 19-20,

- zaświadczenie lekarskie z dnia 17.09.2013r. k- 67;

- wynik badania MRI K- 21;

- zaświadczenie z dnia 28 marca 2014r. k – 22;

- konsultacja ortopedyczna z dnia 1 lipca 2014r. k- 25;

- karta informacyjna badania neurologicznego z dnia 22 lipca 2014r. k – 28;

- wydruk ze Zintegrowanego Informatora Pacjenta k – 159-182;

- zaświadczenie wraz z kartą zabiegów k – 183-184;

- przesłuchanie stron – powoda k – 185v -186)

Powód wydatkował kwotę 100 zł. z tytułu wizyty lekarskiej u chirurga – ortopedy w dniu 17 czerwca 2014r., 150 zł. z tytułu wizyty u chirurga – ortopedy w dniu 1 lipca 2014r. , 140 zł. z tytułu wizyty u neurologa w dniu 22 lipca 2014r. Wydatkował kwotę 648,15 zł. na zakup kołnierza ortopedycznego i poduszki ortopedycznej w dniu 22 czerwca 2013r. oraz kwoty: 14,29 zł. na zakup leków – K., 39,11 zł. na zakup B. i C., 35,70 zł. na zakup K. i R..

(Dowód: rachunki k- 26, 27,29,

faktura VAT nr (...) k – 38;

faktury VAT k - 39,40,41)

Powód w okresie od 20 czerwca 2013r. do dnia 25 sierpnia 2013r. pozostawał na zwolnieniu lekarskim.

Od dnia 10 września 2012r. powód pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy zlecenia na okres do 28 lutego 2014r. w (...) Ochrona Sp. z o.o. we W. ; z tytułu świadczenia usług na podstawie tej umowy powód miał otrzymywać wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 50 zł. miesięcznie, płatne niezależnie od przepracowanych godzin.

Od dnia 11 września 2012r. powód pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy zlecenia na okres do 28 lutego 2014r. w (...) Sp. z o.o. we W.; za wykonanie czynności w ramach umowy powód otrzymywał wynagrodzenie określone stawką godzinową brutto – 8,30 zł., potem 10,08 brutto.

Z tytułu pierwszej z umów powód w okresie od 1 marca 2013r. do 31 maja 2013r. osiągnął przychód 150 zł. brutto ( 112,14 netto), z tytułu drugiej z umów otrzymał w tym samym okresie średni dochód brutto 5982,78 zł. brutto ( 5046,33 zł. netto).

W okresie trwania obu umów od daty wypadku do zakończenia okresu umowy powód otrzymywał jedynie wynagrodzenie z tytułu pierwszej z umów – ryczałtowe w wysokości 37,38 zł. miesięcznie. Z tytułu drugiej z umów nie otrzymywał od daty wypadku do zakończenia okresu umowy żadnych świadczeń, gdyż nie odbywał służb. Od tej umowy nie były odprowadzane składki na ubezpieczenie, w związku z czym powód nie otrzymał żadnych świadczeń z ZUS. Przed wypadkiem średnio w tygodniu powód odbywał 5 służb po 12 godzin każda. Po zakończeniu okresu zwolnienia lekarskiego powód stawił się do pracy jednakże pracodawca nie dopuścił go do wykonywania obowiązków, gdyż wymagał okazania zaświadczenia lekarskiego - lekarza medycyny pacy - dopuszczającego powoda do pracy. Takiego zaświadczenia żaden z lekarzy powodowi nie chciał wystawić z uwagi na kontynuowanie leczenia. Pracodawca oświadczył, że bez zaświadczenia nie dopuści powoda do służb.

W dniu 13 września 2013r. powód był badany przez lekarza orzecznika ZUS, który stwierdził, że powód nie jest już niezdolny do pracy i anulował od dnia następnego zwolnienie lekarskie. Następnie w dniu 8 października 2013r. poinformowano pracodawcę powoda, że ZUS odstąpił od wydania decyzji w tym zakresie, gdyż powód nie był objęty ubezpieczeniem chorobowym.

(Dowód: druki (...) k- 42-44;

umowa zlecenia nr (...) k- 45;

umowa zlecenia nr (...) k- 46;

aneks k- 47;

zaświadczenia k- 48-48v;

pismo powoda do (...) z dnia 21 października 2013r k – 136;

pismo ZUS z dnia 8 października 2013r. k – 138;

przesłuchanie stron – powoda k – 290-290v)

Tuż po wypadku powód odczuwał bóle w okolicach kręgosłupa szyjnego i głowy, zażywał środki przeciwbólowe dostępne na receptę. Obecnie powód odczuwa nadal bóle głowy, drętwienie części twarzy i ręki lewej, głównie przy zmianie pogody i podnoszeniu cięższych rzeczy. Przyjmuje nadal środki przeciwbólowe ale ogólnodostępne i stara się ograniczyć ich spożycie. Kołnierz ortopedyczny powód nosił przez 4 tygodnie zgodnie z zaleceniem lekarzy, nadal też według zaleceń lekarzy śpi na poduszce ortopedycznej, co przynosi powodowi ulgę. W chwili obecnej nie pozostaje już pod opieką ortopedy, korzysta natomiast z porad neurologa. Wykonuje ćwiczenia w domu zgodnie z zaleceniem lekarzy. Po rehabilitacji odczuwał ulgę, jednakże na krótko, dolegliwości powracają.

Powód w lutym 2014r. podjął zatrudnienie jako informatyk na podstawie umowy zlecenia – do końca 2016r. Obecnie powód nie pozostaje w zatrudnieniu, nie osiąga żadnych dochodów, pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z M. W., zamierza rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej.

( dowód:

- przesłuchanie stron -powoda k- 117-118, 290-290v)

Powód w dniu 13 sierpnia 2013r. zgłosił szkodę stronie pozwanej, która przyznała powodowi :

- kwotę 1200 zł. z tytułu zadośćuczynienia;

- kwotę 763,41 zł. z tytułu utraconego dochodu;

- kwotę 560,38 zł. z tytułu zwrotu kosztów leczenia ( z faktur VAT za leki i zakup kołnierza ortopedycznego -nie zwrócono kosztów wizyt lekarskich);

- kwotę 16,84 zł. z tytułu zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych.

(bezsporne

- pismo powoda z dnia 8 sierpnia 2013r. – w aktach szkodowych nr 467642;

-pismo powoda z dnia 11 grudnia 2013r. wraz z potwierdzeniem nadania k – 62-64)

Wskutek wypadku z dnia 20 czerwca 2013r. W. W. doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, urazu głowy, pourazowego zespołu korzeniowego szyjnego wraz z utrzymującymi się pourazowymi bólami i zawrotami głowy. W związku z powyższym rozpoznaniem długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda a mający związek ze zdarzeniem wynosi 10% . Stan powoda po leczeniu, które było właściwe, poprawił się, nie pozostały ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa szyjnego jednakże nadal utrzymuje się osłabienie czucia i drętwienie lewej ręki. Leczenia w odpowiednim czasie powód nie mógł podjąć w ramach NFZ z uwagi na odległe terminy wizyt. Wszystkie dolegliwości powoda w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyn górnych pozostają w związku z wypadkiem z dnia 20 czerwca 2013r. - powód nie leczył się z powodu zwyrodnień ani także z powodu innych schorzeń. Nie wykazano zmian zwyrodnieniowych w zdjęciach rtg wykonanych tuż po zdarzenie, wykazano je dopiero w późniejszych badaniach TK i (...); uraz doznany przez powoda zadziałał już na kręgosłup zmienionych chorobowo przez zmiany zwyrodnieniowe jednakże zmiany te rozwijają się powoli, dając możliwość otaczającym je tkankowym na zaadoptowanie się do tych zmian. W przypadku powoda zaistnieniu urazu spowodowało większe uszkodzenia.

Wszystkie wizyty u neurologów i ortopedów miały swoje uzasadnienie z uwagi na utrzymująca się długi czas ograniczoną ruchomością kręgosłupa i drętwienia kończyny górnej lewej. Wypadek z dnia 20 czerwca 2013r. miał charakter średnioenergetyczny; powód uderzył w zagłówek z dużą siłą, odczuwane zawroty i bóle głowy maja swój związek z wypadkiem. W okresie pierwszych trzech tygodni powód miał znacznie ograniczona sprawność, każda czynność związana z samoobsługą sprawiała powodowi trudność z uwagi na kołnierz ortopedyczny. Wskazana była pomoc osób trzecich przy ubieraniu, przygotowywaniu posiłków. Do chwili obecnej funkcjonowanie powoda jest ograniczone dolegliwościami kręgosłupa szyjnego i bolami głowy.

Rokowania dla pełnego powrotu do zdrowia są dla powoda korzystne z uwagi na młody wiek powoda. Dużo zależy także od ćwiczeń własnych. W przyszłości powód nadal odczuwać będzie okresowo bóle kręgosłupa szyjnego, także bóle o charakterze korzeniowym promieniujące wzdłuż kończyny górnej lewej. Powód winien wykonywać ćwiczenia i unikać przeciążeń statycznych. Zespół korzeniowy pourazowy, stwierdzony w dokumentacji medycznej powoda, podostawał w korelacji z badaniem przedmiotowym wykonanym przez biegłych.

(dowód: - opinie pisemne biegłych sądowych z zakresu chirurgii – ortopedii i neurologii k – 212-221, 249-252,270-272,240-242,)

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie częściowo.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną było, że powód doznał krzywdy a osobą odpowiedzialną za jej spowodowanie był kierowca, prowadzący pojazd, który uderzył w samochód kierowany przez powoda, objęty umową ubezpieczenia OC zawartą ze stroną pozwaną. Ponadto strony były zgodne co do wypłaty przez stronę pozwaną powodowi kwot: 1200 zł. z tytułu zadośćuczynienia, 763,41 zł. z tytułu utraconego dochodu, 560,38 zł. z tytułu zwrotu kosztów leczenia,16,84 zł. z tytułu zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych.

Sporna między stronami pozostawała wysokość dalszego zadośćuczynienia za obrażenia i cierpienia, których doznał powód w wyniku kolizji drogowej z dnia 20 czerwca 2013r., mającego stanowić rekompensatę za całokształt ujemnych dla poszkodowanego fizycznych następstw wypadku oraz dalszego odszkodowania za leczenie w prywatnych jednostkach medycznych i utratę zarobku.

W myśl art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z treścią § 4 cytowanego przepisu, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Podobnie stanowi art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.), zgodnie z którym poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, przy czym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych). Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).

Powód opiera swoje roszczenie na przepisie art. 444 § 1 k.c. i art. 445 §1 k.c. Wskazać należy, że zadośćuczynienie orzekane na podstawie art. 445 § 1 k.c. spełnia funkcję kompensacyjną, a więc powinno być pochodną doznanej krzywdy. Stanowi swoistą rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez osobę poszkodowaną – stąd też w każdej sprawie konieczne jest ocenienie całokształtu sytuacji poszkodowanego, tak aby możliwe było uwzględnienie w przyznanym zadośćuczynieniu różnorodnych aspektów doznanej krzywdy – a zatem, tych negatywnych zmian w życiu pokrzywdzonego, które nie wyrażają się w postaci wymiernego, majątkowego uszczerbku, lecz jednocześnie w oczywisty sposób pogarszają jakość życia pokrzywdzonego, wpływając na jego sferę emocjonalną, osobistą, rodzinną, społeczną. Na pojęcie krzywdy składa się zatem szereg elementów, o bardzo zindywidualizowanym charakterze, zazwyczaj sprawiających trudności przy ilościowej i jakościowej ocenie.

W orzecznictwie podkreśla się, że przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę (art. 445 § 1 k.c.) należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.06.1999 r., II UKN 681/98, OSNAP 2000/16/626).

Zadośćuczynienie z art. 445 k.c. ma przede wszystkim charakter kompensacyjny; wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.09.2001 r., III CKN 427/00, Lex 52766). Jednocześnie jednak przyznana kwota nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z 28.09.2001 r., III CKN 427/00, Lex nr 52766). Nie bez znaczenia przy dokonywaniu opisywanej oceny są takie okoliczności, jak np. wiek poszkodowanego i skutki uszkodzenia ciała w zakresie ogólnej zdolności do normalnego funkcjonowania, prognozy na przyszłość, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym, niemożność wykonywania czynności zwykle podejmowanych przez osoby w zbliżonym wieku, a także stosunki majątkowe stron (por. wyrok SN z dnia 10.06.1999 r., II UKN 681/98, OSNP z 2000 r., z. 16, poz. 626; wyrok SA w Katowicach z dnia 03.11.1994 r., III APr 43/94, OSA z 1995 r., z. 5, poz. 41).

Tym samym na Sądzie spoczywał obowiązek dokonania całościowej i dogłębnej analizy konkretnego stanu faktycznego, a zatem wzięcia pod uwagę wszystkich okoliczności faktycznych, które miały wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Rozmiar doznanej krzywdy ma bowiem decydujące znaczenie przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Sąd wziął zatem pod uwagę z cierpienia fizyczne jakie odniósł powód takie jak ból i długotrwałość leczenia, istotne znaczenie odrywały również skutki uszkodzenia ciała mające wpływ na czynności życia codziennego, funkcjonowanie w rodzinie, stopień ewentualnego kalectwa.

Mając na względzie zasygnalizowane powyżej zagadnienia, Sąd dokonał oceny negatywnych następstw w sytuacji życiowej powoda po wypadku, i w oparciu o te ustalenia oszacował zakres doznanej przez powoda krzywdy, a w konsekwencji – zakres przysługującego mu zadośćuczynienia, odpowiedniego do wyrządzonej przez sprawcę krzywdy.

Dokonanie ustaleń następstw wypadku w zakresie uszczerbku na zdrowiu wymagało wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, w związku z czym Sąd przy badaniu uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego skorzystał z dowodu z opinii biegłych (art. 278 § 1 k.p.c.).

W ocenie Sądu powód wykazał, że wskutek kolizji drogowej z dnia 20 czerwca 2013 r. doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, urazu głowy, pourazowego zespołu korzeniowego szyjnego wraz z utrzymującymi się pourazowymi bólami i zawrotami głowy. W związku z powyższym rozpoznaniem długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda a mający związek ze zdarzeniem wynosi 10% . Twierdzenia powoda w tym zakresie znajdują potwierdzenie nie tylko w jego przesłuchaniu ale przede wszystkim w dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo-lekarskiej. Wiarygodność tych dowodów w ocenie Sądu nie budzi żadnych wątpliwości, są one bowiem spójne wzajemnie i logicznie się uzupełniają. Jak wskazali biegli, wszystkie dolegliwości powoda w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyn górnych pozostają w związku z wypadkiem z dnia 20 czerwca 2013r.; powód nie leczył się wcześniej z powodu zwyrodnień ani także z powodu innych schorzeń. Nie wykazano zmian zwyrodnieniowych w zdjęciach rtg wykonanych tuż po zdarzenie, wykazano je dopiero w późniejszych badaniach TK i MRI; uraz doznany przez powoda zadziałał już na kręgosłup zmienionych chorobowo przez zmiany zwyrodnieniowe jednakże zwykle zmiany zwyrodnieniowe rozwijają się powoli i dają możliwość otaczającym je tkankowym na zaadoptowanie się do tych zmian; w przypadku powoda zaistnieniu urazu spowodowało większe uszkodzenia niż mogłoby to wynikać jedynie ze zmian zwyrodnieniowych.

W wydanej w sprawie pisemnej opinii biegli wskazali, że powód doznał urazu jak wyżej. W niniejszej sprawie Sąd zważył, iż powód na skutek wypadku odczuwał dolegliwości bólowe, przez kilka tygodni nosił kołnierz ortopedyczny, zmuszony był ograniczyć czynności związane z życiem codziennym w zakresie samoobsługi, ubierania się, przygotowywania posiłków, wymagał w tym zakresie pomocy osób trzecich. Po wypadku powód nadal okresowo odczuwa bóle głowy i drętwienia ręki lewej; mimo leczenia nadal odczuwa następstwa wypadku. Nietrafny jest zatem zarzut strony pozwanej, że stan powoda uległ całkowitej poprawie i na chwile obecna jego stan zdrowia jest zadowalający; leczenie zostało wprawdzie zakończone, jednakże, jak wskazali biegli, powód winien kontynuować rehabilitację i ćwiczenia w zakresie własnym. W świetle dokonanych ustaleń, w szczególności wobec stwierdzonego przez biegłych 10 % uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego należy uznać, że wypłacone powodowi zadośćuczynienie w wysokości 1200 zł. nie jest adekwatne do doznanej krzywdy.

Zdaniem Sądu odniesione przez powoda obrażenia fizyczne i dolegliwości pourazowe uzasadniają przyznanie zadośćuczynienia w kwocie większej niż wypłacona. Sąd doszedł do przekonania, że żądanie zasądzenia od strony pozwanej dalszej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 25.000 zł mieści się w granicach wyznaczonych przez art. 445 k.c. i stanowi świadczenie adekwatne do doznanej przez powoda krzywdy. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku, zasądzając na rzecz powoda dalszą kwotę 25.000 zł. z tytułu zadośćuczynienia.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., według którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli natomiast stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). Termin spełnienia świadczenia może być oznaczony (w ustawie lub umowie) albo może wynikać z właściwości zobowiązania – w pozostałych zaś sytuacjach świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.). W przypadku świadczenia ubezpieczyciela z tytułu umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych ustanowiono 30-dniowy termin do wypłaty odszkodowania (liczony od daty zgłoszenia szkody). Powód jako początkową datę naliczania odsetek od kwoty zadośćuczynienia wskazał dzień 16 stycznia 2014r.; należne są powodowi odsetki od w/w daty zgodnie z treścią powołanych przepisów (zgłoszenie szkody przez powoda i żądanie zapłaty świadczeń miało miejsce w dniu 13 sierpnia 2013r., powód w dniu 11 grudnia 2013r. zwrócił się do strony pozwanej o wypłatę zadośćuczynienia a zatem powód uprawniony jest do żądania odsetek od dnia 16 stycznia 2014r., zgodnie z treścią przepisu art. 321§1kpc)

W ocenie Sądu żądanie dalszego zadośćuczynienia – w kwocie przewyższającej przyznaną przez stronę pozwaną i zasądzoną w wyniku postępowania nie jest zasadne i nie mieści się w granicach przewidzianych przez art. 445 kc. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są dobre, przebyty uraz obecnie nie wpływa w sposób istotny na funkcjonowanie powoda a uszczerbek ma charakter długotrwały a nie trwały. Jak wskazali biegli u powoda nie występuje ograniczona ruchomość kręgosłupa szyjnego a pozostały powracające okresowo bóle głowy i drętwienie ręki lewej, jednakże przy zdyscyplinowaniu powoda w odniesieniu do ćwiczeń własnych i rehabilitacji rokowania są pomyślne, podobnie jak rokowania w odniesieniu do pełnienia przez powoda funkcji społecznych, rodzinnych, korzystania z rozrywek i sportów.

Odnośnie żądania dalszego odszkodowania wskazać należy, że zasługuje ono na uwzględnienie w przeważającej części.

Powód w pozwie domagał się zapłaty kwoty 390 zł. z tytułu szkody poniesionej w wyniku konieczności poniesienia kosztów wizyt u ortopedy i neurologa w ramach wizyt prywatnych. Jak wynika z załączonych do pozwu rachunków i faktur powód poniósł z tego tytułu łącznie wydatki we wskazanej kwocie. Strona pozwana wskazywała, że powód nie wykazał, by konieczność tych wizyt pozostawała w związku ze zdarzeniem z dnia 20 czerwca 2013r. Stanowisko strony pozwanej nie jest zasadne.

Jak wskazali biegli wszystkie wizyty u neurologów i ortopedów miały swoje uzasadnienie z uwagi na utrzymująca się długi czas ograniczoną ruchomością kręgosłupa i drętwienia kończyny górnej lewej a leczenia w odpowiednim czasie powód nie mógł podjąć w ramach NFZ z uwagi na odległe terminy wizyt, co jest okolicznością powszechnie wiadomą. Biegli wskazali także, że wszystkie dolegliwości powoda w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyn górnych pozostają w związku z wypadkiem z dnia 20 czerwca 2013r., tak więc wydatki te pozostają w związku ze zdarzeniem z dnia 20 czerwca 2013r. Należy zauważyć, że powód część wizyt odbył w ramach NFZ. Biorąc pod uwagę powszechnie znany stan publicznej służby zdrowia oraz termin oczekiwania na wizyty u specjalisty, powód zasadnie, nie czekając kilka miesięcy na wizytę, podjął niezwłocznie leczenie korzystając z prywatnych jednostek medycznych, aby zapobiec ewentualnie dalszym skutkom i następstwom zdarzenia. Trudno też negatywnie oceniać zachowanie powoda, chcącego jak najszybciej wrócić do zdrowia i powrócić do pracy i w takiej sytuacji życiowej i zdrowotnej, w jakiej niespodziewanie znalazł się powód, oczekiwać, że będzie czynić starania, aby mimo wszystko skorzystać z usług publicznej służby zdrowia. Biorąc pod uwagę powyższe na uwzględnienie zasługuje żądanie powoda w zakresie kwoty 390 zł. z tytułu poniesionych kosztów wizyt u specjalistów. Powód nie żądał odsetek od w/w kwoty.

W odniesieniu do żądania zwrotu utraconego zarobku wskazać należy, że jak wynika z ustaleń stanu faktycznego powód pozostawał na zwolnieniu lekarskim od dnia zdarzenia do dnia 25 sierpnia 2013r. Po zakończeniu zwolnienia lekarskiego powód stawił się do pracy jednakże pracodawca nie dopuścił go do wykonywania obowiązków, gdyż wymagał okazania zaświadczenia lekarskiego - lekarza medycyny pacy - dopuszczającego powoda do pracy. Takiego zaświadczenia żaden z lekarzy powodowi nie chciał wystawić z uwagi na kontynuowanie leczenia. Pracodawca oświadczył, że bez zaświadczenia nie dopuści powoda do służb. Strona pozwana wypłaciła powodowi odszkodowanie za utracony zarobek jedynie za okres od 20 czerwca 2013r. do 3 lipca 2013r. , gdyż w ocenie strony pozwanej powód był niezdolny do prac jedynie w okresie 14 dni, co wynika z karty wypadku w drodze do pracy. W ocenie Sądu powodowi należne jest odszkodowanie za utracony zarobek za dalszy okres -od dnia 4 lipca 2013r. do dnia 28 lutego 2014r., czyli daty zakończenia umowy zlecenia nr (...); powód stawił się do pracy po upływie zwolnienia lekarskiego jednakże z uwagi na kontynuowanie leczenia, które w ocenie biegłych było zasadne i prawidłowe, nie mógł uzyskać zaświadczenia od lekarza medycyny pracy, że może wykonywać dalej czynności związane z umowa zlecenia nr (...) i nie ma tu znaczenia okoliczność, że w karcie wypadku w drodze do pracy wskazano, ze niezdolność do pracy trwała 14 dni. Wskazać należy, że oświadczenie tej treści złożył specjalista d/s BHP pracodawcy powoda a zatem osoba w żaden sposób nieuprawniona do orzekania o zdolności do pracy w rozumieniu medycznym. Żadnego znaczenia nie ma także decyzja lekarza orzecznika ZUS o rzekomej zdolności powoda do pracy po dacie 13 września 2013r. i anulowania zwolnienia, później odwołana, jako nie rodząca skutków prawnych. Jak wskazali biegli sądowi, leczenie zastosowane w odniesieniu do powoda było w całej rozciągłości zasadne a zatem do czasu zakończenia leczenia powód nie mógł uzyskać zaświadczenia od lekarza medycyny pracy, że jest zdolny do pracy. Tym samym, gdyby nie wypadek z dnia 20 czerwca 2013r. powód nie musiałby podejmować tak długiego leczenia (ostatnia wizyta 22 lipca 2014r.) i mógłby kontynuować zatrudnienie do czasu zakończenia umowy zlecenia. Wobec powyższego szkoda z tytułu utraconego zarobku pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 20 czerwca 2013r. i powodowi należne jest dalsze odszkodowanie z tego tytułu w kwocie 13 477,56 zł. Powód z tytułu drugiej z umów otrzymał w tym samym okresie średni dochód brutto 5982,78 zł. brutto ( 5046,33 zł. netto), co daje kwotę 1682,11 zł. średnio miesięcznie; po podzieleniu przez 30 dni daje kwotę 56,07 zł. za jeden dzień. Zważywszy na okoliczność, że powodowi należne jest odszkodowanie za dalsze 239 dni , należne odszkodowanie wynosi 13 400,73 zł. ( 239 ×56,07 zł.) W odniesieniu do odsetek na uwzględnienie zasługuje żądanie zasądzenia odsetek od dnia 16 stycznia 2014r. z argumentacją jak w odniesieniu do żądania zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie żądanie zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych. Powód żądał kwoty 683,68 zł. z tytułu zwrotu dojazdu i kwota ta został uznana przez stronę pozwaną w zakresie 16,84 zł. - z tytułu dojazdów w dniach 24 czerwca 2013r. i 3 lipca 2013r. w granicach W., a więc w tym zakresie żądanie powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Reszta kwoty to głównie żądanie zwrotu kosztów dojazdu do L.. Powód nie wykazał, jak słusznie podnosi strona pozwana, że nie mógł skorzystać z rehabilitacji w ośrodku znajdującym się bliżej miejsca zamieszkania a ponadto powód oświadczył, że na rehabilitację był dowożony przez rodzinę, u której wówczas mieszkał a zatem nie poniósł kosztów tych dojazdów. W związku z powyższym orzeczono jak w pkt I i II sentencji. W związku z okolicznością, że powód wygrał proces w 56,71 % , o kosztach orzeczono jak w pkt III na zasadzie przepisu art. 108 §1 kpc.