Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. w Olsztynie na rozprawie

sprawy z powództwa J. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt I C 501/15,

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie I zasądzoną tam kwotę 3.522,54 zł w stosunku do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. obniża do kwoty 2.400,31 zł (dwa tysiące czterysta złotych trzydzieści jeden groszy), płatnej na wskazanych tam warunkach;

- w punkcie III zasądzoną tam kwotę 794 zł w stosunku do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. obniża do kwoty 185,16 zł (sto osiemdziesiąt pięć złotych szesnaście groszy), płatnej na wskazanych tam warunkach;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda kwotę 106,98 zł (sto sześć złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Krystyna Skiepko Bożena Charukiewicz Mirosław Wieczorkiewicz

Sygn. akt IX Ca 1075/17

UZASADNIENIE

Powód J. T. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3 522,54 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 1 894,20 zł od dnia 15 lipca 2015 roku do dnia zapłaty i od kwoty 1 628,34 zł od dnia 26 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że 6 czerwca 2015 roku doszło do kolizji, w której został uszkodzony stanowiący jego własność pojazd marki B., który prowadzony był przez jego syna D. T. – współwłaściciela pojazdu. Powód w ramach bezpośredniej likwidacji szkody zgłosił szkodę do swojego ubezpieczyciela (...) S.A. z siedzibą w W., który wypłacił jedynie bezsporną kwotę odszkodowania odmawiając zapłaty pozostałej sumy, na którą składają się uzasadnione koszty najmu pojazdu zastępczego i koszty naprawy uszkodzonej podłogi bagażnika w samochodzie w łącznej wysokości objętej żądaniem pozwu.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu zakwestionował roszczenie co do zasady i co do wysokości podnosząc zarzut braku legitymacji procesowej pozwanego. Wskazał, że nie jest ubezpieczycielem sprawcy wypadku z dnia 6 czerwca 2015 roku i nie ma obowiązku naprawienia szkody w pełnej wysokości, gdyż na podstawie umowy zlecenia z dnia 9 czerwca 2015 roku zawartej z powodem zobowiązał się jedynie do przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego mającego na celu ustalenie wysokości szkody i do zapłaty świadczenia odpowiadającego rozmiarom tej szkody, a pełną odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia. Z ostrożności procesowej podniósł, że powód nie wykazał zasadności najmu pojazdu zastępczego, nadto stawka najmu pojazdu została znacznie zawyżona, a koszty naprawy podane przez powoda nieudowodnione i ekonomicznie nieuzasadnione.

Na skutek wezwania do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniosło o oddalenie powództwa kwestionując zasadność kosztów naprawy podłogi bagażnika w uszkodzonym pojeździe i koszty najmu pojazdu zastępczego.

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Mrągowie zasądził od pozwanych (...) S.A. w W. oraz Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda J. T. kwotę 3.522,54 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty – z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego. W pozostałym zakresie powództwo oddalił. Zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 794 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia w zakresie kosztów procesu przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego. Nakazał ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Mrągowie kwotę 679,34 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 6 czerwca 2015 roku na ulicy (...) w M. doszło do kolizji drogowej, wskutek której uszkodzony został pojazd marki B. (...), stanowiący współwłasność J. T. i jego syna D. T..

W tył pojazdu marki B. kierowanego przez D. T., który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych uderzył pojazd marki V. (...), kierowany przez L. K. ubezpieczoną w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów w Towarzystwie (...) z siedzibą w W.. Nie zdecydowano o wezwaniu Policji na miejsce zdarzenia poprzestając na spisaniu oświadczenia przez L. K., która przyjęła odpowiedzialność za skutki wypadku.

W dniu 8 czerwca 2015 roku powód zgłosił szkodę swojemu ubezpieczycielowi (...) S.A. z siedzibą w W. w ramach procedury bezpośredniej likwidacji szkody.

W dniu 9 czerwca 2015 roku pomiędzy pozwanym (...) S.A. a powodem została zawarta umowa zlecenia likwidacji szkody majątkowej z dnia 6 czerwca 2015 roku na podstawie której ubezpieczyciel zobowiązał się, m.in., do ustalenia przyczyn i okoliczności oraz osób odpowiedzialnych za powstanie szkody oraz ustalenie jej rozmiaru i wysokości oraz ustalenia i wypłaty świadczenia pieniężnego równego należnemu odszkodowaniu w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia.

Jednocześnie na mocy zawartej tego samego dnia umowy przelewu wierzytelności pozwany (...) S.A nabyło od powoda wierzytelność o odszkodowanie z tytułu szkody powstałej w pojeździe marki B. na skutek zdarzenia z dnia 6 czerwca 2015 roku.

Po zdarzeniu powód oddał pojazd do naprawy w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.. Naprawa samochodu trwała około dwa miesiące. Koszt naprawy wyniósł kwotę 26 909,95 zł, na którą składały się, m.in., koszty wymiany tylnego zderzaka, podłogi tylnej, drzwi tylnych prawych, klapy wlewu i zbiornika (...) oraz koszty prac lakierniczych. Dodatkowo w związku z wypadkiem powód poniósł koszty wymiany wykładziny w bagażniku samochodu w wysokości 1 628,34 zł.

Wobec niemożności korzystania z uszkodzonego samochodu powód w dniu 3 lipca 2012 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. umowę, której przedmiotem było wynajęcie pojazdu zastępczego marki B. na czas oznaczony od 29 czerwca 2015 roku do 29 lipca 2015 roku.

Pojazd był niezbędny synowi poszkodowanego D. T., który dotychczas faktycznie użytkował uszkodzony pojazd, celem normalnego funkcjonowania, w tym codziennych dojazdów do pracy z M. do O.. Poszkodowany nie dysponował innym pojazdem mogącym zastąpić pojazd uszkodzony. Oprócz samochodu marki B. w dacie zdarzenia posiadał jednie pojazd marki V. (...), który był wykorzystywany przez jego żonę O. T. do dojazdów do pracy.

Z tytułu najmu pojazdu zastępczego w dniu 14 lipca 2015 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 1 894,20 zł brutto. Przyjęta na fakturze kwota dziennej stawki czynszu najmu wynosiła 140 zł netto.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego (...) S.A. z siedzibą w W. przyznało powodowi łączną kwotę 26 909,95 zł tytułem odszkodowania odmawiając zapłaty kosztów wymiany wykładziny w bagażniku samochodu w wysokości 1 628,34 zł oraz najmu pojazdu zastępczego w wysokości 1 894,20 zł.

Na skutek odwołania powoda decyzją z dnia 10 września 2015 roku pozwany (...) S.A. podtrzymał dotychczasowe stanowisko i odmówił wypłaty odszkodowania w wyższej wysokości. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że od decyzji uprawnionemu z tytułu umowy ubezpieczenia przysługuje prawo dochodzenia roszczeń przed sądem powszechnym.

Technologiczny czas naprawy pojazdu marki B. wynosił 19 dni. Średnie stawki najmu pojazdu klasy odpowiadającej klasie pojazdu B. (...) funkcjonujących na lokalnym rynku w 2015 roku, przy ewentualnym uwzględnieniu gradacji stawek za najem w stosunku do długości okresu najmu pojazdu zastępczego wynosiły 255 zł netto za dobę najmu.

Wymiana wykładziny podłogi bagażnika w samochodzie marki B. na skutek kolizji z 6 czerwca 2015 roku była zasadna. Łączny koszt wymiany podłogi w bagażniku z przebudową do butli gazowej wynosił 8 141,80 zł.

Wszystkie uszkodzenia pojazdu marki B. podawane jako skutki zdarzenia opisanego w pozwie mogły powstać w wyniku wypadku z dnia 6 czerwca 2015 roku. Kosztorys naprawy pojazdu przy użyciu oryginalnych części zamiennych bez logo producenta nie jest możliwy do wykonania. W przypadku części oryginalnych z logo B. całkowity koszt naprawy wyniósłby 27 416,06 zł. Naprawa samochodu przy użyciu części o jakości (...) nie jest możliwa. Naprawa częściami jakości P zdecydowanie wpłynęłaby na obniżenie wartości pojazdu, gdyż części te są innej klasy niż oryginalne z logo producenta i gorszej jakości. Wartość naprawy przy użyciu oryginalnych części z logo producenta nie doprowadzi do wzrostu wartości pojazdu.

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanego towarzystwa ubezpieczeń kwoty 3 522,54 zł (1 894,20 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego i 1 628,34 zł tytułem wymiany wykładziny) i taką też sumę Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda orzekając na podstawie art. 822§1 k.c. i art. 471 k.c. jak w punkcie I wyroku. Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej M. P. wskazał, że wymiana wykładziny podłogi bagażnika w samochodzie marki B. na skutek kolizji z dnia 6 czerwca 2015 roku była zasadna. Łączny koszt wymiany podłogi w bagażniku z przebudową do butli gazowej wynosił 8 141,80 zł. Powodowi należy się więc zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego w pełnej wysokości zgodnie z przedłożoną fakturą. Sumaryczna wysokość odszkodowania należnego powodowi wyniosła więc kwotę 36 945,95 zł (26 909,95 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu – bezsporna kwota wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego + 8 141,80 zł tytułem wymiany wykładziny podłogi bagażnika w samochodzie marki B. z przebudową do butli gazowej +1 894,20 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego). Po uwzględnieniu wypłaconej dotychczas kwoty odszkodowania w tym zakresie w toku postępowania likwidacyjnego pozostała do wypłaty część odszkodowania winna zatem wynosić 10 036 zł. Sąd nie może wyrokować co do przedmiotu. który nie był objęty żądaniem ani zasądzić ponad żądanie. Dlatego Sąd zasądził od pozwanych kwotę dochodzoną pozwem. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. od daty wyrokowania, oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako nieudowodnione. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zaś o kosztach sądowych na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Powyższy wyrok w części, tj. w zakresie punktów I, III i IV zaskarżył pozwany (...) S.A. z siedzibą w W.. W apelacji zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.

a) art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego, w szczególności treści umów zawartych pomiędzy stronami postępowania, w zakresie, w jakim umowy te określają podstawę wypłaconego powodowi świadczenia oraz charakter stosunku prawnego łączącego powoda z pozwanym ad. 1;

b) art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego w postaci niekwestionowanego przez powoda stanowiska pozwanego ad. 2, iż pozwany ad. 2 wypłacił na rzecz powoda w toku likwidacji szkody odszkodowanie w kwocie 26.909,95 zł oraz potwierdzających tę okoliczność dokumentów znajdujących się w aktach szkody, które potwierdzają, że powód likwidował szkodę również u pozwanego ad. 2 i miał wiedzę, który z ubezpieczycieli ubezpieczał pojazd sprawcy;

c) art. 100 k.p.c. w zw. z art. 105 §2 k.p.c. oraz art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych skutkujące obciążeniem wyłącznie pozwanego ad. 1 kosztami pierwszej opinii biegłego sądowego w kwocie 679,34 zł, z uwagi na błędne przyjęcie, iż dowód ten zawnioskowany został wyłącznie przez tego pozwanego, podczas gdy obu pozwanych (pozwany ad. 2 również gdy występował jako interwenient) wnioskowało o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, zaś wezwanie do udziału w sprawie interwenienta dopiero po przeprowadzeniu części postępowania dowodowego wynikało wyłącznie z opieszałego działania sądu I instancji;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez:

a) niezastosowanie art. 65 k.c. skutkujące błędną interpretacją umowy zlecenia zawartej pomiędzy powodem a pozwanym ad. 1, skutkujące z kolei uznaniem, iż pozwany ad. 1 na podstawie zawartej z powodem umowy zlecenia był obowiązany do wypłaty świadczenia pieniężnego równego odszkodowaniu, co do rozmiaru i wysokości, jakie wynikałoby z umowy OC,

b) niezastosowanie art. 353 ¹ k.c., art. 354 §1 k.c. i 355 §1 i §2 k.c., mimo iż stosunek prawny, będący przedmiotem niniejszego sporu, wynika z zawartej między stronami umowy zlecenia z 09.06.2015 r.,

c) błędną wykładnię art. 3 ust. 7 w zw. z ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej skutkującą uznaniem, iż pozwany ad. 1 zawarł z pozwanym ad. 2 w sposób dorozumiany umowę likwidacji szkody na zlecenie pozwanego ad. 2, skutkujące z kolei uznaniem, że pozwany ad. 1 był obowiązany do naprawienia szkody w wysokości i zakresie odpowiadającym odpowiedzialności pozwanego ad.2,

d) błędne zastosowanie art. 361 § 1 i 2 k.c. oraz art. 363 §1 k.c. w zw. z art. 822 §1 k.c. i art. 824 §1 k.c. w konsekwencji uznania, iż pozwany ad. 1 jest zobowiązany do naprawienia szkody z 06.06.2015r., mimo iż nie jest on ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy tejże szkody.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 1. przez oddalenie powództwa w stosunku do pozwanego ad.l, a także zmianę orzeczenia w zakresie kosztów procesu zawartego w pkt. 3. i pkt. 4 i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego ad. 1 kosztów postępowania i zastępstwa procesowego za obie instancje wedle norm, ewentualnie o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji z uwzględnieniem kosztów sądowych i zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji wskazując w uzasadnieniu na trafność orzeczenia Sądu Rejonowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest w części zasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną tych ustaleń, z tym zastrzeżeniem, iż kwota odszkodowania należna powodowi powinna zostać skorygowana z uwagi na błędną ocenę dowodu z opinii biegłego.

Nie są zasadne zarzuty skarżącego dotyczące przyjętej przez Sąd Rejonowy podstawy odpowiedzialności pozwanego. Źródłem zobowiązania jest w tym przypadku umowa zawarta w dniu 9 czerwca 2015 roku pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W. a J. T., której przedmiotem było zlecenie likwidacji szkody majątkowej z dnia 6 czerwca 2015 roku. Na jej podstawie pozwany zobowiązał się, m.in., do ustalenia przyczyn i okoliczności oraz osób odpowiedzialnych za powstanie szkody, ustalenie jej rozmiaru i wysokości oraz wypłaty świadczenia pieniężnego równego należnemu odszkodowaniu w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia. Uzgodnienia stron określały zakres odpowiedzialności pozwanego ustanawiając zarówno dolną jak i górną tej odpowiedzialności. Została ona wolą stron powiązana z granicami odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia. W takim zatem zakresie świadczenie powinien spełnić pozwany, tym bardziej, iż w umowie strony wskazały, iż w kwestiach nieuregulowanych zastosowanie mają przepisy kodeksu cywilnego, a zatem między innymi art. 361 § 2 k.c., który ustanawia zasadę pełnego odszkodowania, z którego wynika, że w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W konsekwencji prawidłowo przyjął Sąd Rejonowy, iż pozwany zobowiązany jest do zapłaty takiej kwoty, która odpowiada całości szkody spowodowanej przez sprawcę wypadku komunikacyjnego z dnia 6 marca 2015 r.

Trafnie przyjął Sąd I instancji zasadę odpowiedzialności in solidum pozwanych występującą w sytuacji różnych podstaw odpowiedzialności dłużników odnosząca się do tego samego zdarzenia. Jednocześnie jednak uwadze Sądu Rejonowego uszła okoliczność, że ustalona przez biegłego kwota szkody zawierała już w sobie koszt wymiany wykładziny bagażnika. W opinii z dnia 15 czerwca 2016r. biegły obliczył koszt wymiany wykładziny podłogi bagażnika na kwotę 8.141,80 zł (k.122-143). Natomiast opinia z dnia 11 grudnia 2016r., której celem było ustalenie pełnej wysokości wszystkich kosztów naprawy w związku z uszkodzeniami pojazdu w kolizji z 6 czerwca 2015r. zawierała już koszt wymiany wykładziny bagażnika (k.216-240). Łączna wysokość kosztów naprawy wyniosła 27.416,06 zł. Dlatego niezasadnym było doliczanie do tej kwoty jeszcze dodatkowo kosztów wymiany wykładziny podłogi bagażnika.

Tym samym łączna wysokość odszkodowania należna powodowi wyniosła kwotę 27.416,06 zł. Skoro zatem powód otrzymał już przed wytoczeniem powództwa kwotę 26.909,95 zł, to do zapłaty pozostała kwota 506,11 zł tytułem naprawy uszkodzonego pojazdu.

Za prawidłowe należało uznać orzeczenie Sądu Rejonowego odnoszące się do odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód wykazał zarówno zasadność najmu takiego pojazdu, jak i wysokość szkody jaką poniósł z tego tytułu.

W orzecznictwie przyjmuje się i pogląd ten podziela Sąd Okręgowy, iż utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego, nie tylko w sytuacji jego uszkodzenia ale również zniszczenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem pojazdu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 r., sygn. akt IV CK 672/03). Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż uszkodzony pojazd był wykorzystywany przez jednego ze współwłaścicieli, a pozbawienie go możliwości korzystania z pojazdu prowadziło do powstania szkody równej kosztom najmu pojazdu zastępczego. Wątpliwości nie budziła wysokość kosztów najmu, które były niższe niż stawka rynkowa.

Wysokość odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu oraz kosztów najmu pojazdu zastępczego, który nie został zrekompensowany przez pozwanych wyniósł ostatecznie 2.400,31 zł (506,11 zł + 1.894,20 zł). Do takiej kwoty obniżono zasądzone na rzecz powoda od skarżącego świadczenie. Związanie przez Sąd II instancji granicami zaskarżenia powoduje, że wyrok podlegał zmianie wyłącznie w stosunku do apelującego pozwanego.

Niezasadny był zarzut naruszenia art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez obciążenie skarżącego kosztami sądowymi związanymi ze sporządzeniem pierwszej opinii przez biegłego (z 15.06.2016r.). Opinia powyższa została sporządzona wyłącznie na wniosek skarżącego, który kwestionował zasadność wymiany wykładziny podłogi bagażnika oraz stawki najmu pojazdu zastępczego. Pozwany ad.2 nie składał wniosku dowodowego o takiej treści jak skarżący. Jego wniosek dotyczył ustalenia wszystkich uszkodzeń i obliczenia wysokości szkody w zależności od użytych części do naprawy pojazdu. Skoro więc to skarżący wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na wskazane przez siebie okoliczności, obowiązany jest do ponoszenia wydatków z tym związanych.

Konsekwencją zmiany rozstrzygnięcia co do roszczenia głównego, jest zmiana postanowienia o kosztach procesu, które zostało oparte o art. 100 k.p.c. przy uwzględnieniu, iż powód wygrał sprawę w 68,14 %. Zasada ta była również podstawą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego przyjmując, że powód wygrał sprawę w 68,15 %, zaś pozwany w 31,85%. Po stosunkowym rozdzieleniu i wzajemnej kompensacji należna powodowi od skarżącego z tego tytułu kwota wyniosła 106,98 zł.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. orzekł, jak w wyroku.

Krystyna Skiepko Bożena Charukiewicz Mirosław Wieczorkiewicz