Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 roku w S.

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 17 marca 2017 roku, sygn. akt IX C 17/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a.  w punkcie II zasądza dodatkowo od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda R. K. odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1300,69 zł (tysiąc trzysta złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) od dnia 4 grudnia 2013r. do dnia 20 listopada 2014r. i w pozostałym zakresie powództwo oddala;

b.  w punkcie III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 456 zł (cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem kosztów procesu;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Marzenna Ernest SSO Małgorzata Grzesik SSO Tomasz Sobieraj

II Ca 902/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 marca 2017 r. Sad Rejonowy Szczecin – P. i Zachód w S. w pkt I zasądził od pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 13.300,69 zł (trzynastu tysięcy trzystu złotych sześćdziesięciu dziewięciu groszy) z odsetkami ustawowymi:1) od kwoty 1.300,69 zł od dnia 21 listopada 2014 r. do dnia zapłaty, 2) od kwoty 12.000,00 zł od dnia 18 marca 2017 r. do dnia zapłaty; w pkt II oddalił powództwo w pozostałej części; w pkt III zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.056,00 zł (czterech tysięcy pięćdziesięciu sześciu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu; w pkt IV nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 499,63 zł (czterystu dziewięćdziesięciu dziewięciu złotych sześćdziesięciu trzech groszy) tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne :

Powód R. K. został potrącony przez samochód. W dniu zdarzenia posiadacz pojazdu był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.. Badania specjalistyczne wykazały u powoda złamanie obu kłykci kości piszczelowej prawej. W wyniku zdarzenia powód doznał również urazu głowy i złamania żeber od III do V po stronie prawej. W trakcie pobytu w szpitalu u powoda zostały przeprowadzone dwa zabiegi operacyjne. W dniu przyjęcia do szpitala wykonano zabieg stabilizacji zewnętrznej złamania goleni wraz z opracowaniem rany po zmiażdżeniu tkanek miękkich. Następnie 25 stycznia 2012 r. wykonano operacyjne usunięcie stabilizatora zewnętrznego oraz restabilizacji śródszpikowej kości piszczelowej prawej, otwartego nastawienia i stabilizacji gwoździem złamanych kości oraz usunięcia stabilizatora zewnętrznego. Po drugim zabiegu powód uczył się pod okiem rehabilitantów chodzić przy pomocy specjalistycznego wózka, przy pomocy tego wózka jeździł do łazienki, mył się opierając się o ten wózek. W trakcie pobytu w szpitalu i wychodząc do domu chodził o kulach. Po wyjściu ze szpitala w okresie od marca do czerwca 2012 r. powód odbywał wizyty w Poradni (...) Urazowo – Ortopedycznej (...) im. prof. A. S. w S. – Z.. Powód był przyjmowany ponownie do szpitala w dniach 9 i 13 maja 2012 r.

W dniu 31 maja 2012 r. powód odbył wizytę u lekarza psychiatry, w wyniku której lekarz stwierdził u powoda zaburzenia lękowe w wyniku wypadku z dnia 3 stycznia 2012 r., wymagające dalszego leczenia i psychoterapii.

W związku z doznanym uszkodzeniem ciała, przeprowadzonymi zabiegami operacyjnymi i infekcją rany po przeprowadzonym zabiegu powód musiał kupować leki, w tym antybiotyki i leki uzupełniające florę bakteryjną, kompresy i opatrunki. W dniu 25 maja 2012 r. powód poniósł koszt uzyskania opinii neurologicznej, powypadkowej w kwocie 150 zł. Za wykonane w dniu 29 maja 2012 r. badanie EEG powód zapłacił kotwę 80 zł. Za wizytę u lekarza psychiatry w dniu 31 maja 2012 r. powód zapłacił kwotę 150 zł. W dniu 14 czerwca 2012 r. za konsultację ortopedyczną w Centrum Ortopedii i (...) Urazowej powód zapłacił kwotę 150 zł oraz za wystawienie orzeczenia o stanie zdrowia kwotę 300 zł. W dniu 15 czerwca 2012 r. powód zapłacił kwotę 40 zł za wykonanie zdjęcia kości podudzia. W dniu 27 czerwca 2012 r. powód zapłacił za opinię powypadkową lekarza neurologa – neurochirurga kwotę 200 zł. Na wizyty do lekarzy powód jeździł ze swojego domu taksówkami i również taksówkami wracał. Wystawione zostały paragony dotyczące przejazdów taksówkami.

W chwili wypadku powód miał 66 lat, nie pracował już zawodowo, przebywał na emeryturze. Przed wypadkiem powód nie był osobą w pełni zdrową.

W wyniku wypadku powód nie zajmuje się załatwieniem spraw domowych, załatwiają je jego małżonka i syn. Powód nie może wykonywać prac domowych, wymagających stania, wykonuje tylko na siedząco czynności typu obieranie warzyw. Powód czuje się bezużyteczny i określa siebie jako osobę przykutą do fotela.

Potrącenie powoda przez samochód doprowadziło do wystąpienia u niego krótkotrwałej reakcji lękowej typu nerwicowego o niewielkim nasileniu objawów.

Po wyjściu ze szpitala powód w ramach rehabilitacji odbył 10 zabiegów na sali gimnastycznej w przychodni publicznej służby zdrowia na Osiedlu (...) w S..

Dalej Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniach od 1 czerwca 2016 r. do dnia 4 czerwca 2016 r. powód przebywał ponownie w (...) im. prof. A. S. w S. – Z. Oddziale VI – (...) Urazowo – Ortopedycznej. Wykonano wówczas u powoda usunięcie zespolenia wewnętrznego złamania kości piszczelowej prawej.

Po zabiegu tym u powoda wystąpił ponownie odczyn zapalny w bliźnie.

W dniach 25 czerwca i 28 czerwca 2016 r. powód zgłaszał się na Szpitalny Oddział Ratunkowy szpitala w S. – Z..

W dniach od 30 czerwca 2016 r. do dnia 19 lipca 2016 r. powód przebywał ponownie w (...) im. prof. A. S. w S. – Z. w związku z występującym u niego odczynem zapalnym w ranie pooperacyjnej. Wykonano wówczas u powoda rewizję i oczyszczenie rany pooperacyjnej.

W związku z przeprowadzonym u powoda zabiegiem i stanem zapalnym w bliźnie pooperacyjnej powód poniósł wydatki związane z zakupem leków, w tym antybiotyków, środków dezynfekujących, kompresów i opatrunków.

W dniu 19 stycznia 2017 r. powód otrzymał skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne.

Powód otrzymał od sprawcy wypadku kwotę 3.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, z której pokrywał wydatki na leki, wizyty u lekarzy i przejazdy na te wizyty.

Pozwana wszczęła i przeprowadziła postępowanie w przedmiocie likwidacji szkody zgłoszonej przez powoda. Pozwana wypłaciła na rzecz powoda kwotę 8.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwotę 197,26 zł nie uznając dalej idących roszczeń powoda.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za zasadne, jako podstawę prawną żądania pozwu wskazując przepisy art. 436 § 1 k.c. w związku z art. 415 k.c. oraz art. 445 § 1 k.c. i art. 444 § 1 k.c. oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i art. 822 § 1 k.c. których treść omówił. Wskazał, iż bezsporne między stronami było to, że w dniu 3 stycznia 2012 r. na przejściu dla pieszych doszło do zdarzenia, spowodowanego przez kierującego pojazdem, w wyniku którego powód został potrącony przez ten pojazd i doznał uszczerbku na zdrowiu. Nadto Sąd Rejonowy przyjął, iż w następstwie tego zdarzenia powód doznał szkody na osobie polegającej na powstaniu uszkodzeń ciała oraz że szkoda ta pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem z dnia 3 stycznia 2012 r., albowiem normalnym następstwem potrącenia człowieka przez pojazd mechaniczny jest możliwość spowodowania uszkodzeń ciała osoby potrąconej. Dalej Sąd Rejonowy wskazał, iż zasady naprawienia szkody wynikłej z uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia zostały unormowane w sposób szczególny w art. 444 k.c. i art. 445 k.c. Podkreślił, iż z przepisów powyższych wynika, że naprawienie szkody na osobie obejmuje zarówno szkodę majątkową, jak i szkodę niemajątkową. Sąd I instancji wskazał, iż ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia w pierwszej kolejności wziął pod uwagę rodzaj doznanych przez niego uszkodzeń ciała i rozstroju zdrowia oraz ich skutki dla stanu zdrowia powoda, a także związane z tym cierpienia fizyczne i psychiczne. W tym zakresie Sąd ten oparł się na dowodach z zeznań świadka, przesłuchania powoda, zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz opinii biegłych – opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii i opinii instytutu – Zakładu Medycyny Sądowej (...) Akademii Medycznej, które to opinie w zestawieniu z pozostałymi, zgromadzonymi dowodami, są w pełni przekonywujące, a zarazem w ocenie Sądu wystarczające dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Podkreślił, iż zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów oraz z opinii biegłych w powiązaniu z dowodami z zeznań świadka i przesłuchania powoda pozwoliły poczynić ustalenia faktyczne co do przebiegu leczenia i rehabilitacji powoda, wpływu doznanych przez niego obrażeń ciała na jego funkcjonowanie, następstwa powypadkowego stanu zdrowia na życie powoda, a tym samym ustalić okoliczności faktyczne wpływające na rozmiar krzywdy powoda.

Sąd Rejonowy wskazał, iż w wyniku zdarzenia z dnia 3 stycznia 2012 r. powód nie dość, że doznał dotkliwego uszkodzenia ciała, którego skutki w zakresie fizycznego stanu zdrowia wciąż odczuwa, to dodatkowo został ograniczony w przeciwdziałaniu występującym już wcześniej u niego schorzeniom. Sąd Rejonowy wskazał, iż przed wypadkiem powód był osobą w pełni sprawną, jeśli chodzi o możliwość poruszania się, chodzenia, wykonywania wszelkich czynności domowych, zaś po wypadku stan ten uległ zmianie. Fakt, że powód w chwili wypadku był człowiekiem sprawnym, niepotrzebującym pomocy osób trzech, potęgował niewątpliwie u niego rozmiar doznanej przez niego krzywdy.

Dodatkowo Sd podkreślił, iż w związku z przeprowadzonymi u powoda zabiegiem operacyjnym w 2012 r., jak i w 2016 r., doszło u powoda do stanu zapalnego w obrębie blizny pooperacyjnej, co wiązało się z kolejnymi dolegliwościami bólowymi, a więc cierpieniami fizycznymi i niewątpliwie również psychicznymi. Wszystkie wskazane wyżej okoliczności prowadzą do wniosku, że powód na skutek doznanego w wyniku wypadku z dnia 3 lutego 2012 r. uszkodzenia ciała doznał znacznej krzywdy, która uzasadnia przyznanie mu odpowiednio wysokiego zadośćuczynienia pieniężnego. Wobec powyższego stwierdził, iż odpowiednia kwota zadośćuczynienia na rzecz powoda powinna być wyższa niż otrzymana dotychczas przez niego od pozwanej kwota w wysokości 8.000,00 zł, a co za tym idzie, że jego roszenie o zapłatę z tego tytułu dodatkowo kwoty 12.000,00 zł jest zasadne. W świetle przedstawionych wyżej okoliczności kwota 20.000,00 zł jest kwotą adekwatną do rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy, cierpień fizycznych i psychicznych. Sąd I instancji wskazał, iż odsetkach od tej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Po przytoczeniu poglądów judykatury podkreślił, iż analiza akt sprawy wskazuje, że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą u powoda oraz wysokości należnego jemu świadczenia nie było prostą operacją, co wiązało się z dynamicznym charakterem szkody doznanej przez powoda. Z ustaleń dokonanych w niniejszej sprawie wynika bowiem, że proces leczenia powoda był długotrwały, a nawet trwa nadal i nie wszystkie negatywne następstwa tego wypadku ujawniły się w terminie przewidzianym w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Sąd wziął więc pod uwagę, że po dniu 8 maja 2012 r., kiedy to pozwana ustaliła odszkodowanie dla powoda i je wypłaciła, ujawniły się dalsze negatywne skutki wypadku dla stanu zdrowia powoda, związane przede wszystkim z odczuwanymi dotychczas dolegliwościami bólowymi i ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu. Dopiero w postępowaniu sądowym można było ustalić powyższe konsekwencje przedmiotowego wypadku dla funkcjonowania powoda. Podejmując decyzję o wypłacie zadośćuczynienia na rzecz powódki na etapie likwidacji szkody strona pozwana nie miała wiedzy o tym, iż dolegliwości u powoda będą nadal występowały. Te okoliczności istniejące w chwili wyrokowania uzasadniały podwyższenie zadośćuczynienia o kwotę 12.000,00 zł, która stała się wymagalna dopiero od daty wyrokowania. W związku z tym odsetki od tej kwoty przyznano dopiero od dnia następnego po dacie wyrokowania, to jest od dnia 18 marca 2017 r. W pozostałym zakresie, to jest w zakresie dotyczącym odsetek ustawowych od kwoty 12.000,00 zł, żądanych przez powoda od dnia wniesienia powództwa (4 grudnia 2013 r.), z uwagi na datę wyrokowania – 17 marca 2017 r., a więc odsetek za okres od dnia 4 grudnia 2013 r. do dnia 17 marca 2017 r. powództwo jako bezzasadne należało oddalić.

W rozpoznawanej sprawie powód poza roszczeniem o zapłatę zadośćuczynienia domagał się także naprawienia szkody majątkowej w postaci zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji. Roszczenie powyższe znajduje podstawę prawną we wskazanym wyżej przepisie art. 444 § 1 zdanie pierwsze k.c., który przewiduje, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Podkreślił, iż powód domagał się zwrotu kosztów w wysokości 1.300,69 zł, wynikających z załączonych do pozwu faktur, z uwzględnieniem, iż pozwana zapłaciła już na rzecz powoda kwotę 197,26 zł, wynikającą z faktur nr (...). Wskazał przy tym, iż powód nie wykazał w żaden sposób, kiedy wezwał pozwaną do zapłaty żądanej kwoty z tytułu poniesionych kosztów, jak i kiedy miałby upłynąć po stronie pozwanej termin zapłaty. O odsetkach od tej kwoty orzeczono na podstawie przepisów art. 481 § 1 i 2 k.c. biorąc pod uwagę, że roszczenie to zostało zgłoszone dopiero w pozwie, co należało traktować jako zgłoszenie szkody. Biorąc pod uwagę, że odpis pozwu został doręczony pozwanej w dniu 20 listopada 2014 r., tym samym odsetki za opóźnienie należały się od dnia następnego, to jest 21 listopada 2014 r. W takiej sytuacji powództwo w zakresie dotyczącym odsetek od kwoty 1.300,69 zł za okres od dnia 4 grudnia 2013 r. do dnia 20 listopada 2014 r. zdaniem Sądu Rejonowego należało oddalić.

W zakresie kosztów procesu to sąd oparł się o przepis art. 98 § 1 k.p.c. wskazując, iż powód wygrał niniejszą sprawę, a zatem po stronie pozwanej powstał obowiązek zwrotu na rzecz powoda poniesionych przez niego kosztów procesu. Koszty te obejmują koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego powoda przez pełnomocnika będącego adwokatem.

Na poniesione przez powoda koszty sądowe składają się: kwota 656 zł – opłata od pozwu oraz kwota 1.400,00 zł – zaliczki na poczet kosztów opinii biegłych, łącznie kwota w wysokości 2.056,00 zł. Koszty zastępstwa procesowo wyniosły 2.400,00 zł. Wartość przedmiotu sporu wynosiła 13.001,00 zł. Wskazał, iż w wyniku omyłki rachunkowej w punkcie III sentencji wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.056,00 zł. W niniejszej sprawie powstały koszty sądowe w łącznej wysokości 2.555,63 zł – opłata od pozwu w kwocie 656,00 zł, koszty związane z dowodem z opinii Zakładu Medycyny Sądowej – 1.329,63 zł i koszty związane z dowodem z opinii biegłego z zakresu psychiatrii – 570 zł. Koszty te zostały pokryte do kwoty 2.056,00 zł przez powoda i podlegają w tym zakresie zwrotowi przez pozwaną na rzecz powoda.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód zaskarżając go w części oddalającej powództwo co do odsetek ustawowych od kwoty 1.300,69 zł za okres od dnia 4 grudnia 2013 r. do dnia 20 listopada 2014 r. oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt l ppkt 2 poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1 300,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 4 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz w pkt III poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4.456 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za 1 instancję; zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania odwoławczego wg norm przepisanych. Apelujący skarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 233 § 1 kpc poprzez błędne przyjęcie, że roszczenie o zwrot kosztów leczenia powód zgłosił pozwanemu dopiero w pozwie, podczas gdy było one zgłaszane jeszcze na etapie postępowania likwidacyjnego, co uzasadnia żądanie zasądzenia odsetek ustawowych zgodnie z treścią pozwu, naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie zasądzenia całości poniesionych przez powoda kosztów procesu, w sytuacji gdy jest on stroną wygrywającą spór.

W uzasadnieniu apelujący wskazał, iż jak wynika z akt szkody, przedłożonych przez pozwanego, faktury dokumentujące żądaną kwotę zostały pozwanemu przekazane przy piśmie z 4 lipca 2012 r., otrzymanym przez pozwanego w dniu 11 lipca 2012 r. (plik „ (...)_2012-07-25_13-42-34.0_Odpowiedz_swiadkow-_O..tif’w katalogu „likwidacja merytoryczna” na płycie CD). Dokumenty te zostały zeskanowane w dniu 25 lipca 2012 r. (plik „ (...)_2012-07-25_13-42- 37.0_Udokumentowane_koszty_J..tif’ w w/w katalogu). Żądanie to zostało rozpoznane przez pozwanego, który bezzasadnie odmówił zapłaty tych kosztów (decyzja z 17 sierpnia 2012 r. - plik „ (...)-08-17J)9-53-30.447_ Decyzja_wyplaty_ (...)_.pdf’ w w/w katalogu). Tym samym orzeczenie powinno podlegać korekcie w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych. Nie ulega bowiem wątpliwości, że na moment wniesienia powództwa pozwany pozostawał już w zwłoce ze spełnieniem rzeczonego świadczenia. Nadto, jak niespornie wynika z treści pisemnego uzasadnienia wyroku (str. 16), wskutek omyłki pisarskiej zasądzono na rzecz powoda koszty procesu w kwocie o 400 zł mniejszej niż jest mu należna przy uwzględnieniu tego, że jest stroną wygrywającą spór.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, obejmujących koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się w całości uzasadniona.

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zarzut apelującego powoda w zakresie ustalonego przez Sąd Rejonowy terminu początkowego, od którego należy liczyć należne powodowi odsetki od zasądzonego na jego rzecz odszkodowania w wysokości 1300,69 zł, okazał się zasadny. Co istotne przepis art. 481 k.c. nie formułuje wprost ani zasady zasądzania odsetek od dnia wyrokowania, czy doręczenia odpisu pozwu, ale i nie stanowi expressis verbis, że należą się one od dnia wytoczenia powództwa, czy innej. Kwestie te były przedmiotem oceny judykatury. Jak słusznie przy tym wskazał Sąd Rejonowy podlegają one ustaleniu zawsze na podstawie konkretnego stanu faktycznego danej sprawy.

Zasadą w prawie cywilnym jest, w odniesieniu do zarzutu dotyczącego określenia początkowej daty płatności odsetek - że dłużnik popada w opóźnienie, jeśli nie spełnia świadczenia w terminie. Z treści art. 455 kc wynika, że jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Wynikająca z tego przepisu reguła, według której dłużnik ma świadczyć niezwłocznie po wezwaniu go przez wierzyciela do wykonania, ulega modyfikacji w odniesieniu do świadczeń przysługujących poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W ustępie 2 cytowanego artykułu ustawodawca przewidział, że w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego (…). Jak już sygnalizował Sąd Rejonowy w orzecznictwie na przestrzeni lat zarysowały się różne stanowiska, jeżeli chodzi o kwestię od jakiej daty należą się odsetki za opóźnienie w wypłacie świadczenia z tytułu odszkodowania. Według jednego stanowiska, odsetki od kwoty zasądzonej z tego tytułu należą się od daty wyrokowania przez sąd (art. 316 kpc), natomiast według innego stanowiska odsetki te należą się od dnia, w którym powinno być ono zapłacone.

W okolicznościach niniejszej sprawy za skuteczny uznać należy zarzut kwestionujący pogląd Sądu I instancji, iż odsetki od kwoty zasądzonego odszkodowania z tytułu zakupu leków i innych kosztów związanych ze zdarzeniem, należne są co najwyżej od daty doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu. Sąd błędnie wywodził bowiem, iż nie wykazano, iż wcześniej, w zakresie tych należności - wezwanie było kierowane do strony pozwanej. Otóż z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić. Rację ma bowiem apelujący powód, iż już w trakcie postępowania likwidacyjnego żądanie obejmujące właśnie zasądzoną kwotę było zgłaszane, co wprost znajduje odzwierciedlenie chociażby w treści decyzji towarzystwa ubezpieczeń z dnia 17 sierpnia 2012 r. Nadto w aktach postepowania likwidacyjnego znajdują się faktury na zakupów leków i inne, które były podstawą uwzględniania zgłoszonego żądania przez Sąd I instancji. W tym stanie rzeczy żądanie odsetek od kwoty 1300,69 zł z tytułu kosztów leczenia i rehabilitacji od dnia wniesienia pozwu jest w pełni usprawiedliwione. Na ten moment żądanie było bowiem wymagalne i od daty wskazanej przez powoda pozwany z pewnością pozostawał w opóźnieniu, zgodnie z treścią ww. art. 455 k.c. i art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…).

Również uzasadniony okazał się zarzut naruszenia art. 98 k.p.c. poprzez omyłkowe zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 4056 zł, zamiast 4456 zł.

Na poniesione przez powoda koszty sądowe składała się w postępowaniu przed sądem I instancji: kwota 656 zł – opłata od pozwu, kwota 1.400,00 zł – zaliczki na poczet kosztów opinii biegłych, koszty zastępstwa procesowo 2.400,00 zł. Łącznie 4456 zł.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w pkt II i II orzekając jak w pkt 1 sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., uwzględniając poniesione przez strony koszty w tym postępowaniu i jego wynik. Na koszty niniejszego postępowania złożyła się opłata od apelacji w wysokości 30 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 120 zł ustalone w oparciu o treść rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – ( Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) - § 2 pkt 1) w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1). Rozstrzygnięcie zawarto w pkt 2 sentencji.

SSO Marzenna Ernest SSO Małgorzata Grzesik SSO Tomasz Sobieraj