Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Jachniewicz

Protokolant Barbara Budzińska

pod nieobecność Prokuratora

po rozpoznaniu w dniach 11 stycznia 2018r. i 27 marca 2018r. na rozprawie sprawy:

R. L. (L.), syna B. i M. z domu D., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  7 czerwca 2015 roku na terenie S. Miejskiego w B. przy ulicy (...), podczas trwania imprezy masowej, jaką był mecz piłki możnej pomiędzy drużynami (...) i (...), będąc w strefie buforowej objętej zakazem przebywania kibiców wzięli udział w bójce kibiców obu drużyn, zadając sobie wzajemnie ciosy rękoma i nogami i narażając uczestników na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k.

II.  7 czerwca 2015 roku na terenie S. Miejskiego w B. przy ul. (...) nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie Wydziału IX Karny w sprawie IX K 801/13/K zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na okres od 29 września 2013 roku do dnia 29 września 2015 roku, poprzez wzięcie udziału w imprezie masowej, jaką był mecz piłki nożnej pomiędzy drużynami (...) i (...), tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

1.  Oskarżonego R. L. uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu przestępstw;

2.  Na mocy art. 632 pkt 2 k.p.k. koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

3.  na mocy art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 630 k.p.k. wobec uniewinnienia zasądza na rzecz oskarżonego R. L. ze Skarbu Państwa kwotę (...) (tysiąc osiem) złotych, tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy w sprawie.

Sygn. akt II K 647/17

UZASADNIENIE

R. L. stanął pod zarzutem tego, że:

1.  7 czerwca 2015 r. na terenie S. Miejskiego w B. przy ulicy (...), podczas trwania imprezy masowej, jaką był mecz piłki nożnej pomiędzy drużynami (...) i (...), będąc w strefie buforowej objętej zakazem przebywania kibiców wzięli udział w bójce kibiców obu drużyn, zadając sobie wzajemnie ciosy rękoma i nogami i narażając uczestników na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 §1 k.k., tj. o przestępstwo z art. 158 § 1 k.k.

2.  7 czerwca 2015 roku na terenie S. Miejskiego w B. przy ul. (...) nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie Wydział IX Karny w sprawie IX K 81/13/K zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na okres od 29 września 2013 roku do dnia 29 września 2015 roku, poprzez wzięcie udziału w imprezie masowej, jaką był mecz piłki nożnej pomiędzy drużynami (...) i (...), tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 czerwca 2015r. w B., na terenie stadionu miejskiego odbył się mecz ligowy piłki nożnej pomiędzy drużynami (...) i (...). Mecz rozpoczął się o godz. 18:00. W czasie tego meczu, około godziny 18.50 doszło do wyłamania przez kibiców Lechii fragmentu ogrodzenia do strefy buforowej oraz do bójki pomiędzy kibicami (...) i (...).

Dowód: zeznania Ł. Z. –k. 270-271, 358-359; W. A. – k. 53 – 54, 275-276; A. P. – k. 106 – 107, 277; zeznania M. P. – k. 108-109, 278-279; ; K. S. – k. 110 – 111, 280-281; A. D. – k. 112-113, 185 ;D. G. – k. 114-115, 189 ; S. Ś. –k. 116-117, 282-283; T. M. – k. 188; R. P. –k. 192-193, 306; J. Z. – k. 203 – 205; B. L. – k. 220, 223-224; K. P. –k. 221; -222; K. D. –k. 225-226, 273-274; J. R. –k. 227-228; S. B. –k. 229-230; G. R. –k. 231-232; D. S. – k. 233-234; M. M. (2) –k. 235-236; K. O. –k. 237- 239, 284-286, 305; K. K. –k. 241-242; P. O. – k. 243-244; J. D. –k. 246 – 247; R. T. –k. 249-250; A. G. –k. 252-253; P. R. -k. 255-256; P. K. -k. 258 – 259; M. S. (1) –k. 261-262 P. S. –k. 264 -265; B. K. –k. 267 – 268, K. T. – k. 269; M. S. (2) –k. 287- 289; plan graficzny stadionu wraz regulaminem imprezy masowej – k. 15-36, protokół zatrzymania rzeczy –k. 37- 39, 66 -67 protokół oględzin rzeczy –k. 40-46, notatka urzędowa –k. 47, 51, 68, 118-120 ; dokumentacja fotograficzna –k. 48 – 50, 52, 59-64, 69-105; dokumenty z agencji ochrony –k; 55 – 56; protokół oględzin rzeczy – k. 123 - 136; opinia kryminalistyczna – k. 139 – 181;

R. L. w dniu 7 czerwca 2015r. w godzinach od 5:17 do 16:11 przebywał w pracy w G. w sklepie (...) przy ul. (...), gdzie zajmował się przyjmowaniem towaru. W A. zatrudniony był jako pracownik hali na pełen etat od dnia 16.06.2014r. Około godziny 17.00 tego samego dnia R. L. dojechał do drugiej pracy w firmie kurierskiej (...), gdzie pracował dorywczo jako magazynier.

Dowód: zaświadczenie –k. 215; informacja z A. Polska –k. 301, 322-330, 360; wyjaśnienia R. L. –k. 201-202, 214, 357; zeznania P. H. –k. 369-371

R. L. nie figurował w Centralnym Systemie Identyfikacji jako uczestnik meczu w dniu 7.06.2015r.

Dowód: informacja z klubu (...) –k. 183

Wobec R. L. wyrokiem z dnia 25 września 2013r. w sprawie IX K 810/13 orzeczono środek karny w postaci zakazu wstępu na wszelkie imprezy masowe na okres 2 lat. Zakaz ten obowiązywał od dnia 29 września 2013r. do dnia 29 września 2015r.

Dowód: odpis wyroku –k. 207, 217-218; dane o karalności –k. 190, 362

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków i zgromadzonych dokumentów. Nie dał on podstaw do przypisania oskarżonemu zarzucanych mu czynów.

Wskazać należy, że jedynym dowodem w sprawie, który miał wskazywać na udział oskarżonego R. L. w zamieszkach na meczu w dniu 7 czerwca 2015r. były zeznania Ł. Z. – funkcjonariusza policji, który ma podstawie nagrania z monitoringu wytypował znanego mu z wcześniejszych meczy R. L., jako uczestnika wskazanego meczu w B.. Jakkolwiek brak jest przesłanek do uznania, że świadek ten celowo typował błędnie, to jednak pozostałe dowody zgromadzone w sprawie zaprzeczają tezie by na nagraniu z monitoringu czy fotogramach rzeczywiście widoczny był R. L., przebywał on bowiem wówczas w G.. Zeznaniom świadka Z. można dać wiarę o tyle, że świadek ten zeznawał szczerze, zgodnie ze swoim wewnętrznym przekonaniem, przy czym nie zaprzeczył on temu, że mógł się pomylić, a jego typowania powinny być dalej weryfikowane.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. H. – pracownika A., który w dniu 7 czerwca 2015r. pracował na jednej zmianie z oskarżonym R. L.. Zeznania świadka są spójne i zgodne z dokumentacją przedstawioną przez firmę (...).

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął także pod uwagę zeznania uczestników zajść na stadionie i funkcjonariuszy Policji. Zeznania te miały znaczenie o tyle, że potwierdzały fakt zaistnienia bójki między kibicami obu drużyn na stadionie w B.. Co do zasady (za wyjątkiem wyjaśnień wcześniejszych podejrzanych nie przyznających się do winy), nie budziły one wątpliwości sądu. Dość spójnie opisywały zajście. Podkreślenia wymaga, że w żadnym ze wskazanych zeznań nie pada informacja o udziale w meczu oskarżonego R. L..

Istotne znaczenie w sprawie miały dokumenty – w tym przede wszystkim te uzyskane od pracodawcy oskarżonego – firmy (...). Z dokumentów tych wynika zgodnie, że oskarżony R. L. w dniu 7 czerwca 2015r. pracował od wczesnych godzin porannych do godziny 16:11. Na dokumenty te składa się nie tylko zaświadczenie (k. 215), które pozostawało do dyspozycji organu postępowania przygotowawczego już na etapie postępowania przygotowawczego, ale także harmonogram pracy zmianowej, wykaz dziennych dostaw, czy potwierdzenia przyjęcia towaru (k.322-330). Dokumenty te nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

Znaczenie w sprawie miało także pismo z klubu (...) (k. 183). Z pisma tego wynika, że R. L. nie figurował w wykazie Centralnego Systemu Identyfikacji jako uczestnik meczu w dniu 7 czerwca 2015r. Nadto, nie jest możliwe wejście na stadion z biletem wystawionym na inną osobę. Kibice klubu gościa na teren imprezy mogli wejść na podstawie listy wyjazdowej (na której także nie było R. L.), dokumenty tożsamości i biletu. Mógł także zostać dopisany do listy wyjazdowej kibiców klubu gościa już po przyjeździe zorganizowanej grupy, za wiedzą i zgodą kierowników ds. bezpieczeństwa obu klubów. Mógłby wówczas wejść na teren obiektu po sprawdzeniu tożsamości i tego czy nie jest objęty zakazem stadionowym. Powyższa informacja również wskazuje na to, że R. L. nie mógł uczestniczyć w meczu – obowiązywał go tzw. „zakaz stadionowy” – nie zostałby zatem wpuszczony na mecz ani dopisany do listy wyjazdowej.

Znikome znaczenie w sprawie miała opinia kryminalistyczna z zakresu badań zapisów wizualnych. W opinii tej, na zdjęciu na karcie 169 wskazany jest rzekomo R. L., jednak nie wiadomo kto umieścił taki dopisek pod zdjęciem i na jakiej podstawie. Zdjęcie jest bardzo nieczytelne. Nie sposób rozpoznać na nim jakiejkolwiek osoby.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął także pod uwagę pozostałe dokumenty w postaci planu stadionu wraz z regulaminem imprezy masowej, protokół zatrzymania rzeczy, oględzin, notatek urzędowych, dokumentacji fotograficznej, dokumentów z agencji ochrony, , danych o karalności, odpisów wyroków. Dokumenty te nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. Nie były także kwestionowane przez strony.

Z uwagi na wyżej wskazane dowody, Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom R. L. odnośnie jego miejsca pobytu w dniu 7 czerwca 2015r. Oskarżony był swoich wyjaśnieniach konsekwentny. Wyjaśnienia te pokrywają się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał, że brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania oskarżonego za winnego zarzucanych mu przestępstw. Co więcej takich podstaw nie było - w ocenie Sądu - już na etapie rozpoznawania sprawy, przed jej wznowieniem, przed Sądem Rejonowym w Białymstoku. Jak wyżej wskazano jedynym dowodem świadczącym na niekorzyść R. L. były zeznania świadka Ł. Z., który wytypował oskarżonego jako uczestnika meczu na podstawie nagrania z monitoringu. Wskazanie to nie zostało poparte żadnym innym dowodem, choćby opinią antropologiczną, a samo nagranie z monitoringu i fotogramy pozostawiają wiele do życzenia jeśli chodzi o rozdzielczość i ostrość. Inne przeprowadzone dowody, jak choćby zaświadczenie od pracodawcy oskarżonego – firmy (...), mające odzwierciedlenie w pozostałych dokumentach z w.w firmy i podparte zeznaniami świadka P. H., wskazują wprost, że R. L. w dniu 7 czerwca 2015r. był w pracy do godziny. 16.11 (by udać się potem do innej, dorywczej pracy) i choćby chciał nie mógł on uczestniczyć od godziny 18.00 w meczu w B.. Czas dojazdu z G. do B. wynosi co najmniej 5 godzin. By dostać się na mecz oskarżony musiałby zatem wyruszyć z G. najpóźniej o godzinie 13.00. O tej godzinie przebywał jeszcze w pracy i przyjmował towar.

Mając powyższe na uwadze Sąd uniewinnił oskarżonego od zarzucanych mu czynów, koszty postępowania przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sąd zasądził także na rzecz oskarżonego zwrot kosztów ustanowienia obrońcy z wyrobu – według norm przypisanych w kwocie 1008 złotych. W pozostałym zakresie, wobec późniejszego złożenia spisu kosztów, zwrot wynagrodzenia zostanie zasądzony odrębnym postanowieniem.