Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Mrągowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie :

Przewodnicząca : SSR Sylwia Jaroszewska

Protokolant: st.sekr.sądowy Edyta Wetzel

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2017 roku w Mrągowie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej L. S. reprezentowanej przez matkę

M. G. (1)

przeciwko K. S.

o alimenty

I. zasądza od pozwanego K. S. na rzecz małoletniego L. S. alimenty w kwocie po 550 zł / pięćset pięćdziesiąt / złotych miesięcznie, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda M. G. (1), do 10-go dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 18 sierpnia 2017 roku,

II. w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III. nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi,

IV. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygnatura akt III RC 155/17

UZASADNIENIE

M. G. (1) działając w imieniu swojej małoletniej córki L. S. domagała się zasądzenia od pozwanego K. S. alimentów w kwocie po 1 500 zł miesięcznie oraz wniosła o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że małoletnia L. jest dzieckiem pochodzącym z jej nieformalnego związku z pozwanym. Podniosła, że pozwany nie utrzymuje żadnych kontaktów z córką i nie łoży na jej utrzymanie. Jedynie dwa razy w lipcu i grudniu 2016 roku przekazał kwotę 1000 zł. Obecnie cały ciężar związany z utrzymaniem i wychowaniem małoletniej spoczywa na matce, która ze swoich dochodów nie jest w stanie pokryć wszystkich wydatków z tym związanych, a pozwany, który prowadzi działalność gospodarczą razem z rodzicami jeżeli nie utrzymuje kontaktów z dzieckiem to powinien przynajmniej ponosić koszty utrzymania swojej córki.

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał powództwo do kwoty alimentów po 350 zł miesięcznie. Podniósł, że nie uchyla się od utrzymywania małoletniej i od urodzenia łożył na jej utrzymanie. Zawsze wręczał pieniądze osobiście a jedynie dwa razy przekazem pocztowym i teraz matka małoletniej wykorzystuje przeciwko niemu ten fakt. Wskazał, iż obecnie pomaga rodzicom w prowadzeniu działalności gospodarczej i może liczyć na dochód około 1 200 zł miesięcznie. Nie ma żadnego majątku ani nie zdobył zawodu. Zarzucił, że skoro koszty utrzymania córki określone przez M. G. (2) wynoszą 700 zł to zasadne jest ponoszenie przez pozwanego jedynie połowy tej kwoty.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia L. S., ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Po narodzinach córki doszło do rozstania stron z powodu wzajemnych nieporozumień.

Obecnie małoletnia L. ma 4 lata i chodzi do przedszkola. Dodatkowo uczęszcza na zajęcia z języka angielskiego i zumbę. Ze względu na koślawość stóp wymaga noszenia butów ortopedycznych o wartości około 300 zł.

M. G. (2) i małoletnia L. S. mieszkają w M. razem z matką M. G. (1). Wydatki na utrzymania mieszkania wynoszą 550 zł miesięcznie. Dodatkowo matka małoletniej musi pokrywać opłaty za przedszkole i zajęcia dodatkowe córki w wysokości około 350 zł miesięcznie.

M. G. (1) prowadzi działalność gospodarczą – restaurację w G. i sklep (...) z prasą w M.. Zatrudnia trzy osoby. Dochód z restauracji wynosi około 3000 zł miesięcznie. Posiada samochód osobowy marki A. o wartości około 15 000 zł. Ma do spłaty kredyt w wysokości 2000 zł.

K. S. mieszka razem ze swoimi rodzicami w K.. Rodzice pozwanego prowadzą tam restaurację na 100 osób. Zatrudniają czterech pracowników. K. S. pomaga rodzicom w prowadzeniu działalności i osiąga z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości około 1 200 zł miesięcznie. Kiedy jego rodzice wyjeżdżają do pracy za granicę poza sezonem utrzymuje się z otrzymywanych od nich pieniędzy w wysokości około 2000 zł miesięcznie z których musi również pokrywać wydatki związane z utrzymaniem młodszego brata i siostry, którzy chodzą do szkoły. K. S. nie ma zawodu. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Jest współwłaścicielem samochodu marki V. (...) o wartości 2 500 zł. Zgromadził oszczędności w wysokości około 3000 zł. Ostatni raz widział córkę dwa miesiące temu. We wrześniu i październiku 2017 roku przekazał na rzecz małoletniej kwoty w wysokości po 350 zł.

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 19, rachunki k. 4-15, przekazy pocztowe k. 29, przesłuchanie M. G. (1) k. 31, przesłuchanie K. S. k. 31)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne jednak zasługuje na uwzględnienie jedynie w części.

Zgodnie z treścią art. 133§1 KRO rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczą na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zaś przepis wyrażony w art. 135§1 KRO wskazuje, że zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Małoletnia powódka nie posiada żadnego majątku własnego. Jest czteroletnim dzieckiem. Obowiązki rodziców względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, z jednej strony polegają na dostarczaniu w naturze lub pieniądzu, środków niezbędnych do zapewnienia dziecku mieszkania, wyżywienia, odzieży, pomocy naukowych, wypoczynku, rozrywek kulturalnych itp. Z drugiej strony przybierają postać starań o rozwój fizyczny i umysłowy dziecka, nadzór nad nim, przygotowanie posiłków, rozwój duchowy, przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie.

Sąd rozstrzygając w przedmiocie wysokości alimentów miał na uwadze wykazane przez stronę powodową potrzeby małoletniej L. jak również możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego. Kwoty alimentów proponowane przez strony postępowania – przez matkę małoletniej - 1500 zł miesięcznie, zaś przez pozwanego - 350 zł miesięcznie, są w opinii Sądu nieuzasadnione, z jednej bowiem strony /stanowisko pozwanego/ stanowią zbyt skąpy udział w utrzymaniu małoletniej, a z drugiej /stanowisko matki małoletniej/ są nieco zawyżone.

Małoletnia L. jest obecnie czteroletnim dzieckiem i praktycznie pozostaje pod wyłączną opieką swojej matki. W tym wieku główne koszty związane z utrzymaniem małoletniej sprowadzają się do zakupu środków higienicznych oraz wyżywienia. Dziewczynka jest również w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju, w związku z czym niezbędne są wydatki związane z kupnem odzieży, a także zabawek edukacyjnych i przyborów potrzebnych do przedszkola. Nadto małoletnia cierpi na koślawość stóp i konieczne są wydatki związane z zakupem butów ortopedycznych. Matka małoletniej osiąga dochody w wysokości około 3000 zł miesięcznie. Posiada jednak także zobowiązania finansowe w postaci kredytu.

Co do sytuacji materialnej pozwanego i jego możliwości zarobkowych, pozwany w odpowiedzi na pozew określił swoje dochody na kwotę około 1200 zł miesięcznie, jednakże posiada oszczędności, pracuje w dużej restauracji należącej do swoich rodziców z którymi również zamieszkuje i otrzymuje pieniądze na utrzymanie oraz nie ponosi żadnych wydatków z tym związanych. Poza małoletnią nie ma nikogo na swoim utrzymaniu i jako ojciec powinien w większym stopniu pomagać w utrzymaniu swojej córki, która nie może utrzymać się samodzielnie, niezależnie od udziału matki w tym zakresie, gdyż to oboje rodzice obowiązani są w równym stopniu partycypować w kosztach utrzymania dziecka. Nadto podkreślić należy, że wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest między innymi od możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego, a nie od faktycznie otrzymywanego przez niego wynagrodzenia. Pozwany powinien zatem podjąć wszelkie możliwe i dostępne kroki, aby mógł sprostać obowiązkom jakie spoczywają na ojcu. Jest zdrowym i młodym mężczyzną, zdolnym do podjęcia również dodatkowego zatrudnienia i uzyskiwania dochodów, którymi w odpowiednim zakresie winien on dzielić się ze swoją małoletnią córką. Tym bardziej, że na co dzień to matka sprawuje wyłączną opieką nad małoletnią, troszczy się o jej rozwój oraz zdrowie.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu kwota zasądzonych alimentów powinna wynosić po 550 zł miesięcznie. Kwota ta przystaje zarówno do obecnych potrzeb małoletniej jak i do realnych możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Zasądzenie alimentów ponad powyższą kwotę, w wysokości żądanej w pozwie, byłoby na obecnym nieuzasadnione. Jednocześnie należy podkreślić, że zasądzone alimenty są udziałem finansowym jedynie jednej strony – ojca - w utrzymaniu małoletniej. Matka małoletniej otacza ją troską i codziennym wychowaniem oraz opieką, ale posiada stałe dochody i również jest zobowiązana do materialnego udziału w utrzymaniu córki.

Sąd zasądził alimenty począwszy od dnia 18 sierpnia 2017 roku tj. od dnia wniesienia pozwu. Żądanie strony powodowej alimentów z datą wsteczną od 1 stycznia 2017 roku nie zasługiwało na uwzględnienie. Przepis art. 137 § 2 KRO, na mocy którego niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia, zasądzając odpowiednią sumę pieniężną, ogranicza bowiem możliwość dochodzenia niespłaconych rat alimentacyjnych do wysokości niezaspokojonych potrzeb uprawnionego. Rozwiązanie to wynika z natury prawnej alimentów, których celem jest dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania na bieżąco. Społeczną funkcją alimentów jest zaspokajanie aktualnych potrzeb uprawnionego. Dochodzenie potrzeb przeszłych możliwe jest tylko w sytuacji, gdy uprawniony wykaże, iż określone jego potrzeby zostały niezaspokojone, względnie że zobowiązania zaciągnięte na pokrycie tych usprawiedliwionych potrzeb nie zostały zlikwidowane (zob. wyrok SN z 7 lipca 2000 roku, III CKN 1015/00). W niniejszej sprawie przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki poza sformułowaniem żądania zasądzenia alimentów z datą wsteczną nie przedstawiła żadnych dowodów, aby potrzeby dziecka w tym czasie nie były zaspokojone. Brak wiec było podstaw faktycznych i prawnych do zasądzenia alimentów z datą wsteczną.

Z tych względów na podstawie art. 138 KRO Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji, w pozostałej części oddalając powództwo jako zbyt wygórowane i nieudowodnione (punkt II sentencji).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z uwagi na charakter sprawy i sytuację materialną stron (punkt III sentencji).

Sąd zobligowany treścią art. 333 §1 pkt 1 KPC orzeczeniu co do alimentów nadał rygor natychmiastowej wykonalności (punkt IV sentencji).