Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24-10-2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił P. K. prawa do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 13-08-2016r. albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 18-10-2016r. orzekła, że stan zdrowia wnioskodawcy nie uzasadnia przyznania mu prawa do wnioskowanego świadczenia.

P. K. złożył odwołanie od powyższej decyzji zas organ rentowy w odpowiedzi na to odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentacje zawarta w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujacy stan faktyczny:

P. K. pobierał świadczenie rehabilitacyjne przyznane mu przez ZUS na okres 4 miesięcy od dnia 16-04-2016r. do dnia 13-08-2016r. Świadczenie to wraz z poprzedzającym okresem zasiłku chorobowego przyznane zostało wnioskodawcy z tytułu schorzenia – bezdechu sennego.

Dowód: bezsporne a nadto akta ZUS w szczególności pobyt diagnostyczny w dniach 7-8 września 2016r z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia krtani, pobyt z powodu bezdechu sennego.

Po wydaniu zaskarżonej przez wnioskodawcę w niniejszej sprawie decyzji z dnia 24-10-2016r, P. K. odbył badanie laryngologiczne w dniu 11-09-2017r stwierdzające u niego niewydolność głośni z powodu niedowładu mięśni napinających i przywodzących fałdy głosowe. Nadto w dniu 25-11-2016r przebył leczenie szpitalne z rozpoznaniem D. hiperfunkcjonalnej z niedomykalnością głośni. Przewlekłe zapalenie błony śluzowej gardła i krtani.

Dowód: dokumentacja leczenia k. 62

Sąd zważył, co następuje:

Decyzję z dnia 24-10-2016r należało uchylić, sprawę przekazać organowi rentowemu do ponownej oceny orzeczniczej i umorzyć postępowanie.

W niniejszej sprawie bowiem bezsporny okazał się fakt pojawienia się nowych okoliczności zdrowotnych odwołującego się, mogących mieć wpływ na prawo wnioskodawcy do wnioskowanego świadczenia, a które to okoliczności nie były uwzględnione przez organ rentowy przy wydawaniu spornej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 477[14] § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W pierwszej kolejności warto zauważyć, że decyzje organu rentowego w sprawach dotyczących świadczeń z ubezpieczenia rentowego mają charakter deklaratoryjny. Organ rentowy stwierdza jedynie, czy zostały spełnione ustawowe warunki nabycia prawa do wnioskowanego świadczenia. Postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczenia rentowego wszczynane jest w wyniku wniesienia przez ubezpieczonego odwołania od decyzji organu rentowego. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy. Badanie legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego
w chwili wydawania decyzji. Inaczej mówiąc - o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest bowiem postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS, a jedynie zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku. Dlatego też późniejsza zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie może stanowić - co do zasady - podstawy do uznania decyzji za wadliwą i jej zmiany przez Sąd. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2007 r. I UK 316/06, opubl.: M. P. Pr. rok 2007, Nr 11, poz. 600 ).

Wskazany powyżej pogląd, dotyczący kognicji sądu w zakresie kontroli decyzji organu rentowego, doznaje jednakże istotnego wyjątku w postaci dyspozycji art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., który obliguje Sąd do uchylenia decyzji i przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu w przypadku ujawnienia się nowej okoliczności dotyczącej stanu zdrowia ubezpieczonego, wpływającej na możność przyznania określonego świadczenia, po wydaniu decyzji przez ZUS, a przed zakończeniem postępowania sądowego. W tej kwestii wypowiedział się Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z dnia
17 stycznia 2012 roku uznając, że art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. znajduje zastosowanie nie tylko wtedy, gdy nowa okoliczność istniała (dotyczyła stanu zdrowia) już w dacie wydania zaskarżonej decyzji rentowej (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2008 r., I UK 385/07, OSNP 2009 nr 17-18, poz. 240), ale także wtedy, gdy powstała - w kontekście wymagającym zbadania jej jako „nowości” dotyczącej stwierdzenia „potencjalnej” niezdolności do pracy - po dniu złożenia odwołania od zaskarżonej decyzji, ale przed wydaniem wyroku przez Sąd pierwszej instancji (por. wyrok SN z dnia 17 stycznia 2012 roku, I UK 190/11, L.) .

Tożsamy pogląd wyrażony został w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2012 roku, zgodnie z którym art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. jest wyjątkiem od zasady, według której Sąd pierwszej instancji kontroluje tylko stan rzeczy - faktyczny i prawny - istniejący w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. Wyjątek ten przewiduje możliwość uchylenia przez Sąd decyzji organu rentowego, przekazania sprawy do rozpoznania (i ewentualnego wydania nowej decyzji) organowi rentowemu, z jednoczesnym umorzeniem postępowania sądowego. Jest to możliwe wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji doszło do ujawnienia się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. Ujawnienie się tego rodzaju nowych okoliczności może wpłynąć na sposób rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd pierwszej instancji. Muszą one jednak ujawnić się przed zamknięciem rozprawy w tym sądzie. Inaczej mówiąc, w sprawie o stwierdzenie prawa do świadczenia z tytułu niezdolności do pracy możliwe jest uchylenie decyzji organu rentowego
i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania, jednak tylko wtedy, gdy zmiana w stanie zdrowia wnioskodawcy wpływająca na stwierdzenie jego niezdolności do pracy nastąpiła do chwili zamknięcia rozprawy przed sądem pierwszej instancji (por. wyrok SN z dnia 11 maja 2012 roku, I UK 411/11, L.)

Odnosząc treść powyższych rozważań na grunt przedmiotowej sprawy należało uznać, że w sprawie pojawiły się nowe okoliczności w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. i orzec, jak w postanowieniu, przekazując organowi rentowemu sprawę do ponownej oceny orzeczniczej odnośnie prawa wnioskodawcy do świadczenia rehabilitacyjnego za okres po dniu 13-08-2016r w kontekście pojawienia się u wnioskodawcy nowych okoliczności związanych z rozpoznaniem bezgłosu i schorzeń foniatrycznych w kontekście zaoferowanych przez wnioskodawcę dowodów leczenia laryngologicznego i foniatrycznego ( k. 62).