Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Robert Grygiel

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 roku w Częstochowie na rozprawie

sprawy P. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania P. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 14 lipca 2016 roku Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w C. z dnia 14 lipca 2016 roku numer (...) i przyznaje ubezpieczonemu P. L. od dnia 1 czerwca 2016 roku świadczenie emerytalne obliczone według zasad i w wysokości ustalonej decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku
oraz przy uwzględnieniu dodatkowego okresu zatrudnienia i opłaconych z tego tytułu składek za okres od 1 maja 2016 roku do 27 czerwca 2016 roku.

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego

w dniu 12 października 2016r. w sprawie IVU 1073 /16 – po korekcie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał P. L. prawo do emerytury od dnia 1 maja 2016 roku, jednakże wypłata tego świadczenia podlegała zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie przez niego zatrudnienia. Emerytura została ustalona w wysokości 5.110,27 złotych. W wyżej wymienionej decyzji zawarto informację, że wysokość emerytury ma charakter zaliczkowy, a właściwa wysokość zostanie ustalona po rozwiązaniu stosunku pracy.

W dniu 27 czerwca 2016 roku P. L. do protokołu złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o podjęcie wypłaty emerytury, wskazując, że z dniem 27 czerwca 2016 roku doszło do rozwiązania stosunku pracy. Na dowód tego złożył świadectwo pracy. Decyzją z dnia 14 lipca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C., ustalił wysokość emerytury, na kwotę 4.805,53 złotych i podjął jej wypłatę od dnia 1 czerwca 2016 roku, to jest od miesiąca złożenia wniosku.

Odwołanie od powyższej decyzji z dnia 14 lipca 2016 roku wniósł P. L. domagając się jej zmiany i ponownego przeliczenia wymiaru świadczenia emerytalnego z uwzględnieniem składek zapłaconych do 27 czerwca 2016 roku.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że kwoty zewidencjonowanych składek i ustalonego kapitału początkowego znacznie się różnią w stosunku do pierwotnej decyzji, to jest w stosunku do decyzji z dnia 6 czerwca 2016 roku.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje.

P. L. urodził się w dniu (...)roku. W dniu 25 maja 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury. Decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury poczynając od dnia 1 maja 2016 roku, to jest od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z artykułem 26 ustawy emerytalnej Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił kwotę składki zewidencjonowanej na koncie, z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącą 431.980,62 złotych, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 622.779,61 złotych oraz średnie dalsze trwanie życia wynoszące 206,4 miesiąca. Ustalona w powyższy sposób wysokość emerytury wyniosła 5.110,27 złotych. Równocześnie organ rentowy zawiesił wypłatę powyższego świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez uprawnionego.

W dniu 27 czerwca 2016 roku P. L. złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego.

Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy decyzją z dnia 14 lipca 2016 roku ustalił wysokość emerytury odwołującego i podjął jej wypłatę od dnia 1 czerwca 2016 roku, to jest od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z artykułem 26 ustawy emerytalnej Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił kwotę składki zewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji, wynoszącą 407.057,45 złotych, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 581.440,86 złotych, oraz średnie dalsze trwanie życia wynoszące 205,7 miesiąca. Ustalona w powyższy sposób wysokość emerytury wyniosła 4.805,53 złotych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny jest między stronami generalnie niesporny, zaś spór sprowadza się jedynie do oceny prawnej. W szczególności w niniejszej sprawie niesporne jest, że decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał P. L. prawo do emerytury, ustalając jednocześnie wysokość tego świadczenia i zawieszając jego wypłatę z uwagi na kontynuowanie przez niego zatrudnienia. Podobnie niesporne jest, że po rozwiązaniu przez odwołującego stosunku pracy, organ rentowy nie tyle podjął wypłatę wyżej wymienionego świadczenia, co na nowo ustalił jego wysokość, przy zastosowaniu, jak wynika z treści odpowiedzi na odwołanie artykułu 108 ustęp 1 i 2, oraz artykułu 185 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ( tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku, pozycja 887), zgodnie z którym to artykułem 108, jeżeli po dniu od którego przyznamy emeryturę określoną w artykule 24, lub 24a emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób ustalony w ustępie 2. Ustęp 2 artykułu 108 ustawy emerytalnej stanowi, iż emerytury obliczone według zasad określonych w artykule 26, powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, o której mowa w artykule 24 i 24a i zwaloryzowanej zgodnie z artykułem 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ustępu 4 i 5.

Wysokość ustalonej w ten sposób emerytury okazała się być niższa niż dotychczas z uwagi na inny sposób waloryzacji składek. Za rok 2015 organ rentowy dokonał, wydając zaskarżoną decyzję, waloryzacji rocznej, podczas gdy w przypadku decyzji z dnia 6 czerwca 2016, biorąc pod uwagę, iż wniosek był złożony w maju 2016 roku, organ rentowy dokonywał waloryzacji kwartalnej, która jest zdecydowanie korzystniejsza od waloryzacji rocznej, oraz w ramach nowej decyzji z dnia 14 lipca 2016 roku, przy obliczaniu kapitału początkowego uwzględniano mniejszą liczbę miesięcy składkowych, z uwagi na krótszy okres pomiędzy powszechnym wiekiem emerytalnym, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. I te elementy zadecydowały o tym, że tak ustalona emerytura jest niższa od decyzji ustalonej od wysokości ustalonej w pierwotnej decyzji z dnia 6 czerwca 2016 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższe działanie organu rentowego było jednak nieprawidłowe.

Odwołujący miał już ustalone prawo do emerytury, a tylko zawieszona była jego wypłata. Tym samym po ustaniu przyczyny zawieszenia wypłaty świadczenia, czyli po rozwiązaniu stosunku pracy, można było dokonać jedynie przeliczenia wysokości emerytury zgodnie z artykułem 108 tej ustawy, zgodnie z którym, jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w artykule 24 lub 24a, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, wysokość tego świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ustępie 2, a jak już wcześniej Sąd cytował treść artykułu 108 ustępu 2 tejżesz ustawy, ta emerytura ulega przeliczeniu tylko poprzez doliczenie składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dacie, od której przyznano emeryturę do daty rozwiązania stosunku pracy i podzieleniu tego przez średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku ubezpieczonego. Podstawę obliczenia emerytury stanowi więc kwota składek zewidencjonowanych od miesiąca, od którego została podjęta wypłata emerytury po raz pierwszy, do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury, o czym stanowi ustęp 4 artykułu 108 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Warto w tym miejscu odwołać się do poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 października 2015 roku w sprawie III UZP 9/15, (w którym Sąd ten odmówił wprawdzie, w który), w którym to postanowieniu Sąd ten odmówił wprawdzie podjęcia uchwały w przedmiocie sposobu waloryzacji świadczeń w sprawie analogicznej jak sprawa niniejsza (w stanie faktycznym), jednakże jednocześnie w uzasadnieniu tegoż postanowienia, wyraził pogląd, że mając na względzie unormowania artykułu 108 w związku z artykułem 183 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pojawia się pytanie o zasadność dokonania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w tamtym stanie faktycznym w czerwcu 2014 roku ponownego ustalenia podstawy obliczenia wysokości emerytury ubezpieczonego, a nie ponownego ustalenia samej wysokości świadczenia, w sytuacji, gdy prawo do emerytury nabyte z mocy artykułu 24 tego artykułu, tego aktu zostało przyznane wnioskodawcy, a świadczenie obliczono decyzjami organu rentowego już w maju 2014 roku, z jednoczesnym zawieszeniem wypłaty świadczenia z uwagi na kontynuowanie przez uprawionego zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy bez rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Okręgowy w pełni podziela powyższy pogląd i również stoi na stanowisku, że w takiej sytuacji powinno dojść do ustalenia na nowo wysokości emerytury, ale nie poprzez ponowne ustalenie jej wysokości tak jak byłaby przyznawana po raz pierwszy, tylko z odwołaniem się do decyzji pierwotnej, przyznającej ubezpieczonemu prawo do tego świadczenia, to jest do decyzji z dnia 6 czerwca 2016 roku i z uwzględnieniem składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dacie, od której przyznano świadczenie po raz pierwszy, to jest po 1 maja 2016 roku, do dnia rozwiązania stosunku pracy, w tym przypadku do dnia 27 czerwca 2016 roku.

Można tutaj wskazać, że podobny pogląd prezentuje Sąd Apelacyjny w Krakowie, który w wyroku z dnia 3 marca 2016 roku wydanym w sprawie III AUa 520/15 wyraził pogląd, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko jedynie raz, albo w dniu nabycia prawa do świadczenia, albo w dniu realizacji ryzyka, obecnie jedynym ryzykiem jest rozwiązanie stosunku pracy. Tak ustalona już raz emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek, w sposób podany w artykule 108 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W tymże wyroku Sąd Apelacyjny w Krakowie wskazał również, że w odniesieniu do emerytury nabytej na podstawie artykułu 24 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie ma odpowiednika z artykułu 110 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych pozwalającego na ponowne ustalenie świadczenia w sytuacji zawieszenia prawa ze względu na nierozwiązanie stosunku pracy.

Na marginesie należy również zauważyć, że faktycznie decyzją z dnia 14 lipca 2016 roku doszło do obniżenia wysokości emerytury odwołującego, przyznanej mu decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku. Tymczasem zasady zmniejszania świadczeń emerytalnych regulują przepisy działu VIII rozdział 2 ustawy emerytalnej, zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń, które nie przewidują możliwości zmniejszenia świadczenia emerytalnego, tylko z tego powodu, że jego wypłata była zawieszona w związku z kontynuowaniem zatrudnienia przez uprawnionego. Tym samym także w ujęciu systemowym zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 14 lipca 2016 roku, w ocenie Sądu Okręgowego, okazała się być nieprawidłowa.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na mocy artykułu 477(14) paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów powołanych szczegółowo w treści uzasadnienia zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego i przyznał ubezpieczonemu prawo do wypłaty emerytury w wysokości przyznanej pierwotnie decyzją z dnia 6 czerwca 2016 roku, z ustaleniem jej ponownej wysokości liczonej od dnia 1 czerwca 2016 roku z zastosowaniem artykułu 108 ustęp 1 i 2 ustawy emerytalnej.

Przepisywanie.pl SERWER - Automatyzacja Przepisywania Nagrań