Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 roku w Suchej Beskidzkiej na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko J. F. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej J. F. (1) na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 604,54 zł (sześćset cztery 54/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 marca 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  umarza postępowanie w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 100 zł (sto złotych) z tytułu opłaty od pozwu i kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście) z tytułu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. akt I C 301/17

Pozwem z dnia 15 marca 2017 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) S.A. w W., działając przez pełnomocnika (pełnomocnictwo k. 12), wniósł o zasądzenie od pozwanej J. F. (1) kwoty 2 604,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Powód wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy pożyczki pieniężnej stanowiącej kredyt konsumencki, zawartej w formie pisemnej oznaczonej nr (...) i wypłaconej w dniu 19 maja 2016 r. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się kwota: 1 872,67 zł stanowiąca sumę niespłaconych rat kapitałowych z harmonogramu spłaty do umowy pożyczki; 61,57 zł stanowiąca skapitalizowaną kwotę odsetek umownych w wysokości 10% w stosunku rocznym od kwoty niespłaconego kapitału 1 872,67 zł od dnia następnego po dniu zapłaty ostatniej raty pożyczki, tj. od 9 września 2016 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu, tj. do dnia 9 marca 2017 r.; 670,30 zł stanowiące opłatę przygotowawczą. Umowa pożyczki została rozwiązana przez powoda pismem z dnia 21 października 2016 r. za dwutygodniowym wypowiedzeniem z uwagi na opóźnienie w spłacie zadłużenia z umowy, przekraczającego 60 dni z dniem 4 listopada 2016 r., ze skutkiem prawnym natychmiastowej wymagalności wszystkich należności z umowy z dniem 5 listopada 2016 r.

Postanowieniem z dnia 24 marca 2017 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w sprawie VI Nc-e 434858/17 (k. 4/2) wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty przekazał sprawę do tut. Sądu.

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. (k. 33) pozwana J. F. (1) uznała powództwo w całości, wskazując, że ustaliła z konsultantem powoda, że co miesiąc będzie spłacać 200,00 zł.

Pismem procesowym z dnia 6 września 2017 r. (k. 43) pełnomocnik powoda cofnął powództwo w zakresie w jakim pozwana dokonała spłaty po wniesieniu powództwa, wnosząc ostatecznie o zasądzenie od pozwanej kwoty 604,54 zł oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 maja 2016 r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. i pozwana J. F. (2) zawarli umowę pożyczki nr (...).

Pozwanej została udzielona pożyczka na kwotę 3 000,00 zł, z roczną stopą oprocentowania ustaloną na 10%. Pozwana zobowiązała się do zwrotu pożyczki w 16 miesięcznych ratach, przy czym pierwsza rata miała zostać zapłacona przez pozwaną do dnia 18 czerwca 2016 r., a kolejne co miesiąc do dnia 18-go każdego miesiąca, aż do dnia 18 września 2017 r.

Pozwana zobowiązana była do zapłaty opłaty przygotowawczej w wysokości 975,00 zł; opłaty administracyjnej w wysokości 25,00 zł oraz opłaty za przekazanie kwoty pożyczki do wypłaty w formie czeku Giro w wysokości 13,00 zł.

Całkowita kwota do zapłaty ustalona została na 4 588,17 zł.

W przypadku opóźnienia się pożyczkobiorcy w spłacie rat pożyczki, pożyczkodawca zgodnie z pkt 13 umowy mógł podjąć działania upominawczo-windykacyjne, których koszt ponosił pożyczkobiorca, w tym m.in. koszt przygotowania i wysyłki wezwania do zapłaty, koszt przygotowania i wysyłki ostatecznego wezwania do zapłaty czy koszt przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego, każde wynoszące po 49,00 zł.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 18 maja 2016 r. (k. 17-24), harmonogram spłat (k. 25)

W związku z niespłaceniem przez pozwaną pożyczki w terminie powód działając na podstawie pkt 15 umowy pożyczki rozwiązał umowę pożyczki z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia i wezwał pozwaną do zapłaty całości wymagalnego zadłużenia w nieprzekraczalnym terminie do 4 listopada 2016 r., które na dzień 21 października 2016 r. wynosiło: 2 492,36 zł – kapitał; 48,80 zł – odsetki; 792,18 zł – opłata przygotowawcza; 75,00 zł – opłata administracyjna; 49,00 zł – opłaty za monit i wezwania; łącznie 3 457,34 zł.

Dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki oraz ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 21 października 2016 r. wraz z potwierdzeniem nadania (k. 26-27)

Ustalenia Sadu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W niniejszym postępowaniu strona powodowa dochodziła od pozwanej zwrotu należności wynikającej z zawartej umowy pożyczki, która uregulowana została przez ustawodawcę w art. 720 § 1 k.c. stanowiącym, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Jednocześnie zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1528) zgodnie z jej art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, z uwagi na pozostawanie przez powoda podmiotem zajmującym się profesjonalnie udzielaniem pożyczek, którego działalność opiera się na osiąganiu zysku z udzielania konsumentom pożyczek odpłatnych.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pozwana zaciągnęła przedmiotową pożyczkę, nie spłacając jej następnie w całości. W związku ze spłatą przez pozwaną w toku postępowania części zadłużenia powód domagał się ostatecznie zasądzenia kwoty 604,54 zł. Pozwana powództwo uznała.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c., sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie byłoby sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przesłanek, określonych w art. 213 § 2 k.p.c., mogących prowadzić do uznania tego aktu dyspozycji procesowej pozwanej za niedopuszczalnego. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej dochodzoną pozwem kwotę, na podstawie powołanych przepisów, jak w pkt 1 sentencji.

O odsetkach Sąd rozstrzygnął w myśl art. 481 § 1 k.c. zasądzając je zgodnie z żądaniem pozwu od dnia wniesienia pozwu, tj. 15 marca 2017 r.

W pkt 2 sentencji Sąd umorzył postępowanie w pozostałej części wobec częściowego cofnięcia powództwa, mając na uwadze treść art. 203 § 1 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c. Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Zgodnie z § 4 sąd może uznać za niedopuszczane cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Jednocześnie z art. 355 § 1 k.p.c. wynika, iż sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Powód w niniejszej sprawie cofnął pozew przed rozpoczęciem rozprawy, co do kwoty którą pozwana zapłaciła mu już po wniesieniu pozwu, a Sąd nie znalazł podstaw do uznania, aby cofnięcie pozwu było sprzeczne z prawem lub z zasadami współżycia społecznego, albo by zmierzało do obejścia prawa.

O kosztach procesu Sąd orzekł jak w pkt 3 sentencji zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zwartą w art. 98 k.p.c. Pozwana jako przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić stronie powodowej koszty procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu wysokości 100,00 zł; wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 900,00 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.