Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SR Jędrzej Czerwiński

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Witkowska

w obecności oskarżyciela - Joanny Becińskiej

po rozpoznaniu dnia 8 lutego 2018 roku

sprawy:

P. S. s. J. i Z. z domu P., ur. (...) w T.

skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu:

1)  z dnia 14.02.2012r. w sprawie VIII K 92/12 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 5.09.2002r. do 30.09.2002r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1199/17

2)  z dnia 27.10.2014r, w sprawie VIII K 1006/14 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 18.04.2003r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1200/17 oraz grzywnę 40 stawek po 20 zł każda, którą wykonał w całości;

3)  z dnia 15.12.2014r, w sprawie VIII K 1153/14 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk popełnione w dniu 16.06.2003r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 28.02.2017r. w sprawie IX Ko 509/17 oraz grzywnę 20 stawek po 10 zł każda, którą wykonał w całości;

4)  z dnia 18.12.2014r. w sprawie VIII K 759/14 za przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 3.06.2003r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1198/17 oraz grzywnę 30 stawek po 10 zł każda, którą wykonał w całości;

5)  z dnia 14.02.2017r. w sprawie II K 1401/16 za ciąg przestępstw z art. za przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w okresie od 3.06.2016r. do 18.07.2016r. na karę 1 roku i 10 miesięcy ograniczenia wolności po 35 godzin pracy miesięcznie;

ORZEKA:

I.  Na podstawie art. 85§1 i 2 kk i art. 86§1 kk i art. 87§1 kk łączy orzeczone względem skazanego P. S. kary pozbawienia i ograniczenia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art. 577 kpk zalicza skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresy dotychczas odbytych kar podlegających łączeniu;

III.  Na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 85§2 kk umarza postępowanie w zakresie połączenia kar grzywny orzeczonych wyrokami opisanymi w punktach 2, 3 i 4 części wstępnej niniejszego wyroku łącznego;

IV.  Zwalnia skazanego od wydatków, którymi obciąża Skarb Państwa.

VIII K 1315/17

UZASADNIENIE

P. S. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu:

1)  z dnia 14.02.2012r. w sprawie VIII K 92/12 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od 5.09.2002r. do 30.09.2002r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1199/17

2)  z dnia 27.10.2014r, w sprawie VIII K 1006/14 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 18.04.2003r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1200/17 oraz grzywnę 40 stawek po 20 zł każda, którą wykonał w całości;

3)  z dnia 15.12.2014r, w sprawie VIII K 1153/14 za przestępstwo z art. 286 § 1 kk popełnione w dniu 16.06.2003r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 28.02.2017r. w sprawie IX Ko 509/17 oraz grzywnę 20 stawek po 10 zł każda, którą wykonał w całości;

4)  z dnia 18.12.2014r. w sprawie VIII K 759/14 za przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 3.06.2003r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem SR w Toruniu z 5.04.2017r. w sprawie IX Ko 1198/17 oraz grzywnę 30 stawek po 10 zł każda, którą wykonał w całości;

5)  z dnia 14.02.2017r. w sprawie II K 1401/16 za ciąg przestępstw z art. za przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zb. art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w okresie od 3.06.2016r. do 18.07.2016r. na karę 1 roku i 10 miesięcy ograniczenia wolności po 35 godzin pracy miesięcznie.

Dowody:

- odpisy orzeczeń i akta spraw jednostkowych,

- opinia o skazanym k. 7

- karta karna k. 10-11,

- informacje o odbywaniu kar,

Zacząć trzeba od tego, że w niniejszej sprawie i wobec skazanego należało stosować aktualnie obowiązujące przepisy o karze łącznej, bowiem wyrok opisany wyżej w punkcie 5) zapadł po wejściu w życie 1 lipca 2015 roku tych przepisów, co więcej dotyczył przestępstwa popełnionego także po tej dacie (vide art. 19 ust 1 ustawy z 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 20.03.15 r., poz. 396). W tym stanie rzeczy łączeniu podlegać mogły wyłącznie kary, w tym łączna, podlegające wykonaniu, a nie wykonane już w całości (art. 85§2 kk), co miało miejsce w przedmiotowej sprawie w zakresie grzywien orzeczonych wyrokami opisanymi wyżej w punktach 2, 3 i 4. Także kary orzeczone innymi wyrokami, nieopisanymi wyżej (vide karta karna) zostały już wykonane w całości przez skazanego, stąd w ogóle nie mogły być branie pod uwagę przy rozpoznawaniu sprawy o wydanie wyroku łącznego. Nie było więc racjonalne wymienianie ich w części wstępnej wyroku.

W efekcie powyższego Sąd mógł połączyć kary pozbawienia i ograniczenia wolności podlegające wykonaniu, a więc te wszystkie orzeczone wyrokami opisanymi wyżej. Karę łączną Sąd mógł wymierzyć skazanemu w granicach od 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności do 4 lat i 5 miesięcy (art. 86§1 kk w zw. z art. 87§1 kk). Ten ostatni z wymienionych przepisów stanowi bowiem, że jeżeli za zbiegające się przestępstwa orzeczono kary pozbawienia i ograniczenia wolności, Sąd wymierza kare łączną pozbawienia wolności przyjmując jeden miesiąc kary ograniczenia wolności za równoważny 15 dniom pozbawienia wolności.

Nie ma co kryć, że prima facie orzeczona niniejszym wyrokiem łączna kara pozbawienia wolności jawić się może jako łagodna, czy nawet rażąco łagodna. Wszak dzięki takiemu rozstrzygnięciu skazany „zyskał” blisko dwa lata przebywania na wolności. Z drugiej strony kara łączna przekraczała ustawowe minimum o 1 rok i 2 miesiące. U podstaw takiego rozstrzygnięcia legła przede wszystkim okoliczność dotycząca pierwszych wyżej opisanych w punktach 1-4 skazań. Dotyczyły one praktycznie takich samych przestępstw, co więcej popełnionych na przestrzeni niewiele przekraczającej 8 miesięcy. Dodatkowo przestępstwa te zostały popełnione przez skazanego dawno, żeby nie powiedzieć bardzo dawno temu – w latach 2002/2003. Mówiąc wprost – wszystkie wspomniane postepowania mogły i powinny być zakończone jednym wyrokiem skazującym i to też Sąd miał na uwadze decydując o wymiarze kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd niejako wcielił się w rolę Sądu, który orzekałby karę, nawet łączną, mając do rozpatrzenia zarzuty z czterech wspomnianych spraw i doszedł do wniosku, że z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością kara taka nie przekraczałaby 2 lat pozbawienia wolności. Należy także zaznaczyć, że piąte, ostatnie skazanie P. S. dotyczyło przestępstw popełnionych w połowie 2016 roku, a więc po kilkunastu latach od ostatniego objętego wyrokami opisanymi wyżej w punktach 1-4. Co więcej przestępstwa te były o tym samym charakterze co poprzednie i orzeczono za nie, co ważne, karę łagodniejszego rodzaju w postaci ograniczenia wolności, mimo warunków z art. 64§1 kk. Wynika z tego, że procedując w 2017 roku Sąd, znając kryminalną przeszłość skazanego stanął na stanowisku, iż zasługuje on na łagodniejsze potraktowanie. Kara ta zresztą nie była w ogóle kwestionowana przez Prokuratora.

Na uwadze należało mieć treść art. 85a kk, który mówi, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W tym kontekście należało pamiętać o uprzedniej postawie skazanego, która wskazuje, że jedynie stosunkowo surowa represja karna daje nadzieję, że w przyszłości nie powróci on na drogę przestępstwa. Nie można zapominać, iż opisanymi wyrokami za każdym razem orzekano kary wolnościowe, a mimo tego skazany został pozbawiony wolności. W cytowanym przepisie warto jednak zwrócić uwagę, że wymienione w nim przesłanki wymiaru kary łącznej Sąd ma brać pod uwagę „przede wszystkim”, a nie wyłącznie. Nie można więc abstrahować od ogólnych dyrektyw wymiaru kary. Jak słusznie zauważa Piotr Kardas (Komentarz do KK, Część ogólna. Tom I. Cześć II. Komentarz do art. 53-116, A. Wróbel /red/, A. Zoll /red/, WK, 2016) „Treść przepisu art. 85a samoistnie z pewnością nie wskazuje, iż rozstrzyga on jednoznacznie o wyłączeniu możliwości wykorzystywania pozostałych ogólnych dyrektywy wymiaru kary. Artykuł 85a kk nie stwarza także podstawy do przyjęcia, iż tylko z uwagi na wprowadzenie szczególnej regulacji pozostałe ogólne dyrektywy wymiaru kary tracą jakiekolwiek znaczenie w procesie wymiaru kary łącznej. Nie przesądza również o wyłączeniu możliwości wykorzystywania przy wymiarze kary łącznej tzw. dyrektyw szczególnych. Do tych kwestii bowiem art. 85a kk wprost w żaden sposób się nie odnosi. Sformułowanie „bierze pod uwagę przede wszystkim”, wskazując na priorytet wymienionych w art. 85a kk dyrektyw prewencyjnych, musi się odnosić do jakichś dodatkowych elementów, innych przesłanek, warunków, reguł, dyrektyw czy wskazówek co do wymiaru kary łącznej, wśród których dyrektywy prewencyjne mają status pierwszoplanowy. To zaś oznacza, że treść art. 85a kk oparta jest na założeniu, iż dyrektywy prewencyjne nie są jedynymi przesłankami wymiaru kary łącznej, że obok nich proces ten determinowany jest także przez inne okoliczności.”. Te omówiono wyżej. Nie wgłębiając się więc szczegółowo w te dyrektywy ogólne, należy podkreślić, że kara powinna być bezdyskusyjnie najpierw sprawiedliwa, a za taką Sąd uznał orzeczoną niniejszym wyrokiem łącznym. Podejmując zatem przedmiotową decyzję brano pod uwagę także ugruntowane orzecznictwo i poglądy doktryny na temat wymiaru kary łącznej orzekanej przed 1 lipca 2015 roku, a dotyczące wpływu na jej wysokość podobieństwa przestępstw i ich jedności czasowej (vide tamże).

Niniejszym wyrokiem dokonano także odpowiedniego zaliczenia i zwolniono skazanego od wydatków z uwagi na jego sytuację materialną (art. 624§1 kpk).