Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2013 r. w Kaliszu

odwołania B. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 23 lipca 2013 r. Nr (...)

w sprawie B. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 23 lipca 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje B. T.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.07.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O.odmówił B. T.przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 01.01.1999r., a bo nie zaliczono pracy w Przedsiębiorstwie (...)w O. zarzucając, że nie przedstawił na tę okoliczność właściwego dokumentu.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu B. T. domagając się przyznania emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

B. T., z zawodu elektromonter, urodził się w dniu (...). Z akt ZUS wynika, że wykazał na dzień 01.01.1999 r. staż ubezpieczeniowy w ilości 29 lat, 3 miesiące i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Z akt osobowych z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w O.wynika, że odwołujący się w podjął tam pracę od 01.02.1976 r. na stanowisku elektryka. Miał wówczas ukończoną Zasadniczą Szkołę Zawodową w tym zawodzie. W listopadzie 1977 r. przeszedł kurs spawania podstawowego (dowód -zaświadczenie k. 6 akt osobowych). W dniu kwietniu 1978 r. odwołujący się ukończył kurs maszynistów otaczarek i uzyskał uprawnienia dla maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych w specjalności zespół maszyn do produkcji mas bitumicznych w W.(dowód - zaświadczenie z 21.04.1978 r. k 5 akt osobowych). W aktach osobowych o pracy na stanowisku operatora otaczarni po raz pierwszy mowa jest w angażu płacowym od 01.05.1978 r. (k. 11 akt osobowych).

Zakład pracy odwołującego się podlegał zmianom organizacyjnym początkowo nosił nazwę (...)Przedsiębiorstwa (...) O. , następnie Przedsiębiorstwo (...)w O.i ostatnio (...)S.A. Po przekształceniu zakładu w Przedsiębiorstwo (...)w O.umowa o pracę od 01.07.1982 r. dotyczyła stanowiska maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych (dowód – k. 15 akt osobowych) Takiego samego stanowiska dotyczy zakres obowiązków z dnia 11.05.1983 r. (dowód - k.17 akt osobowych).

Następni,e na okres od 15.09.1983 r. do 14.02.1985 r., odwołujący się przeszedł za porozumieniem zakładów pracy do pracy w (...)Spółdzielni (...) ”P.” w P., wytwórni mas bitumicznych. Po powrocie od 15.02.1985 r. ponownie pracował na stanowisku maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych do 29.02.1992 r. w świadectwie pracy za okres 15.02.1985 r. – 29.02.1992 r. podano iż pracował na stanowisku elektryk-operator.

Po raz kolejny odwołujący się zatrudniony został w tym zakładzie od 01.06.1992 r. również na stanowisko elektryka-operatora. Zatrudnienie trwało do 14.08.1995 r., a w świadectwie pracy, na k 3 akt osobowych, wydanym przez (...) S.A., wymieniono dwa stanowiska pracy: maszynista zespołu maszyn do asfaltobetonu i elektryk-operator.

Poza sporem jest, że nie wydano odwołującemu się świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołujący się od 1 maja 1978 r. tj. po zdobyciu uprawnień w wyniku ukończeniu kursu w dniu 21.04.1978 r. przez wszystkie trzy okresy zatrudnienia w tym zakładzie pracował jako operator zespołu maszyn, który służył do wytwarzania masy bitumicznej na potrzeby przedsiębiorstwa drogowego. Urządzenie to usytuowane było na terenie bazy w P.. Był to duży zespół maszyn, w których łączono kruszywo i asfalt lub smołę, poddane uprzednio odpowiedniej obróbce termicznej i wytwarzano z nich masę bitumiczną, którą następnie wywożono na te odcinki dróg, na których kładziona była nawierzchnia asfaltowa. W P. pracowały dwa takie zespoły maszyn. Praca operatora wymagała m.in. dozowania składników, przemieszczania się wokół pracujących podzespołów, doglądania ich pracy, parametrów. Jednocześnie pracowało dwóch operatorów, którzy uzupełniali się w obsłudze urządzenia. Zespół maszyn do wyrobu asfaltobetonu używany był zwykle od marca do listopada, a w pozostałych miesiącach produkowano tylko ciekły asfalt używany do łatania na bieżąco dziur w jezdniach. Produkcja tego materiału odbywała się w mniejszych urządzeniach, również na terenie bazy w P.. Odwołujący się zajmował się obsługą jednego z tych urządzeń. W okresach zimowych dorywczo, na polecenie przełożonego odwołujący się był też angażowany do pomocy przy naprawie i konserwacji zespołu do produkcji mas bitumicznych. Prace elektryka tj odpowiadające pierwotnie posiadanym kwalifikacjom odwołujący się wykonywał tylko sporadycznie, w razie awarii obsługiwanego urządzenia. Czynności te nie zajmowały jednak dużo czasu i nie zwalniały od wykonywania normalnej jego pracy przy produkcji asfaltu. Nie wykonywał pracy elektryka ani ślusarza remontowego, a angaże na takie stanowiska wiązały się z możliwością przydzielenia wyższej stawki wynagrodzenia, a nie ze zmianą charakteru pracy. Odwołujący się pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako operator zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych.

Praca odwołującego odbywała się stale w dużym zapyleniu, bardzo wysokiej temperaturze i w narażeniu na ciągłe wdychanie toksycznych i przykrych w zapachu oparów chemicznych. Była uciążliwa i bardzo szkodliwa dla zdrowia. Szkodliwe opary chemiczne wydzielały się nawet w czasie prac remontowych, gdyż ich prowadzenie wiązało się z koniecznością podgrzewania i wypalania pozostałości asfaltu zastygłego na maszynie podczas jej pracy (dowód - zeznania świadków :M. M. i K. D. i oraz akta osobowe).

Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli :

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE.

Zgodnie z art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art. 27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

W ocenie Sądu analiza zeznań świadków, odwołującego się i akt osobowych pozwala na ustalenie, że B. T. wykonywał pracę na stanowisku maszynisty zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych po ukończeniu kursu uprawniającego do pracy na tym stanowisku od 01.05.1978 r. przez wszystkie 3 okresy pracy w tym zakładzie tj. od 01.05.1978 r. do 15.09.1983 r., od 15.02.1985 r. do 29.02.1992 r. i od 01.06.1992 r. do 14.08.1995 r.

Wspomniane stanowisko, ujęte w wykazie A dział V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983 r. - maszynista ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). W przepisach resortowych – zarządzeniu nr 64 Ministra Komunikacji z 26.06.1983 r. maszynista zespołu maszyn do produkcji mas bitumicznych wymieniony jest w dziale V wykazu A poz.3 pkt. 23.

Do dnia 01.01.1999r. odwołujący się wykazał zatem wymagane 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Jak wynika z danych ZUS odwołujący się na dzień 01.01.1999r. B. T.udowodnił wymagany 25 letni składkowy i nieskładkowy. Wiek 60 lat ukończył (...). Wniosek o emeryturę złożony został w dniu 15.07.2013 r.

W tym stanie rzeczy Sąd przyznał mu prawo do emerytury od daty spełnienia ostatniego z warunków obowiązujących w tym czasie w czasie, czyli od ukończenia wieku 60 lat.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.