Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 29 maja 2013 roku nr (...)

w sprawie E. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się E. Ś. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 marca 2013r. do dnia 31 grudnia 2013r.;

2.  oddala odwołanie w pozostałej części.

Sygn. akt IV U 1260/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 18 grudnia 2013 roku

Decyzją z dnia 29 maja 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił E. Ś. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 17.04.2013 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. Ś. , domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczona podniosła, iż zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca i niesprawiedliwa, zwłaszcza, iż wydane w sprawie orzeczenia lekarskie były rozbieżne.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia i wskazując, iż odmówienie ubezpieczonej prawa do renty i wstrzymanie jej wypłaty od 1.03.2013 roku jest wobec braku niezdolności do pracy zgodne z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. Ś. urodziła się dnia (...) Ubezpieczona posiada wykształcenie rolnicze, ostatnio pracowała jako woźna oddziałowa. Ubezpieczona w okresie od 15.03.2010 r. do 9.03.2011r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Następnie od 10.03.2011 r. do 28.02.2013 roku pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Dowód: - akta ZUS

W dniu 31.01.2013 r. ubezpieczona złożyła wniosek do ZUS o ponowne ustalenie prawa do renty.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 21.03.2013 r. ustalono, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy okresowo do 31.05.2014 r. Nie stwierdzono natomiast całkowitej niezdolności do pracy. Od powyższego orzeczenia ubezpieczona złożyła sprzeciw do komisji lekarskiej. Orzeczeniem komicji lekarskiej z dnia 17.04.2013 r. ustalono, że odwołująca się nie jest niezdolna do pracy.

Wobec powyższego, zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił odwołującej się prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Od tej decyzji ubezpieczona złożyła odwołanie.

Dowód: akta ZUS

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującej się stwierdzono zespół bólowy okolicy lędźwiowo – krzyżowej z ograniczeniem ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Ubezpieczona przebyła w 2010 roku zabieg operacyjny odcinka lędźwiowego kręgosłupa na poziomie L4-L5 oraz zabieg operacyjny stabilizacji międzytrzonowej na poziomie L4-L5. Nadto, u ubezpieczonej stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Ubezpieczona nadal odczuwa bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz okolicy krzyżowej, co potwierdza leczenie w Poradni Leczenia bólu, włącznie ze stosowaniem blokad i leków przeciwpadaczkowych, stosowanych w nerwobólach. Stwierdzane obecnie silne dolegliwości bólowe stanowią przeciwskazanie do podjęcia pracy, bowiem ubezpieczona nie odzyskała zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Ubezpieczona nadal przebywa w leczeniu od czasu przebytego zabiegu operacyjnego kręgosłupa w 2010 roku i wymaga dalszej diagnostyki i leczenia, co pozwoli następnie na całościową ocenę stanu zdrowia ubezpieczonej. Rozpoznane schorzenia pozwalają uznać ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy od 1 marca 2013 roku do 31 grudnia 2013 roku.

Dowód: - opinia sądowo – lekarska z dnia 24.09.2013 roku wraz z opinią uzupełniającą z dnia 25.11.2013 roku k. 10-13, 28

- dokumentacja lekarska – akta ZUS.

Sąd, ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, podzielił wnioski płynące z opinii biegłej z zakresu neurologii uznając, iż zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia odwołującej się, a nadto uwzględniaj wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na jej zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłą oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej, popartej doświadczeniem zawodowym. Zważyć przy tym należy, iż opinia została wydana przez biegłą sądowych o specjalności adekwatnej do schorzeń zdiagnozowanych u opiniowanej, zaś opiniująca swe ustalenia i wnioski wywiodła po bezpośrednim badaniu oraz szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej złożonej w aktach sprawy, wskazując jednocześnie na konieczność wykonania kompleksowej diagnostyki ubezpieczonej.

Organ rentowy w piśmie z dnia 8.11.2013 r. (k. 22-23) wniósł zastrzeżenia do opinii biegłej z zakresu neurologii. ZUS wskazał, iż sama konieczność pozostawania w leczeniu i rehabilitacji nie może być przesłanką przyznania renty, a biegła w swojej opinii nie wykazała, iż doszło do znacznego naruszenia sprawności narządu ruchu i układu nerwowego. W ocenie organu rentowego przeprowadzone leczenie i rehabilitacja przyniosły bardzo dobre efekty w postaci braku naruszenia sprawności organizmu.

W opinii uzupełniającej biegła neurolog wnikliwie odniosła się do przedstawionych zarzutów i w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśniła słuszność swojego stanowiska w oparciu o aktualny stan wiedzy medycznej. Biegła przekonująco podkreśliła, iż u ubezpieczonej występuje ograniczenie ruchowości okolicy lędźwiowo – krzyżowej kręgosłupa. Ubezpieczona odczuwa silne bóle, o czym świadczy podjęte leczenie w poradni bólu poprzez stosowanie blokad, ale również zażywanie leków przeciwpadaczkowych, które są stosowane w nerwobólach. Z opinii biegłej jednoznacznie wynika, że to silne dolegliwości bólowe stanowią przeciwskazanie do podjęcia przez ubezpieczoną pracy. Nie jest tak jak twierdzi ZUS, że biegła uzasadnia niezdolność do pacy koniecznością wykonania dodatkowych badań.

Także w zastrzeżeniach do opinii uzupełniającej brak było argumentów, wskazujących na jakieś istotne uchybienia, czy błędy po stronie biegłego, które mogłyby podważać jej wartość dowodową. Stanowią one jedynie niczym nie popartą polemikę ze stanowiskiem biegłej oraz nieuzasadnione podważanie występujących u ubezpieczonej schorzeń oraz ich wpływ na zdolność ubezpieczonej do pracy.

Organ rentowy bezzasadnie domagał się również przeprowadzenia kolejnego dowodu z opinii biegłej z zakresu neurologii. W orzecznictwie wskazuje się słusznie, że nie uzasadnia potrzeby powołania innego biegłego jedynie ta okoliczność, iż opinia powołanego już biegłego jest dla strony – w jej odczuciu niekorzystna (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 22.07.1997r., I CKN 174/97, nie publ.). Mając powyższe na uwadze Sąd uznał sprawę za dostatecznie wyjaśnioną i nie powoływał dodatkowego dowodu z opinii biegłych.

Zwrócić jeszcze należy uwagę na fakt, iż biegła w swojej opinii uznała odwołującą się za okresowo, częściowo niezdolną do pracy. Niewykluczone zatem, iż po zastosowanym leczeniu i rehabilitacji stan zdrowia badanej ulegnie poprawie, zwłaszcza, że jak podkreślała biegła, w przypadku ubezpieczonej konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniej diagnostyki. Jednak na czas przeprowadzonego badania, ze względu na konieczność przeprowadzenia dalszych badań i leczenie oraz brak poprawy w jej stanie zdrowia odwołująca została uznana za okresowo niezdolną do pracy.

Opinie biegłej spełniły nadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art. 278 kpc. i art.285 kpc., zaś w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby podważać zaufanie do wiedzy czy bezstronności biegłej.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz z dokumentacji medycznej dostarczonej przez odwołującą nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje częściowo na uwzględnienie.

Zgodnie art.57 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zmianami) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust.1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit.b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit.a, pkt 11-12, 13 lit.a, pkt 14 lit.a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit.a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (art. 12 ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art.12 ust.2), zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ( art. 12 ust. 3).

Zgodnie z art.13 ustawy przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)  możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie sporną stała się przesłanka z art. 57 ust.1 pkt 1 ustawy, dotycząca niezdolności do pracy. Dla rozstrzygnięcia, czy w przypadku ubezpieczonej mamy do czynienia z niezdolnością do pracy, koniecznym stało się zasięgnięcie opinii biegłego specjalisty z zakresu dziedziny medycyny związanej z jej dolegliwościami, tj. neurologii.

Z opinii biegłej z zakresu neurologii wynika, iż ubezpieczona cierpi na zespół bólowy okolicy lędźwiowo – krzyżowej z ograniczeniem ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Ubezpieczona przebyła w 2010 roku zabieg operacyjny odcinka lędźwiowego kręgosłupa na poziomie L4-L5 oraz zabieg operacyjny stabilizacji międzytrzonowej na poziomie L4-L5. Nadto, u ubezpieczonej stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Wyżej wymienione schorzenia wpływają na odczuwanie przez ubezpieczoną silnego bólu, który jest leczony w poradni leczenia bólu oraz silnymi środkami przeciwbólowymi. Schorzenie ogranicza sprawność ubezpieczonej i czyni ją obecnie niezdolną do podjęcia pracy zgodnej z jej kwalifikacjami, czyli jako pracownik fizyczny.

Reasumując, zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy potwierdza, iż odwołująca się spełnia ustawowe przesłanki do przyznania jej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1.03.2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 roku.

Nie można jednakże stwierdzić, iż w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki z art. 12 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż ubezpieczona nie utraciła zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a jedynie pracy zgodnie z jej kwalifikacjami. Mając powyższe na uwadze, nie można było, zgodnie z żądaniem odwołującej się, uznać jej za całkowicie niezdolną do pracy, w związku z czym odwołanie w tej części podlegało oddaleniu.

Z uwagi na powyższe, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję poprzez przyznanie odwołującej się renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1.03.2013 r., tj. od dnia następującego po dacie, w której ubezpieczona utraciła prawo do świadczenia rentowego, przysługującego jej na podstawie poprzedniego postępowania, do dnia 31.12.2013 roku, a w pozostałej części oddalił odwołanie biorąc za podstawę powołane przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴§1 i 2 k.p.c.

SSR (del) Jacek Liszka

(...)

-

(...)

-

(...)

- (...)