Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2018 roku w S.

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.

przeciwko M. K. i R. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2017 roku, sygn. akt II C 2259/16

1.  uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej zapłaty kwoty 1200,86 zł (jeden tysiąc dwieście złotych i osiemdziesiąt sześć groszy) tytułem należności głównej i umarza postępowanie w tym zakresie;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanych M. K. i R. K. solidarnie na rzecz powódki Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Violetta Osińska SSO Tomasz Sobieraj SSO Małgorzata Czerwińska

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2016 roku wydanym w sprawie Sąd Rejonowy Szczecin P. i Zachód zasądził solidarnie od pozwanych M. K. i R. K. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) w S. kwotę 7.153,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi na opóźnienie od dnia 2 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1907 zł (tysiąc dziewięćset siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił, iż M. K. oraz R. K. są współwłaścicielami w częściach po ½ lokalu mieszkalnego numer (...), położonego w S. przy ul. (...). Lokal należący do pozwanych jest objęty Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...) w S..

Zaliczka na koszty zarządu nieruchomością wspólną wraz z wynagrodzeniem zarządcy od 1 maja 2014r. do chwili obecnej wynosi 1,79 zł/m2 . Opłata na fundusz remontowy od wskazanej daty obowiązuje wysokości – 0,50 zł/m2 natomiast za bieżącą eksploatację oraz na wymianę domofonów – 1,44 zł od lokalu.

Pozwani nieregularnie opłacają należności z tytułu kosztów zarządu nieruchomością wspólną, opłat na fundusz remontowy oraz kosztów utrzymania swojego mieszkania i zalegają z opłatami na rzecz Wspólnoty. Według stanu na dzień złożenia pozwu w niniejszej pozwani zalegali tytułem zaliczki na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną i utrzymania lokalu za okres od grudnia 2014 r. do lutego 2016. w kwocie 6.415,19 zł, tytułem zaległych wpłat na fundusz remontowy w kwocie 406,50 zł, oraz z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie się z zapłatą należności dochodzonych pozwem w kwocie 332,19 zł.

Ogólne zadłużenie pozwanych według stanu z dnia 14 listopada 2016 r. względem Wspólnoty wyniosło 13.450,94 zł, natomiast na dzień 16 stycznia 2017 r. wynosiło kwotę 14.388,64 zł.

Pozwani z tytułu używania lokalu przy ul. (...) wnieśli na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej następujące wpłaty: 500 zł w dniu 20 maja 2015r., 500 zł w dniu 15 czerwca 2015 r. i 2000 zł w dniu 3 sierpnia 2015 r. Środki te Wspólnota zaliczyła na poczet wcześniejszych należności dochodzonych w sprawie III C 1127/15 w Sądzie Rejonowym Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie. Pozwani dokonali także dalszej wpłaty w kwocie 2000 zł w dniu 14 czerwca 2016 r. Środki te zostały zarachowane przez Wspólnotę na poczet wcześniejszych zobowiązań dochodzonych w sprawie II Ca 517/16 w Sądzie Okręgowym w Szczecinie.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd I instancji uznał powództwo za uzasadnione oraz mające pełne oparcie we wskazanych i omówionych przez Sąd I instancji przepisach ustawy o własności lokali. Okoliczności faktyczne sprawy ustalone w toku procesu bezspornie przemawiają za uznaniem, że na pozwanych jako właścicielach lokalu przy ul. (...) w S. spoczywa obowiązek uiszczenia na rzecz Wspólnoty opłat w formie zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną, na fundusz remontowy oraz kosztów związanych z użytkowaniem ich lokalu. Obowiązku tego pozwani zresztą nie kwestionują, albowiem poza złożeniem zarzutów od nakazu zapłaty, w których przyznali, że zalegają z opłatami należnymi z tytułu eksploatacji oraz poza powołaniem się na dokonanie określonych wpłat w swojej argumentacji nie zawarli żadnych zarzutów dotyczących ustalenia przez powoda należności ujętych w pozwie. Tym samym, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, któremu strona pozwana skutecznie nie zaprzeczyła, Sąd uznał roszczenie strony powodowej za należne. Cała dochodzona należność tytułem partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej została ustalona i naliczona zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali, a pozwani byli informowani o swoich zobowiązaniach finansowych względem powódki.

Z tak sformułowanym wyrokiem nie zgodzili się pozwani wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Podnieśli, iż kwota roszczenia ustalona została nieprawidłowo.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji pozwanych. Jednocześnie wskazała, iż już po wniesieniu apelacji pozwani zapłacili na rzecz Wspólnoty łącznie kwotę 2000 złotych jako spłata zaległości dochodzonych w sprawie IIIC 1127/15. Po zarachowaniu na poczet tychże należności kwoty 1.401,33 złote, różnicę w kwocie 598,67 złotych powódka zaliczyła na poczet należności dochodzonych w sprawie niniejszej. Nadto pozwani w maju 2018 roku uiścili kolejną wpłatę w wysokości 500 złotych, dodatkowo na koncie pozwanych powstała z tytułu rozliczenia dostawy ciepłej wody nadpłata w wysokości 102,19 złotych, również zarachowana na poczet zobowiązań dochodzonych objętych niniejszym pozwem. W tym stanie rzeczy co do kwoty 1.200,86 złotych powódka cofnęła pozew wnosząc o umorzenie postępowania w powyższym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skutkiem cofnięcia pozwu co do kwoty 1.200,86 złotych wyrok Sądu I instancji w powyższym zakresie podlegał uchyleniu, postępowanie zaś musiało zostać umorzone stosownie do dyspozycji art. 386 § 3 k.p.c.

W pozostałym zaś zakresie apelacja z braku podstaw do uwzględnienia podlegać musiała oddaleniu w oparciu o przepis art. 385 k.p.c.

Kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje, poza nowymi faktami i dowodami, żadnych innych podstaw apelacji. Skarżący, wnosząc apelację w konkretnej sprawie, wskazuje konkretny zarzut lub zarzuty apelacyjne i określa tym samym postulowany przez siebie kierunek kontroli. Sąd II instancji w razie stwierdzenia dopuszczalności zaskarżenia nie może odmówić przeprowadzenia kontroli we wskazanym przez skarżącego kierunku. Jeżeli wadliwość, na którą wskazał skarżący, nie istnieje, sąd apelacyjny może z urzędu zbadać tylko, czy zaskarżone orzeczenie nie jest nieważne lub czy nie jest nieważne poprzedzające je postępowanie oraz czy sąd I instancji rozpoznał istotę sprawy. Sąd apelacyjny natomiast nie musi w zasadzie poszukiwać z urzędu innych podstaw (zarzutów), które mogłyby uzasadniać umotywowany przez skarżącego wniosek apelacyjny.

W realiach niniejszej sprawy pozwani zarzucili zaskarżonemu wyrokowi jedynie wadliwe ustalenie wysokości ciążącego na nich zobowiązania. Jednakże, podobnie zresztą, jak miało to miejsce przed Sądem Rejonowym, również i wnosząc apelację nie wskazali, na czym, ich zdaniem polega owa nieprawidłowość. Nie tylko nie wskazali jakichkolwiek dowodów dla poparcia takiego zarzutu, ale nawet nie wyjaśnili przyczyn, dla których wyrażają takie właśnie stanowisko. Nie sposób zatem odnieść się do argumentów apelującego i przeprowadzić kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku w sytuacji, gdy argumentów tych po prostu nie ma, a strona ograniczając się do jednego zdania neguje jedynie wysokość swego zadłużenia. Zadłużenia, którego tak istnienie jak i wysokość jednoznacznie wynika z dokumentacji przedłożonej przez powodową Wspólnotę.

W tym stanie rzeczy apelacja z braku podstaw do uwzględnienia podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia jest orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego. Pozwani przegrali proces również w II instancji, a zatem zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 98 k.p.c. o finansowej odpowiedzialności za wynik procesu obowiązani są zwrócić powódce koszty niezbędne do celowej obrony. Przy czym wysokość kosztów zastępstwa procesowego, uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia (wartość przedmiotu zaskarżenia od 5000 do 10000 złotych – wynagrodzenie minimalne – 1.800 złotych), ustalona została w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia apelacji oraz przy uwzględnieniu, iż w postępowaniu apelacyjnym przed sądem okręgowym należy się 50 % stawki.

SSO Violetta Osińska SSO Tomasz Sobieraj SSO Małgorzata Czerwińska