Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Adam Synakiewicz

Protokolant sekr. sądowy Aleksandra Błachowicz - Dróżdż

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Częstochowa – Północ w Częstochowie Andrzeja Kurzacza

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2017 roku

sprawy M. W. (1) urodz. (...) w C.

córki T. i J. oskarżonej o czyn z art. 190 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 1 sierpnia 2017 roku sygn. akt XVI K 180/17

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VII Ka 908/17

UZASADNIENIE

M. W. (1) została oskarżona o to, że w dniu 14 czerwca 2016 roku w C. przy ul. (...) kierowała groźby pozbawienia życia i uszkodzenia ciała w kierunku swojego byłego męża M. W. (2) przy czym groźby te wzbudzają uzasadnioną obawę ich spełnienia, to jest o czyn z art. 190 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2017 roku, wydanym w sprawie XVI K 180/17, na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. postępowanie karne przeciwko M. W. (1) o opisany powyżej czyn, stanowiący występek z art. 190 § 1 k.k. umorzył, na podstawie art. 632 pkt. 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążając Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny, zaskarżając go w całości i zarzucając: 1) obrazę przepisów prawa materialnego – art. 115 § 2 k.k. poprzez błędne przyjęcie, iż okoliczności takie jak silne wzburzenie, incydentalny charakter jej czynu określają stopień społecznej szkodliwości, przy jednoczesnym pominięciu istotnych w tym przypadku okoliczności determinujących zgodnie z treścią art. 115 § 2 k.k. stopień społecznej szkodliwości przestępstwa a w szczególności zamiaru sprawcy, jego motywacji, rodzaju i charakteru naruszonych przez niego dóbr prawnych oraz sposobu i okoliczności popełnienia przestępstwa; 2) obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku a mianowicie art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 366 k.p.k. i art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegającą na pominięciu okoliczności obciążających M. W. (1), przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez wnioskowanie wbrew regułom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez dowolną, sprzeczną z zasadą obiektywizmu ocenę zgromadzonego w sprawie skutkującą przyjęciem, iż czyn przypisany oskarżonej cechuje nie znaczna społeczna szkodliwość, czego rezultatem było umorzenie postępowania.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Częstochowie do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora okazała się zasadnym środkiem odwoławczym.

Przypomnieć na wstępie należy, iż art. 115 § 2 k.k. nakazuje sądowi przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Ustawodawca formułując w tym przepisie normatywne przesłanki oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, zbudował zamknięty katalog okoliczności, z których każda charakteryzuje się prawną doniosłością. Pominięcie w ocenie którejkolwiek z nich, czy też formułowanie własnych okoliczności, odmiennych od ustawowych i nadawanie im zasadniczego znaczenia, stanowi naruszenie prawa materialnego i musi powodować uwzględnienie apelacji.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd Rejonowy w Częstochowie dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej z jednej strony przecenił te, które przywołał na dowód znikomej społecznej szkodliwości zarzucanego jej czynu, zaś z drugiej strony nie wziął pod uwagę tych wszystkich okoliczności, które w mniej korzystnym świetle przedstawiały czyn oskarżonej. W ocenie instancji odwoławczej, na co słusznie zwrócił uwagę prokurator, dokonując takiej oceny Sąd całkowicie pomija, iż oskarżona w dniu zdarzenia dwukrotnie udawała się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego i dopuszczała się tam zachowań zbliżonych do tych, które zostały objęte aktem oskarżenia. Nadto, co równie ważne, podobne zajście miało również miejsce dzień wcześniej, kiedy to również na tle majątkowym doszło do „ostrej wymiany zdań i rękoczynów” pomiędzy wskazanymi stronami. W tej sytuacji trudno zgodzić się z konstatacją, iż objęte oskarżeniem zachowanie oskarżonej było incydentem w jej życiu.

Idąc dalej, umknęło uwagi Sądu, że o ile w dniu 13 czerwca 2016 roku M. W. (1) mogła być wzburzona kierowanym do niej przez M. W. (2) wezwaniem do zapłaty, o tyle jej postawa w kolejnym dniu, w tym w czasie czynu nie może już być tłumaczona opisaną okolicznością. Brak w ocenie instancji odwoławczej usprawiedliwienia dla podjętego w dniu 14 czerwca 2016 roku zachowania oskarżonej, która po raz drugi w ciągu tego samego dnia udaje się do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego i pomimo posiadania wiedzy, że w mieszkaniu tym przebywa co najmniej jeszcze jedna postronna osoba uporczywie dzwoni do drzwi, krzyczy, jest agresywna i wreszcie wielokrotnie wypowiada groźby pozbawienia życia pokrzywdzonego, jedynie na tle sporu o zapłatę. Na taki sposób rozwiązywania sporów, także pomiędzy skonfliktowanymi stronami, przyzwolenia ze strony Sądu być nie może.

Sumując, niepełna ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu M. W. (1), która została dokonana przez Sąd Rejonowy doprowadziła do rażącego naruszenia przez ten Sąd przepisu prawa materialnego - art. 1 § 2 k.k., co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.