Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołań: J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. :

- z dnia 10 października 2016 r., znak: (...)

- z dnia 30 maja 2017 r., znak (...)

w sprawie: J. G.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżone decyzje w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu J. G. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 16 sierpnia 2016 r. na stałe ;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn.akt VIU 3024/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 sierpnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku J. G. z dnia 23 sierpnia 2016 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Powołując się na artykuł 57 w związku z artykułem 58 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wskazał, iż odmówił przyznania renty, ponieważ wnioskodawca nie osiągnął wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych to jest co najmniej 5 lat w ciągu ostatniego 10 - lecia na dzień powstania niezdolności do pracy, to jest od 1 lipca 2006 roku od 30 czerwca 2016 roku. Ponadto organ rentowy wskazał, że w wyżej wymienionym 10-leciu uznał za udokumentowany staż pracy ubezpieczonego w wymiarze 2 lata 24 dni, w tym jeden rok 6 miesięcy i 18 dni okresy składkowe po ograniczeniu do 1/3 okresy nie skład..., okresów składkowych, okresy nieskładkowe 6 miesięcy i 6 dni. Ponadto organ rentowy wskazał, że warunek udowodnienia pięcioletniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatniego 10-lecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy nie dotyczy ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy wynoszący, co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Ponadto organ rentowy wskazał okresy, które zaliczył do stażu w wyżej wymienionym 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy oraz wyjaśnił, że na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania przyjął za udowodnione okresy nieskładkowe ubezpieczonego 9 miesięcy 21 dni, składkowe w wymiarze 33 lat 8 miesięcy i 27 dni, stażu sumarycznego 34 lata 6 miesięcy i 18 dni. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska procesowego prezentowanego w odwołaniu ubezpieczony podnosił, że cierpi na zaburzenia o podłożu neurologicznym, zanik, zanik korowo podkorowy mózgu i związane z tym powikłania o charakterze psychicznym. Ubezpieczony wskazywał, że choroba ta spowodowała u niego otępienie, zobojętnienie, spowolnienie. Czasem pojawiają się luki w pamięci i stany lękowe oraz urojenia. W życiu codziennym musi korz..., ubezpieczony musi korzystać z pomocy osób bliskich a w sprawach urzędowych także korzyst..., musi korzystać z pomocy rodziny lub osób trzecich. Ponadto odwołujący powoływał się na to, iż posiada przyznany znaczny stopień niepełnosprawności orzeczeniem (...)Zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności w Ś. a z opinii lekarzy go leczących wynika, że jest całkowicie niezdolny do pracy a zwłaszcza do pracy, które, którą wykonywał ostatnio jako rzeczoznawca upraw rolnych. Nie jest również w stanie wykonywać wyuczonego zawodu tokarza, ponieważ od wielu lat go nie praktykował i nie jest w stanie ponownie się do niego przyuczyć zwłaszcza, że jest to ciężka praca fizyczna a przyjmowane leki psychotropowe uniemożliwiają mu prowadzenie samochodu i obsługę maszyn. Ponadto ubezpieczony podnosił, że cierpi również na inne schorzenia, wrodzoną łamliwość kości, osteoporozę, schorzenie
[ ns 00:12:11.736] , które powodowały u niego w przeszłości czasową niezdolność do pracy. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił wymaganego stażu pracy ani w 10-leciu na dzień złożenia wniosku, ani w 10-leciu poprzedzającym dzień powstania niezdolności do pracy. Zarządzeniem z dnia 30 grudnia 2016 roku Sąd Okręgowy rozpoznający niniejszą sprawę na podstawie artykułu 467 paragrafu 4 Kodeksu postępowania cywilnego zwrócił akta sprawy Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. w celu uzupełnienia istotnego braku zebranym w postępowaniu administracyjnym materiale poprzez przeprowadzenie postępowania orzeczniczego ustalającego konkretną datę powstania u ubezpieczonego J. G. niezdolności do pracy, wskazując jednocześnie, że zaskarżona decyzja z dnia 10 października 2016 roku wydana została na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 12 września 2016 roku, które ustalało datę powstania u ubezpieczonego częściowej niezdolności do pracy przed 1 lipca 2016 roku, a zatem na podstawie tego orzeczenia, a zatem na podstawie orzeczenia, w której nie wskazuje konkretnej daty pozwalającej na ustalenie 10-lecia, o którym mowa w artykule 58 ustępie 2, między innymi w artykule 58 ustępie 2 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W wykonaniu tego zarządzenia organ rentowy przeprowadził ponowne postępowanie orzecznicze, w którym wydane zostały orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS. Orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 20 stycznia 2017 a orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 29 marca 2017 roku i w dniu 30 maja 2017 roku organ rentowy wydał decyzję odmowną w związku z zarządzeniem Sądu z dnia 17 stycznia 2017 roku odmawiającą J. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy także powołał się na artykuł 57 w związku z artykułem 58 ustawy emerytalno-rentowej wskakując, że ubezpieczony nie osiągnął wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, to jest co najmniej 5 lat w ciągu 10-lecia na dzień powstania niezdolności do pracy to jest od 3 stycznia 2016..., 2006 roku do 4 stycznia 2016 roku. W tym 10-leciu organ rentowy uznał za udokumentowany staż pracy ubezpieczonego w wymiarze 1 roku 7 miesięcy i 21 dni w tym okresy składkowe 1 rok 5 miesięcy i 6 dni oraz okresy nieskładkowe o ograniczeniu do 1/3 okresów składkowych w wymiarze 2 miesiące i 15 dni. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania za..., zakład przyjął za udowodnione okresy nieskładkowe, składkowe i stażu su..., sumarycznego w takim samym wymiarze jak we wcześniejszej decyzji z dnia 10 października 2016 roku. Ponadto w ostatnim zdaniu uzasadnienia decyzji z 30 maja 2017 roku wskazano, że dołącza się orzeczenie komisji lekarskiej ZUS. Odwołanie od decyzji z dnia 20..., z dnia 30 maja 2017 roku złożył ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznania mu renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu tego odwołania ubezpieczony obszernie opisał historię dochodzonego świad..., postępowania dochodzonego świadczenia oraz okoliczności, które w jego ocenie wskazują na całkowitą jego niezdolność do pracy. Zarządzenie z dnia 15 września 2017 roku sprawa z odwołania od decyzji z 30 maja 2017 roku połączona została do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą niniejszą o sygnaturze VI U 3024/16 przy czym w sprawie o sygnaturze VI U 1089/17 organ rentowy także wnosił o oddalenie odwołania i domagał się łącznego rozpoznania obu spraw. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczony J. G. urodzony (...) do dnia 15 sierpnia 2016 roku pobierał zasiłek chorobowy. W dniu 23 sierpnia 2015 roku złożył on wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 12 września 2016 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30 września 2018 roku a data powstania częściowej niezdolności do pracy przypada przed 1 lipca 2016 roku. Jak już wcześniej zaznaczono zarządzeniem z dnia 30 grudnia 2016 roku organ rentowy został zobowiązany przez Sąd do uzupełnienia istotnego braku w zebranym w postępowaniu administracyjnym materiale albowiem orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 12 września 2016 roku nie wskazuje precyzyjnie konkretnej daty powstania częściowej niezdolności do pracy mówiąc tylko o tym, że niezdolność ta powstała przed 1 lipca 2016 roku, zatem niemożliwe było w tej sytuacji dokonywanie ustaleń czy w ok..., 10-letni poprzedzającym powstanie częściowej niezdolności do pracy ubezpieczony legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym. Brak ten został uzupełniony przez organ rentowy, który zarządził przeprowadzenie postępowania orzeczniczego w ramach, którego lekarz orzecznik ZUS ustalił w orzeczeniu z 20 stycznia 2017 roku, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30 września 2018 roku a data powstania częściowej niezdolności do pracy to 28 lipca 2014 roku. Następnie po rozpoznaniu sprzeciwu od tego orzeczenia wniesionego sprzeciwu wniesionego przez ubezpieczonego komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29 marca 2017 roku ustaliła, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy a data powstania częściowej niezdolności do pracy to 4 styczeń 2016 roku. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS z dnia trzydzieste..., z dnia 29 marca 2017 roku dołączonego przez organ rentowy do decyzji z 30 maja 2017 roku Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii Zespołu Biegłych Sądowych w składzie specjalista medycyny pracy, psychiatra i psycholog kliniczny. W opinii z dnia 18 września 2017 roku karta 61-62 akt sprawy biegli sądowi rozpoznali u ubezpieczonego łagodne zaburzenia funkcji poznawczych oraz organiczne zaburzenia nastroju i pamięci. Biegli ustalili, iż ubezpieczony lat 63 posiadający wykształcenie średnie ogólne pracował ostatnio jako rzeczoznawca w gospodarstwie rolnym. Od dwóch lat nie pracuje. A od 2003 roku leczy się u psychiatry w Poradni Zdrowia Psychicznego. Był też leczony szpitalnie w 2014 roku. Biegli stwierdzili u badanego znaczne obniżenie pamięci o czym świadczy fakt, iż nie informuje on o potrzebach fizjologicznych oraz jest spowolniały psychoruchowo, psychoruchowo. Rokowania co do poprawy są złe zdaniem biegłych sądowych. Nie rokuje też ubezpieczony możliwości przywrócenia zdolności do pracy po rehabilitacji i po ewentualnym przekwalifikowaniu a dodatkowo biegli zaznaczyli, że ubezpieczony posiada znaczny stopień niepełnosprawności co potwierdzało orzeczenie (...) Zespołu orzekania do spraw o niepełnosprawności w Ś. z dnia 30 lipca 2010 roku na karcie 4 akt sprawy dołączone przez ubezpieczonego do odwołania. Biorąc powyższe pod uwagę biegli sądowi stwierdzili, iż ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu znacznego upośledzenia funkcji organizmu zarówno w płaszczyźnie medycznej jak i socjalnej od 1 stycznia 2016 roku na stałe. Biegli nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 29 marca 2017 roku i zaznaczyli, że posługiwali się przy ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego tymi samymi wynikami badań i konsultacji, które posiadali lekarze z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zastrzeżenia do tej opinii zgłosił w piśmie procesowym z dnia 25 października 2017 roku organ rentowy. Powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS pełnomocnik organu rentowego wskazał, że nie podziela opinii biegłych sądowych o całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego z powodu łagudu..., łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych oraz organicznych zaburzeń nastroju i pamięci. Organ rentowy wskazywał, że komisja lekarska po przeprowadzonym badaniu oraz po analizie dokumentacji.
[ koniec części 00:06:42.008] TAQ158239_02
[ Przewodniczący 00:26:39.190] Nie stwierdziła upośledzenia sprawności ubezpieczonego w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy. Komisja lekarska dysponowała wynikiem badania MMSE z marca 2016 roku, co potwierdzało istnienie łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych bez otępienia. Nie uzasadniało orzeczenie trwałej, częściowej niezdolności do pracy. Także hospitalizacja w oddziale neurologicznym w dniach 7 do 10 marca 2016 roku potwierdzała łagodne zaburzenia funkcji poznawczych. Z opisu badania biegłych psychiatry i psychologa nie wynika, zdaniem organu rentowego, takie nasilenie objawów, które powodowałoby całkowitą niezdolność do pracy. Ubezpieczony ma orientację pełną, bez ostrych zaburzeń psychotycznych, omamów, urojeń, występuje u niego łagodne zaburzenie funkcji poznawczych. Pełnomocnik organu rentowego wnosił w związku z tym o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych sądowych a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z punktu widzenia dyrektyw wskazanych w artykule 233-cim paragrafie 1-szym Kodeksu postępowania cywilnego Sąd Okręgowy uznał, iż moc dowodowa i wiarygodność pisemnej opinii biegłych sądowych z dnia 18 września 2017 roku są na tyle znaczne, iż pozwalają na dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń bez konieczności kontynuowania postępowania dowodowego, o co wnosił w piśmie procesowym z dnia 27 października 2017 roku pełnomocnik organu rentowego. W ocenie Sądu Okręgowego opinia biegłych sądowych jest jednoznaczna a zastrzeżenia organu rentowego do tej opinii skonstruowane zostały na wybiórczym powoływaniu tych fragmentów opinii, które tylko pozornie miały świadczyć o ty, że nie występuje u ubezpieczonego całkowita niezdolność do pracy. Przede wszystkim podkreślić należy, że także biegli sądowi rozpoznali u ubezpieczonego łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, ale jednocześnie stwierdzili także znaczne obniżenie pamięci wynikające z organicznych zaburzeń nastroju pamięci i to w takim stopniu, które w sposób oczywisty świadczy o całkowitej niezdolności do pracy, gdyż towarzyszy mu także spowolnienie psychoruchowe, psychoruchowe a rokowania, co do poprawy są jednoznacznie złe. Biegli stwierdzili w związku z tym u ubezpieczonego znaczne upośledzenie funkcji organizmu zarówno w płaszczyźnie medycznej jak i socjalnej. Dodatkowo tylko zaznaczyć należy, iż biegli stwierdzili, iż ubezpieczony nawet nie informuje o potrzebach fizjologicznych. Z opisu badania psychiatry i psychologa zawartego w opinii pisemnej z 18 września 2017 roku wynika, iż biegli stwierdzili u ubezpieczonego znaczne zaburzenia pamięci, o czym świadczy gubienie się w otoczeniu, nieinformowanie o potrzebach fizjologicznych, spowolnienie psychoruchowe, osłabienie pamięci, brak snu i brak chęci do działania. Napęd życiowy ubezpieczonego jest zredukowany, towarzyszy mu znaczne spowolnienie psychoruchowe z zaburzeniami funkcji koncentracji, uwagi i pamięci a nastrój jest obniżony, choć ubezpieczony nie ujawnia ostrych zaburzeń psychicznych, omamów i urojeń. Aktywność codzienna ubezpieczonego jest znacznie obniżona. W ocenie orientacyjnej występują zaburzenia funkcji poznawczych. Tych fragmentów pisemnej opinii biegłych sądowych organ rentowy w swoich zastrzeżeniach nie dostrzegał a w istocie rzeczy zastrzeżenia te stanowią tylko polemikę z ustaleniami biegłych sądowych, polemikę opierającą się na odmiennej ocenie w stanie zdrowia ubezpieczonego dokonanej przez komisję lekarską ZUS. Dodatkowo wskazać należy, że także inne dowody z dokumentów potwierdzały całkowitą niezdolność do pracy. Przede wszystkim ubezpieczony zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności ze wskazaniami do korzystania z systemu środowiskowego wsparcia samodzielnej egzystencji przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki jak również konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Ponadto wskazać należy na opinię psychologiczną na karcie 30-tej akt sprawy psychologa S. K.
[ f 00:33:24.168] , którą złożył do akt sprawy ubezpieczony. We wnioskach tej opinii wskazano, że przeprowadzone wybrane próby neuropsychologiczne sugerują występowanie u badanego uogólnionych dysfunkcji poznawczych w zakresie zdolności uczenia się nowego materiału werbalno-słuchowego i przypominania materiału werbalno-słuchowego wcześniej wyuczonego, fluencji słownej, zdolności do skupienia uwagi na materiale wzrokowym i odporności pacjenta na dystrakcje, dystrakcje, umiejętności wyhamowania automatycznej reakcji czytania i prawidłowej reakcji na nowe kryterium zadaniowe, w zakresie szybkości psychomotorycznej i wzrokowo-przestrzennej pamięci operacyjnej. Analiza ilościowa i jakościowa wyników testów neuropsychologicznych wskazuje na obecność u badanego dysfunkcji poznawczych o umiarkowanym nasileniu, inicjacja procesu otępiennego charakterystycznego dla otępienia podkorowego została stwierdzona w tej opinii psychologicznej. Dlatego Sąd Okręgowy na podstawie dowodów z opinii biegłych sądowych i pozostałych dowodów powołanych przed chwilą uznał, iż ubezpieczony z całą pewnością jest całkowicie niezdolny do pracy. Dokonując subsumpcji właściwych przepisów prawa materialnego do ustalonego w sprawie stanu faktycznego Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z artykułem 12-tym ustępem 1-szym i ustępem 2-gim niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Ubezpieczony w ocenie Sądu jest całkowicie niezdolny do pracy, gdyż schorzenia w postaci organicznych zaburzeń nastroju i pamięci oraz łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych uniemożliwiają mu wykonywanie jakiegokolwiek zatrudnienia, co potwierdziła opinia biegłych sądowych. Wskazać także należy, iż warunki ustawowe nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone zostały między innymi a przede wszystkim w artykule 57-mym ustępie 1-szym i 2-gim oraz w artykule 58-mym Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z artykułem 57-mym ustępem 1-szym punktem 1-szym, 2-gim i 3-cim renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: po pierwsze - jest niezdolny do pracy; po drugie - ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; po trzecie - niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w punkcie 3-cim ustępu 1-go artykułu 57-go, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Artykuł 58-my ustęp 1-szy punkt 2-gi mówiąc o wymaganym okresie składkowym i nieskładkowym ma na uwadze okresy wskazane w artykule 58-mym ustępie 1-szym powołanej Ustawy emerytalno-rentowej. W szczególności, jeśli chodzi o osoby, u których niezdolność do pracy powstała po 30 roku życia przepis ten stanowi, że warunek, w ustępie 1-szym punkcie 5-tym, że warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie, co najmniej 5 lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Nie było sporu między stronami, iż ubezpieczony tego warunku nie spełnia. Okolicznością niesporną między stronami, którą Sąd przyjął za udowodnioną było to, iż ubezpieczony, co wynika zresztą z treści zaskarżonej decyzji, legitymuje się okresem składkowym w wymiarze 33-ch lat 8-miu miesięcy i 27-miu dni. Ta okoliczność ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu w zakresie spełnienia przez ubezpieczonego warunków nabycia uprawnień do dochodzonego świadczenia albowiem osoba legitymująca się takim stażem okresów składkowych po pierwsze - zgodnie z ustępem 4-tym artykułu 58-go zwolniona jest z wymogu posiadania 5-ciu lat okresów składkowych i nieskładkowych w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy i przed złożeniem wniosku o rentę, przepis ten, bowiem stanowi, że przepisu ustępu 2-go artykułu 58-go, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w artykule 6-tym wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Zatem ubezpieczony, jako całkowicie niezdolny do pracy legitymujący się okresem składkowym powyżej 30-tu lat zwolniony był z warunku przewidzianego w ustępie 2-gim artykułu 58-go legitymowania się wymaganym okresem składkowym 5-ciu lat w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę albo w ostatnim dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy. Jednocześnie wskazać należy, że skoro ubezpieczony legitymował się takim okresem składkowym, powiększonym jeszcze o okresy nieskładkowe, to zwolniony był także z wymogu powstania niezdolności do pracy w okresach wskazanych w punkcie 3-cim ustępu 1-go artykułu 57-go albo w okresie nie późniejszym niż 18 miesięcy od ustania tych okresów. Bowiem ustęp 2-gi artykułu 57-go Ustawy emerytalno-rentowej stanowi, że przepisu ustępu 1-go punktu 3-go nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Zatem mając na względzie fakt, co przyznał zresztą organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 11 stycznia 2018 roku, doręczonym w dniu dzisiejszym pełnomocnikowi powoda, ubezpieczony będąc całkowicie niezdolnym do pracy, co organ rentowy kwestionował, ale co zostało już wcześniej omówione w ustnym uzasadnieniu, jako osoba całkowicie niezdolna do pracy legitymująca się stażem ubezpieczeniowym w zakresie okresów składkowych w wymiarze 33-ch lat 8-miu miesięcy i 27-miu dni nie musiał spełniać wymogu, o którym mowa w artykule 57-mym ustępie 1-szym punkcie 3-cim oraz w artykule 58-mym ustępie 2-gim Ustawy emerytalno-rentowej. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z powołanymi przepisami Ustawy emerytalno-rentowej Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1-szym wyroku zmieniając zaskarżone decyzje i przyznając ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 16 sierpnia 2016 roku na stałe. Sąd miał przy tym na względzie unormowania artykułu 59-go ustępu 1-go zgodnie, z którym osobie, która spełniła warunki określone w artykule 57-mym przysługuje renta stała, jeżeli niezdolność do pracy jest trwała a taki stopień niezdolności orzekli biegli sądowi w pisemnej opinii. Ponadto Sąd miał na uwadze, że ubezpieczony do 15 sierpnia jak wynikało z dokumentacji organu rentowego zamieszczonej w aktach rentowych pobierał zasiłek chorobowy. Zatem przypomnieć także należy, iż zgodnie z artykułem 129-ym ustępem 1-szym Ustawy emerytalno-rentowej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ustępu 2-go. Natomiast artykuł 100 ustęp 1-szy Ustawy emerytalno-rentowej wskazuje, że prawo do świadczeń określonych w Ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ustępu 2-go. Ustęp 2-gi zaś artykułu 100-go stwierdza, że jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek, między innymi, zasiłek chorobowy, prawo do emerytury, renty lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku. Dlatego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1-szym wyroku. Z opinii biegłych sądowych wynikało ponadto, iż dysponowali oni tym samym materiałem orzeczniczym, który pozostawał w dyspozycji organów orzeczniczych ZUS i, że biegli sądowi opierali się na tym samym materiale. W tej sytuacji zgodnie z artykułem 118-tym ustępem 1a Ustawy emerytalno-rentowej organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji albowiem zaskarżona decyzja opierała się na wadliwym merytorycznie i obiektywnie orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, która mimo, iż ubezpieczony był niezdolny całkowicie do pracy takiej niezdolności nie orzekła mimo, że komisja miała taką możliwość. Dlatego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 2-gim sentencji wyroku. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono. Wyrok w niniejszej sprawie z uwagi na to, że strona powodowa działała bez adwokata lub radcy prawnego Sąd po...