Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Katarzyna Malinowska

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Domańska

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) (...) w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2752,02 zł (dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt dwa złote dwa grosze) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27 czerwca 2017r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 161 zł (sto sześćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Katarzyna Malinowska

Sygn. X C 3789/17

UZASADNIENIE

Powód T. (...) 27 czerwca 2017 r. wniósł do tutejszego Sądu przeciw pozwanej J. S. powództwo o zapłatę 4904,15 zł, które wywodził z wypowiedzianej umowy pożyczki zawartej na odległość w dniu 24 marca 2015 r.

W sprawie 7 sierpnia 2017 r. referendarz sądowy w tutejszym Sądzie wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym uwzględniający w całości żądanie pozwu. Orzeczenie to jednak utraciło moc w całości w konsekwencji skutecznego wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, jaki strona pozwana złożyła 6 września 2017 r. Pozwana potwierdziła w nim fakt zawarcia umowy pożyczki, jednak podniosła zarzuty odnośnie dodatkowych kosztów umowy.

W odpowiedzi na sprzeciw złożonej przez pełnomocnika strony powodowej powtórzono argumenty wskazane w pozwie, mające potwierdzać fakt skutecznego zawarcia na odległość umowy pożyczki obejmującej swoim zakresem zarówno kwotę główną, jak i opłaty dodatkowe.

Dnia 9 listopada 2017 r. pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa, wskazując m.in., iż strona przeciwna nie udowodniła skutecznego wypowiedzenia umowy, kwestionując jednocześnie skuteczność przedłożonej umowy cesji oraz zarzucając umowie pożyczki częściową abuzywność.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Pozwana J. S. zawarła umowę pożyczki z (...) sp. z o.o. sp.j., na mocy której otrzymała kwotę 6000 zł. Umowa została zawarta na wniosek pozwanej zgłoszony na stronie internetowej pożyczkodawcy.

Okoliczność przyznana

Od 4 maja 2015 r. pozwana dokonała szeregu wpłat w łącznej kwocie 6777,12 zł. Wobec zaprzestania wpłat powód wypowiedział łączącą strony umowę dnia 28 września 2016 r.

Dowód:

– dowody wpłat na konto powoda, k. 82–89,

– zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy z dnia 28.09.2016 r., k. 71.

Jednocześnie 11 września 2015 r. pierwotny wierzyciel (...) sp. z o.o. sp.j. zawarł z powodem T. (...) umowę cesji wierzytelności (w tym wierzytelności względem pozwanej). Tym samym na powoda przeszło uprawnienie wynikające z przedmiotowej umowy pożyczki.

Dowód:

– Umowa przelewu wierzytelności z dnia 11.09.2915 r., k. 16–18,

– Załącznik nr 1 do Aneksu nr (...) do umowy Przelewu Wierzytelności, k. 23,

– Oświadczenie o dokonaniu cesji praw z dnia 11.09.2015 r., k. 24,

– pismo powoda informujące o cesji z dnia 18.09.2015, k. 31–32.

Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie o dowód z dokumentów zgromadzonych w sprawie, oceniając je co do zasady za wiarygodne, spójne i logiczne, oraz na podstawie zapisu rozmowy telefonicznej (nośnik cyfrowy na k. 34).

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na uwzględnienie powództwa w całości. Nagranie rozmowy telefonicznej pomiędzy pozwaną a przedstawicielem pierwotnego wierzyciela nie wskazuje jednoznacznie na zawarcie umowy na warunkach przedstawionych w pisemnym potwierdzeniu jej warunków znajdujących się w aktach na k. 6-11 Po tym, jak przedstawiciel pożyczkodawcy przedstawił szczegółowe zasady spłaty pożyczki i jej łączną wysokość, pozwana oświadczyła, że musi się jeszcze zastanowić i poprosiła o dalszy kontakt w późniejszym terminie. Do pozwu nie dołączono dowodu na przeprowadzenie kolejnej rozmowy i zaakceptowanie przez nią wskazanych w pozwie kosztów pożyczki.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana przyznała, że zawarła z poprzednikiem prawnym powoda umowę pożyczki, w ramach której otrzymała sumę 6000 zł, kwestionując jednocześnie wysokość dochodzonych pozwem kosztów dodatkowych pożyczki.

Podsumowując powyższe wskazać należy, iż pozwana przyznała, że pożyczyła od powoda 6000 zł. Wpłaciła pożyczkodawcy kwotę 6777,12 zł. Pożyczkodawca zaliczył tę kwotę w części na spłatę należności głównej (3247,98 zł) a w pozostałej części na koszty pożyczki. Jak wskazują zasady doświadczenia życiowego umowy pożyczki zawarte zarówno z bankami, jak i innymi podmiotami udzielającymi pożyczek domagają się od pożyczkobiorcy spłaty dodatkowych kwot, mniejszych lub większych, tytułem – ogólnie rzecz ujmując - wynagrodzenia za korzystanie z ich pieniędzy.

To na pozwanej spoczywał ciężar dowodu wykazania, iż wpłacona przez nią kwota winna być zaliczona przez powoda w większej części na poczet spłaty kapitału.

Na powodzie tymczasem spoczywał ciężar wykazania, że pozwana była zobowiązana do zapłaty kosztów udzielenia pożyczki na zasadach i w wysokości wskazanej w pozwie, jednak tego nie uczynił, bowiem, jak wskazano powyżej, w nagraniu rozmowy telefonicznej złożonej do akt pozwana nie zaakceptowała wysokości kosztów zaproponowanych jej przez pożyczkodawcę.

Sąd uznał, iż przedłożone dokumenty w postaci wypowiedzenia umowy z dnia 20 października 2016 r. i potwierdzenie odbioru tegoż przez dorosłego domownika pozwanej jednoznacznie wskazuje, iż pozwana była wzywana do zapłaty i pozostaje w opóźnieniu w spłacie pożyczki co najmniej od dnia wniesienia pozwu, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 481 kc .

Zdaniem Sądu powód przedkładając opisane w poprzedniej części uzasadnienia dokumenty w sposób wystarczający wykazał, że jest następcą prawnym pożyczkodawcy, przy zastosowaniu art. 511 kc.

Reasumując, Sąd stanął na stanowisku, że zasadność roszczenia powoda została wykazana do wysokości 2752,02 zł, o czym orzeczono w pkt. I wyroku na mocy art. 720 § 1 k.c. w zw. z art. 353 k.c. W pozostałej części, to jest co do kwoty 2152,13 zł powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w oparciu o art. 6 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając. Powód wygrał sprawę w 56% a poniósł koszty w kwocie 1017 zł i należna mu od pozwanej kwota to 569,52 zł (1017x56%). Pozwana poniosła koszty w kwocie 927,40 zł i należna jej od powoda kwota to 408 zł (927,40x44%). Po skompensowaniu tych kwot pozwana winna zapłacić powodowi kwotę 161 zł

SSR Katarzyna Malinowska