Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 2610/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, Wydział I Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Żywicki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Karwacka

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018r. w Olsztynie,

na rozprawie,

sprawy z powództwa Gminy O.- Zakładu (...),

przeciwko A. R. (1),

o zapłatę,

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty wydanego postępowaniu upominawczym przez Referendarza Sądowego tutejszego Sądu Rejonowego z dnia 09 maja 2013r. sygn. akt I Nc 825/13

I  oddala powództwo;

II  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

/-/ SSR Piotr Żywicki

Sygn. akt I C 2610/17

UZASADNIENIE

Powódka – Gmina O. Zakład (...) w O. – wniosła o zasądzenie na jej rzecz solidarnie od pozwanych L. R. i A. R. (1) kwoty 7.934,37 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podała, że pozwane zajmują lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w O. bez tytułu prawnego, albowiem wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2007r. Sąd Rejonowy w Olsztynie orzekł wobec nich eksmisję z przedmiotowego lokalu. Jednocześnie przyznano pozwanym prawo do lokalu socjalnego. Pismem z dnia 9 lutego 2009r. pozwane zostały poinformowane przez powoda, iż obowiązane są do zapłaty odszkodowania z tytułu bezumownego zajmowania lokalu oraz opłat za świadczenia powodowi. Pomimo wielokrotnych wezwań za zapłaty, kierowanych do pozwanych w celu uregulowania zaległości z tego tytułu, wezwania pozostały bezskuteczne. Zadłużenie pozwanych za okres od 01 czerwca 2010r. do 28 lutego 2013r. wynosiło 7934,37 zł, w tym 7291,94 zł z tytułu zaległości głównej a 642,43 zł z tytułu odsetek ustawowych za zwłokę w regulowaniu należności (k. 2-3).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 9 maja 2013 r., w sprawie I Nc 825/13, nakazano pozwanym, aby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaciły solidarnie powódce powyższą kwotę z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu albo w tym terminie wnieśli sprzeciw. Wskazany nakaz uprawomocnił się co do pozwanej L. R. (k. 30).

Pozwana A. R. (1) w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, że nie zamieszkuje w lokalu nr (...) przy ul. (...) w O. od wiosny 2011r., kiedy to – w konsekwencji konfliktu powstałego pomiędzy pozwanymi - wyprowadziła się do swojego ojca na ul. (...) w O.. Pozwana wskazała, iż nadal pozostaje w konflikcie z matką – L. R. – i nie utrzymuje z nią kontaktu, dlatego też nie była świadoma toczącego się przeciwko niej postępowania. Informacje o zapadłym w stosunku do niej nakazie zapłaty pozwana powzięła dopiero w dniu 22 maja 2017r. w miejscu pracy (k. 40, k. 68, k. 76-77).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana L. R. była najemcą lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w O., stanowiącego własność Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w O.. Osobą uprawnioną do wspólnego wraz z nią zamieszkiwania we wskazanym lokalu były córka A. R. (1) oraz wnuczka A. R. (2).

(bezsporne; oświadczenie k. 23)

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2007r. w sprawie o sygn. I C 171/07 Sąd Rejonowy w Olsztynie nakazał L. R., A. R. (1) oraz E. R., aby opuścili i opróżnili lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w O. i wydali go Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w O.. Jednocześnie przyznał prawo do lokalu socjalnego jedynie pozwanym L. R. i A. R. (1).

(dowód: wyrok k. 28).

Lokal ten w administrowanie przejęła Gmina O. na mocy umowy zawartej ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) w O.. Na mocy tejże umowy Spółdzielnia dokonała też na rzecz Gminy cesji wierzytelności przysługującej jej od pozwanych tytułem bezumownego korzystania z lokalu.

(bezsporne, por. k. 136)

Pismem z dnia 9 lutego 2009r. pozwane zostały poinformowane przez powódkę, że obowiązane są do zapłaty jej odszkodowania z tytułu bezumownego zajmowania lokalu oraz opłat. Pomimo wielokrotnych wezwań za zapłaty w celu uregulowania zaległości z tego tytułu wezwania te pozostały bezskuteczne.

(bezsporne; por. wyliczenie k. 8, wykaz k. 9 – 13, zawiadomienie k. 86 – 95)

Aktualnie w lokalu nr (...) przy ul. (...) w O. mieszka wyłącznie L. R.. Pozwana A. R. (1) w lokalu tym mieszkała do marca 2011r., kiedy to na skutek konfliktu z matką wyprowadziła się do swojego ojca J. R. zamieszkałego na ul. (...) w O.. Od marca 2011r. pozwana A. R. (1) mieszkała z ojcem, nad którym sprawowała opiekę.

(dowód: zaświadczenie k. 59, orzeczenie k. 60, wynik k. 61, 62, zeznania świadków: J. T. k. 66, E. R. k. 120, zeznania pozwanej A. R. (1) k. 67, 135 - 136)

Ogóle zadłużenie związane z korzystaniem z tego lokalu za okres od 1 czerwca 2010r. do 28 lutego 2013r. wynosiło 7.291,94 zł. Przy czym zaległość za okres za okres, w którym w lokalu tym mieszkała jeszcze pozwana A. R. (1) (tj. od 1 czerwca 2010r. do 31 marca 2011r.) wynosiło 1.055,16 zł.

(dowód: wykaz zaległości k. 6, 85)

W październiku 2013r. zamieszkała nadal w tym lokalu pozwana L. R. wpłaciła powodowi należności tytułem spłaty zadłużenia, z czego część zaksięgowana została na najdalsze zaległości – należne powodowi na podstawie wyroku zapadłego w innym postępowaniu prowadzonym przeciwko tejże pozwanej (w sprawie o sygn. I C 57/11) – a kwota w wysokości 2.130,11 zł zaksięgowana została na spłatę należności zasądzonych nakazem zapłaty z dnia 9 maja 2013r. w niniejszej sprawie (prowadzonej wówczas pod sygnaturą I Nc 825/13. Na wniosek powoda - w oparciu o ww. nakaz zapłaty, zaopatrzony w klauzule wykonalności z dnia 19 czerwca 2013r. – Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie M. C. wszczął postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 322/17. We wniosku powódka domagała się wyegzekwowania kwoty 5.804,26 zł.

(bezsporne; wniosek k. 96, 98, załącznik k. 97, 99, pismo k. 100)

W ramach prowadzonej egzekucji w dniu 25 kwietnia 2017r. organ egzekucyjny dokonał zajęcia wynagrodzenia za pracę pozwanej A. R. (1), należnego jej od Polskiego Związku Niewidomych Środowiskowego (...) Samopomocy (...) W O..

(dowód: zawiadomienie o zajęciu k. 45 – 46, zeznania świadka J. K. k. 66 – 67, zeznania pozwanej A. R. (1) k. 67, 135 - 136).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Czyniąc ustalenia w zakresie stanu faktycznego Sąd dał wiarę przedłożonym przez strony dokumentom, albowiem ich prawdziwość nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu.

Za wiarygodne uznano również zeznania przesłuchanych w sprawie świadków oraz zeznania pozwanej A. R. (1), które były spójne i logiczne, nadto korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Wskazać przy tym należy, iż wiarygodności zeznań świadka E. R. nie umniejsza fakt pozostawania przez niego w bliskich relacjach rodzinnych z pozwaną, albowiem były one rzeczowe i w sposób tożsamy do pozostałych przesłuchanych w sprawie osób relacjonowały okoliczności istotne dla sprawy.

Podstawę roszczenia powódki stanowił art.18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 31, poz.266 z 2005 r. – tekst jedn. z późn. zm.), zgodnie z którym osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie, które odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego.

Strony pozostawały w sporze zarówno co do zasadności, jak i wysokości roszczeń zgłoszonych pozwem. Pozwana A. R. (1) wskazywała głównie na niezasadność obciążania jej ją kosztami eksploatacyjnymi związanymi z użytkowaniem lokalu za cały okres dochodzony pozwem, tj. od 1 czerwca 2010r. do 28 lutego 2013r., skoro w przedmiotowym lokalu mieszkała wyłącznie do marca 2011r.

Poza sporem pozostawał fakt, że wierzytelności z tytułu odszkodowania wobec osób zajmujących lokal opisany w pozwie powódka nabyła skutecznie od właściciela lokalu ( Spółdzielni Mieszkaniowej (...)).

W ocenie Sądu - w świetle zgormadzonego materiału dowodowego – nie ulega wątpliwości, że pozwana A. R. (1) zamieszkiwała w lokalu położonym przy ul. (...) w O. do marca 2011r. Zarówno z twierdzeń świadków J. T. i E. R., jak również z zeznań samej pozwanej, wynika bowiem, że w konsekwencji narastającego konfliktu pomiędzy pozwaną a jej matką pozwana w marcu 2011r. wyprowadziła się do ojca J. R. na ul. (...) w O.. Co istotne pozwana nieprzerwanie mieszka we wskazanym lokalu od czasu opuszczenia mieszkania przy ul. (...) i nigdy – choćby na krótki okres czasu – ponownie nie zamieszkała wraz z matką.

W świetle powyższego żądanie powódki w stosunku do pozwanej A. R. (1) zasadnym byłoby wyłącznie za okres od 1 czerwca 2010r. do 31 marca 2011r. Zadłużenie za ten okres - w świetle twierdzeń pozwu i załączonych dokumentów – wynosiło 1.055,16 zł (k. 6, 85). Za zapłatę tej kwoty zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. ustawy o ochronie praw lokatorów […] oraz art. 370 kc odpowiadały solidarnie obie pozwane.

Z niekwestionowanych przez pozwaną twierdzeń powódki wynika, że w październiku 2013r. pozwana L. R. dokonała częściowej spłaty z tytułu zadłużenia lokalu za okres dochodzony pozwem uiszczając kwotę 2.130,11 zł, przy czym kwota ta została zaksięgowana na poczet najstarszych wierzytelności (tj. za okres do lipca 2011r. – por. k. 6 i k. k. 139 i k. 140). Skoro zatem pozwana A. R. (1) odpowiadałaby jedynie za zapłatę kwoty 1.055,16 zł i za zapłatę tej kwoty odpowiadałaby solidarnie z L. R., to z uwagi fakt uiszczenia przez tę ostatnią kwoty 2.130,11 zł uznać należało, że świadczenie do którego spełnienia zobowiązana była A. R. (1) zostało w całości spełnione.

W świetle zatem powyższego powództwo oddalono jako niezasadne.

Orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie II wyroku wydano na podstawie art. 98 kpc uznając, iż powódce należny jest zwrot ogółu poniesionych przez nią kosztów procesu, które w przedmiotowej sprawie stanowiły jedynie koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1200 zł.

SSR Piotr Żywicki