Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28/12/2017 r. na rozprawie sprawy

z powództwa (...) S. A. z siedzibą w W.

przeciwko C. C. (1), PESEL (...)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej C. C. (1) na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 199,86 (sto dziewięćdziesiąt dziewięć 86/100) złotych, z tym ustaleniem, iż świadczenie to rozkłada na dwie raty:

1.  I rata w kwocie 100,00 (sto 00/100) złotych płatna do dnia 31/01/2018 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie (art. 481 par. 2 k.c.) w razie uchybienia temu terminowi - do dnia zapłaty,

2.  II rata w kwocie 99,86 (dziewięćdziesiąt dziewięć 86/100) złotych płatna do dnia 28/02/2018 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie (art. 481 par. 2 k.c.) w razie uchybienia temu terminowi - do dnia zapłaty,

2.  umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie wobec cofnięcia pozwu w tej części,

3.  zasądza od pozwanej C. C. (1) na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 137,00 (sto trzydzieści siedem 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  wyrokowi w punkcie 1) i 3) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 130/17

UZASADNIENIE

Powódka (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej C. C. (1) kwoty 499, 86 zł. Dochodzona przez powoda od pozwanego wynikała – jak podkreślono w uzasadnieniu pozwu - „ z umowy pożyczki pieniężnej stanowiącej kredyt konsumencki) zawartej w formie pisemnej oznaczonej numerem (...) i opłaconej w dniu 2016.04.12 r.”

Zadłużenie pozwanej z tytułu umowy pożyczki na dzień wniesienia niniejszego pozwu wynosiło 199, 86 zł.

Na powyższą kwotę składają się następujące należności:

a)  kwota 352.52 zł stanowiąca sumę niespłaconych rat kapitałowych z harmonogramu spłaty do umowy pożyczki,

b)  kwota 5.89 zł – skapitalizowana kwota odsetek umownych zwykłych/kredytowych/ w wysokości 1O% w stosunku rocznym od kwoty niespłaconego kapitału 352.52 zł od dnia następnego po dniu zapłaty ostatniej raty pożyczki to jest od 2016.10.13 do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu to jest do dnia 2016.12.13,

c)  opłata przygotowawcza w łącznej kwocie 111, 45 zł.

Pismem procesowym z dnia 23. 08. 2017 r. powódka zmodyfikowała żądanie pozwu. Pozwany, po wniesieniu pozwu dokonał na rzecz Powoda częściowej spłaty zobowiązania. Zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia tego pozwu wynosiło 499, 86 zł. Powódka cofnęła powództwo w zakresie wpłaconych kwot, wnosząc o zasądzenie:

a)  od pozwanej na rzecz powódki kwoty 199, 86 zł,

b)  na podstawie przepisu art. 481 § 2 k.c. odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kwotą kosztów sądowych oraz

c)  pełną kwotą kosztów zastępstwa procesowego zasądzoną według norm przypisanych

Pozwana C. C. (1) uznała żądanie pozwu w całości. Wniosła jedynie o rozłożenie zasądzonego roszczenia na raty. Podniosła, że miała do spłacenia ponadto innych 10 zadłużeń na łączną kwotę ok. 90. 000, 00 zł i wniosła o umorzenie części należności oraz zwolnienie od kosztów sądowych. W sprawie rozwodem zostało stwierdzone, że stosowano wobec niej przemoc ekonomiczną. Dołączyła do sprzeciwu ksera dwóch wyroków Sąd karnego w Bytowie skazujących jej byłego męża za znęcanie się nad nią. Wskazała, że znalazła się w trudnej sytuacji materialnej.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Strony zawarły umowę pożyczki w dniu 04. 04. 2016 r. oznaczonej numerem (...). Na mocy tej umowy powód zobowiązał się udzielić pozwanej pożyczki pieniężnej w kwocie 1. 200, 00 zł, na okres 7 miesięcy, a pozwana zobowiązała się zwrócić pożyczkę zgodnie z harmonogramem spłat określonym umową wraz z odsetkami umownymi w wysokości stałej stopy oprocentowania 10% w stosunku rocznym. Dodatkowo pozwana zobowiązała się zapłacić wraz z każda ratą pożyczki opłatę administracyjną w wysokości 15, 00 zł miesięcznie oraz jednorazową opłatę przygotowawczą w wysokości 390, 00 zł, która rozdzielana była proporcjonalnie do liczby rat pożyczki i uiszczana częściowo z każdą ratą w terminach spłaty rat pożyczki.

Umowa pożyczki została rozwiązana przez powoda pismem z dnia 2016.11.25 za 2 tygodniowym wypowiedzeniem z uwagi na opóźnienie w spłacie zadłużenia z umowy przekraczającego 60 dni z dniem 2016. 12. 09 ze skutkiem prawnym natychmiastowej wymagalności wszystkich należności z umowy z dniem 2016. 12. 10 (punkt 15 umowy pożyczki)

[dowody: k – 30 - 36 umowa pożyczki, k – 37 pismo powódki do pozwanej z dnia 13. 04. 2016 r. informujące pozwaną o wypłaceniu jej kwoty pożyczki, k – 38 - 39 wypowiedzenie umowy z dnia 25. 11. 2016 r., k – 26 - 29 odpis KRS powódki ].

Pismem procesowym z dnia 23. 08. 2017 r. powódka zmodyfikowała żądanie pozwu przyznając fakt, że pozwana, po wniesieniu pozwu dokonała na rzecz powoda częściowej spłaty zobowiązania. Zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia tego pozwu wynosiło 499, 86 zł. Powódka cofnęła powództwo w zakresie wpłaconych kwot, wnosząc o zasądzenie:

d)  od pozwanej na rzecz powódki kwoty 199, 86 zł,

e)  na podstawie przepisu art. 481 § 2 k.c. odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kwotą kosztów sądowych oraz

f)  pełną kwotą kosztów zastępstwa procesowego zasądzoną według norm przypisanych

[dowód: k – 23 pismo procesowe pełnomocnika powódki z dnia 23. 08. 2017 r. ].

Pozwana w chwili zamknięcia rozprawy była zatrudniona przez Gimnazjum nr 2 w B. jako sprzątaczka od 01. 01. 2017 roku na podstawie umowy o pracę, przy czym netto od września 2017 roku otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 1. 968,39 zł, które było obciążone zajęciem na kwotę 214, 44 zł na rzecz dwóch banków (...) oraz (...) S.A.

[dowody: k – 55-57 pismo procesowe pozwanej z dnia 05. 12. 2017 r. [data wpływu do Sądu wraz z zaświadczeniem Gimnazjum numer 2 w (...). 11. 2017 r. ].

Pozwana przyznała, że z innymi wierzycielami dogadała się i spłaca ich – por. art. 230 k.p.c.

Pozwana oświadczyła na rozprawie w dniu 05. 12. 2017 r. przed Sądem Rejonowym, że uznała powództwo co do zasady oraz co do wysokości. Zaproponowała, aby rozłożyć żądana kwotę na raty po 100, 00 zł miesięcznie.

Oświadczenie majątkowe złożone przez pozwaną dla SR w Lublinie [ k - 12v-14v ] było prawdziwe. Wynagrodzenie nie uległo zwiększeniu od tego czasu. W tym oświadczeniu wskazała, że miała 8 zobowiązań i miesięcznie płaciła 1. 200, 00 zł. Na spłatę zadłużenia w listopadzie 2017 roku przeznaczyła ponad 1400 zł. Korzystała z pomocy opieki społecznej. Otrzymywała bony na święta na żywność oraz jakieś wsparcie finansowe

[ dowód: k – 59 - 60 zeznanie powódki C. C.].

Pismem procesowym z dnia 15. 12. 2017 r. powódka wyraziła zgodę na rozłożenie kwoty, która została uznana przez pozwaną w całości na raty po 100, 00 zł, a tym samym per facta concludentia zgodziła się na ww. cofnięcie pozwu

[dowody: k – 64 pismo procesowe powódki z dnia 15. 12. 2017 r.].

Z przepisu art. 213 § 2 k.p.c. wynika że sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Żadne okoliczności w tej sprawie nie wskazują, aby uznanie pozwanej było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa.

Sądy powszechne nie mają kompetencji umarzania w całości lub części dochodzonych wierzytelności (czy jak o to wnosiła pozwana – zadłużeń).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku:

⚫

w pkt. 1) – na zas. art. 471 k.c.,

⚫

w pkt. 2) – na zas. art. 355 § 1 k.p.c.,

⚫

w pkt. 3) – na zas. art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.) (90 + 17+ 30 = 137, 00 zł),

⚫

w pkt. 4) – na zas. art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.