Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR K. T.

Protokolant st. sekr. sąd. M. R.

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2018 roku w Łodzi

sprawy w powództwa M. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),85 (siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt cztery 85/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...),08 (dwa tysiące osiemset osiem 8/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  zwraca powodowi z środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotę 389,92 (trzysta osiemdziesiąt dziewięć 92/100) złotych tytułem różnicy pomiędzy kosztami pobranymi, a należnymi.

Sygnatura akt II C 188/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 8 marca 2017 roku, M. W. reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty 7609,19 zł (w tym 7319,19 zł tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu i 290 zł tytułem kosztu sporządzenia opinii prywatnej) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 października 2016 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych.

( pozew k. 2- 4, pełnomocnictwo k. 47)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazano, że kwota wypłacona przez pozwanego w związku z uszkodzenie pojazdu pozwala na jego naprawę, zatem żądanie ponad sumę wypłaconą jest nieuzasadnione.

(odpowiedź na pozew k. 52, 53, pełnomocnictwo k. 55, wypis z KRS k. 56- 59)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2016 roku uszkodzeniu uległ samochód j. nr rej. (...) stanowiący własność P. F.; pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia był objęty ubezpieczeniem OC u pozwanego. Pozwany uznał żądanie co do zasady.

(okoliczności niesporne)

Decyzją z dnia 20 października 2016 roku pozwany ustalił wysokość odszkodowania (koszty naprawy pojazdu) na 12402,19 zł. Powód nabył od P. F. wierzytelność o odszkodowanie w związku ze zdarzeniem z 29 września 2016 roku. Wobec tego, że wypłacona kwota w ocenie powoda nie pokrywała szkody, zlecił od sporządzenie wyceny kosztów naprawy; koszt naprawy został ustalony na 19721,45 zł, zaś koszt wyceny wyniósł 290 zł. Pismem z dnia 24 stycznia 2017 roku, doręczonym pozwanemu w dniu 30 stycznia 2017 roku, powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7609,19 zł, tytułem różnicy pomiędzy zasadnymi kosztami naprawy a kwotą wypłaconą oraz tytułem kosztów opinii prywatnej. Pozwany odmówił wypłaty dalszego odszkodowania.

(decyzja- k. 32, zawiadomienie o cesji- k. 45, 46, wycena k. 33- 39, faktura za wycenę k. 40, wezwanie- k. 41, dowód doręczenia- k. 43, decyzja odmowna- k. 44)

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu w następstwie zdarzenia z 29 września 2016 roku wynosi 19707,04 zł. Brak jest zamienników do przedmiotowego pojazdu.

(opinia biegłego- k. 87- 94)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu niemal w całości. Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi art. 822 i 436§2 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392), w świetle których z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest zniszczenie lub uszkodzenie mienia, przy czym w przypadku zderzenia pojazdów mechanicznych odpowiedzialność sprawcy szkody jest oparta na zasadzie winy. Odszkodowanie przy ubezpieczeniu OC jest odszkodowaniem w pełnej wysokości, polegającym na zapłacie kwoty koniecznej do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed wypadku. Skoro powód nabył od poszkodowanego wierzytelność wynikającą ze szkody spowodowanej zdarzeniem, w oparciu o art. i 509§2 kc jest uprawniony do dochodzenia związanych z nią roszczeń.

Co do kosztów naprawy, zostały one ustalone w oparciu o niekwestionowaną opinię biegłego. Biegły ustalił, że brak jest zamienników do pojazdu, a uzasadniony (a więc pozwalający przywrócić pojazd do S. technicznego sprzed zdarzenia) koszt jego naprawy wynosi 19707,04 zł. Skoro pozwany tytułem naprawienia pojazdu wypłacił 12402,19 zł, stąd do pokrycia szkody konieczna jest zapłata dalszej kwoty 7304,85 zł.

Co do kosztu opinii prywatnej (290 zł), ugruntowany jest pogląd, że może on stanowić szkodę poszkodowanego, jeżeli pozostaje w związku z wyrządzoną mu szkodą. W niniejszej sprawie pozwany wypłacił powodowi w związku z pierwszą decyzją kwotę, która w jego ocenie nie była zasadna. Powód zlecił wówczas sporządzenie opinii i przesłał wezwanie do zapłaty należności z niej wynikającej. Nawet wówczas pozwany nie wypłacił dalszego odszkodowania. Zatem powód wystąpił do Sądu z powództwem, opierając wysokość żądania o opinię prywatną. Także na tym etapie pozwany nie zgodził się z żądaniem zapłaty dalszego odszkodowania, co skutkowało złożeniem wniosku o opinię biegłego sądowego; kwota z opinii prywatnej i biegłego sądowego niemal się pokrywają (różnica wynosi kwotę 14,34 zł). Opinia prywatna jest sporządzana przez poszkodowanego właśnie w tym celu, aby ustalić, czy celowe jest dochodzenie dalszego odszkodowania; skoro wypłacone odszkodowanie nie jest dla poszkodowanego prawidłowe, jest on uprawniony do poniesienia kosztu ustalenia swoich szans w dochodzeniu dalszego odszkodowania.

Co do odsetek orzeczono o nich w oparciu o art. 481§1 kc. Jednocześnie, w ocenie Sądu, termin 30 dni na likwidację szkody, o jakim mowa w art. 817§1 kc, jest terminem zakreślonym ubezpieczycielowi na podjęcie decyzji w przedmiocie likwidacji szkody (czy i w jakim zakresie ją likwiduje), natomiast nie jest terminem, od jakiego należy liczyć odsetki za opóźnienie w sytuacji, w której ubezpieczyciel odmawia wypłaty (albo wypłaca mniej, niż oczekuje poszkodowany, który tego nie wyraził), nie będąc uprzednio wezwany przez poszkodowanego do zapłaty określonej kwoty; dopóki bowiem poszkodowany nie oznaczy kwoty, jakiej domaga się od pozwanego nie można mówić o opóźnieniu tego drugiego, skoro pozwany nie może odnieść się do konkretnie oznaczonego żądania. Jak wynika z dokumentów, dopiero w piśmie z dnia 24 stycznia 2017 roku (nie jak wskazano w pozwie- z dnia 29 września 2016 roku k. 3, jest to bowiem data szkody), doręczonym pozwanemu 30 stycznia 2017 roku, powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7609,19 zł, takiej zresztą jak w pozwie. Wobec tego pozwany był w opóźnieniu od dnia następnego (31 stycznia 2017 roku) i od tej daty należało zasądzić odsetki (art. 455 kc).

Jeżeli chodzi o koszty procesu, Sąd orzekł w oparciu o art. 98§1 i 3 kpc. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 1800 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł (jedna opłata, skoro w świetle ww przepisów na celowe koszty procesu składają się wydatki jednego adwokata; zatem opłata od pełnomocnictwa substytucyjnego nie mieściła się już w tych kosztach), opłata od pozwu 381 zł i zaliczka w wykorzystanej części, tj. 610,08 zł, łącznie 2808,08 zł.

W oparciu o art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zwrócił powodowi niewykorzystaną część zaliczki (389,92 zł).