Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Sobczak

Protokolant: sekr. Katarzyna Kaczmarek

przy udziale Prokuratora: --------------------

po rozpoznaniu na posiedzeniu 15 lutego 2018 roku

sprawy A. C. (1) urodzonej (...) w R., córki M. i R. z domu N.

oskarżonej o to, że:

w dniu 18 lipca 2017 r. w m. M., gm. B., woj. (...), pomimo ciążącego na niej obowiązku, w sposób nienależyty sprawowała opiekę nad czteroletnią córką K. G., w wyniku czego dziecko włożyło rękę w tryby włączonej betoniarki i doznało urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców i otwartym złamaniem palców od II do V,

tj. o przestępstwo z art. 160 § 2 kk

1)  na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonej A. C. (1) na okres próby 1 (jednego) roku odnośnie zarzucanego jej czynu polegającego na tym, że w dniu 18 lipca 2017 roku w miejscowości M., gm. B., woj. (...), pomimo ciążącego na niej obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, w sposób nienależyty sprawowała opiekę nad czteroletnią córką K. G. narażając ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, gdyż dziecko włożyło rękę w tryby włączonej betoniarki i doznało urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców od II - V z otwartym złamaniem palców, zmiażdżenia ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów pokrzywdzonej na okres czasu powyżej 7 dni;

tj. przestępstwa wypełniającego dyspozycję z art. 160 § 2 kk

2)  na podstawie art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk i art. 43a §1 kk orzeka od oskarżonej A. C. (1) na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 300 (trzysta) złotych;

3)  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. W. kwotę 600 (sześćset) złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu oraz kwotę 138 (sto trzydzieści osiem) złotych z tytułu podatku VAT;

4)  zwalnia oskarżoną A. C. (1) od kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1095/17

UZASADNIENIE

A. C. (1) została oskarżona o to, że:

w dniu 18 lipca 2017 r. w m. M., gm. B., woj. (...), pomimo ciążącego na niej obowiązku, w sposób nienależyty sprawowała opiekę nad czteroletnią córką K. G., w wyniku czego dziecko włożyło rękę w tryby włączonej betoniarki i doznało urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców i otwartym złamaniem palców od II do V,

tj. o przestępstwo z art. 160 § 2 kk

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lipca 2017 roku A. C. (1) razem ze swoją czteroletnią córką K. G. przebywała w miejscowości M., gm. B. u swojego konkubenta P. C.. Oni razem wówczas mieszkali w domu P. C.. W posesji tej mieszkała również matka P. C. W. C.. Ojciec małoletniej K. nie żyje. A. C. (1) ma orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane w dniu 10 czerwca 2011 roku, w którym została zakwalifikowana do stopnia niepełnosprawności (...). W dniu 06 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Wieluniu ustanowił dozór kuratora sądowego nad sposobem sprawowania władzy rodzicielskiej przez A. C. (1) nad małoletnią K. G. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania o ograniczenie jej władzy rodzicielskiej. W dniu 18 lipca 2017 roku P. C. wykonywał prace remontowe w domu i przygotowywał wylewkę betonową pod schody wejściowe. W tym celu miał uruchomioną betoniarkę, która stała za stodołą przy ogrodzeniu. Oskarżona wiedziała, że jej konkubent wykonuje prace remontowe i korzysta z uruchomionej betoniarki. Przed południem na podwórku był P. C. i rozmawiał ze swoją konkubiną, a niedaleko nich bawiła się K.. Było wówczas bardzo ciepło. W. C. weszła z podwórka do domu. Gdy wyszła po około 3 minutach P. C. zapytał swojej konkubiny, gdzie jest jej córka, gdyż nie było jej widać na podwórku. A. C. (1) poszła jej szukać za stodołę, gdzie stała pracująca betoniarka. Okazało się, że małoletnia K. włożyła rękę prawą do środka pracującej betoniarki. Oskarżona natychmiast udzieliła pomocy córce, gdyż chciała włożyć drugą rękę do pracującej betoniarki. W tym dniu dziecko zostało przewiezione do szpitala w B., a następnie do Instytutu (...) w Ł.. W wyniku tego zdarzenia K. G. doznała urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców od II - V z otwartym złamaniem palców, zmiażdżenia ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów pokrzywdzonej na okres czasu powyżej 7 dni.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonej k-107, zeznania świadka W. C. k-8v-9, częściowo zeznania świadków P. C. k-16v, R. C. k-31v-32, opinia pisemna wydana przez R. E. k-80, protokół oględzin posesji k-3-4, płyta CD k -5, postanowienie SR w Wieluniu sygn. akt (...) k-44, sprawozdanie dotyczące A. C. (1) k-46, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k-90, odpis skrócony aktu zgonu k-93)

W dniu 18 sierpnia 2017 roku P. C. podjął decyzję o rozstaniu z oskarżoną i została ona umieszczona wraz z córką w (...) w T..

( dowód: zeznania świadka U. K. k-19v-20)

Oskarżona A. C. (1) ma (...) lat, jest panną i ma córkę urodzoną w (...) roku. Ojciec dziecka nie żyje. Oskarżona ma wykształcenie średnie bez matury , z zawodu jest (...) nigdzie nie pracuje. Biegli lekarze psychiatrzy w wydanej opinii pisemnej stwierdzili, że nie jest ona chora psychicznie, ale (...). W czasie dokonania zarzucanego jej czynu miała prawidłowo zachowana zdolność zrozumienia jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Nie może jednak bez obrońcy samodzielnie prowadzić rozsądnej obrony, nie była dotychczas karana.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. C. (1) k- 117, informacja z K. (...), opinia sądowa-psychiatryczna k-108 -110).

Oskarżona A. C. (1) przyznała się do dokonania zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że w dniu 18 lipca 2017 roku była u swojego znajomego P. C. w miejscowości M. razem ze swoją córką K.. Wszyscy wówczas przebywali na dworze, gdyż było ciepło. K. bawiła się z psem i koleżanką. Oskarżona nie chciała im przerywać zabawy i poszła sama do domu po spodnie dla córki, aby jej zmienić ubranie. Na podwórku pozostał P. C. i dzieci. Gdy po chwili wyszła z domu nikogo nie było na podwórku i poszła szukać córki. Znalazła K. za stodołą, gdzie włożyła jedną rękę do pracującej betoniarki. Dziecko chciało jeszcze włożyć drugą rękę do środka betoniarki, ale oskarżona uniemożliwiła to córce. Natychmiast po zaistniałym wypadku pierwszej pomocy dziecku udzieliła matka P. C., a następnie K. została zawieziona do szpitala.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. C. (1) k- 118 ).

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 18 lipca 2018 roku A. C. (1) razem ze swoją czteroletnią córką K. G. przebywała w miejscowości M., gm. B. u swojego konkubenta P. C.. Był ciepły dzień, stąd wszyscy przebywali na podwórku. P. C. przeprowadzał prace remontowe w domu i miał za stodołą uruchomioną betoniarkę do przygotowania betonu pod wylewkę do schodów wejściowych. Oskarżona wiedziała, że jej konkubent w tym dniu używa betoniarki. Przez moment zajęła się rozmową ze swoim konkubentem, a w tym czasie K. poszła za stodołę i włożyła prawą rękę do pracującej betoniarki. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania świadka W. C., które są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Korespondują z nimi co do samego zaistnienia tego wypadku zeznania świadków P. C. oraz wyjaśnienia oskarżonej, które także w tej części zasługują na wiarę. Sąd natomiast nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, w których stwierdziła, że na moment weszła do domu i wówczas jej córka oddaliła się za stodołę, gdzie pracowała betoniarka, a wcześniej bawiła się z koleżanką. Tego rodzaju wyjaśnienia są linią obrony oskarżonej. Podobnie nie zasługują na wiarę zeznania P. C. w tej części, w której podał, że tuż przed wypadkiem siedział ze swoja mama w altance i przyszła do nich oskarżona, a następnie po chwili zaczęła szukać córki. Sąd dał wiarę natomiast zeznaniom W. C., iż oskarżona przez moment była zajęta rozmową z jej synem i gdy ona wyszła z domu P. C. zapytał swojej konkubiny, gdzie jest K.. Tak więc dziecko oddaliło się za stodołę, gdzie pracowała włączona betoniarka wówczas, gdy oskarżona była zajęta rozmową ze swoim konkubentem. Ta chwila wystarczyła, aby małoletnia K. włożyła rękę do pracującej betoniarki. Z ustaleń Sądu wynika, że oskarżona zapobiegła jeszcze większemu nieszczęściu, gdyż K. chciała włożyć drugą rękę do betoniarki i dopiero A. C. (1) jej to uniemożliwiła. Z ustaleń Sądu wynika, że po tym wypadku natychmiast udzielono pomocy małoletniej pokrzywdzonej i najpierw znalazła się w szpitalu w B., a następnie w (...) w Ł.. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania P. C. i W. C., a także wyjaśnienia oskarżonej, które w tej części zasługują na wiarę. Z opinii pisemnej biegłego lekarza sądowego wynika, że w wyniku zaistniałego zdarzenia małoletnia K. G. doznała urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców od II - V z otwartym złamaniem palców, zmiażdżenia ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów pokrzywdzonej na okres czasu powyżej 7 dni. W ocenie Sądu opinia ta nie budzi wątpliwości. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka U. K., z których wynika, że u oskarżonej występują pewne deficyty w funkcjonowaniu społecznym, stąd jej opieka nad córką nie była w pełni właściwa. Częściowo korespondują z nimi zeznania świadka R. C., która będąc matką oskarżonej uważa, że jej córka w ogóle nie powinna sprawować opieki nad K.. Podnieść należy, że R. C. jest w konflikcie z córką, stąd bardziej obiektywne są zeznania kuratora sądowego U. K., która zeznała, że oskarżona zajmowała się córką na tyle na ile potrafiła. Nie bez znaczenia jest także fakt, że oskarżona jest upośledzona (...) co wynika z opinii sądowo- psychiatrycznej, a po zaistniałym zdarzeniu została wraz z córką umieszczona w (...) w T..

Sąd dał wiarę nieosobowemu materiałowi dowodowemu w postaci danych o karalności, opinii sądowo- psychiatrycznej, kserokopii orzeczeń Sądu, gdyż dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione podmioty i żadna ze stron ich nie zakwestionowała.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że oskarżona A. C. (1) podlega odpowiedzialności karnej, ponieważ zostały spełnione warunki konieczne do przyjęcia tej odpowiedzialności. Oskarżona dopuściła się bowiem czynu naruszającego normę prawną i zagrożonego przez ustawę sankcją karną, czyn ten w ocenie Sądu jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy, zaś sprawcy można przypisać winę. Oskarżona w chwili popełniania tego czynu była pełnoletnia, poczytalna, nie stwierdzono ponadto żadnych okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu.

Sąd uznał, iż A. C. (2) działaniem swoim wypełniła znamiona przestępstwa z art. 160 §2 kk, gdyż w dniu 18 lipca 2017 roku w miejscowości M., gm. B., woj. (...), pomimo ciążącego na niej obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, w sposób nienależyty sprawowała opiekę nad czteroletnią córką K. G. narażając ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, gdyż dziecko włożyło rękę w tryby włączonej betoniarki i doznało urazu ręki prawej ze zmiażdżeniem palców od II - V z otwartym złamaniem palców, zmiażdżenia ręki prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów pokrzywdzonej na okres czasu powyżej 7 dni.

Analizując treść art. 115 §2 kk Sąd doszedł do przekonania, że stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonej nie jest znaczny. Nie wynika z akt sprawy, aby w dniu zdarzenia oskarżona była w stanie nietrzeźwym lub w sposób rażący naruszyła swój obowiązek opieki nad córką. Jest rzeczą oczywistą, że wypadki w domu z udziałem małoletnich dzieci zdarzają się codziennie i trudno jest ich uniknąć. Podnieść należy, że oskarżona była obecna na posesji, na której doszło do wypadku z udziałem jej córki. Na moment tylko ,,zagapiła się” rozmawiając ze swoim konkubentem i w tym czasie małoletnia K. uległa wypadkowi. Oczywiście oskarżona nie powinna teoretycznie spuszczać z oczu córki ani na moment wiedząc, że pracuje w posesji betoniarka i na tym polegał jej błąd, ale nie jest to rażące zaniedbanie. Oskarżona nie była dotychczas karana i ten czyn należy potraktować jako incydentalny przypadek w jej życiu.

Zostały zatem spełnione przesłanki z art. 66§ 1 i §2 kk do warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonej odnośnie zarzucanego jej czynu zgodnie z wnioskiem prokuratora.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 66§1i§2 kk w zw. z art. 67§1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonej A. C. (1) na okres próby 1 roku odnośnie zarzucanego jej czynu w wersji zmodyfikowanej przez Sąd.

Na podstawie art. 67§3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a§1kk Sąd orzekł od oskarżonej A. C. (1) na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 300 złotych.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. W. kwotę 600 złotych z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu oraz kwotę 138 złotych z tytułu podatku VAT. O kosztach obrony udzielonej oskarżonej z urzędu Sąd orzekł na podstawie §17ust 1 pkt 1 ust 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2016 r. poz.1714)

Odnośnie wynagrodzenia dla kuratora małoletniej K. G. podejmie decyzję Wydział Rodzinny i Nieletnich Sądu Rejonowego w Bełchatowie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Sąd zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych, gdyż jej sytuacja materialna jest bardzo trudna.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć PR w B. i obrońcy oskarżonego.