Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Salwin-Kowalczyk

Protokolant: Monika Malanowska

w obecności oskarżyciela -

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu - 14 grudnia 2017 roku , 10 stycznia 2018 roku i 9 lutego 2018 roku w Legionowie

w sprawie A. W. urodz. (...) w G. , s. J. i M. z d. Ł.

obwinionego o to: obwinionego o to, że: w dniu 27 lipca 2017 r. w miejscowości R. , gm. N. , kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) spowodował kolizję z pojazdem marki H. o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenie.

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

orzeka

I.obwinionego A. W. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje winnym tego , że w dniu 27 lipca 2017 r. w miejscowości R. , gm. N. , kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr wyprzedzania spowodował kolizję z pojazdem marki H. o nr rej. (...) kierowanym przez J. H. tj. czynu z art. 86 § 1 k.w. i za tak przypisany mu czyn na podstawie art. 86§1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 300 (trzysta ) złotych;

II.zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 (sto trzydzieści ) złotych tytułem kosztów postępowania w tym kwotę 30 (trzydzieści ) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 913/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2017 roku około godziny 13.00-14.00 pokrzywdzona J. H. jechała samochodem marki H. o nr rej. (...) przez miejscowość R. z prędkością około 40-50 km/h. Gdy była za sklepem (...) „ jadący za nią samochodem marki C. (...) o n r rej. (...) obwiniony A. W., zaczął wykonywać manewr wyprzedzania jej pojazdu. Gdy kończył ten manewr i zjeżdżał już na pas ruchu , którym poruszała się obwiniona, prawą tylną stroną swojego pojazdu uderzył w lewy przedni bok pojazdu w/w. Po zdarzeniu , pokrzywdzona i obwiniony zatrzymali się na poboczu drogi przy sklepie ogrodniczym. Z uwagi , iż pokrzywdzona nie mogła znaleźć telefonu komórkowego , aby wezwać Policję , poprosiła o użyczenie telefonu obwinionego. Ten jednak wsiadł w swój pojazd i odjechał w kierunku N.. Pokrzywdzona udała się za nim , aby go zatrzymać . Mimo , że jechała za nim prawie do miejscowości K. koło S. oraz , że w pewnym momencie zablokowała mu drogę , obwiniony nie zatrzymał i po zmianie kierunku swojej jazdy , odjechał.

W dniu zdarzenia warunki atmosferyczne były dobre , natężenie ruchu duże.

W pojeździe pokrzywdzonej w wyniku przedmiotowego zdarzenia powstały uszkodzenia w wyniku otarć na przednim zderzaku z lewej strony oraz na lewym nadkolu. Natomiast w pojeździe obwinionego został uszkodzony prawy tylny błotnik oraz tylne prawe drzwi.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów: zeznania pokrzywdzonej J. H. /k-5,53-54/,protokołów oględzin /k-7-8v,22-28/,dokumentacji fotograficznej /k-29-32,59-61/.

Obwiniony A. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił ,że w dniu zdarzenia jechał samochodem marki C. przez miejscowość R. . W pewnym momencie z prawej strony , z bocznej ulicy wyjechał mu samochód , w związku z czym musiał gwałtownie zahamować. Z uwagi, iż przed nim poruszała się z niewielką prędkością pokrzywdzona, postanowił ją wyprzedzić. Gdy kończył już ten manewr , ale jeszcze jechał lewym pasem ruchu , a tylne koła jego pojazdu były na wysokości przodu pojazdu pokrzywdzonej , usłyszał uderzenie z prawej strony. Obwiniony zjechał na pobocze , a za nim zatrzymała się pokrzywdzona. Obwiniony zaproponował jej , aby wspólnie ustalili przyczynę przedmiotowego zdarzenia . Pokrzywdzona upierała się , aby wezwać Policję. Gdy zaczęła szukać telefonu komórkowego, obwiniony odjechał , albowiem w jego ocenie nie było szans na zawarcie z nią porozumienia. Pokrzywdzona udała się za nim i jechała tak, aż do mostu w Z.. Tam zajechała mu drogę stawiając samochód w jej poprzek Z uwagi , iż nadjechała na sygnale karetka Pogotowia (...) , pokrzywdzona była zmuszona odblokować drogę. Gdy to zrobiła , obwiniony pojechał za w/w karetką, a następnie zawrócił i pojechał w kierunku na P. /k-62-63/.

Sąd zważył , co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dał podstawy do uznania obwinionego A. W. winnym popełnia zarzucanego mu czynu. Obwiniony nie przyznał się do winy , jednakże w ocenie Sądu , jego wyjaśnienia są niewiarygodne i mają na celu jedynie uniknięcie odpowiedzialności za zarzucany mu czyn. Za inną wersją zdarzenia , a przyjętą przez Sąd przemawiają dowody zgromadzone w niniejszej sprawie , a zwłaszcza zeznania pokrzywdzonej. I tak , pokrzywdzona J. H. zeznała , że w dniu zdarzenia około godziny 13.00-14.00 jechała samochodem marki H. o nr rej. (...) przez miejscowość R. z prędkością około 40-50 km/h. Gdy była za sklepem (...) „ jadący za nią ,jak się potem okazało obwiniony, samochodem marki C. (...) o n r rej. (...) zaczął wykonywać manewr wyprzedzania jej pojazdu. Gdy kończył ten manewr i zjeżdżał już na pas ruchu , którym się poruszała , uderzył ją swoim pojazdem w lewy przedni bok jej pojazdu .Po zdarzeniu , pokrzywdzona i obwiniony zatrzymali się na poboczu drogi przy sklepie ogrodniczym. Z uwagi , iż pokrzywdzona nie mogła znaleźć telefonu komórkowego , aby wezwać Policję , poprosiła o użyczenie telefonu obwinionego. Ten jednak wsiadł w swój pojazd i odjechał w kierunku N.. Pokrzywdzona udała się za nim , aby go zatrzymać . Mimo , iż trąbiła ten nie zatrzymał się. W.w jechała za nim prawie do miejscowości K. koło S. ,po drodze blokując mu przejazd. Pomimo takich działań , nie udało się jej go zatrzymać.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej , albowiem są one logiczne i spójne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Mając na względzie powyższe , należy stwierdzić , że wina obwinionego jest bezstronna oraz , że została mu udowodniona w toku przedmiotowego postępowania .

A. W. został obwiniony o to , że : w dniu 27 lipca 2017 r. w miejscowości R. , gm. N. , kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) spowodował kolizję z pojazdem marki H. o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenie. tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

Sąd jednak- biorąc pod uwagę wyniki przedmiotowego postepowania dowodowego - zmienił opis czynu przyjęty przez oskarżyciela publicznego i uznał obwinionego winnym tego, że w dniu 27 lipca 2017 r. w miejscowości R. , gm. N. , kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr wyprzedzania spowodował kolizję z pojazdem marki H. o nr rej. (...) kierowanym przez J. H. tj. czynu z art. 86 § 1 k.w

Zachowanie sprawcy naruszające w/w przepis będzie polegało na niezachowaniu należytej ostrożności, następstwem czego jest spowodowanie zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego. Zgodnie z przepisami Prawa o ruchu drogowym (art. 3) każdy uczestnik ruchu, czyli pieszy, kierujący, a także inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, jak i inne osoby znajdujące się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, czyli unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Jednocześnie każdy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania (art. 4). Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r., VI KRN 135/76 (OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 130), każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które godnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć. Zgodnie z przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym przez określenie "szczególna ostrożność" należy rozumieć zachowanie ostrożności polegającej na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu, a więc pieszego, kierującego, a także innej osoby przebywającej w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (art. 2 pkt 22). 4. Zgodnie zaś z art.22 ust.4 w.w ustawy -kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

W ocenie Sądu , obwiniony swoim zachowaniem opisanym w zarzucie naruszył powyższy przepis , albowiem , kierując pojazdem marki C. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności powodując zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr wyprzedzania spowodował kolizję z pojazdem marki H. o nr rej. (...) kierowanym przez J. H.. W ocenie Sądu twierdzenie obwinionego , że to pokrzywdzona uderzyła swoim pojazdem w jego pojazd , gdy ten kończył manewr wyprzedzania jest nieprawdziwe . Gdyby bowiem to rzeczywiście ona uderzyła w jego pojazd , to nielogicznym byłoby , aby ten po zdarzeniu odjechał z tego miejsca , nie wzywając policji , ani nie biorąc danych pokrzywdzonej i jej samochodu. Za jego sprawstwem świadczy także fakt , że nie reagował na sygnały dźwiękowe dawane przez pokrzywdzona do zatrzymania kiedy jechała za nim , tylko kontynuował jazdę.

Z tych też względów , Sąd uznał obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art.86§1kw wymierzył mu karę grzywny w kwocie 300 złotych.

Wymierzona kara grzywny jest dostosowana do możliwości majątkowych i zarobkowych obwinionego , który osiąga miesięczny dochód w kwocie ok 4000 złotych .

Przy wymiarze powyższej kary Sąd jako okoliczności obciążające wziął pod uwagę- oddalenie się z miejsca zdarzenia . Natomiast jako okoliczności łagodzące – stosunkowo niewielkie uszkodzenia pojazdów.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118§1 kpw.