Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2018r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. N. s. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 września 2017 r. (Nr (...) )

w sprawie J. N. s. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza z sum Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) na rzecz r. pr. A. S. kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden i 40/100) złotych zawierającą podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Sygn. akt IV U 781/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.09.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał J. N. prawo do emerytury na podstawie art. 24 ust. 1b ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 ze zm.) począwszy od 1.09.2017 r. Wysokość emerytury została określona na kwotę 432,05 zł. Wyliczono ją na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Emerytury nie podwyższono do kwoty 1000 zł, gdyż ubezpieczony nie udowodnił okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 25 lat.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. N., który wnosił o jej zmianę poprzez przyznanie mu emerytury w kwocie 1000 zł. W odwołaniu wnioskodawca argumentował, że wysokość jego świadczenia jest niższa od zasiłku stałego, który ma przyznany przez Wójta Gminy S., a ponadto opisał swój zły stan zdrowia.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, argumentując, iż zaskarżona decyzja wydana została zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie ulega ona podwyższeniu do kwoty 1000 zł, ponieważ wnioskodawca nie udowodnił 25-lat okresów ubezpieczeniowych. Ponadto, pozwany ZUS stwierdził, że na mocy kolejnej decyzji z dnia 12.10.2017 r., ustalono z urzędu wysokość emerytury wnioskodawcy w zw. z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 16.11.2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2017 r. poz. 38). Do obliczenia wysokości emerytury zastosowano tablicę, na podstawie której obliczono wysokość świadczenia wg wariantu korzystniejszego niż w decyzji z dnia 28.09.2016 r., jednakże, wysokość świadczenia nie mogła być podwyższona do kwoty najniższej emerytury wynoszącej 1000 zł. W przypadku ubezpieczonego okresy składkowe wynosiły jedynie 4 lata, 7 miesięcy i 19 dni.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. N., urodzony (...), złożył w dniu 22.09.2017 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Organ rentowy na podstawie dokumentacji zawartej w aktach o ustalenie kapitału początkowego, ustalił, iż wnioskodawca w dacie złożenia wniosku o emeryturę, legitymuje się okresem składkowym w wymiarze 4 lat, 7 miesięcy i 19 dni. Na podstawie tych ustaleń i dokumentacji zawartej w aktach o ustalenie kapitału początkowego, organ rentowy ustalił J. N. prawo do emerytury od 1.09.2017 r. i określił również jej wysokość (k. 5 a. e.). Wysokość świadczenia została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Tak wyliczona wysokość wyniosła 432,05 zł. Po wejściu w życie ustawy z dnia 16.11.2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 38), Zakład z urzędu ponownie ustalił wysokość emerytury J. N. stosując przepis art. 1 pkt 8 tejże ustawy i w oparciu o nową treść art. 26 ust. 6 ustawy o FUS, zastosował tablicę trwania życia obowiązującą w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat. Jednocześnie, organ rentowy mając na względzie treść art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy o FUS, nie podwyższył wysokości emerytury ubezpieczonego do kwoty najniższej, tj. 1000 zł, gdyż nie wykazał on okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego co najmniej 25 lat (decyzja ZUS z dnia 12.10.2017 r. k. 8 a. e.). Wysokość świadczenia wnioskodawcy uległa minimalnemu zwiększeniu do kwoty 439,38 zł.

Na rozprawie pełnomocnik z urzędu ubezpieczonego popierała odwołanie, jednakże nie podała konkretnych zarzutów wobec zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu Okręgowego, zaskarżona decyzja jest prawidłowa. Sąd podzielił argumentację organu rentowego, iż wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwiększenia wysokości jego emerytury do najniższej kwoty, tj. do 1000 zł. Powołane wyżej przepisy, tj. art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy o FUS w zw. z art. 24 ust. 1 b określają wymóg udowodnienia co najmniej 25-letniego okresu składowego i nieskładkowego dla mężczyzny, który ukończył 65 lat, aby podwyższyć wysokość świadczenia do kwoty 1000 zł. W przypadku ubezpieczonego bezsporne jest, iż legitymuje się on o wiele niższym okresem ubezpieczeniowym, tj. w wymiarze mniejszym niż 5 lat. W tej sytuacji nie było podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i podwyższenia wysokości świadczenia do kwoty najniższej emerytury, tj. do 1000 zł.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania. Jednocześnie, na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego ustanowionego z urzędu kwotę 180 zł powiększoną o podatek VAT jako wynagrodzenie za pomoc prawną świadczoną z urzędu.