Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Biernikowicz

Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kantak - Rekowska

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa D. S.

przeciwko B. S.

o alimenty

z powództwa D. S.

przeciwko W. W.

o podwyższenie alimentów

1.  zasądza od pozwanego B. S. na rzecz powódki D. S. tytułem alimentów kwoty po 300 zł ( słownie: trzysta złotych) miesięcznie w okresie od 27 maja 2017 roku do 30 czerwca 2017 roku płatne z góry płatne z góry do 10-ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia w terminie płatności,

2.  w pozostałej części powództwo przeciwko B. S. oddala,

3.  oddala powództwo przeciwko W. W.,

4.  odstępuje od obciążenia pozwanego kosztami sądowymi,

5.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

/-/Agnieszka Biernikowicz

(Na oryginale właściwy podpis)

III RC 103/17

UZASADNIENIE

Powódka D. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego B. S. alimentów w wysokości po 500 zł miesięcznie poczynając od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 26 maja 2018r., płatnych do 10- ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, a także o podwyższenie alimentów od W. W. z kwot po 200 zł miesięcznie do kwot po 500 zł miesięcznie płatnych do 10- ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu podała, iż nie posiada środków na samodzielne utrzymanie się. Uczy się i nie może podjąć pracy. Potrzebuje pieniędzy na mieszkanie – 800 zł miesięcznie, na żywność 500 zł miesięcznie, na buty na każdą porę roku 300 zł, odzież 400 zł, kosmetyki 100 zł, opłatę za telefon 40 zł. Nie mieszka z ojcem, gdyż jej macocha wyrzuciła ją z domu.

Pozwany B. S. wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, a pozwana w czerwcu 2017r. ukończyła szkołą zawodową. Jest pełnoletnia, mieszka z chłopakiem i powinna utrzymać się samodzielnie.

Pozwana W. W. wniosła o oddalenie powództwa podając, iż nie ma środków na łożenie alimentów w wyższej wysokości. Utrzymuje się z renty socjalnej, z której po potrąceniu alimentów pozostaje jej 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka D. S. urodziła się (...) Jest córką pozwanych. Mieszkała z ojcem i jego żoną w P..

Ugodą zwartą w dniu 27 października 2011 r. przed Sądem Rejonowym w Człuchowie w sprawie o sygn. akt III RC 292/11 pozwana W. W. zobowiązała się do łożenia na rzecz małoletniej wówczas powódki D. S. alimentów po 200 zł miesięcznie.

- niesporne, a nadto ugoda w aktach III RC 292/11 Sądu Rejonowego w Człuchowie;

W ubiegłym roku szkolnym D. S. była uczennicą Zespołu Szkół (...) II w C. I. klasy zasadniczej szkoły zawodowej. Naukę w tej szkole ukończyła w końcem czerwca 2017r.

W ramach kursu trzeciego stopnia organizowanego przez Centrum (...) w C. w okresie od 1 do 31 marca 2017r. uczyła się zawodu fryzjerki. Nie uczestniczyła w zajęciach w dniach 10 i 14 marca 2017r. W okresie od 1 września 2014r. do 31 sierpnia 2017r. wiązała ją umowa o pracę z M. N., u której w B. odbywała praktyki zawodowe. W III roku nauki zawodu otrzymywała miesięczne wynagrodzenie w wysokości 210 zł.

W marcu 2017r. powódka bez uzgodnienia z ojcem wyprowadziła się od niego i zamieszkała z chłopakiem w wynajmowanym przez niego mieszkaniu w C.. Pozwany przeciwny był jej związkowi z powodu złej reputacji jej partnera, który przebywał w nieodpowiednim towarzystwie i zażywał środki odurzające. Od tego D. S. nie utrzymywała kontaktu z ojcem. Zaprzestała praktyk zawodowych, na które do B. woził ją pozwany, w czasie gdy z nim mieszkała. Nie przystąpiła do egzaminu zawodowego uznając, że go nie zda, skro nie potrafi strzyc.

- dowody: umowa k. 5, zaświadczenie k. 4, odpis aktu urodzenia k. 6, zaświadczenie k. 7, odpis świadectwa k. 25, wyjaśnienia powódki z dnia 22 stycznia 2018r., zeznania świadka N. S. z dnia 22 stycznia 2018r.;

We wrześniu 2017r. powódka rozpoczęła naukę w Centrum (...) w C. jako słuchacz Liceum Ogólnokształcącego w C. w klasie I, którą powinna ukończyć w 2020r. Uczy się w systemie zaocznym. Zajęcia odbywają się w co drugi weekend od piątku od godziny 16.00 do godziny 21 oraz w soboty od godziny 9.00 do godziny 17.00. Rozstała z chłopakiem, lecz nadal mieszkają razem. Jej były partner ponosi koszty utrzymania mieszkania. D. S. zamierza podjąć pracę. Szuka pracy w C.. Może ją świadczyć od poniedziałku do piątku. Nie przyjęła oferty pracy w fabryce (...) w C. z wynagrodzeniem w wysokości 10 zł za godzinę pracy uznając, że praca ta jest dla niej zbyt ciężka. Wykonując ją mogłaby zarobić około 2400 zł w ciągu miesiąca. Obecnie były chłopak powódki utrzymuje ją. Według jej twierdzeń potrzebuje ona co miesiąc 600 zł, by móc opłacić mieszkanie, 500 zł na żywność, 500 zł na odzież, 100 zł na zeszyty.

- zaświadczenie k. 13, wyjaśnienia powódki z dnia 22 stycznia 2018r.

Pozwany B. S. ma 46 lat. Nie ma wyuczonego zawodu. Posiada prawo jazdy kategorii A, B, T. Od dnia 27 lipca 2017r. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w C. jako osoba bezrobotna. Nie pobiera zasiłku dla bezrobotnych. W marcu 2017r. pracował w Niemczech przy choinkach. Od czerwca 2017r. nie uzyskuje dochodów. Pozostaje na utrzymaniu żony, która pobiera rentę w wysokości nieco ponad 600 zł miesięcznie. Nie jest osobą niepełnosprawną. Jego majątkiem jest mieszkanie o powierzchni 75 m ², jakie zajmuje z żoną i jedną z córek, a także samochód marki P. z 2007r. o wartości około 10.000 zł. Z powodu braku kontaktu z powódką, nie był w stanie przekazać jej informacji o tym, że jeżeli by chciała, to mogłaby u niego zamieszkać do czasu zakończenia nauki w liceum.

- niesporne, a nadto wyjaśnienia pozwanego z dnia 22 stycznia 2018r.

Pozwana W. W. jest osoba niepełnosprawną. Ukończyła szkołę specjalną. Z powodu niezdolności do pracy pobiera rentę socjalną w wysokości około 700 zł miesięcznie oraz zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł co miesiąc. Mieszka w P. razem z matką i dwoma braćmi. Prowadzi z nią wspólne gospodarstwo domowe. Zajmuje mieszanie, którego jest właścicielką. Otrzymała je od rodziców.

- niesporne, a nadto wyjaśnienia pozwanej W. W. z dnia 22 stycznia 2018r., dokument k. 22;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo skierowane przeciwko B. S. oparte na treści art. 133 1 k.r.o. okazało się zasadne jedynie w części obejmującej okres od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 26 maja 2017r. do 30 czerwca 2017r. Zgodnie z treścią tego przepisu rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że uzyskiwane przez dziecko dochody z jego majątku wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że powódka D. S. mimo, iż w dniu wniesienia pozwu była osobą dorosłą, to nie miała wówczas możliwości samodzielnego utrzymania się. Uczyła się w systemie dziennym w szkole zawodowej, którą ukończyła z dniem 23 czerwca 2017r. Uczęszczając do szkoły nie miała możliwości zarobkowania w takim wymiarze, by móc uzyskać wynagrodzenie pozwalające jej choćby na pokrycie kosztów jej utrzymania. Jedynym dochodem, jaki mogła wówczas uzyskiwać, była należność za pracę świadczoną w ramach praktyk zawodowych w wysokości 210 zł miesięcznie. Nie posiadała wówczas jeszcze żadnych kwalifikacji zawodowych, ani wykształcenia zawodowego.

Brak możliwości samodzielnego utrzymania się powódki w tamtym okresie powodował, że nadal aktualnym pozostawał obowiązek alimentacyjny pozwanego B. S. względem powódki, skoro była jego córką. Fakt, że powódka w ówczesnym czasie nie mieszkała z pozwanym, który zaspokajałby jej potrzeby, gdyby nadal z nim mieszkała, nie zwalniał pozwanego z obowiązku partycypowania w kosztach jej utrzymania. Wielkość tego obowiązku określono mając na uwadze treść art. 135 § 1. k.r.o, który stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym według § 2 tego przepisu wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Analizując sytuację powódki w okresie do dnia wniesienia pozwu do końca czerwca 2017r., w którym to ukończyła szkołę zawodową, w tym wielkość jej potrzeb materialnych ustalonych przy uwzględnieniu jej twierdzeń oraz zasad doświadczenia życiowego, a także faktu, że dysponowała wówczas kwotą 410 zł miesięcznie, tj. 200 zł alimentów jakie otrzymywała od matki, a także 210 zł z tytułu praktyk zawodowych, Sąd ustalił należne jej alimenty od pozwanego w kwocie po 200 zł miesięcznie. Na taką decyzję wpływ miała również sytuacja pozwanego, który wprawdzie w ówczesnym czasie nie pracował, jednakże nie wykazał by był niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej. Nawe jeśli nie uzyskiwał wówczas, jak twierdził, dochodów, to przy uwzględnieniu jego możliwości majątkowych i zarobkowych uznano, iż w tamtym okresie był w stanie przekazywać powódce kwoty po 200 zł miesięcznie.

Za nieuzasadnione natomiast uznano żądanie przez powódkę od pozwanego alimentów za okres od 1 lipca 2017r. Była ona już wówczas absolwentką szkoły zawodowej. Wprawdzie nie zdobyła zawodu, jakiego uczyła się w okresie kontynuowania nauki w szkole zawodowej, jednakże nastąpiło to z przyczyn zależnych od powódki. Nie przystąpiła bowiem do egzaminu zawodowego uznając, że go nie zda, gdyż uważała, że nie potrafi wykonać podstawowej usługi fryzjerskiej w postaci strzyżenia. Nie wykorzystała ona zatem w sposób należy okresu nauki zawodu w szkole zawodowej, mimo że miała taką możliwość. W świetle tych okoliczności uznano, że powódka jest już osobą zdolną do samodzielnego utrzymania się, mimo iż nie posiada wyuczonego zawodu. Brak kwalifikacji zawodowych osoby dorosłej nie pozbawia jej możliwości zarobkowania, choć oczywistym jest, że brak ich może znacznie ograniczać atrakcyjność takiej osoby na rynku pracy, a także wysokość zarobków. Wskazać przy tym należy, iż podjęcie przez D. S. nauki w liceum ogólnokształcącym nie wyłącza jej zdolności do zarobkowania. Okoliczność ta wynika z twierdzeń powódki, która podała, że zajęcia w szkole odbywają się do co dwa tygodnie w soboty oraz piątkowe popołudnia i wieczory od godziny 16.00, a nadto iż szuka ona pracy. Otrzymała także ofertę pracy, z podjęcia której zrezygnowała, choć mogła zarobić 2400 zł miesięcznie.

Sąd uznał także, że powództwo skierowane przeciwko pozwanej W. W. o podwyższenie alimentów jest niezasadne. Pozwana jest już zobowiązana do łożenia na rzecz powódki alimentów po 200 zł miesięcznie. Uwzględniając fakt, że jedynymi jej dochodami jest renta socjalna w kwocie 700 zł miesięcznie przysługująca jej z tytułu niezdolności do pracy oraz zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 ł przysługujący osobom wymagającym pomocy innych osób w codziennym funkcjonowaniu, a jedynym jej majątkiem jest mieszkanie położone w P., które zaspokaja jej potrzeby mieszkaniowe, nie jest możliwym uznanie, że jest ona w stanie przekazywać powódce alimenty w wysokości wyższej od dotychczasowej. Ich aktualna wysokość w pełni odpowiada możliwościom majątkowym i zarobkowym pozwanej.

Sąd nadał wyrokowi w części ustalającej alimenty od pozwanego B. S. rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Według tego przepisu, jeżeli Sąd zasądza alimenty, z urzędu nadaje takiemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Uwzględniając aktualną sytuację pozwanego B. S. na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpiono od obciążenia go kosztami sądowymi zgodnie z zasadą słuszności. Jak wynika bowiem z art. 113 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona inicjująca proces, Sąd obciąży przeciwnika wówczas, gdy istnieją ku temu podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.