Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z (...) w Luksemburgu

przeciwko Z. W.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z (...) w Luksemburgu kwotę 542,52 zł (pięćset czterdzieści dwa złote 52/100), z tym, że zasądzoną kwotę rozkłada na dziesięć rat płatnych do 10 (dziesiątego) dnia każdego miesiąca począwszy od marca 2018 r., przy czym pierwsza rata w wysokości 92,52 zł, zaś pozostałe w wysokości po 50 zł.

II.  Odstępuje od obciążania pozwanego Z. W. kosztami procesu.

Sygn. akt I C 678/17 upr

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna z (...) w Luksemburgu wytoczyła powództwo przeciwko Z. W. o zapłatę kwoty 542,52 złotych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej 28 lipca 2014 roku pomiędzy pozwanym a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Na podstawie umowy z dnia 13 lutego 2016 roku wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz powódki. Powódka podjęła próby polubownego załatwienia sprawy wysyłając do strony pozwanej zawiadomienie o cesji wraz z wezwaniem do dobrowolnej zapłaty całej należności, jednak pozostały one bezskuteczne.

Powódka wskazała, że na kwotę dochodzą pozwem składa się:

- należność główna w kwocie 509,67 złotych – wynikająca z nieopłaconej faktury VAT o numerze (...)-MP,

- skapitalizowane odsetki ustawowe (naliczone od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia, tj. od dnia 8 września 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie (naliczone od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu) w kwocie 32,85 złotych.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 11 sierpnia 2016 roku wydanym w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanemu zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania. (k. 5v)

Pozwany Z. W. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu podniósł, że jest osobą niewidomą, a w celu zaspokojenia roszczenia powoda zmuszony będzie spieniężyć swój i tak bardzo skromny majątek niezbędny do godnego prowadzenia gospodarstwa domowego.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwanego i utraty przez nakaz zapłaty mocy w całości, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 22 maja 2017 roku przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 lipca 2014 roku pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. a Z. W. zawarta została umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych o numerze (...).

Na skutek nie dotrzymania przez Z. W. warunków powyższej umowy, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 23 sierpnia 2015 roku rozwiązała umowę i jednocześnie obciążyła Z. W. karą umowną w kwocie 509,67 złotych, w związku z którą wystawiona została nota obciążeniowa o numerze(...).

Termin płatności powyższej należności upłynął 7 września 2015 roku.

(okoliczności bezsporne; dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z załącznikami k. 38-46; powiadomienie o rozwiązaniu umowy k. 47; nota obciążeniowa k. 48)

W drodze umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 13 lutego 2016 roku, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zbyła przysługującą jej wobec Z. W. wierzytelność na rzecz (...) Spółka Akcyjna z (...) w Luksemburgu.

Pismem z 5 kwietnia 2016 roku Z. W. został zawiadomiony o cesji, natomiast pismem z 21 kwietnia 2016 roku został wezwany do dobrowolnej zapłaty zadłużenia obejmującego należność główną i odsetki w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

(okoliczności bezsporne; dowód: umowa sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikami k. 24-29; wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności k. 35; zawiadomienie k. 36; wezwanie do zapłaty k. 37)

Na dzień wniesienia pozwu, tj. 22 lipca 2016 roku, zadłużenie Z. W. z tytułu powołanej wyżej umowy wynosi 542,52 złotych, w tym:

- należność główna w kwocie 509,67 złotych,

- skapitalizowane odsetki ustawowe (naliczone od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia, tj. od dnia 8 września 2015 roku, do dnia 31 grudnia 2015 roku) oraz odsetki ustawowe za opóźnienie (naliczone od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu) w kwocie 32,85 złotych.

(okoliczności bezsporne, dowód: nota obciążeniowa k. 48; wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności k. 35; wyliczenie należnych odsetek k. 49)

Z. W. jest osobą niewidomą. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności I stopnia. Przeszedł dwa zawały, przyjmuje stałe leki. Zatrudniony jest na ½ etatu w Zakładzie (...) w P. za wynagrodzeniem w wysokości 900 złotych netto miesięcznie. Otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 130 złotych miesięcznie. Spłaca zadłużenie alimentacyjne w kwocie po 400 złotych miesięcznie oraz zadłużenie wobec gminy za lokal mieszkalny. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, ponosi koszty utrzymania mieszkania.

(dowód: wyjaśnienia informacyjne pozwanego k. 71-71v; orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 72)

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności związane z nienależytym wywiązywaniem się pozwanego z przedmiotowej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jej rozwiązaniem i zasadnością roszczenia powodowej spółki nie były kwestionowane przez pozwanego. Jedyną podnoszoną przez pozwanego kwestią był brak środków finansowych na dokonanie jednorazowej spłaty długu.

W związku ze stanowiskiem pozwanego, Sąd nie miał wątpliwości aby uznać zasadność roszczenia pozwu. Wysokość zobowiązania pozwanego została należycie przez powódkę udokumentowana, a strona przeciwna nie przedstawiła dowodów kwestionujących wyliczenia powódki.

W konsekwencji Sąd na podstawie zapisów umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 18 lipca 2014 roku i art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem, z tym, że zasądzoną kwotę na podstawie art. 320 k.p.c. rozłożył na dziesięć rat płatnych do 10-ego dnia każdego miesiąca począwszy od marca 2018 roku, przy czym pierwsza rata w wysokości 92,52 złotych, zaś pozostałe raty w wysokości po 50 złotych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

Przepis powyższy wprowadza szczególną zasadę wyrokowania dotyczącą przedmiotu orzekania, dając sądowi możliwość wydania orzeczenia zasądzającego roszczenie powoda z uwzględnieniem interesów pozwanego w zakresie czasu wykonania wyroku.

Uprawnienie z art. 320 k.p.c. przysługuje sądowi w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Trudności w spełnieniu świadczenia mogą być obiektywne, spowodowane nieurodzajem czy klęską żywiołową, mogą być jednak także spowodowane działaniem samego dłużnika. Skorzystanie z przysługującego sądowi uprawnienia ma na celu także uchronienie pozwanego od postępowania egzekucyjnego, tak aby umożliwić mu wykonanie wyroku w sposób dobrowolny.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające zastosowanie dobrodziejstwa z art. 320 k.p.c. Jak wskazano wyżej, pozwany wyraża wolę spłaty przedmiotowego zadłużenia, jednakże nie posiada środków na dokonanie jednorazowej spłaty długu. Nie bez znaczenia jest trudna sytuacja zdrowotna, majątkowa i rodzinna pozwanego, który jest osobą niewidomą; posiadają orzeczenie o niepełnosprawności I stopnia; przyjmującą stałe leki w związku z przebytymi dwoma zawałami; zatrudnioną na ½ etatu w Zakładzie (...) w P. za wynagrodzeniem w wysokości 900 złotych netto miesięcznie; otrzymującą zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 130 złotych miesięcznie; spłacającą zadłużenie alimentacyjne w kwocie po 400 złotych miesięcznie oraz zadłużenie wobec gminy za lokal mieszkalny; prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe i ponoszącą koszty utrzymania mieszkania. Zważywszy na powyższe stwierdzić należy, że jednorazowa spłata zasądzonego świadczenia byłaby dla pozwanego bardzo utrudniona i narażałaby go na niepowetowane szkody.

Powyższe okoliczności związane z sytuacją zdrowotną, rodzinną i majątkową pozwanego legły także u podstaw rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Należy zauważyć, że również niewielki był nakład pracy pełnomocnika powódki, bowiem ograniczył się wyłącznie do złożenia pozwu wraz z załącznikami i odpowiedzi na sprzeciw pozwanego. Czynności powyższe nie były, w ocenie Sądu, szczególnie pracochłonne zważywszy na charakter sprawy, która nie jest zawiła i skomplikowana pod względem faktycznym i prawnym. Poza powyższymi czynnościami pełnomocnik powoda nie dokonał żadnych innych czynności w sprawie, nie stawił się na rozprawie oraz publikacji orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki z art. 102 k.p.c. i w związku z tym odstąpił od obciążania pozwanego kosztami procesu.