Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Rembiasz

Protokolant: Magdalena Bieniasz

Prokurator: Maciej Leszczyński

po rozpoznaniu dnia 1 sierpnia 2017r., 28 września 2017r., 28 listopada 2017 roku oraz 15 stycznia 2018 roku roku sprawy karnej

Ł. K. (1)

urodzonego (...) w K.

syna E. i I. z domu Z.

oskarżonego o to, że :

w dniu 20 lutego 2017 roku w K., woj. (...) w slepie (...) bezpośrednio po dokonaniu kradzieży butelki wina o wartości 13,99zł w celu utrzymania się w jej posiadaniu, użył przemocy wobec ekspedientki sklepowej A. S. poprzez odepchnięcie jej ręką oraz groził jej natychmiastowym użyciem przemocy poprzez uderzenie ją trzymaną w drugiej ręce butelką, czym działał na szkodę A. S. i właścicielki sklepu (...) w K. W. W.

to jest o czyn z art. 281 kk

I.  oskarżonego Ł. K. (1) uznaje za winnego popełnienia tego, że w dniu 20 lutego 2017 roku w K., woj. (...) w slepie (...) bezpośrednio po dokonaniu kradzieży butelki wina o wartości 13,99zł w celu utrzymania się w jej posiadaniu groził natychmiastowym użyciem przemocy wobec sprzedawczyni A. S. poprzez uderzenie ją trzymaną w drugiej ręce butelką, czym działał na szkodę A. S. i właścicielki sklepu (...) w K. W. W. to jest czynu stanowiącego występek z art. 281 kk i za to na podstawie art. 281 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,-

II.  na podstawie art. 41a § 1 kk orzeka wobec oskarżonego Ł. K. (1) zakaz przebywania w sklepie (...) w K. prowadzonym przez W. W. oraz zakaz zbliżania się na odległość nie mniejszą niż 20 metrów od pokrzywdzonej A. S. na okres 3 lat,-

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres zatrzymania oskarżonego w dniu 21 lutego 2017 roku godz. 18.20 do dnia 22 lutego 2017 roku godz. 12.30,-

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. D. kwotę 619,92 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,-

V.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca W. W. dowód rzeczowy w postaci płyty CD z nagraniem znajdujący się na karcie 38 akt sprawy,-

VI.  zwalnia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych a poniesione w sprawie wydatki zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt. IIK 174/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzona W. W. jest właścicielką sklepu (...) w K.. Klientem tego sklepu był oskarżony – mieszkaniec K. - Ł. K. (1). Oskarżony, będąc pod wpływem alkoholu, często sprawiał właścicielce i sprzedawczyniom kłopoty, przychodził do sklepu w stanie nietrzeźwości, zataczał się, nie reagował na upomnienia sprzedawczyń, był w stosunku do nich agresywny i wulgarny.

W dniu 20 lutego 2017 roku od godziny 14.00 w sklepie pracowały sprzedawczynie A. S. i T. B.. Około godziny 20.40 do sklepu wszedł oskarżony Ł. K. (1) i skierował się wprost do - stojącej nieopodal wejścia - półki z winami. Oskarżony zdjął z półki wino o wartości 13,99 zł. i widząc to A. S. powiedziała do niego, aby odstawił to wino na miejsce, przewidując, iż oskarżony będący pod wyraźnym wpływem alkoholu, nie ma zamiaru zapłacić. A. S. skierowała się w stronę Ł. K. (1), a ten trzymając butelkę w ręku powiedział do niej „zostaw mnie bo zaraz ci przypierdolę” po czym skierował się do wyjścia i nie dokonując zapłaty wyszedł ze sklepu wraz ze zdjętym z półki winem.

Dowód: zeznania świadków

A. S., k.5-6,99

W. W., k.9,99-100

T. B., k.11,100

wyjaśnienia oskarżonego

Ł. K. (1), k.9-10,21,93

Zapis monitoringu, k.38

Protokół odtworzenia zapisu monitoringu, k.39

W dniu 13 grudnia 2017r. oskarżony przekazał W. W. kwotę 15 zł tytułem naprawienia szkody oraz na piśmie przeprosił ją oraz sprzedawczynie A. S. i T. B..

Dowód: kopia przelewu, k118

Potwierdzenia nadania, k.118

Pisma do pokrzywdzonych, k.118

Po przebadaniu oskarżonego, biegli psychiatrzy stwierdzili, iż Ł. K. (1) nie cierpi na chorobę psychiczną w sensie psychozy ani na niedorozwój umysłowy, stwierdzili jednak u oskarżonego zespół zależności alkoholowej oraz skłonność do używania substancji psychoaktywnych. Biegli uznali również, iż w krytycznym czasie w odniesieniu do zarzucanego mu czynu oskarżony nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej, ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, zaś znajdował się w stanie upojenia alkoholowego – zwykłego, którego następstwa znał dobrze z doświadczenia życiowego i mógł w pełni przewidzieć jego skutki.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna, k.56-58

Oskarżony Ł. K. (1) był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 5 grudnia 2014 roku sygn. IIK 291/14 za czyn z art.283 kk w zw. z art. 281 kk na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszaniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Oskarżony pozostaje na utrzymaniu rodziców, na utrzymaniu ma syna.

Dowód: dane o karalności oskarżonego, k.54

Dane osobopoznawcze, k.93

Ł. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że był pijany i nie do końca pamięta przebieg zdarzenia, nie wyklucza jednak, że mógł zachować się tak jak opisuje to A. S.. Składając wyjaśnienia przed Sądem, oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu wyjaśniając, iż rzeczywiście zabrał ze sklepu wino, jednak nie groził sprzedawczyni, ani nie użył wobec niej przemocy.

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonego, jak i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości, z tym że wobec ustaleń Sądu, iż Ł. K. (1) nie zastosował wobec A. S. przemocy, a jedynie groził jej użyciem, Sąd wyeliminował ten element z opisu czynu. Uznając winę oskarżonego, Sąd oparł się głównie na zeznaniach pokrzywdzonej A. S., a także towarzyszącej jej sprzedawczyni T. B., która bezpośrednio obserwowała zajście. Dodatkowo Sąd oparł się na zeznaniach właścicielki sklepu (...), która zachowania Ł. K. (1) nie widziała, opisała jednak Sądowi jego wcześniejsze, jak i późniejsze zachowanie w sklepie, a także reakcję sprzedawczyń na zajście w dniu 20 lutego 2017 roku. Zeznania wyżej wskazanych świadków Sąd uznał za wiarygodne w całości. Nadto Sąd oparł się na dowodach w postaci zapisu monitoringu, na którym zarejestrowano zachowanie oskarżonego, ale i częściowo na wyjaśnieniach oskarżonego Ł. K. (1). Ustalając warunki odpowiedzialności oskarżonego za przypisywany mu czyn, Sąd oparł się na opinii dwóch biegłych psychiatrów, którzy wypowiedzieli się o stanie zdrowia psychicznego Ł. K. (2) w trakcie popełnienia czynu, jak i w toku prowadzonego postępowania.

Analizując zeznania pokrzywdzonej A. S., Sąd uznał, iż pokrzywdzona zeznawała w pełni wiarygodnie. Przede wszystkim relacja tego świadka jest z godna z zeznaniami T. B. oraz nagraniem monitoringu, na którym to zaobserwować można jak oskarżony wchodzi do sklepu, zdejmuje z półki wino i mimo wyraźnej reakcji sprzedawczyni po prostu wychodzi ze sklepu, bez zapłaty. Okoliczności zabrania wina ze sklepu z zamiarem przywłaszczenia nie zaprzeczał również oskarżony, który konsekwentnie przyznawał, iż jego zamiarem było zabranie ze sklepu wina. W trakcie postępowania oskarżony naprawił również wyrządzoną przestępstwem szkodę, co potwierdza, iż w żaden sposób nie kwestionuje on swojej winy w tym zakresie.

Jedyną okolicznością, która pozostała sporna w przedmiotowej sprawie był fakt, użycia przemocy oraz groźby użycia przemocy przez oskarżonego w stosunku do A. S.. Okoliczności tej nie sposób ustalić na podstawie zapisu monitoringu, jest to bowiem zapis obrazu – bez dźwięku. Analizując ten zapis wyraźnie można dostrzec, reakcję A. S. na zachowanie oskarżonego, trudno jednak przyjąć, aby oskarżony jednoznacznie zastosował przemoc lub miał taki zamiar. Obie sprzedawczynie zeznały jednoznacznie, iż oskarżony używając wulgarnych słów zagroził A. S. uderzeniem ją trzymaną w ręku butelką, natomiast jedynie A. S. podawała, iż oskarżony również ją odepchnął i co do tej okoliczności Sąd powziął wątpliwości, uznając, iż dynamiczny przebieg zajścia, oraz emocje pokrzywdzonej mogły spowodować, iż pokrzywdzona w ten sposób odebrała zachowanie oskarżonego, z zapisu monitoringu nie wynika jednak, aby oskarżony sprzedawczynię odepchnął, czy się wyrywał. W ocenie Sądu ta rozbieżność w zeznaniach świadka wynika, z emocji jakim uległ świadek podczas zajścia i nie dyskwalifikuje jego wiarygodności w pozostałym zakresie. Odkreślić należy przede wszystkim, iż obie sprzedawczynie oraz właścicielka podawały, iż oskarżony jest dla niech niezwykle uciążliwy, agresywny, atakuje je, wyzywa wulgarnymi słowami i wszystkie trzy panie po prostu się go boją, co skutkuje chociażby tym, że boją się wracać się same do domu po wieczornej zmianie. W ocenie Sądu ten strach przed oskarżonym oraz jednoznacznie zła ocena jego osoby, spowodowały tą niewłaściwą – w ocenie Sądu – interpretację zachowania Ł. K. (1) przez A. S..

Sąd nie miał natomiast wątpliwości, iż oskarżony wypowiedział wobec A. S. groźbę uderzenia jej butelką. Obie sprzedawczynie w swych zeznaniach potwierdziły ten fakt, cytując treść groźby wypowiadanej przez oskarżonego. Potwierdziła to również właścicielka sklepu (...), która została o zdarzeniu zawiadomienia bezpośrednio po nim. Dodatkowo potwierdzeniem wiarygodności świadków w tej części ich zeznań jest sama reakcja A. S. na to zajście. Jak wynika z relacji właścicielki sklepu i sprzedawczyń, niejednokrotnie wcześniej miały do czynienia z agresywnym zachowaniem agresywnego Ł. K. (1), żadne jednak z jego zachowań nie spotkało się z tak zdecydowaną reakcją. Po zdarzeniu w dniu 20 lutego 2017 roku jeszcze tego samego dnia została zawiadomiona właścicielka, a ta zawiadomiła o zajściu Policję. Składając zawiadomienie, A. S. podała, że była tą sytuacją przestraszona, a świadek T. B. zeznała „ Jak A. weszła z przedsionka to była bardzo zdenerwowana i postraszona” (k.11) Takie relacje jednoznacznie przekonują Sąd, iż oskarżony nie tylko ukradł ze sklepu wino, ale również w sposób wulgarny i agresywny zagroził sprzedawczyni użyciem przemocy, w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionej butelki wina.

Dla przypisania oskarżonemu popełnienia czynu z art. 281 k.k. niezbędne są dwa elementy pozostające ze sobą w ścisłym związku, a mianowicie zabór mienia w celu jego przywłaszczenia, a następnie zastosowanie przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy. Ten ścisły związek między tymi dwoma elementami działania skierowanego przeciwko różnym dobrom (zamach na osobę, zamach na mienie) polega na tym, że zamach na człowieka jest środkiem do realizacji głównego celu, jakim jest utrzymanie się w posiadaniu zabranego mienia.

Zdaniem Sądu oskarżony Ł. K. (1) wypełnił oba wskazane wyżej elementy – ukradł wino i zastosował groźbę natychmiastowego użycia przemocy, czym wyczerpał swym zachowaniem znamiona czynu z art. 281 k.k.

Uznając oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu Sąd wymierzył mu na podstawie art. 281 k.k.. karę 1 roku pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu karę we wskazanym wyżej wymiarze Sąd miał na względzie wszelkie okoliczności mające znaczenie dla sądowego wymiaru kary, w szczególności właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasową karalność za czyn podobny, a przede wszystkim zasady indywidualizacji kary. Sąd rozważał przede wszystkim wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się zachowaniem oskarżonego bez jakiegokolwiek respektu dla przyjętych zasad, w sposób wręcz „bezczelny” bez jakiejkolwiek refleksji nad konsekwencjami swojego zachowania. Takie zachowanie w pełni uzasadnia obawy pokrzywdzonych przed osobą oskarżonego oraz strach przed jego nieobliczalnością. Wobec pisywanych przez pokrzywdzone zachowań oskarżonego, jasnym jest dla Sądu, iż możliwość spełnienia zapowiadanej przez oskarżonego groźby było dla A. S. wręcz oczywiste. Dodatkowo okolicznością obciążająca oskarżonego jest jego działanie pod wpływem alkoholu

Zdaniem Sądu takie zachowanie oskarżonego winno spotkać się z ostrą reakcją w szczególności, jeśli rozważy się postępowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa. Oskarżony co prawda naprawił szkodę, przeprosił pokrzywdzone oraz sprzedawczynię T. B., wyraził skruchę, ale te okoliczności Sąd wziął pod uwagę wymierzając oskarżonemu karę w dolnej granicy zagrożenia. Z drugiej strony zachowanie oskarżonego nie zmieniło się, skoro właścicielka sklepu na piśmie i podczas dwóch kolejnych rozpraw domagała się orzeczenia wobec oskarżonego zakazu zbliżania się do jej sklepu i pracowników z uwagi na jego dalsze agresywne zachowanie, awantury wywoływane pod wpływem alkoholu, wyzwiska i groźby, skutkujące konicznością wzywania na interwencję Policji, jak chociażby w dniu 14 sierpnia 2017 roku, nie mówiąc już o naruszaniu stosowanego wobec oskarżonego środka zapobiegawczego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonych.

Z uwagi na wcześniejsze skazanie oskarżonego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania zastosowanie wobec niego ponownie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary, na mocy art. 69 § kk zostało wykluczone.

Odpowiadając na wniosek pokrzywdzonej W. W., Sąd na podstawie art.41a § 1 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz przebywania w sklepie (...) w K. prowadzonym przez W. W. oraz zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej A. S. na okres 3 lat. W ocenie Sądu ten środek karny uwolni osoby pracujące w sklepie (...) w K., od kolejnych ataków nietrzeźwego oskarżonego, zaś w przypadku naruszeń tychże zakazów, pokrzywdzone będą mogły skorzystać z ochrony przewidzianej w art. 244 kk.

Zgodnie z treścią art. 63§1 kk Sąd zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił właścicielce sklepu dowód rzeczowy w postaci płyty z nagraniem monitoringu oraz zasądził na rzecz adwokat J. D. kwotę 619,92 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielnej oskarżonemu z urzędu.

Mając na względzie, iż oskarżony nie posada stałych dochodów i jest na utrzymaniu rodziców, Sąd stosownie do treści art. 624§1 kpk w zw. z art. 17 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. – o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983.Nr 49 poz.233 z późn.zm) zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty.