Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Pałczak

Protokolant: Agnieszka Ksycka

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin-Niebuszewo

po rozpoznaniu w dniu 05.09.2017 r.

sprawy K. K. , ur. (...) w G.,

syna F. i D. z domu Ł.

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 listopada 2014 roku w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w kwocie 2.500 złotych, zawarł umowę pożyczki o numerze (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd doradcy (...) S.A. co do zamiaru wywiązania się z w/w umowy, czym doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk;

I. K. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to na podstawie art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu art. 37a kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w miejscu wskazanym przez Sąd w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin miesięcznie,

II. Na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym opłatę w kwocie 120 (stu dwudziestu) złotych.

VK 588/17

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2014 roku oskarżony K. K. zawarł umowę pożyczki kwoty 2500 złotych z (...) S.A. Do zawarcia pożyczki oskarżony okazał dowód osobisty oraz potwierdzenie miejsca zamieszkania. Tego samego dnia kwota pożyczki została przelana w całości na konto oskarżonego. Zgodnie z umową pożyczka powinna zostać spłacona w 24 miesięcznych ratach po 281 złotych każda począwszy od dnia 13 stycznia 2015 roku. Pomimo tego oskarżony nie przystąpił do spłaty pożyczki unikając jakiegokolwiek kontaktu z pożyczkodawcą.

dowód: - wyjaśnienia oskarżonego k.43-46

- zeznania świadka A. K. k. 15-18,

- zeznania świadka A. S. k. 24-26,

- umowa pożyczki k.3-7

- kalendarz spłat pożyczki k.8

- wniosek o udzielenie pożyczki k.9-13

Oskarżony K. K. nie był w przeszłości karany. Oskarżony utrzymuje się z renty chorobowej oraz z zarobków uzyskiwanych w firmie ochroniarskiej. Posiada zobowiązania z tytułu alimentów oraz zaciągniętych kredytów.

dowód: - dane o karalności k.55

- dane osobopoznawcze k.48

W toku postępowania oskarżony K. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu stwierdzając jednocześnie, że podpisując umowę miał zamiar ją spłacać. Nadto wyjaśnił, iż nie miał zbytnio środków pieniężnych, a biorąc pożyczkę myślał, że jakoś da rade ją spłacać. (k. wyjaśnienia oskarżonego k.43-46).

Sąd ocenił materiał dowodowy zgromadzony w sprawie jako w całości wiarygodny. Do poczynienia ustaleń faktycznych posłużyły sądowi przede wszystkim dowody z dokumentów, które w żaden sposób nie budzą wątpliwości odnośnie swojej rzetelności. Dowody te nie były również w żaden sposób kwestionowane przez strony, a będąc wzajemnie zgodnymi i uzupełniając się wzajemnie pozwoliły na poczynienie przez sąd nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych. Z dowodami z dokumentów w całej pełni korespondują zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, które również wobec braku dowodów przeciwnych należało ocenić jako wiarygodne. Z powyższymi dowodami wyjaśnienia oskarżonego nie pozostają w żaden sposób w sprzeczności. Oskarżony nie zakwestionował w swoich wyjaśnieniach poczynionych przez sąd ustaleń przestawiając przebieg wydarzeń w identyczny sposób. Oskarżony wskazał natomiast, iż miał zamiar dokonać spłaty zaciągniętej pożyczki i jedynie w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie są wiarygodne.

Przestępstwo oszustwa opisane w treści przepisu art. 286 §1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie jest w tym przepisie rozumiane jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do mienia, które jest przedmiotem rozporządzenia. Żeby doszło do oszustwa sprawca musi działać w określony sposób poprzez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub wyzyskanie niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie jego przyszłych zysków. Oszustwo określone w § 1 jest przestępstwem materialnym co oznacza, że do jego dokonania niezbędne jest powstanie skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenie mieniem. Przestępstwo to można popełnić tylko umyślnie w postaci zamiaru bezpośredniego.

Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, iż aby doszło do spełnienia ustawowych znamion popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 286 §1 k.k., oskarżony w chwili zawierania umowy musiałby mieć zamiar wprowadzenia pokrzywdzonej spółki w błąd, celem uzyskania korzyści majątkowej. W ocenie sądu taki zamiar można oskarżonemu przypisać w świetle zgromadzonego materiału dowodowego. Jak wynika bowiem z przeprowadzonych dowodów oskarżony w chwili kiedy to należało rozpocząć spłatę kredytu nie przystąpił do tego, nie zapłacił ani jednej raty i unikał kontaktu z pożyczkodawcą. Takie zachowanie oskarżonego wskazuje na to, iż nie miał on zamiaru dokonania spłaty pożyczki już w chwili jej zawierania. Tym bardziej, iż sytuacja majątkowa oskarżonego pomiędzy momentem zawarcia pożyczki a momentem kiedy należało zacząć ją spłacać nie uległa żadnej zmianie. Oskarżony już w chwili zawarcia umowy utrzymywał się z renty chorobowej oraz niewielkiego wynagrodzenia otrzymywanego za wykonywaną prace w firmie ochroniarskiej. Nadto był zobowiązany do płacenia alimentów na dwoje dzieci. Tak samo sytuacja materialna oskarżonego wyglądała w dniu 13 stycznia 2015 roku kiedy to należało wpłacić pierwszą ratę zaciągniętego kredytu. Sam oskarżony w swoich wyjaśnieniach podał, że w chwili zawierania umowy pożyczki nie miał zbytnio środków pieniężnych i myślał, iż jakoś da rade pożyczkę spłacać. Nadto oskarżony wyjaśnił, iż w chwili zaciągnięcia pożyczki był w trudnej sytuacji materialnej miedzy innymi ze względu na chorobę swojej żony. Już sama treść wyjaśnień oskarżonego wskazuje na to, iż nie mógł on się spodziewać, iż po upływie zaledwie 1,5 miesiąca jego sytuacja majątkowa poprawi się na tyle, iż będzie on w stanie pożyczkę spłacić, a sytuacja majątkowa w chwili zawierania umowy na spłatę pożyczki mu nie pozwalała. Tym samym w ocenie sądu oskarżony w chwili zaciągania pożyczki miał świadomość tego, iż nie będzie w stanie dokonać jej spłaty a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 §1 kk.

Oskarżony nie był w przeszłości karany. Wysokość osiągniętej przez niego korzyści majątkowej w wyniku przestępstwa nie jest wysoka. Oskarżony okazał żal i skruchę w związku z popełnieniem czynu zabronionego. Przestępstwa dopuścił się z powodu trudnej sytuacji materialnej spowodowanej między innymi chorobą żony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego zasadnym było zastosowanie wobec niego przepisu art. 37a kk i odstąpienie tym samym od wymierzenia mu kary pozbawienia wolności przewidzianej za popełnienie przestępstwa oszustwa z art. 286 §1 kk.

Zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu kara ograniczenia wolności w wymiarze 6 miesięcy jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i powinna być wystarczająca do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego przy założeniu, iż popełniony przez niego czyn miał charakter incydentalny.

O kosztach sądowych oraz o należnej opłacie orzeczono zgodnie z obowiązującymi w tej mierze przepisami nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich poniesienia.