Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: sekr. sąd. Daria Mokrzycka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko H. M.

o zapłatę kwoty 4.583,16 zł

I.  zasądza od pozwanej H. M. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w W. kwotę 4.583,16 zł (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt trzy złote 16/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej H. M. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w W. kwotę 975 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. wniosła pozew przeciwko H. M. o zapłatę kwoty 4583,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem spłaty pożyczki, udzielonej pozwanej w dniu 10.08.2016r. (umowa nr (...) z dnia 9.08.2016r.). W uzasadnieniu podała, że pozwana zobowiązała się do zwrotu pożyczonych pieniędzy w kwocie 5000 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% w stosunku rocznym, zgodnie z harmonogramem spłat; dodatkowo zobowiązała się do zapłaty opłaty administracyjnej w wysokości 25 zł miesięcznie, wraz z ratą, oraz do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w wysokości 1365 zł, która rozdzielona była proporcjonalnie do liczby rat i uiszczana częściowo z każdą ratą. Na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanej wynosiło 4583,16 zł, w tym: kwota 3541,69 zł, stanowiąca sumę niespłaconych rat kapitałowych; kwota 81,51 zł, jako skapitalizowana kwota odsetek umownych w wys. 10% w stosunku rocznym od kwoty 3541,69 zł od dnia następnego po dniu zapłaty ostatniej raty pożyczki, tj. od 4.4.2017r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu, tj. 27.6.2017r.; kwota 909,96 zł, jako opłata przygotowawcza; kwota 50 zł, jako opłata administracyjna.

Strona powodowa podała, że umowa pożyczki została rozwiązana przez powoda pismem z dnia 9.6.2017r., za wypowiedzeniem, z uwagi na opóźnienie w spłacie zadłużenia, przekraczające 60 dni, ze skutkiem prawnym natychmiastowej wymagalności wszystkich należności z umowy z dniem 24.6.2017r. (pkt 15 umowy pożyczki). Strona powodowa wskazała, że pomimo wezwań, pozwana nie uregulowała dobrowolnie swojego zadłużenia, przy czym nie kwestionowała jego wysokości.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzuciła nieważność umowy pożyczki. Z ostrożności procesowej wniosła o rozłożenia należności na raty.

Sąd zważył, co następuje:

Poza sporem było, że strony łączyła umowa pożyczki kwoty 5000 zł, nr (...), zawarta w dniu 9.08.2016r., na podstawie której pozwana zobowiązała się do zwrotu pożyczonych pieniędzy wraz z odsetkami umownymi, zgodnie z harmonogramem spłat. Bezspornym było także, że zarazem pozwana zobowiązała się do zapłaty opłaty administracyjnej w wysokości 25 zł miesięcznie, wraz z ratą, oraz do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w wysokości 1365 zł, która rozdzielona była proporcjonalnie do liczby rat i uiszczana częściowo z każdą ratą. Pozwana okoliczności tych nie kwestionowała. Nie zaprzeczyła także, że umowa pożyczki została rozwiązana, za wypowiedzeniem powoda, z uwagi na opóźnienie w spłacie zadłużenia, przekraczające 60 dni, ze skutkiem prawnym natychmiastowej wymagalności wszystkich należności z umowy z dniem 24.6.2017r. Pozwana także nie zakwestionowała wysokości swojego zobowiązania, nie podniosła zarzutu zapłaty. Zarzuciła jedynie nieważność umowy, ale bez jakiegokolwiek uzasadnienia ani dowodu, przy czym nie stawiła się również na rozprawie, pomimo zawiadomienia o terminie, w celu wyjaśnienia swojego stanowiska.

W tych okolicznościach powództwo podlegało uwzględnieniu, uznając za przyznane fakty, zawarte w uzasadnieniu pozwu (art. 230 k.p.c.).

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Odpowiedzialność kontraktowa znajduje zastosowanie w stosunkach między wierzycielem i dłużnikiem, którzy są stronami określonego stosunku zobowiązaniowego (art. 471 kc). Dłużnik nie wykonuje zobowiązania, jeżeli przez swoje zachowanie nie doprowadzi do osiągnięcia przez wierzyciela określonej kontraktem korzyści. Ciężar dowodu istnienia przesłanek odpowiedzialności kontraktowej, w świetle art. 6 k.c., spoczywa na wierzycielu (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 19 lutego 2013 r., I ACa 717/12, LEX nr 1314796). Musi on zatem udowodnić istnienie ważnego zobowiązania o określonej treści, w stosunku do którego czyni dłużnikowi zarzuty jego naruszenia. W niniejszej sprawie poza sporem było, że pozwana zaciągnęła pożyczkę w kwocie 5000 zł, z terminem zwrotu określonym w harmonogramie spłat rat. Podniesiony przez pozwaną zarzut nieważności umowy pozostał nieuzasadniony i gołosłowny.

W sytuacji, gdy zachowanie się dłużnika w wykonaniu zobowiązania ma polegać na daniu lub czynieniu, przeprowadzenie przez wierzyciela dowodu na fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie jest niemożliwe, to na pewno jest bardzo utrudnione. Dlatego w takich sytuacjach przyjmuje się, że to dłużnik, broniąc się przed zarzutem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, powinien przedstawić dowód spełnienia świadczenia (art. 462 – 463 kc). W rozpoznawanej sprawie pozwana nie wykazała, że spełniła świadczenie zgodnie z w.w. umową, jak również nie wykazała, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (art. 471 kc w zw. z art. 6 kc).

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 2 k.c.). Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa (art. 482 k.c.).

Wniosek pozwanej o rozłożenie na raty świadczenia, w przypadku uwzględnienie przez Sąd powództwa, nie zasługiwał na uwzględnienie. Zgodnie z art. 320 k.p.c., rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty jest możliwe tylko "w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Zgłaszając taki wniosek pozwana nie wykazała, że tego rodzaju nadzwyczajne okoliczności zachodzą. Brak jakichkolwiek podstaw do uznania, że sytuacja osobista i finansowa pozwanej uległy zmianie i rokują poprawę, przez co nie daje ona rękojmi, że świadczenie zostanie należycie spełnione w przypadku rozłożenia zasądzonej kwoty na raty.

Orzeczenie o kosztach jak w punkcie II wyroku oparto na podstawie przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Sąd zasądził na rzecz strony powodowej od pozwanej, która sprawę przegrała, kwotę 975 zł, tytułem poniesionych kosztów procesu, na którą składa się: kwota 58 zł, tytułem opłaty od pozwu, kwota 900 zł, tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, będącego radcą prawnym (w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu), kwota 17 zł, tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.