Sygn. akt II K 432/17
Dnia 21 lutego 2018 roku
Sąd Rejonowy w C. II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący – SSR Agnieszka Knade-Plaskacz
Protokolant – sekr. sądowy K. S.
Prokurator – M. M.
po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 roku sprawy
T. B.
s. J. i K. z domu B.
ur. (...) w G.
skazanego prawomocnymi i podlegającymi wykonaniu wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w G. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 (czterech) lat tytułem próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego (...) z dnia (...) roku w sprawie III Ko(...)
2. Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności; postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie II Ko (...) zamieniono na zastępczą karę 90 dni pozbawienia wolności,
w przedmiocie wydania wyroku łącznego
o r z e k a:
I. na podstawie art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 k.k., art. 85a k.k., 87 § 1 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. łączy karę pozbawienia wolności oraz karę ograniczenia wolności, które zostały orzeczone wobec T. B. wyrokami:
Sądu Rejonowego w G. z dnia (...) r w sprawie o sygn. akt II K (...) oraz
Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...)
i w ich miejsce wymierza skazanemu karę łączną dwóch lat i jednego miesiąca pozbawienia wolności;
II. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej w punkcie I kary łącznej pozbawienia wolności okres:
a. dotychczas odbytej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. w sprawie o sygn. akt II K (...);
b. zatrzymania skazanego w sprawie o sygn. akt II K (...) w dniu (...) roku,
c. tymczasowego aresztowania w sprawie II K (...) od dnia (...) roku,
III. w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;
IV. zasądza ze Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w C.) kwotę 147,60 zł brutto na rzecz adwokata W. K. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;
V. wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.
IIK 432/17
T. (1) został skazany prawomocnymi i podlegającymi wykonaniu wyrokami:
1. Sądu Rejonowego w G. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 (czterech) lat tytułem próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego (...) z dnia (...) roku w sprawie III Ko (...)
2. Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności; postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie II Ko (...) zamieniono na zastępczą karę 90 dni pozbawienia wolności.
Skazany w chwili wydawania wyroku łącznego miał 39 lat. Przed osadzeniem w Zakładzie Karnym prowadził własną działalność gospodarczą. Był karany. Do odbycia kary został doprowadzony. Skazany prezentuje krytyczny stosunek wobec popełnionych czynów. W ZK zachowuje się przeciętnie, nie był karany ani nagradzany. Proces resocjalizacji przebiega prawidłowo.
dowód : karta karna – k. 10-11, opinia o skazanym k. 16, odpisy wyroków i postanowień k.16-21.
Wszystkie dowody zgromadzone w sprawie zasługują na uwzględnienie, albowiem zostały wytworzone w sposób prawem przewidziany.
Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. przesłanką do wydania wyroku łącznego w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów jest spełnienie warunków określonych w art. 85 § 1 i 2 k.k., a więc popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw i wymierzenie za nie kar tego samego rodzaju albo innych podlegających łączeniu. Podstawą wymierzenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w zdaniu poprzedzającym.
Kary orzeczone wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) oraz Sądu Rejonowego w C. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt II K (...) zmogą zostać objęte węzłem kary łącznej w oparciu o przepis art. 87§1 k.k. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.
Dolną granicą kary łącznej jest, zgodnie z art. 86 § 1 i 4 kk, kara najsurowsza. W tym wypadku jest to kara dwóch lat pozbawienia wolności. Górną granicą kary łącznej jest suma kar podlegających łączeniu z zastrzeżeniem art. 87§1 k.k, czyli w niniejszej sprawie dwa lata i trzy miesiące pozbawienia wolności.
Łącząc kary orzeczone wyrokiem łącznym Sąd kierował się treścią art. 85a kk i miał na uwadze cele zapobiegawcze oraz wychowawcze, która kara winna osiągnąć w stosunku do skazanego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Mając na uwadze cel jaki przyświeca instytucji kary łącznej, którym jest zapewnienie racjonalnego i humanitarnego stosowania kar, mechaniczne ich sumowanie mogłoby prowadzić do nadmiernego i zbyt uciążliwego dla skazanego stosowania represji karnej. Sąd zastosował zatem zasadę asperacji, czyli tzw. częściowego pochłaniania. Sąd miał na uwadze warunki i właściwości osobiste skazanego (przebieg resocjalizacji, stosunek do popełnionych czynów), jak i rodzaj oraz ilość popełnionych przez niego przestępstw. W oparciu o te przesłanki Sąd wymierzył skazanemu karę łączną dwóch lat i jednego miesiąca pozbawienia wolności.
Sąd na podstawie art. 63§1 k.k. zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres: dotychczas odbytej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. w sprawie o sygn. akt II K (...); okres zatrzymania skazanego w sprawie o sygn. akt II K (...) w dniu (...) roku oraz okres tymczasowego aresztowania w sprawie II K (...) od dnia (...) roku.
Orzeczenie o wynagrodzeniu obrońcy za pomoc prawną udzieloną z urzędu Sąd podjął na podstawie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) nie znajdując podstaw do podwyższenia stawki.
Orzeczenie o kosztach Sąd wydał na podstawie art. 624§1 k.p.k. uznając, że skazany nie ma możliwości ich uiszczenia.