Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Salwin-Kowalczyk

Protokolant: Monika Malanowska

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 18.05.2017r., 07.06.2017r., 13.09.2017r., 13.10.2017r. , 01.02.2018r.

sprawy przeciwko K. M. s. S. i W. zd. P. urodzonego (...) w P.

obwinionego o to, że:

W dniu 28.12.2016 roku o godz. 10.20 w msc. K. na ul. (...) kierując pojazdem marki F. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość 50 km/h o 48 km/h jadąc z prędkością 98 km/h tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

orzeka:

I.  Obwinionego K. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym że przyjmuje iż przekroczył dozwolona prędkość o 46-50 km/h jadąc prędkością 96-100 km/h i za to na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 400(czterysta) złotych;

II.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1319, 69 zł ( tysiąc trzysta dziewiętnaście złotych i sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem kosztów postępowania w tym kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt: II W 60/17

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie , Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 grudnia 2016 roku około godziny 10.20 funkcjonariusze Policji R. S. i J. P. zatrzymali do kontroli drogowej w miejscowości K. na drodze (...) pojazd marki F. o nr rejestracyjnym (...) , którym kierował obwiniony K. M. ,w związku z przekroczeniem przez niego dopuszczalnej na terenie zabudowanym prędkości 50 km/h o 46-50 km/h. Prędkość pojazdu obwinionego , w/w funkcjonariusze Policji zmierzyli laserowym miernikiem prędkości (...) z odległości 295 m , który posiadał aktualne świadectwo legalizacji pionowej. Za popełnione wykroczenie , funkcjonariusze Policji zaproponowali obwinionemu mandat karny kredytowany w kwocie 400 złotych .Obwiniony odmówił jego przyjęcia

Przedmiotowy stan faktyczny , Sąd ustalił w oparciu o : zeznania świadków R. S. /k-76-77/ , J. P. /k-90-91 świadectwo /k-2/, instrukcje obsługi /k-47-57/,kserokopię notatnika służbowego /k-82-88/, opinię /k-92-104/.

Obwiniony K. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił , iż w dniu zdarzenia jechał do N. . Na wyjeździe z miejscowości K. został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariusza Policji , który stwierdził że przekroczył dozwoloną w tym miejscu prędkość. Obwiniony odmówił przyjęcia mandatu karnego kredytowanego , albowiem poruszał się z prędkością około 50 km/h. W/w wyjaśnił nadto , że tego dnia warunki drogowe były dobre , bez opadów , a natężenie ruchu średnie /k-41/.

Sąd zważył , co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dał podstawy do uznania obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego , uznając iż są przyjętą przez niego linią obrony. Za jego sprawstwem przemawiają bowiem dowody zebrane w niniejszej sprawie , a zwłaszcza zeznania świadków : R. S. i J. P. . I tak , świadek R. S. zeznał , że nie pamięta przedmiotowego zdarzenia, jednakże zawsze albo przed rozpoczęciem służby albo bezpośrednio przed podjęciem kontroli statycznej wykonywana jest kalibracja miernika , którym mierzona jest prędkość pojazdów. W/w podał także , że nie ma możliwości , aby namierzył tym miernikiem jeden pojazd , a zatrzymał inny, albowiem został przeszkolony z jego obsługi. Po zatrzymaniu kierowcy zawsze też pokazuje mu na przedmiotowym mierniku prędkość z jaka się poruszał , czas od pomiaru i odległość z jakiej został namierzony.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka , albowiem mają one pokrycie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie , a zwłaszcza w kserokopii notatnika służbowego , który również Sąd obdarzył wiarygodnością , albowiem został sporządzony w ramach jego obowiązków oraz nie nosi śladów fałszerstwa. Sąd jednocześnie wskazuje, że co prawda świadek nie pamiętał samego zdarzenia , jednakże z uwagi na wielość podobnych kontroli jest to naturalne i nie dyskwalifikuje jego zeznań .

Podobnie zeznał świadek J. P. . W/w oprócz potwierdzenia , ze prędkość pojazdu obwinionego była mierzona przez R. S. laserowym miernikiem prędkości oraz , że obwiniony odmówił przyjęcia mandatu karnego kredytowanego , nie pamiętał szczegółów tego zdarzenia .

Sąd dał wiarę jego zeznaniom , albowiem szczerze podał to , co pamięta oraz powody dla których nie zapamiętał szczegółów tego zdarzenia.

Za sprawstwem obwinionego przemawia także opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych – J. K.. Wynika z niej , że materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie , pozwala na odtworzenie geometrycznych warunków pomiaru prędkości pojazdu obwinionego w chwili zdarzenia , jednakże rejestracja zapisu jedynie na urządzeniu pomiarowym nie pozwala na identyfikację wyników pomiaru z kontrolowanym pojazdem. Jednakże zdaniem biegłego , analiza materiału sprawy nie pozwala na stwierdzenie , aby w panujących warunkach drogowych opisanych w aktach sprawy , a które zostały potwierdzone analizą zdjęć lotniczych 3D tj. płaski odcinek drogi o długości co najmniej 1,2 km ,pomiar ten mógł zostać wykonany nieprawidłowo. Z materiału dowodowego nie wynika bowiem , aby w miejscu i w chwili pomiaru istniały czynniki , które mogłyby zakłócić czy sfałszować prawdziwość pomiaru prędkości dokonanej z odległości około 295 m. Jedynie bardzo mały kąt wykonania pomiaru pozwalałby na namierzenie kolejnego pojazdu znajdującego się w odległości od 75 m do 1000 m za pojazdem obwinionego ( w ocenie Sądu nie ma jednak żadnych dowodów , aby tak było). Biegły podał też , że instrukcja obsługi w/w przyrządu nie narzuca wyboru sposobu pomiaru. Wybór ten zależy więc od decyzji wykonującego pomiar ,jego predyspozycji fizycznych i zdolności strzeleckich w zakresie namierzania celów przez urządzenie optyczne oraz uwarunkowań technicznych miejsca pomiaru. Dokładność pomiaru przyrządem laserowym zależy tylko od prędkości namierzonego pojazdu i zgodnie z danymi fabrycznymi wynosi + _ 2 km/h , co oznacza że w przedmiotowym przypadku prędkość pojazdu zawierała się w granicach 96-100 km/h.

Sąd dął wiarę powyższej opinii , albowiem została sporządzona zgodnie z wiedzą i doświadczeniem biegłego , nadto nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Mając na względzie powyższe , należy stwierdzić , że wina obwinionego jest bezsporna oraz że została mu udowodniona w toku przedmiotowego postępowania.

K. M. został obwiniony o to , że : W dniu 28.12.2016 roku o godz. 10.20 w msc. K. na ul. (...) kierując pojazdem marki F. nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość 50 km/h o 48 km/h jadąc z prędkością 98 km/h tj. o wykroczenie z art. 92a k.w.

Przepis art.92 a kw penalizuje niezastosowanie się przez kierującego pojazdem do ograniczenia prędkości określonej ustawą lub znakiem drogowym . Stosownie do treści art.20 ust.1 ustawy z dnia 20.06.1997 roku –Prawo o ruchu drogowym -prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 5 ⁰⁰-23 ⁰⁰ wynosi 50 km/h.

W ocenie Sądu bezspornym w niniejszej sprawie jest , iż obwiniony swoim zachowaniem opisanym w zarzucie naruszył znamiona w/w przepisu, albowiem przekroczył dopuszczalną prędkość w terenie zabudowanym o 46-50 km/h jadąc prędkością 96-100 km/h i tak też Sąd przyjął w opisie zarzucanego mu czynu.

Z tych też względów , Sąd uznał obwinionego K. M. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92 a kw wymierzył mu grzywnę w kwocie 400 złotych.

Przy wymiarze powyższej kary , Sąd jako okoliczności obciążające wziął pod uwagę, znaczne przekroczenie prędkości przez obwinionego . Jednocześnie Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących w zachowaniu obwinionego.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118§1 kpw.