Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2018r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Grzegorz Salamon (spr.)

Sędziowie: SA Rafał Kaniok

SO (del.) Katarzyna Capałowska

Protokolant sekr. sąd. Olaf Artymiuk

przy udziale Prokuratora Gabriela Żuławskiego

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018r.

sprawy P. G. s. J. i M. urodz. (...) w W.,

oskarżonego o czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 27 października 2017r.

sygn. akt V K 201/17

I.  uchyla wyrok w zaskarżonej części i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu Warszawa – Praga w Warszawie do ponownego rozpoznania,

II.  zasądza od Skarbu Państwa, na rzecz adwokat I. L. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 złotych , w tym 23% VAT, tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 23,15 zł tytułem uzasadnionych wydatków obrońcy.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 października 2017r. w sprawie V K 201/17 Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych zarejestrowanych w wykazach nr 92/16 poz. 1 – 2, 5 – 8, 11 – 12 zarejestrowanych pod nr. 585/17, 586/17, 588/17, 591/17, 594/17, 597/17, 601 – 603/17, oraz przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w depozycie NBP dowodów zarejestrowanych w wykazach 595/17 i 596/17.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył prokurator. Zarzucił obrazę przepisów prawa karnego procesowego – art. 230 § 2 kpk, polegającą na niezasadnym przyjęciu przez sąd, że zabezpieczone w sprawie dowody (wskazane przez skarżącego w rozwinięciu zarzutu) stanowią przedmiot służący lub przeznaczony do popełnienia przestępstwa, co skutkowało orzeczeniem ich przepadku, podczas gdy dowody te jako zbędne dla postępowania, powinny zostać zwrócone osobie uprawnionej – syndykowi masy upadłościowej (...) w W.. Wniósł o zmianę wyroku w zakresie pkt. VI przez orzeczenie na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrotu opisanych w apelacji dowodów osobie uprawnionej – Syndykowi masy upadłościowej (...) w W..

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja co do zasady zasługiwała na uwzględnienie.

Przed rozważaniami merytorycznymi, w wyniku których
Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku o konieczności uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, wskazać należało, że wskazany w apelacji zarzut obrazy przepisów postepowania –art. 230 § 2 kpk należało w istocie potraktować jako zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, polegający na błędnym przyjęciu przez sąd I instancji, że przedmioty wskazane w punkcie VI wyroku stanowiły przedmiot służący lub przeznaczony do popełnienia przestępstwa. Taka intencja skarżącego wynikała w sposób nie budzący wątpliwości zarówno ze sposobu sformułowania zarzutu jak i jego rozwinięcia w części motywacyjnej apelacji. Tak więc, mając na względzie treść art. 118 § 1 kpk, w dalszych rozważaniach Sądu Apelacyjnego badaniu podlegało uchybienie polegające na błędnych ustaleniach faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Na wstępie podkreślić należy, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku w istotnej dla obecnego zakresu rozpoznawania sprawy części jest wyjątkowo lakoniczne, ogranicza się w zasadzie do arbitralnego stwierdzenia, że dowody o przepadku których zadecydował Sąd meriti, posłużyły P. G. do popełnienia przestępstwa. Poza tym stwierdzeniem Sąd I instancji nie pokusił się o głębsze rozważania, co do poszczególnych dowodów, czyniąc ułomnym uzasadnienie swej decyzji. Tak skonstruowane uzasadnienie Sądu I instancji nie poddaje się kontroli instancyjnej; jako takie ją praktycznie uniemożliwiło.

Należało zgodzić się z powołanym w zażaleniu orzecznictwem Sądu Najwyższego, z którego wynika, że art. 44 § 2 k.k. daje Sądowi możliwość orzeczenia przepadku przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. Przepadkowi ulegają wyłącznie przedmioty pochodzące z przestępstwa rozpoznawanego w sprawie. Przedmiot służy do popełnienia przestępstwa, jeśli został specjalnie w tym celu wytworzony, jak i wówczas, gdy przedmiot ten co do zasady wykorzystywany jest w celach użytkowych, jednak in concreto posłużono się nim do popełnienia przestępstwa. Jest to zatem przedmiot, którego zastosowanie warunkuje popełnienie przestępstwa.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Sąd orzekający w wyroku z dnia 27 października 2017 r., wyraźnie wskazał w opisie czynu, za który skazał P. G., które dokumenty oraz pisemne oświadczenia - jako nierzetelne, posłużyły do dokonania przestępstwa. Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmioty te podlegają przepadkowi.

Decyzja Sądu I instancji, zawarta w zaskarżonym wyroku w przedmiocie dowodów rzeczowych obejmuje większość z dowodów, co nie koresponduje z opisem przypisanego P. G. czynu, zatem powinna zostać ponownie szczegółowo i rzetelnie zbadana, które dokładnie i z jakich względów dowody podlegają przepadkowi, a które zwrotowi pokrzywdzonemu. W tym zakresie należało podzielić argumentację prokuratora zawartą w środku odwoławczym. Niewątpliwie, Sąd I instancji nie wykazał, aby dowody rzeczowe, o których mowa w apelacji, zostały podrobione, uznane za nierzetelne bądź poświadczające nieprawdę. Słusznie zauważył skarżący, że dowody te nie zostały pozyskane przez P. G., a w większości zostały wygenerowane przez (...) w W. w związku z zawarciem umowy kredytowej.

Z tych wszystkim względów, Sąd Apelacyjny orzekł jak w części dyspozytywnej.