Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant prot. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2018 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 10 100 zł

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. M. 5 100 zł (pięć tysięcy sto złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 15 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 280,61 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód M. M. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 10 100 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 sierpnia 2016 r. oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podał, że w dniu 9 czerwca 2016 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania więzadeł na poziomie odcinka szyjnego oraz złamania wyrostka kolczystego IV kręgu szyjnego. Obrażenia te do chwili obecnej skutkują silnymi bólami i zawrotami głowy oraz bólami kręgosłupa, co uniemożliwia powodowi normalnie funkcjonowanie i zmusza go do zażywania leków przeciwbólowych. Podniósł nadto, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana nie uznała jego roszczenia podając, że brak jest związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy doznanymi przez powoda obrażeniami a wypadkiem z 9 czerwca 2016 r.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana podała, że brak jest podstaw do wypłaty jakichkolwiek świadczeń na rzecz powoda, bowiem zakres uszkodzeń pojazdów biorących udział w kolizji wskazuje na działanie niewielkich sił stycznych, co wyklucza zaistnienie i oddziaływanie na powoda sił bezwładnościowych, które mogłoby przekraczać obciążenia fizjologiczne. Pozwana zaprzeczyła, by powód doznał jakiejkolwiek krzywdy na skutek zdarzenia z 9 czerwca 2016 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 czerwca 2016 r. powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna.

Wieczorem, tego samego dnia, z uwagi na pogarszające się samopoczucie powód udał się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niego skręcenie i naderwane odcinka szyjnego kręgosłupa, zalecono m. in. oszczędny tryb życia, noszenie kołnierza ortopedycznego i farmakoterapię.

W związku z odczuwanymi dolegliwościami bólowymi powód podjął specjalistyczne leczenie neurologiczne i ortopedyczne, w trakcie którego stwierdzono u niego również złamanie wyrostka kolczastego IV kręgu szyjnego i zalecono dalsze noszenie kołnierza ortopedycznego oraz zażywanie środków farmakologicznych.

Od 10 czerwca do 30 września 2016 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Dowód:

- karta informacyjna szpitalnego - k. 17

- zaświadczenia lekarskie - k. 18 - 19

- zaświadczenie o stanie zdrowia - k. 20

- historia choroby - k. 21 - 22

- zaświadczenia (...) k. 23 - 28

W związku z podjętym leczeniem specjalistycznym powód poniósł wydatki w kwocie 100 zł.

Dowód: faktura nr (...) - k. 29

Pierwsze dolegliwości w postaci bólu kręgosłupa, karku i głowy, złego samopoczucia oraz wymiotów powód zaczął odczuwać wieczorem w dniu zdarzenia. Przez miesiąc po wypadku powód leżał w łóżku i wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego, nie mógł spędzać aktywnie czasu z rodziną, grać w piłkę nożną, chodzić na pływalnię. Celem złagodzenia dolegliwości bólowych powód zażywał leki przeciwbólowe, nosił kołnierz ortopedyczny i odbył rehabilitację.

Po powrocie do pracy powód przez dwa miesiące miał trudności z wykonywaniem obowiązków montera mebli. Do chwili obecnej powód odczuwa skutki wypadku, które przejawiają się porannymi bólami.

Dowód:

- zeznania świadka S. M. - k. 79 verte

- przesłuchanie powoda - k. 80

Pismem z dnia 14 lipca 2016 r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, domagając się zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 20 000 zł i zwrotu kosztów leczenia w wysokości 100 zł. Decyzją z dnia 10 sierpnia 2016 r. strona pozwana odmówiła wypłaty świadczeń wskazując, że na skutek zdarzenia z 9 czerwca 2016 r. nie doszło do rozstroju zdrowia u powoda. Mimo ponownego wezwania do zapłaty, pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko.

Okoliczności bezsporne.

Do zdarzenia z udziałem powoda doszło na skutek nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu przez kierującego pojazdem marki C., który uderzył w tylny prawy bok samochodu kierowanego przez powoda. Prędkość z jaką poruszał się samochód sprawcy była niewielka (świadczą o tym m. in. uszkodzenia obu pojazdów) i wynosiła ok. 20 - 30 km/h. Energia tego pojazdu została zużyta na deformację nadwozia samochodu powoda, a niewielka jej część spowodowała przemieszczenie się powoda.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu wypadków drogowych M. C. - k. 97 - 100

- pisemne ustosunkowanie się do zarzutów do opinii - k. 114 - 117

- zeznania świadka T. F. - k. 92

W wyniku wypadku z dnia 9 czerwca 2016 r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego nie skutkującego uszczerbkiem na zdrowiu pod względem neurologicznym ani ortopedycznym. Wypadek, jakiemu uległ powód należy do typowego zdarzenia drogowego mniejszego kalibru, odbywa się ono przy niewielkiej prędkości, wobec czego siły działające na ciało osoby poszkodowanej są również niewielkie. Powód doznał urazu z mechanizmu „smagnięcia biczem”, co oznacza, że na skutek nagłego ruchu głową przy zderzeniu kręgosłup szyjny wykonał gwałtowny ruch w stronę uderzenia i zaraz potem w stronę przeciwną. Uraz powoda dotyczył aparatu więzadłowo - mięśniowego kręgosłupa, nie doszło natomiast do żadnych złamań kręgów. Z uwagi na powyższe, wątpliwe jest, czy w wyniku zdarzenia z 9 czerwca 2016 r. doszło u powoda do złamania wyrostka kolczystego C4, zwłaszcza, że w związku z tym rozpoznaniem powód nie został skierowany na badanie TK lub (...) kręgosłupa szyjnego, nadto brak jest na tę okoliczność zdjęć RTG.

W początkowym okresie po zdarzeniu - ok. 3 tygodnie, powód miał znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego. Każda czynność związana z samoobsługą sprawiała powodowi trudność, wymagał pomocy osób trzecich przy ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków. W okresie tym powód nie mógł również pracować zawodowo.

Obecnie funkcjonowanie powoda nie jest w żadnym stopniu ograniczone, kręgosłup nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są korzystne, również jeśli chodzi o wypełnianie przez powoda normalnych funkcji społecznych i rodzinnych oraz korzystanie z rozrywek i sportów, które powód może uprawiać bez ograniczeń.

Dowód:

- opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii J. W. i ortopedii S. L. – k. 134 - 136

- opinia uzupełniająca biegłych sądowych z zakresu neurologii J. W. i ortopedii S. L. – k. 149 - 151

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu tj. co do kwoty 5 100 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 9 czerwca 2016 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia zakwestionowała zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście doznanych przez powoda obrażeń.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 444 § 1 k.c., który stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie zaś z art. 445 § 1 k.c. odwołującym się do wypadków wskazanych w art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy w okolicznościach podawanych przez powoda mogło dojść do obrażeń w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa i złamania wyrostka kolczystego IV kręgu odcinka szyjnego, a także określenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, neurologii i ortopedii - traumatologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych tych specjalności. Jednocześnie, po przeprowadzeniu powyższych dowodów Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu radiologii uznając, że jest on zbędny w kontekście ustaleń dokonanych przez dotychczas powołanych biegłych sądowych, jak również oddalił wniosek dowodowy powoda o dopuszczenie dowodu z innych biegłych sądowych z zakresu ortopedii - traumatologii i neurologii z przyczyn wskazanych poniżej.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, z których wynika, że wskutek zdarzenia z 9 czerwca 2016 r. powód nie doznał poważnych obrażeń skutkujących uszczerbkiem na zdrowiu. Przedmiotowa kolizja miała miejsce przy niewielkiej prędkości pojazdów, co potwierdza zakres ich uszkodzeń stwierdzony dokumentacją fotograficzną, zeznania powoda oraz zeznania świadka T. F.. Biegli z zakresu medycyny bezsprzecznie stwierdzili, że powód doznał skręcenia kręgosłupa w odcinku szyjnym, był to jednak delikatny uraz, który dotyczył aparatu więzadłowo - mięśniowego kręgosłupa i nie spowodował żadnych złamań kręgów, co w efekcie świadczy o tym, że na skutek przedmiotowej kolizji nie mogło dojść u powoda do złamania wyrostka kolczystego IV kręgu odcinka szyjnego. Biegli potwierdzili, że w początkowym okresie powypadkowym powód miał znacznie ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego. Każda czynność związana z samoobsługą sprawiała mu trudność i wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego - ubieraniu się, myciu i przygotowywaniu posiłków. W okresie tym powód nie mógł również pracować zawodowo. Jednak, zdaniem biegłych, funkcjonowanie powoda w chwili obecnej nie jest w żadnym stopniu ograniczone, kręgosłup nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego, zaś rokowania co do stanu zdrowia powoda i wypełniania przez niego normalnych funkcji społecznych i rodzinnych oraz korzystanie z rozrywek i sportów są korzystne.

Sąd przyjął, że podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinien być zakres doznanych przez powoda obrażeń, rozmiar bólu, czas trwania leczenia oraz stopień ustalonego uszczerbku na jego zdrowiu.

Powód domagał się zasądzenia zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia w wysokości 10 000 zł. Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda, stopnia stwierdzonego uszczerbku na jego zdrowiu oraz rokowań na przyszłość Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem będzie kwota 5 000 zł. Co prawda kolizja z udziałem powoda nie miała poważnego charakteru i nie skutkowała uszczerbkiem na jego zdrowiu, należy mieć jednak na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powód doznał ujemnych skutków kolizji z 9 czerwca 2016 r., które przejawiały się dolegliwościami bólowymi i czasowym wyłączeniem go z życia rodzinnego, społecznego i zawodowego. Dolegliwości bólowe i ich intensywność mają oczywiście charakter subiektywny, nie ulega jednak wątpliwości, że wystąpiły one u powoda, a w konsekwencji, że przedmiotowe zdarzenie było dla niego źródłem cierpienia fizycznego i uniemożliwiało mu prowadzenie normalnego życia. Mając na względzie te wszystkie okoliczności, Sąd przyznał powodowi połowę żądanej kwoty zadośćuczynienia, uznając, że zrekompensuje mu ona doznaną krzywdę.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził również od strony pozwanej kwotę 100 zł, jaką powód poniósł w związku z odbyciem konsultacji neurologicznej. W ocenie Sądu, wizyta lekarska pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem z 9 czerwca 2016 r. i była zasadna w kontekście doznanych przez powoda obrażeń oraz konieczności podjęcia szybkiego leczenia specjalistycznego.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2060 j.t.), w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Z akt sprawy wynika, iż powód zgłosił szkodę pismem z dnia 14 lipca 2016 r. Brak jest dokumentów potwierdzających, kiedy pozwana otrzymała to zgłoszenie, niemniej jednak nie kwestionowała ona roszczenia powoda w tym zakresie, zatem Sąd przyjął, że pozwana dowiedziała się o szkodzie w dniu jej zgłoszenia, wobec czego 30 - dniowy termin do wypłaty odszkodowania upłynął 14 sierpnia 2016 r., a zatem w opóźnieniu pozostawała strona pozwana od dnia 15 sierpnia 2016r.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 50,5% i w tej części strona pozwana winna zostać obciążona kosztami procesu. Łączne koszty niniejszego postępowania wyniosły 13 338,60 zł, zatem pozwana winna je ponieść co do kwoty 6 735,99 zł, zaś powód co do kwoty 6 602,61 zł. Pozwana poniosła koszty w wysokości 7 016 zł, w tym koszty zastępstwa procesowego - 4 800 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł i zaliczka na wydatki związane z wydaniem opinii przez biegłych sądowych (spożytkowana w części) - 2 199,60 zł. Różnica pomiędzy kosztami, jakie pozwana poniosła a kosztami, jakie winna ponieść wynosi zatem 280,61 zł, i tą kwotę powód powinien zwrócić stronie pozwanej.